13249 resultaten.
stille gedachten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 201 de stille gedachten
in een klein
gebied
waarop men levende
letters in het
leven ziet
stroomt langzaam
samen tot een
klinkend rijm
aan de gedroomde
grenzen van het
zwijgend zijn…
Mystieke witte vlinder
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 986 om de ziel te laten glanzen
een breekbare toekomst in de geest
Een mystieke witte vlinder
sierlijk dansend in de zonnestralen
laat het leven even spiegelen.…
vond ik opnieuw de liefde uit
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 796 als je kon
was je weer een vlinder
wit
helemaal in 't wit
je fladderde
als je kon
je dartelde
boven lavendel
blauw
heel diep blauw
als ik kon
vond ik opnieuw
de liefde uit
licht
ik omvormde
licht tot goud
ik sprokkelde
schonk het je
bladgoud
voor de liefde
nooit te oud…
Tegentonen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 181 wanneer vlerken
in een zwarte overjas
het spreken temmen
krassend hard en schel
in bladerloze bomen
verzen overstemmen
als druilerige tegentonen
de aanhef tot een dichtmaat
weten af te remmen
dan zal de stille vlinder
geen voorjaar meer kunnen schrijven
de winter zal het hart beklemmen…
MIJN ZOON, GEEF MIJ UW HART
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.361 En nog eens overviel
Die stille stem mijn ziel:
Daartoe ben Ik gekomen.…
turbulente nacht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 rustige biartstraat
werd deze nacht een helse meir
door borrelpartij bij jonge dertigers.
gekir,geluid,gebral vanaf twaalf tot vier.
feest en drink wij waren ooit ook jong.
heb tenminste empathie
voor die mensen die daar in nottebohm
sereen op de dood liggen te wachten
en niet kunnen slapen.
kan dat niet minder en anders,
jonge buren…
De appelboom
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.800 Wie, als een vlinder op uw geur gekomen,
Wenst niet een weinig van uw zaligheid!
Men plukt, en gretig slaan de grage tanden
Zich in uw blanke sappig knappend vlees.
Zó overvalt ons onverhoeds de schande,
Als wij genieten wat Gods wet verwees.
Niet gij, maar ons geweten schuldbeladen
Hangt als een boom van kwade vruchten zwaar.…
Gebed
poëzie
2.0 met 6 stemmen 941 O Heer, hoe vreeslijk zijn de dagen,
Nu heel de wereld schreeuwt van nood,
Naar uwe hemel waaien vlagen
Kreten om bloed, klachten om brood.
Gij geeft, en men verdelgt uw spijze,
Verwekt kunstmatig hongersnood,
En stilt op uitgezochte wijze
Wanhopigen met lust en dood.
De vlakten liggen braak en bloedig,
't Zaad en de zaaier sloeg terneer…
De donderbui
poëzie
4.0 met 2 stemmen 321 De lucht betrekt, het zand stuift op,
Hoog torent zich de donderkop,
Die blauw als lei, en koperrood,
Dreigt met vernieling en met dood.
De bliksem, kort en lang van lijn,
Gelijk een zenuwachtig sein,
Meldt ademloos: wie vloeke of kniel',
Gedenk uw zonden, red uw ziel!
Een windstoot, water, vlam, een knal,
Alsof de hemel barsten zal…
WINTERAVOND
poëzie
3.0 met 2 stemmen 282 Ook nu het avond wordt,
Heer blijven we op U hopen,
Het winterdaglicht kort,
Hoe traag de dagen kropen.
Het water is zo diep
En donker, de lantaren
Beschampt de oeroude baren,
Waarin de wereld sliep.
En als de smalle boot,
Waarin ik word gedrongen,
Van levens wal afstoot,
Hoe hoog de golven sprongen,
Van u komt heil en heul…
Zo apart
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 140 Kijkend naar buiten, in al haar pracht
staan daar stil maar ook vol kracht
witte bomen.
De vorst en rijp, maken takken wonderschoon
het is prachtig, heel gewoon
kale bruine takken, prachtig wit.
Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt,
snapt dat ik geniet als een klein kind
van dat prachtige fenomeen.…
wintervlinders
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 4.565 Soms, gaat midden in de Winternacht
de hemel open
en fladderen witte vlinders
Van God
naar jou en mij
Vullen een moment de lucht
met lichte vrolijkheid
Soms, want wintervlinders zijn zeldzaam…
Juni 2017
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 124 Er landt een vlinder op mijn blote huid
Het groen zie ik, krioelt weer eens van leven
Een witte bloem wil wat graag nectar geven
Een dikke hommel steekt er nu half uit
Kapoentjes naderen gestaag hun buit
Een dikke vlieg komt neer en hoe bedreven
Er landt een vlinder op mijn blote huid
Oranje is het waar mijn blik op stuit
Tot drie maal toe bezoekt…
Het onbeschrijfelijke
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 141 een toegeknepen vuist kan
evenmin water vasthouden
het sijpelt door de vingers
vogel en vlinder behoren
toe aan hun element
met eigen vleugelslag
ogen sluiten voor geruis
van de kwakende wereld
vraagt om stille inkeer…
Politie aan de kliklijn
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 192 De kliklijn is anoniem
dus ook voor die stillen
anderzijds ook subliem
slachtoffers staan aan de
Zij - lijn te gillen
witwas goed
is te witten
als je in de
vuile was komt te zitten…
wit
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 88 wit is de jurk
in het stille ochtendlicht
wit de wapperende vlag
uit de kapot geschoten muur
wit de woedende knokkels
van vastgesnoerde vuisten
wit zijn gevangen geesten
in een web van rokerige mist
wit is het gelaat
dat in de ijle verte staart
wit is het lege doek dat
wacht op beelden en pigmenten
wit de gierende storm…
gekleurd verdriet
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 646 heb binnen mijn cocon
mijn vleugels uitgeslagen
gestorven voor ik begon
toch vlieg ik alle dagen
zo binnen mijn cocon
zo zonder zon
zijn er grenzen
maar ik zie ze niet
in de schaduw van verdriet
lijk ik een vlinder in zwart-wit
maar ben het niet…
Sneeuwvlinder
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 826 ik zie je nog
engelen in de sneeuw
het groen onder de witte deken
met vleugelslagen onthullend
nog ongerijpt
nu vlinder je in het zand
gracieus heuvels ruggend
en met een sierlijke armslag
warm vrijheid veroverend
zo zongerijpt…
Als echte vlinders
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 580 Als echte vlinders,
bevlogen we kriebels
in elkanders buiken.
Mijn stille rivier ontwaakte
in ontembare bergstromen.
Lijkend op een oneindige waterval
van overheersende liefde.
Slechts weinigen mogen
echte vlinders ontmoeten.
Veel theorie maar de praktijk
blijft in't ongewisse.
Seks wordt liefde en liefde wordt seks.…
Geheim van vlinders
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 139 Zouden vlinders
dan zo kwetsbaar zijn
omwille van
het ongelooflijk mooie
dat hun vleugels in zich dragen
zij hebben hun geheim
weten te verstoppen
en spreken toch uitbundig
over hun verandering
zich tot vlinder te ontpoppen
tijdens het geduldig wachten
en intussen trachten
krachten te reserveren
voor de metamorfose
hoe de natuur ons…
Afscheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 248 Je zit in elke vezel van mijn lijf
En ik weet niet hoe ik je weg moet krijgen
Hoe laat men mooie blauwe vlinders zwijgen
Waar laat men grote tranenkralen rijgen
Tot kettingen een metertje of vijf
Mijn dromen stop ik ver onder de grond
De tijd is daar elkaar nu los te laten
Om te voorkomen dat wij ons gaan haten
Dat valt niet recht en…
Ferment geuren
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 40 ook zij
schreef in
de lucht met het
gemankeerde
schrift de vlucht
van de witte vlinder
met zwarte stip
landde en
fladderde weer
op van de voor hen
bestemde kleuren
in de blauwdruk
van het eb en vloed
der ferment geuren
in golven gedragen
door de wind
verdween zij in
het wit dat blauw
bewolkte alleen
de zwarte stip
was nog…
Van Vlinders
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 498 Van Vlinders,
Met mijn ogen gesloten
Je hand op mijn buik.
Zie ik de witte vleugels
van het gevoel.
Niets dan woorden
hoor ik je zeggen.
Maar gezegd heb jij
alles wat ik zie.
Het zijn niet je ranke vingers
die prikken in mijn vlees.
Maar de zoete spanning
van de zinnen.…
Helder
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 101 wit is de jurk
in het stille ochtendlicht
wit de wapperende vlag
uit de kapot geschoten muur
wit de woedende knokkels
van de gebalde vuist
wit de gevangen geesten
in een web van rokerige mist
wit is het gelaat
dat in de ijle verte staart
wit het roerloze doek
dat leeg op beelden in pigmenten wacht
wit is de razende storm
die…
Voorjaar
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.650 In wildernissen en plantsoenen
Begint het lentelijk geluid
Van nestelen, en de blazoenen
Van alle bomen hangen uit.
’t Is groen met geluwe schakering
In kruinen en vlak langs de grond.
En in de tuin en langs de wering
Pronkt perk en gras met bloemen bont.
De mensen zijn weer jong geworden.
Hun stap, gebaren en gelaat,
Ook van de droeven…
aan het water
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 101 vandaag stroomt het water van niets naar niets
het slaapt in de schoot van zwaartekracht
er flitst een zilverwinde als een hinde in het struikgewas
'het komt door de zon', fluistert het water zijdezacht
ik wist dat de rivier praten kon, een koe in het gras
een vogel in de lucht en hier een dikke vlieg
het water herhaalt zijn loop vanuit…
Wiegendood
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.206 Wit, zacht en stil, terwijl alles op nieuw leven wijst.
De nacht als een stille moordenaar.
Een zon die naar binnen schijnt.
Niets beweegt, de dood zwijgt.…
Winteraquarel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 129 Mijn tuin een stille winteraquarel
waarin de zilverspar zich koning waant der bomen
nu maagd’lijk witte sneeuw op hem is neergekomen
en mezen bij hem schuilen voor de koude hel.…
Winterstilte
poëzie
4.0 met 38 stemmen 6.127 De grond is wit, de nevel wit,
Wat zwijgend toverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootse, stille wonder.…
WINTERSTILTE
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.844 De grond is wit, de nevel wit,
Wat zwijgend toverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootse, stille wonder.…