Alle inzendingen over wolken

toen stak de wind op donkere wolken pakten zich samen boven de stad ze baande zich een weg door de drukke straten iets knarste in haar hoofd plotseling voelde ze zich bedroefd ze wist niet waarom…

ganzen in de dikke lucht gaven me niet lichtvaardig vleugels cirkelende vogels zochten een onbestemde verte zwarte wolken dreven mee zonder omkijken vloog ik voorbij voorbij wie ik was geweest…

zij wist nog hoe een ijzeren hoefslag langs de klinkers klinkt hoe het water lucht en bomen weerspiegelde zij voelde altijd nog de weemoed van wolken zij wist dat ze deel was van het leven van alle aardse dingen…

ze herkent de geuren van haar jeugd het zingen van de rijstvogels het krijsen van de kaketoes ze kijkt naar de wolken: dit is de mist in mijn hoofd die trekt maar niet weg een vogel pikt alles leeg daarboven alles was veranderd en toch ook weer niet…

Het is nu volop zomer in het droomlandschap ze heeft weer ruimte om te denken en te voelen luchtig is haar kleding vrolijk is haar stemming ze leert met bloemen praten danst de bloemenwals wolken drijven over alles is nu zomer.…

Bij haar geen twijfel die wordt onderdrukt geen sluier wolk of mist die haar omhult en denk zo vaak wat maakt het uit dat hier een wolk is, elders toch de regen het weer verandert veelal snel zelfs sneeuw en ijs, het ligt maar even.…

Liggend op mijn rug zacht in het gras enkel dan kan ik dromen en zie ik de wolken in de mooiste vormen voorbij komen Met de werkelijkheid ver achter me kan ik uren naar de lucht staren en laat ik je zonder je daadwerkelijk te zien net als de wolken door mijn gedachten varen Liggend op mijn rug zondig ik mijn gedachten en tijd enkel denkend…

naar het heelal, alsof ik in deze hemel woon Plotsklaps suist de bliksem met zijn donkere wolken door de lucht Weg is de rust en een angstkreet ontsnapt uit mijn mond In de verte gaat een wekker af en ik slaak een zucht Een geweldige droom… nu weer met beide benen op de grond…

Ik lach en zing terwijl buiten donkere wolken voor hevige regen en bliksem zorgen. Samen met mijn geliefde ben je een zonnetje met een mooie glimlach van sprankelend licht die wolken doet verdwijnen en die in het donker snel liefdesmailtjes tikt.…

gebroken beloften zijn het bordeel van hooggespannen verwachting wiegend waaien bomen hun lied zonder aanzien of achting zo laag bij deze kale grond kennen wolken geen berouw regent het nooit op zondag is alleen de leugen waarheidsgetrouw…

woordjes lok je hem terug je tedere begroeting is zijn loon de wolken verbergen de maan onweersbuien verdrijven de tropische warmte van een strakblauw gepenseelde dag je fiets staat klaar voor de volgende dag…

Ik mag jouw zweet als regen willen vangen in het bootje, ik mag jouw lippen als twee bogen in de wolken willen plakken, maar geen wolk zal ik daar zien. Ik mag zuchten, ik zal zinken, zinken zal ik uit de leegte en dan zal ook de leegte niet meer bestaan.…

Wolken boven het water trekken voorbij aan dit winterland. Even één zijn met de kou. Totdat de zon het zicht doet smelten.…

een kort moment deze morgen word ik boom, wolk, vleugel van wat vliegt een kort moment deze morgen…

Als melkgebruiker ben ik in de wolken: Tevreden zit ik bij de pakken neer, Een voorraad voor wel honderd jaar of meer; Ik heb de hele winkel uitgemolken. Want welke dieren ook het haasje zijn, Een hamster zoals ik krijg je niet klein.…

Waar je slaapt verdwaal ik altijd in geduldige dromen en zwijgende wolken die niets willen verliezen of laten eindigen en fluisteren waar jij wilt ontwaken als ik glimlachend dichtbij verder slaap…

meer nog dan een vogel vrij en zeker van steun die me tilt tot boven jouw wolken toch is me niets liever dan de hemel in je ogen ´s morgens vroeg ik vlieg mijn droom aan flarden als ik wakker naast je word…

Zwaluwen dansen als Romeo en Julia in vroeger tijden tussen wolken van tijdelijk geluk. Ze vangt vliegen met haar ogen. Boven de daken. Tussen de huizen. Achter de dagen. In de lucht.…

De wind waait van de wolken gedachten ver van hier een zwerm herinneringen zingt in mij liefde tijdloos eindeloos dwars door afstand heen tranen overal ter wereld dezelfde kleur…

en de grond verliest verkiest de morgen dag na dag wolken schrijden haasten mijden vastheid die niet is de grond verliest en kent slechts waarde in de droom die ons beziet en laat voor wie we zijn…

De processie van Echternach De sprint naar de oude dag 5 Over 12, na middernacht Hangerig voor de nieuwe dag Zonsopgang, een glimlach Meteen overtrokken Wolken van heimwee De avond valt gedwee…

zwart witte vlek loopt afgetekend tegen hemelsblauw met blanke wolken grote ogen blikken onbewogen in mijn lens onwetend onverstoorbaar etend het mes doorklieft de malse lap…

wat heeft het een voeten in de aarde plaatsvervanging na wederopstanding van Jezus de Christus - bij opstijging in wolken aan het gezicht ontrokken - uit zittend surplus in stenen gebouwen uit rotsen gehouwen door één op één na hoogste eerwaarde…

De wolken gaan altijd verder maar komen ook terug de zon komt op en verlaat je 's avonds weer de bomen verplanten zich maar verdorren de bloem zal het na een tijd begeven maar de liefde die is voor iedereen altijd het leven…

Boven de wolken daar reist de wereld, met energie verbonden vormen wij de volken, op de grond onze werkelijkheid, aan tijd gebonden in de hemel rijst het licht, alvorens mijn halve rond…

de wind jaagt wolk tot over het duin de stad er achter wacht mij voor later voor nu voegt zand mij een nieuwe huid eten meeuwen krijsend schuim uit jouw schoot en adem ik water…

Gesloten ring van gouden inferno, verblekend achter een pluizige rand, De groeten aan de wolk z’n achterkant, Beloof me dat je terugkomt, Ik ga niet mee maar wacht wel tot je hier weer brandt.…

dans met me mee naar de wolken waar de zon schijnt. huil en schuil maar ik neem je in mijn hart mee.…

ik kijk naar jou en jij naar mij een blik van sterren ontwaakt uit onze gedachten onze ogen parelen tranen wanneer een grijze wolken onze Ster onderdekt met hemelse dekens…

naarmate het perkament voller geschreven wordt raakt de inktpot leeg onheilspellend zijn de donkere wolken die zich rond de maan scharen sierlijk kringelt rook gedoofd de kaars niets meer dan de naakte waarheid…