Alle inzendingen over zachte

Zacht zijn zijn handen als van het oudste leder van zijn handschoenen…

nog altijd is het erg zacht een zonaanbidster betrapt op het gras van een hofje hartje Zutphen laat zich strelen door de zon... jezelf zó blootgeven is een daad van bevestiging zou Campert zeggen lejo (1 november 2014)…

zo zacht je huid zo zacht zachter dan het fluweelste zacht ik zal je door je boven en onderaardse gangen volgen en blijven hopen dat ik als ik mag blijven slapen mijn lichaam mag warmen mijn blind verlangen laven aan jouw fluweelzachte huid deze diepzwarte nacht…

Festina lente, 't voorjaar is nog koud Maar 't lentefeest heeft daar geen boodschap aan Het bot uit in de zon, bij volle maan Staan kievitsbloem en speenkruid tussen 't hout De prima vera lentesymfonie Is op zichzelf an sich al een gedicht Laat twijgen zuchten onder het gewicht Van helleveeg en lichtkakofonie In park cantonia - maar…

Een toon gezet vormt zacht je oor. Blijf, ik fluister blijf, met tonen zet ik je ranke lijf.…

Met de dansende kou in haar zachte ogen lacht ze naar het ijs dat alleen met haar onverstoorbare liefde bevriezen wil…

Haar lijf zucht zacht, rust nu terwijl het net nog hijgde. Hij kijkt, knijpt zich en grijnst dan; ziet haar donzen hals, haar adem ruikt licht zwavelig omdat ze slaapt. Nu aait hij haar. Ze kreunt nog eens als net, maar zachter en dan streelt hij weer haar zachte dij. De slaapster heeft hem net bevrijd.…

Zwoele klanken stromen het zuiden uit, voeren me week en zachtjes dronken Anders dan het Nederlandse ronken is het meest zwoel het Belgische geluid Wieg mij in een eeuwig smeltende slaap, drijvend op een vlot van anti-tutoyeren En verwen mij met uw immer zachte g die mijn oren doorstroomt, zo gedwee Spreek niet in talen uit zonniger oorden…

De zoete geur Van de nazomer Zacht gekleurd in nevel In de vroege morgen Heerlijk koel De zoete geur Brengt ons samen In de nazomer Warmen we ons Aan de heerlijke warmte De zoete geur Brengt ons liefde Die wij samen delen In de zachte kleur Van deze nazomer…

De eerste beelden keren terug je kledingstukken klimmen omhoog het vroegste licht omgekeerd valt alles om je lijf je broekje, je rokje je T-shirt, je panty’s komen naar je terug als omgedraaid begin maar het is anders aan de overzijde van deze nacht: langzaam, niet traag, rituelen, beweging de melancholie houdt je schouders…

de rimpels langszij mijn ogen plooien zich bij iedere lach zij vormen als vanzelf warme zonnestralen die mijn blik begeleiden naar de vraag die ik in je verlegen ogen zag geen weg is zo kort naar jou, naar binnen alleen een doods gevoel zou zich bezinnen en afvragen wat ik bedoel mijn beider wangen door lengende lippen gebold tonen…

Een traan Die brand Een traan Die vloeit Heel zacht En stil... Een traan Die valt Een traan Die smeekt Heel zacht En stil... Een traan Die lacht Een traan Die mag Heel zacht En puur...…

Ik plavuis mijn hart met het monter koeterwaal betegel een straat die per abuis lijkt te bewegen in de rust van geweven stijgende lucht gelegen goedlachs pittoresk en authentiek monumentaal Gemurmel in de scheuren naar kabbelende dalen schilderachtig tot in de barsten van nieuwe kleuren het bestaan dat doorleeft in Bourgondische geuren achter…

ik vrij je neer op een bed van knisperend blad -jouw wens is warm en naakt- ik voel het aan leef met je mee en ga dezelfde weg je kwinkeleert herfst in niet frigide als je zacht bent aangeraakt…

Ik heb een rode jas gekocht van zachte stof, licht in gewicht het moest er eens van komen ik heb een rode jas gekocht niet rood rood maar koraalrood goed op olijfgroen ribfluweel ik heb een rode jas gekocht mijn spiegelbeeld bevalt me wel ik fiets voorbij op ramen, etalages ik heb een rode jas gekocht die houdt me deze winter warm de…

Lopend langs het strand Trek jij sporen in het zand De wind streelt zacht je haren Ik streel zacht je hand Jij wilt het niet zien Houdt jou liefde ver misschien De zon staat heel hoog boven Maar ik dicht bij jou, Tien…

In het schemerdonker Tekent je gezicht zich af vlak voor me Je ogen kijken me indringend en verlangend aan Zachte lippen strijken zacht over die van mij Ik laat me bevangen door je warme handen glijdend over mijn buik Kriebelende vingers bekoren elke centimeter van mijn huid.…

Ik krijg een kik, van je charme en geestigheid, ja een kik, van je zacht, zwoele stem Ik krijg een kik, als je diep in mijn ogen kijkt, ja een kik, van je liefde voor mij!…

wil hier beklijven door iets te schrijven waar men niet omheen kan want alleen dan weet ik zeker dat ik de beker tot op de laatste druppel leeg drink en daarna zink, de slaap vattend, "wel te rusten", naar een nivo waar de honden geen brood van lusten maar ja, jong geleerd weet je dat macht corrumpeert dank u voor de aandacht slaap zacht…

de beer geschoten zijn vel verkocht... want wie raakt er niet aan zachtheid verknocht…

De zachte krachten zullen zeker winnen in 't eind - dit hoor ik als een innig fluistren in mij: zo 't zweeg zou alle licht verduistren alle warmte zou verstarren van binnen.…

O, nu de dagen weer zo licht zijn en zo zoel, Zo zonnezoel, zo zonnelicht, zo rijk Aan vreugd in welig bosgroen; nu de vliet Bezaaid is met het gulle sprankelgoud; Nu schaduwlanen koel In kalme schemer mijmervol Zich allerwegen oop'nen; nu het riet In fluisterbeving zoetlijk neigt, De vijver waai'rend met zijn schucht're koelt', De vijver zelf…

Wees zacht als de fluister als ik de hoofden streel van verloren kinderen Schitter zuiver als kristal wanneer donderwolken uit ogen zijn gedreven Heel wat half is als verdroten bloemknoppen uit verwarmde voegen barsten Slaap gerust als de vrouw in mij liefde dwarrelt over jouw verlatenheid…

De pijn in haar ogen, haar smeken neem me toch mee, machteloosheid bekrachtigt mijn stem mijn band is te zacht u zou kunnen vallen, mijn fiets is er niet op gebouwd lucht vult mijn hart als haar mond zich ontspant, weer neemt haar humor de overhand.…

eitjes worden gulzig opgeslurpt en uitgespuugd want het spiegelbeeld verpestend terwijl zachte eitjes heel lekker kunnen zijn en mariniers zelfs rauwe eieren leegslurpen.…

jij ligt hier zo zacht in diepe rust en het lijkt alsof je mond lacht ik haal je aan en jij geniet spontaan met een siddering die reikt naar mijn vingers in je vacht…

Langzaam valt de regen uit de duistre hemel, zacht Als een woordenloze klacht. 1889…

Langzaam valt de regen uit de duistere hemel, zacht Als een woordenloze klacht. 1889…

Met hare zachte handen rukken zij open wat jaren lang ten bodem sliep - nemen haar deel, met een glimlach, en hopen op sterren en stromen, ànders licht en diep.…

Als zij tegen je spreekt wordt er welgevallig gepreekt Een preek die vertelt wat je wil horen Niet met verboden die je geluk in de kiem smoren En toch klinkt het als een heilig gebod waarbij je schikt in je onherroepelijke lot Maar dat lot is als het paradijs Haar woorden maken je zo wijs Wat zij zegt, is de liefde in eigen persoon Op een onvoorstelbare…