Alle inzendingen over zin

iemand staat op een brug en denkt naar beneden springen denkt hij de kat zit dan dagen zonder eten denkt hij spring toch want het leven is te weinig waard denkt hij die afspraak die men na moet komen zoekt hij naar een mooie zin om naar de overkant te lopen kom, we gaan verder…

Zwijg , zei ik terwijl ik driftig op zoek was naar zijn gelaten woorden ik had ze ergens op stapel gezet om niet te vergeten geloof maar dat ik het ze naar mijn zin zal maken maar nu, nu lig ik overhoop hij schopt de herrie in mijn hoofd treffend hoe de stilte valt schrik niet, roept hij mij nog na ik vang en bewaar zijn kalmte…

De zin van leven, mijn leven, wellicht niet eens een rimpeling tussen zovelen. Misschien zijn wij een blauwprint Neanderthalers nog die uiteindelijk op vele planeten bestaan, en waar wij dan op die verre werelden zijn geëvolueerd in humaan.…

Zonder het woord uit te spreken Is ze er, zoals jij er bent, Zoals ik er is Verzamelt ze de restanten Van vandaag, van gisteren, En neemt hen in zich op - Een enkele regenworm, Een spaarzame pissebed Woelen haar wat onwillig om: Het is nu eenmaal hun taak, Maar zin hebben ze er allang Niet meer in, ze vinden het goed zo, En…

Ik heb geen zin de klokken bij te zetten, Want mensenlief, je blijft toch aan de gang. Dat houdt wel in dat ik 5 maanden lang Verschrikkelijk goed op moet blijven letten. Ik ken mijzelf, en weet wel hoe dat gaat, Vijf maanden lang kom ik één uur te laat.…

(een versje op de deining van eb en vloed) het geeft eigenlijk geen pas een dichter zonder woorden laten declameren over de zin van het bestaan beter is 't het bestaan zonder woorden te accepteren je laten meedrijven door de kracht van het getij en wat laveren tussen alle vormen van averij…

Als de woorden niet meer komen, gewoon, omdat de accu leeg is en de zin van woordkunst is verdwenen, wat zul je dan nog met woorden pielen? Je kunt beter gitaar leren spelen of proberen de Mont Blanc te beklimmen. En gewoon toegeven dat woorden tekort schieten om het menszijn te verklaren.…

het gedicht stokt na de eerste zin een leemte gaapt de dichter zit er middenin wanhoop stapelt huizenhoog als woordeloos gegeven wat rest is slechts het schrijnend zeer niets wekt de schijn van ommekeer des dichters hoop houdt hem in leven…

De vrijheid lief te hebben te gaan en staan waar je wenst of wil De vrijheid lief te hebben woord te voeren, zin te zeggen als avondval en ochtendgloren De vrijheid lief te hebben lippen op elkaar .....stilgezwegen De vrijheid in te kunnen ademen ooit -in 5 jaren durende strijd- .........verkregen.…

Wat is de zin van onzin in nonsensicalia - smeer voor onze snelkookhersenpan als zoete wijn of masseert de onzin ons verhitte nervenbrein tot verbeelding, fantasie dankzij non-alcoholica? Is de ongein in de mop ons wat te vergezocht dan sterft de onzin in de kiem als een non-wangedrocht. mei 2018…

Toen hoorde ik nog voor we ’t huis naar binnen gingen haar pril maar o zo zuiver zingen en mijn gedachten gingen naar de zoete zin der dingen tussen twee bevallingen van hun eigen borelingen.…

o jee wat mij vanmorgen overkwam het snelsonnet had echt geen zin vandaag en zei stoer nee op mijn bekende vraag het schold me uit: jouw vraag is slechts gedram maar ach het viel tenslotte reuze mee het snelsonnet bleek toch mijn kopje thee…

Ik doe een gooi maar lees geen ziel de les En neem wie dat nog wil af en toe mee Naar Hector, Patroclos of Odyssee Of pak een zin uit Plato's Socrates Heeft het nog zin, of Sint er nog toe doet Geen zwarte specht of bruine roetveegman Kwam dit jaar aan in klein madurodam Kick out bederft het feest in bonte stoet Maar goed, waar waren…

Zonder pardon werd hij uitgezet Ondersteboven, naast het toilet zoekt hij naar de zin van het leven…

De mooiste kleur in taal De mooiste letters die woorden tekenen in de harmonie van het leven Lees een traan op papier, voel een traan in je hart Een lach op de lippen voor een zin van vreugde Een panorama van woorden Een schilderij gemaakt van gekleurde letters uit de ziel van zijn schrijver het gedicht…

Wat leek de dag oneindig lang te duren Het leven kreeg per uur steeds minder zin Want heus, je ziet er haast geen gat meer in Wanneer minuten voelen gaan als uren ´n Zwarte dag, ja, maar goddank voor mij Is nu die rustdag in de Tour voorbij…

Dan verzamel ik moed, maar wordt deze zin niet te lang: waarom pappa? Kan ik dan niet anders zijn? Goed in jouw ogen? Misschien is het dan wel over met de pijn? Of zou je me echt niet mogen? Pappa, waarom? Doe ik alles dan fout? Ben ik dan echt dom? En is het echt dat je niet van me houdt???…

Hechten heeft geen zin.. voor je het weet is het voorbij..…

Het heeft geen zin haar handen zijn gesloten daar binnenin een vleug van gisteren jammerend in tijd De dag rouwt om weggesloten herinneringen die verkleurd en verpulverd het goed en kwaad belichamen Al het donker van nu bergt mijn hart in schaduwen waar mijn eigen vlam het zwart verbrandt tot de as in haar hand…

slaap lekker en tot nooit meer ziens "hoe fout kan iemand z'n zin doordrukken".…

Als een spons zuigt hij de tijd op maar de afstand wordt niet kleiner Als droog zand filtert hij gedachten maar de juiste zin is niet te vinden Als de nacht de dag opeet blijft hij hongerig achter woordenloos op zoek naar minder zinloos De droomwandelaar met één been vast in een droom het andere nog in het leven…

Het licht Schijnt sober Op de grijze muren Van mijn luchtkasteel Verwarmt mij niet Doch omhelst mij In het vale licht Van een verlaten tombe Mijn ziel in duizend stukjes Groeit hier langzaam aaneen Maar laat niet na Mij telkens weer te steken Ik kan niet helen Het heeft geen zin Vooralsnog Is er geen hoop op een nieuw begin…

Hoe de nacht mij ook bemint en loze uren de tijd bedrinken met de regen aan het zolderraam stamel ik pijnlijke kreten die gesmoord door het kussen zich als zwaluwen nestelen in de zin des levens de tijd beraadt zich als het licht zich eindelijk om mij bekommert en ik vermoeid weer aan een nieuwe dag begin…

Geen standpunt, geen partij, gebakken lucht zo sprak haar waakhond Kay-Kay van der Linde dat vrouwtje Rita dat niet leuk zou vinden was 't volgende bedrijf in deze klucht ontkennen had geen zin, de zaal zat vol getuigen dat rijmpje had gelijk; de TON die viel aan duigen…

Woorden vloeien op papier zinnen groeien gedachten die open bloeien deel nemen opnieuw jezelf kunnen zijn jouw leven weer zin geven toekomst, dromen verleden loslaten leven, laten stromen jouw lach is weer gekomen…

mijn lief altijd ben je mijn kind mijn zin om te leven mijn kracht om door te gaan en jou te geven wat ik niet kreeg wat mij beweegt soms verval ik in dezelfde fout en laat ik je koud ben ik onverschillig bezig met mezelf besef zo goed dat het voor jou anders moet voor jou anders wil lief, maakt dat het verschil?…

Hoeveel kan een mens verdragen over grenzen van de pijn zonder antwoord op de vragen van het onbewuste zijn Sterker worden, alsmaar sterker tegen beter weten in diep gevangen in de kerker van een leven zonder zin Lucht mijn ziel op binnenplaatsen van ravijnen in je hart weet mijn zwakte te weerkaatsen op de bodem van je smart…

alsof ik zingend naast je loop je moeiteloos in mijn verbeelding naar me toe kan halen zo waan ik je bij mij en laat je dan weer gaan bij ieder woord dat ik verschrijf bestem ik je in het verleden maar kom je ook weer dichterbij beelden en zin wisselen op rij maar ik voel mij vrouw en vrij in mijn gedachten…

denkt hij vaak morbide want gaandeweg krijgt zij steeds minder zin.…

Mijn leven is gespeend van ieder avontuur en niet zo interessant Al jarenlang dezelfde man van 8 tot 5 dezelfde gang en nauwelijks vrienden Een doorsnee flat in nieuwbouwwijk Het dagelijks voeren van de poezen de was, de strijk En als ik wil heb jij nu juist geen zin of tijd Hoe kan een mens met zoveel niets gelukkig zijn…