Alle inzendingen over zongen

zelfs op één been poogde hij nog levenslustig rond te hippen zong nog gedichten als een jonge vogel nu zwijgt hij met gesloten ogen op zijn laatste vlucht…

Ik droeg jou in mijn armen terwijl de krekels luid zongen. Omgeven door de geurende witte acacia dansten wij onze laatste merengue.…

Ze knielde devoot gaf haar hartje bloot en zong mee met d'engelenkoren.…

Zij zong Die dode stad en gans de stad lag aan haar voeten wat is het toch mooi jong en succesvol te zijn zei ik ze droeg koningsblauw en daar boven dat blonde vlassig haar…

Het kon Frank niet Boeijen dat Harry Slinger druk aan het werk was voor Het Goede Doel, terwijl Henk Westbroek notabene een Toontje lager voor hem zong op De Dijk.…

Zo somber en bitter als ik zong, Zo zong er op aarde nooit een. Verveeld heeft mij eindelijk dat haten, Dat eeuwig gezang en geween. Ik zweeg, en zoals ik nu zwijg, Zo zweeg er op aarde nooit een.…

met mijn vader ging ik graag koetjes kijken tussen de middag op weg naar een weiland zongen wij niet soms ga ik zachtjes zoemend op zoek naar dit gebied…

Kolderiek periodiek (nr. 34 uit een reeks van 100) Doordat de populaire zanger de sterren van de hemel zong moest de NASA het werk tijdelijk neerleggen...…

Jacoba zong op klaarlichte dag Haar herfstlied. Ze bracht het laatste offer. In haar verwaaide dromen Had ze het gezien Ze was de droomgetuige van De rode sneeuw in december Ze heeft het aan niemand verteld…

Ik hoorde van een nieuw akkoord Het werd gespeeld en werd verwoord Een klaagzang enig in zijn soort dat troost bood in dit aardse oord Hij zong van hel en hemelpoort Nu is dan zijn gebed verhoord…

in verstofte dichtbundels rust haar wezen zij dragen haar ziel op handen van papier zoveel eerste malen opende zij haar hart de taal zong haar ziel terug naar huis…

Ik droomde dat de mensen voor me bogen, Ik werd van alle kanten toegejuicht, Er werd een feestmaal voor me opgetuigd, Men zong: ‘moge hij leven in de hoge!’ Dus wat is de moraal van dit verhaal? Er schuilt een Jozef in ons allemaal.…

een flits rood van gevaar tegenwind zong in je haar je oogde knipperlicht voor mij ik remde maar je reed voorbij ik zag de glimlach rond je mond toen ik op de rotonde naast je stond…

Ik ben een bloem van 't veld Wie droeg mij mee ter stede Waar 'k nooit of nooit meer bidden zal Lijk ginder in het rustige dal Mijn simpele bloemgebeden. Ik sta hier in dees mooie vaas Zo triestig te verwelken Gij hebt mijn herte zeer gedaan. Ach mensen, zult gij nooit verstaan De taal van bloemenkelken. Ik ben een bloem van 't veld…

ik draag blauw een kind van wind water en ijs uit conceptie van een koude vorst en de warme moederborst wij lijnden niet in diepgaande affectie contrasteerden levensgroot de verschillen die wij maakten overbrugden onze generatiekloof nooit heb ik echt warm gezorgd wist haar kille levenslied zij zong bevroren tranen in het…

Ik zong zo menig minnelied! Dan zag ik naar de mensen niet… Want toen ik henwaarts heb gekeken, Verstomde ’t lied voor hunne valse streken. De daad voor ieder schoon gedacht, Daar heb ik altijd naar getracht; Maar toen ’t gedacht begon te schijnen, Moest het weldra voor dom geweld verdwijnen.…

Er was eens een meisje, dat zong een liedje, een heel mooi liedje, een heel mooi wijsje, een liedje met bloemetjes d'r in, een liedje met zon in de lucht, een liedje als een blauwe zee en als een zeemeeuw in z'n vlucht.…

zij nam mij mee tot in de hoogste regionen haar stem zong licht een donkere blik deed mij duiken door blauwgroene golven drijven naar het strand haar hand liet zand in zachte tonen door mijn vingers glijden in haar ogen streden woorden van geluk met wat er vroeger was geleden niet alleen verdriet ook hoop en liefde in het lied…

zag de mooiste bomen staan maar in mijn hart zong kerst al hun vergaan sparren nordman en de fijn genaalde den gekweekt om in luister te verschijnen zullen uit het bos verdwijnen kaalslag is niet te betwisten enkel voor wat sfeer verlichten hun groene dood zal nog één keer warmte geven als het oudjaar eindigt met nieuw leven…

Als onze ziél niet zong, En vreugdedansen sprong, Zouden dan wel de vógels zingen, De bronnen uit de rotsen springen, En had de storm een tong? Als onze hoop haar schat Niet rustloos zocht, en bad, Zou dan de boom zijn bloei en twijgen Zó innig hemelwaarts doen stijgen, Dat hij het blauw omvat?…

ik zag je kijken naar de sneeuw ze vlokte wit en traag je blik zong zon in de kristallen ze leken langzamer te vallen uitgelaten volgden we hun vlucht uit lucht die lichter werd we dwarrelden mee in een zacht deinen en lieten vlokjes op de hand verdwijnen de wereld die verscheen ontnam de kleur haar eigenschap versmolt…

ooit was je vrij ik kende nog niemand je vloog zonder binding, ik aarde een zoekplaats voor mij in steden schiep tijd ruis van de mensen hun ziel en de lijven gestapeld in hoge verblijven de wind zong het blauw van de hemel, je wolkte in dromen een einder voorbij, bleef tijden onvindbaar voor mij ik voelde je adem versnellen…

Je spreekt poëzie Poëzie is om te spreken, dat is een openslaande porte-brisée deur De hele wereld zong van gedichten (de wereld was er vol van – het zong en sprak zich de wereld rond) Lang voor de boekdrukkunst werd uitgevonden Je doet het weer Mag ik je zoenen Nee Ook niet als teken. Waarvan? Moet het een naam hebben?…

'k Denk aan Paros bij tomaten aan die inktvis drogend in de zon 'k denk aan Naxos aan dolfijnen aan die kade al die boten hoe het licht van de Egeïs in je ogen trilde en zong…

Warm wordt de aarde weer en alles groen en 't zal gaan worden net als toen de eerste vogels zongen. Nauwelijks bedwongen een zucht, een kreet, herademing, en nieuw wordt ieder ding.…

eens was jij het roodborstje je zong de nachtegaal van haar plek nu krijs je gelijk de meeuwen verloren boven een verlaten strand de golven overstemmen jouw treurgezang je bent als stuifzand…

het klinken verbrak de gespannen stilte in kristal zong verbondenheid sprankelende tonen de lach van de ziel weerkaatste in ogen transparant beklonk liefde het eerste gezicht…

Het Klein Kastratenkoor uit Koog zong in de nachtmis hemelhoog. Wij hoorden toe, en voelden allen: Kerst kan héél mooi zijn zonder ballen. (uit: Goed voor hart en bloedvaten)…

Als ik kon kiezen zou het vandaag weer happy zijn Als ik kon verliezen zou ik toch gokken op de winst Als ik het kon bepalen zou het zonnig zijn met een enkele wolk Als ik het kon halen zong ik dit keer de hoogste toon zonder valse noot…

-ik zong het reeds duizend keren! nog hebt gij het nooit gehoord! Ik zong het aan de rozen Wel honderd, honderd maal – Licht heeft het afgeluisterd De wilde nachtegaal. Ik zei het aan de oostwind Die ’t aan de wolken bracht – Ik zei het aan de sterre In stille, diepe nacht.…