3730 resultaten.
Oud nieuws
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 144 De dag is druilerig en dof begonnen
de vogels zijn zelfs stil geslagen
de stilte is beklemmend en zwaar
de stenen lijken iets te fluisteren
je legt je oor te luisteren
maar je hebt het allemaal al eens gehoord
het nieuws blijkt oud en grijs…
Knipoog
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 364 Passioneel met een luisterend oor.
Jouw vurige ogen vertellen meer.
Met een knipoog als mijn metafoor.
Ik herinner je als de eeuwige nacht.
Jouw voortdurend lachende gezicht.
Continueert mijn goede nachtrust.
De knipoog waar ik voor zwicht.…
Even wachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 143 Dan maar weer luisteren,
kijken en denken,
voelen en beamen.
Even wachten,
toch blijven hopen en beminnen,
diep ademen en glimlachen,
ook om eigen stommiteiten.…
Smeltende traan
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 171 Mijn traan smelt samen met de zee
Ik luister naar de golven heel gedwee
De wind speelt met mijn haren
Mijn tranen zijn niet te bedaren
Het verlies is heel intens
Van een oh, zo liefdevol mens
Hoe ga ik hier mee om
Een vraag blijft altijd en dat is waarom.…
Laly's Bar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 296 Oude mannen luisteren,
want een zangeres zingt.
It's time now.
Time to change your mind.…
Worm
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 102 Het vaderland verkeert in code rood
De eikenrups marcheert weer in processie
Een kraslot wekt verslaving en agressie
En van de nieuwe snoerworm ga je dood
Er is maar één ding tegen te beginnen
Dus luister goed naar mijn advies: Blijf Binnen!…
Bevel is bevel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 112 Die het luisteren
tot dood in misdaad verpakt
zonder vergissen.
Bevel is bevel
werpt een ongunstig licht waar
het verleden leert.…
Liefde
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.682 Luister, arbeiders, naar mijn zachte monde,
Naar wat ik diep in mijn hart heb gevonden,
Het ware wezen van der mensen liefde.…
Allodium
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 82 tegen ’t raakvlak van licht en schaduw
leunen mijn ogen aan
op momenten, zo heftig of luw
die na een ogenblik vergaan
blikvelden zie ik, volgroeid
van gedaante in vol ornaat
fluisterend en luisterend geboeid
naar het bestendige waarom 't gaat…
Kern
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 150 Ik luister traag.…
Denkwijzers
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 35 Schrijvers zijn doven
die denken
dat ze luisteren.
Wijzen zijn wijzers
die denken
dat ze wijzen.
Denkers zijn blinden
die denken dat ze zien.
Ervaren is horen en zien.
Zijn heeft met denken
weinig te maken.
Alles met laten.
Soms met doen.…
Samen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 381 Als je herinneringen
en het leven dat je kent
vervagen
Je luisterende oor
en troostende woorden
zijn verslagen
Houd ik je hand vast
en zingen we samen
Zie ik weer even je stralende ogen
en kunnen we de dementie
samen dragen…
voor wat geluk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 99 de vondst van het hoefijzer
stelde mij voor een probleem
hoe ga ik hem ophangen
probeer daar op internet
maar eens achter te komen
uiteindelijk besloot ik naar
m'n gevoel te luisteren
dus met de opening naar boven
welnu daar hangt hij thans
vastgeklonken aan de schutting
en nu maar wachten op het geluk…
Schizo
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 88 Er zitten vreemdelingen in haar hoofd
die zij probeert te negeren
maar soms is het ineens een bekende
die haar iets toefluistert
dan is het lastig niet te luisteren
moet zij doen wat ze zeggen
of zeggen wat ze willen
zij staat op en sluit de gordijnen
blijft vandaag toch maar binnen
om te doen wat ze zelf wil:
haar hoofd proberen leeg…
GERUIS
gedicht
3.0 met 11 stemmen 3.017 Ik sta daarbij en luister mij niet moe.
Soms schijnt me alles vaag, soms alles klaar.
En als ik even mijn hoed af doe,
is muziek een beweging door het haar.…
steelt gedachten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 418 woorden vol magie
de lucht
met schittertjes
de echo's
luisteren niet
stilte spitst
in tover
neemt ogen mee
steelt gedachten
vraagt open maar
de lach is een
ontlading waard
de hemel wordt
voor eventjes
met warmte geaard…
In mijn boshut
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 121 Ik ben in mijn boshut en luister.
Vele geluiden hoor ik hier,
die me niet deren kunnen.
Gedachten denk ik nu,
die vanzelf arriveren.
Straks weer gaan.
Niets hoef ik hier te doen,
dan alleen maar bestaan.
Niets hoef ik te verklaren.
Niets dan alleen te hopen,
dat ik later op mag staan.
Ik ben in mijn boshut en ben.…
De laatste vlinders
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 106 Het werd stil, oneindig stil
om beter te kunnen luisteren.
Overal op zoek naar die dierbare stem.…
Door kelken van onwezenlijk kristal
poëzie
4.0 met 15 stemmen 1.347 Onzichtbaar is de lamp; langs ied're steel
Hangt, smal en stil, een zonn'ge waterval.
Melkwegen welven; nevels, overal;
En sterrebeelden flikk'ren, puntig geel:
Boven 't diep-werkliJk paars tilt, irreëel,
Iedere kelk, een spieg'lend niets, 't heelal.…
Na zons-ondergang aan zee
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.935 Zonne stervend zonk in zee,-
en een wijde wade spreidde
op de brede kimme neer
't wolkenheer.
Eenzaam ruist de duistre zee,-
langs der duinen ruige kruinen,
als met droeve dodenklacht
zucht de nacht.
Eenzaam, eenzaam ruist de zee,
slaat de kuste zonder ruste,-
moeder aarde ligt alom
doods en stom.…
'K weet nog, hoe 'k vaak tegen mijn liefde zei
poëzie
3.0 met 17 stemmen 1.735 Je bent zo druk:
Jouw zonn'ge woorden vlind'ren 't spinsel stuk,
Dat Yâjnawalkya's mijm'ren om me lei.
Jij bent mijn jeugd, mijn levend sprookje, jij
Mijn morgenster, mijn enig aards geluk;
Maar kromgeboeid lig 'k onder lange druk
Van mensenleed: wie Brahman kent, is vrij.…
Onvermogen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.400 slaan geluid,
Zo weinig zonder vocht opschieten kan het kruid,
Zo weinig zonder zaad de landbouw kan gelukken,
Zo weinig als een pot zelf wasset* uit de aard'
Zo weinig als een kind zichzelve teelt of baart,
Zo weinig als een lijk kan ploegen ofte delven,
Zo weinig als een huis wordt zonder hand gesticht,
Zo weinig als de dag komt zonder ‘t zonne-licht…
MAART
poëzie
2.0 met 17 stemmen 5.805 Des daags scheen ’t helle licht uit ’t volop-blauw
En flikkerde op het water, en de stenen
Van huizen en straten waren wit beschenen
En grijs bestrepeld met der takken schauw*,
En in de ganse stad waren door-énen
De warmte en schaduw, ’t zonne-licht en kou,
En waar de warmte lag in de luwte lauw
Woei felle wind om huizen-hoeken henen.…
Mahomeds hemel
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.555 Niet ene houri is als gij
Zo schoon, o zonne mijner dagen,
En kussend schenkt ge nectar mij.
----------------------------------------
houri, hoeri: volgens de koran eeuwig jong blijvende maagd met gazelleogen,
in het paradijs ter verlustiging van de gelukzaligen…
Leonoor
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.851 Leonoor, mijn lieve licht,
Voor uw oog de zonne zwicht
Met haar blonde stralen,
Die gans niet, in mijn gezicht,
Bij zijn glorie halen.
Vonken folie aan die git,
Gitten met uw gouden pit,
Bliksemt niet zo fellijk
Dat het hart, dat u aanbidt,
T' ene maal verwellek.…
Heel mijn leven
poëzie
4.0 met 1 stemmen 996 Maar nu der zonne gouden val
Vloeit langs gelaat en blinkend kleed,
En zij gaat, zingend of zij zal
Zó eeuwig zingen zonder leed,
Nu voel ik - of 'k mij zelve wieg
In dromen die maar kort bestaan
't Is beter zo 'k mij zelf bedrieg
Dan 't leven droomloos door te gaan -
Nu voel ik zalige vreugde in mij
Bij 't luistren naar haar lach…
Mijn lief is blij
poëzie
4.0 met 2 stemmen 916 Maar nu der zonne gouden val
Vloeit langs gelaat en blinkend kleed,
En zij gaat, zingend of zij zal
Zó eeuwig zingen zonder leed,
Nu voel ik - of 'k mij zelve wieg
In dromen die maar kort bestaan
't Is beter zo 'k mij zelf bedrieg
Dan 't leven droom-loos door te gaan -
Nu voel ik zaal'ge vreugde in mij
Bij 't luistren naar haar lach…
NA ZONSONDERGANG AAN ZEE.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.711 Zonne stervend zonk in zee,
en een wijde wade spreidde
op de brede kimme neer
't wolkenheer.
Eenzaam ruist de duistre zee,
langs der duinen ruigje kruinen,
als met droeve dodenklacht
zucht de nacht.
Eenzaam.,eenzaam ruist de zee,
slaat de kuste zonder ruste,
moeder aarde ligt alom
doods en stom.…
Het zee-geruis
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.609 Verheugt u toch, gij die dit rijmke lezen
en nog in gloed der zonne wandlen meugt
de stranden langs, - wen mijn verstorven wezen
reeds lang ontbeert wat 't zózeer heeft verheugd.
Zegen dan uwe zinne' en uwe dag!…
Gedragen door de wind
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 34 Als in de late avonden
mijn zonnen ondergaan
herrijzen schaduwen
op de mij voorbestemde weg
tijd en ervaring lijken langer
rekken zich uit in hun voortbestaan
hun lichaam verliest aan kracht,
lichten wordt milder, transparant
in dat blazoen word ik gerangschikt, vrees
voor de tempowisselingen van het hart, verwachting
op de…