Alle inzendingen over zwaard OR dood OR stem

of is de dood het streven waar mens en dán toch ook de dieren naar verlangen wanneer de wind zicht buigt naar de geboorte van het kind…

Ontzielt liet ik hen gelaat Ontneem mij lauwertakken Vervolg het bebloede zwaard Geef mij onschuld van weleer In moederschoot ik wederkeer…

Mijn moeder is dood Soms hoor ik even haar stem Maakt me dan best blij…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De tijger gromde, de zwaarden zwaaiden razend, de wolven huilden.…

lang op een nieuw bebloed zwaard behoeven te wachten…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Dood is hij niet dood want de stilte is waar hij begint. Zijn muziek is altijd dichtbij het leven en de woorden die leven met zijn stem die wenst wat niemand kan vergeten als hij de dood weer ontroerd laat wachten op zijn laatste act. (25 jaar is geen eeuwigheid)…

of je levend bent of dood maakt niet veel uit je hebt mij aan je vastgeplakt je ogen bij mij ingeprent je nagels in mijn vlees gezet je stem verborgen in mijn oren of je levend bent of dood ik raak je nooit meer kwijt…

hij heeft van zichzelf een dode gemaakt zij het een milde dode die weleens van zich laat horen voor ons bestaat hij sinds jaren uit een stem zijn lichaam houdt hij voor zichzelf het moet al oud zijn nu hij heeft van ons een blinde familie gemaakt we zijn getraind op zijn stem horen precies hoe hij zich voelt ook al blijft hij praten…

dood ben je natuurlijk niet want we zijn je niet vergeten maar toch dat lichaam die sterke stem die luide lach die warme handen dat wordt hier toch maar stil…

o, vrouw die eenzaam achterblijft in het verwaaiend avondrood o dood, o stem de nacht is groot en sterk de stem die tussen slaap en morgenrood roept uit het nieuw Jeruzalem.…

ze zong het met onvaste stem Zong ze 't om hem over hem? Ik weet 't niet mijn vader.... al langer dood en begraven Moeder.... in de aarde boven hem Met onvaste stem: 'daar bij die molen die mooie molen daar woont de jongen waar ik zoveel van hou'.…

het levenszwaard zou pijn gaan doen bij aanvang voelde je nog niets hoe verder het komt in mijn visioen lijkt het geen zwaard maar een zeis zonder compromis welk niet meer snijdt maar alles maait en zonder aanzien steeds meer graait kon ik dat zwaard maar stelen dan deed het niemand ooit nog pijn ik zou zijn kracht verdelen in een dekentje…

struikelend over de restanten van leven zie ik gedaantes die geen stem meer hebben onherkenbaar zonder kracht op sterven na dood zie hoe dodelijk het leven is………

Goudsbloemen zijn hun knopen, Een stengel, wiegt hun zwaard, En op de stalen lopen Lijkt wel een roos ontblaard. Mijn liefste jaargetijde Zet zelfs de dood in bloei, En doet diens boden rijden Of bloesemregen woei.…

De dood kent geen vrienden ook geen vijanden enkel de ademloosheid gevolgd geheel stapvoets door rust zacht. Het zwaard van de nacht viel ik heb het vannacht zien schitteren. Het zwijgende ontdooide en bevroor spraakzaam vanuit een donkere diepte als ziel even verlicht weer opstaande nu definitief aan het lijf ontvlucht.…

Misschien dat het geluid van jouw stem in mijn ademtocht steeds anders klinkt dan voor jouw dood in al mijn dromen maar het is ook niet onwaarschijnlijk dat in de stilte van de duisternacht jouw stem geluidloos veel verder komt dan ik dromend durf te hopen in alles wat ik denk keert stilte terug.…

Misschien dat het geluid van jouw stem in mijn ademtocht steeds anders klinkt dan voor jouw dood in al mijn dromen maar het is ook niet onwaarschijnlijk dat in de stilte van de duisternacht jouw stem geluidloos veel verder komt dan ik dromend durf te hopen in alles wat ik denk keert stilte terug.…

De missie van Merlijn was zijn zwaard - zij had beloftes aan zichzelf aanvaard - het vuur bleef smeulen - als stralende sterren aan een gitzwarte hemel - om als een orkaan telkens weer op te laaien - een worsteling met integriteit en loyaliteit - het juiste moment is vaak moeilijk te bepalen - bang om te verliezen luisterden ze naar de stilte…

ik heb haar op de gouden rand zien staan van een lichtende wolk met donkere kant omgord met een stralend koord het vlammend zwaard geheven in de laatste dagen van ons leven zij oordeelt niet maar klieft waar goed en kwaad verbonden zijn in pijn heelt zeer om weer naar rein te schonen ooit zal er weer een nieuw bestaan zijn bezieling…

Wanneer we leven in goede tijden Waarin we gelukkig zijn Is het nauwelijks te vermijden Dat ons plotseling de angst overvalt Gelijk een man zonder ballen En een vrouw zonder kut Geluk kan nooit lang duren Wanneer wij in de spiegel gluren Zonder enig nut…

ik zag je ogen langzaam opengaan nerveus knipperend ik keek je hoopvol aan maar uit jouw licht ontwijken kon ik begrijpen wat de uitslag al met jou heeft gedaan in angst en onzekerheden ik heb ze in de lijnen van je gezicht al gelezen we hadden samen nog gebeden al is dat lang geleden onzekerheid bleef als het zwaard…

gloeden Als van kardinalen de hoeden, Van machtigen, groot; En staan in de hoeken te vlammen Als pluimen in hellem-kammen En vanen in oorlogs-nood; En schaatren diep en schreeuwen De kreet stil die ging door de eeuwen Om Vrijheid en brood; En sieren door hunne verschijning Heel 't huis met die donkere schrijning Van de wieg tot de dood…

nu is mijn leven te geef ik open stallen en hallen van mijn eigen kasteel kom maar publiek vergaap je aan zwaarden koetsen, ridders en paarden droom in het bed waar we vrijden en sliepen voel aan de muren de aanval van toen het bloed in de groeven de sporen van hoeven kijk naar de brug de stinkende grachten denk even terug hoe…

De dood vermenigvuldigd Groeit uit van hand tot hand Leven redders worden gehuldigd Een volk verbijsterd, niet verslagen 't Zwaard; de anderhalve meter afstand Om eensgezind met elkaar Corona te verjagen Och de prevelende lippen, och hoe gênant Eenzaam in 't heengaan geslagen Door de Covid negentien plagen De dode ogen 't grijze…

Steeds weer hoor ik een stem, een stem die zingt. Een zacht gezang, zo rustig. Maar plots is alles guur en laait er een helder vuur. Een vuur stralend rood, maar zo koud als de dood. Uit het leven gedreven, angstig benauwd, door een duivelse stem, verraderlijk, gevoelloos en koud.…