Alle inzendingen over zwermen

zij schudden lucht van verre streken uit vermoeide vleugels weten zich weer thuis na een lange gevaarvolle vlucht zeeën en bergen waren al bekend wegen en steden nog ongekend toch drijft hun instinct de trek naar paradijselijke plaatsen met paren en overleven kunnen zij in de soort hun sterke genen doorgeven nu is het zwermen…

in de boom zwerven krijsende spreeuwen van tak naar tak door het wijd gespreide huis waar ze wonen opgenomen in een verward gesprek over het uitgesteld vertrek dan als na een schot stort de trillende wolk vleugels los een zwarte vlaag scheert over laag na laag zwenken formaties smal breed elkaar opdelend overvleugelen ver weg vliegen…

de luchtlijn zo zwaar verstuift tot een zwarte wolk en crasht in het veld…

Verward door winter van zuid naar noord en terug zwermen de ganzen…

Winters onzeker zwermen in mijn groene hart duizenden ganzen.…

Gooi een visnet op: de knopen vallen open – als een zwerm spreeuwen.…

Een zwerm kraaien scheert krijsend boven mijn tuin als is het hen menens…

ze zwermen af en aan de jager laat ze gaan kijkt grootmoedig hoe een dwaze eenling dolt en duikt zijn kracht verbruikt in een narcistisch opereren zonder dreigende geweren koelbloedig slaat de hagel toe in lentes jonge lijf de zwerm schrikt op en gaat de wind blaast losse veren aan…

[Haiku] op een leeg perron strijken zwermen kraaien neer traag verdwijnt de stad…

je kunt het bang zijn heel filosofisch omcirkelen maar als de angst toeslaat ben je een zwerm vluchtende vogels…

onder de oude olmen staan ze stil doen een stapje terug uit het landschap in de verte blaft een getergde kettinghond zwermen kraaien spatten op hardhandige westenwind beukt door de bomen door de weerloze lijven op deze verloren plek het stillen met zachte woorden een rite in grondtaal ze gaan het landschap in kraaien zwermen…

Vluchtig kijk ik omhoog En zie een zwerm vogels naar het zuiden vliegen Ze zweven pal boven mijn hoofd Maar lijken dan hun eigen weg te kiezen De zwerm is opeens opgelost in de naakte, blauwe lucht Onzichtbaar voor het blote oog; verdwenen en weggevlucht Het beeld blijft eeuwig ingeprent in de geest van mijn gedachten Ik neem ze…

De koningin laat hij het meest nabij zijn terwijl haar zwerm de woorden verder zoemt. Het zijn maar lichte spreuken, van de regen ver weg, achter zijn rug, een grijs bewegen - een koningsmasker zijn gezicht.…

ik hoorde je komen kousenvoeten zacht je lach herkende wat ik buiten zag bomen zwartgevlekt tegen de avondlucht spreeuwen zwermend voor een uitrustplek nog zwiert onrust tegen het oranje rood pas als het donker wordt ritselen zij verder ongestoord…

Op de dijk heb ik je naam geroepen in de wind Een zwerm meeuwen schreeuwde met me mee. Spottend. Is het de wind die mijn ogen doet tranen?…

de brievenbus blijft leeg maar als wanneer ik nader de zwermen zwenken de honden aanslaan en de dravende paarden verschrikt stilstaan alleen dan voel ik me echt alleen…

't is genieten de vogels te zien grazen in onze kleine oase toch, als ik me vertoon zien ze me als evenbeeld van wat opgesteeld in de zomer onze akkers moet beschermen tegen al te grote zwermen…

De wind waait van de wolken gedachten ver van hier een zwerm herinneringen zingt in mij liefde tijdloos eindeloos dwars door afstand heen tranen overal ter wereld dezelfde kleur…

Als een rokje van oranje wordt bekeurd En dames op een stadionpleziertje De voetbalbond doet denken aan een biertje Wie weet wat er dan zaterdag gebeurt Zal de FIFA een zwerm toeters dan misschien Als reclame voor de Bijenkorf gaan zien?…

ze zwermen om haar heen willen dippen in haar honingpot zij ziet de bobbels in hun strakke broek haar zwarte jurkje omhult de onschuld van haar mooie jonge lijf achter haar zonnebril huivert zij een ogenblik…

Grasland nog warm van de zomer jij pikt jouw zaden uit de oogst voor het vertrek van vertekende wolken neergestreken in een droom zwerm je rond die ene boom om het verhaal van de herfst te vertellen.…

ze is stilgevallen spreekt niet meer ieder woord en gebaar moet ik thans raden een overzijde juicht nog zachtjes uit oud gras steeds zijn er zwermen grijze zwaluwen, te oud om weg te gaan stenigt ze mijn gelaat…

Ik vind troost bij het kijken naar kauwen, zoals ze uit het niets in zwermen komen aanvliegen boven verlaten velden. En bij het vallen van de avond neerstrijken in een rij bomen om daar de nacht door te brengen. Uit de kruinen klatert hun kakofonie.…

toen ik in het nest van mijn hoofd verwikkeld was gooide ik onwetend porseleinen eieren overboord als een zwerm vogels vloog de taal uit het ijzeren nest de zon schitterde van verlangen en vergetelheid op de poëzie van het gebroken porselein…

Elke spriet, haast barbaars, beknabbeld door een hele zwerm, die opvliegt in de morgenwind; alleen nog leegte nu, zo kil...…

als zwarte engelen zwermen bommen boven daken van de stad de hemel herhaalt zich in het water weet niet wie en wat hij wiegt in het lege landschap voorbij de verre verte verwaait het verlangen de werkelijkheid zo ondraaglijk dat er gebeurt wat niet kan…

‘Dag dokter, ik zie steeds dezelfde koppen Op straat, in ’t hoofd en op het wrede scherm Het is een woekerende plaag, een zwerm van tetteraars, ze zijn niet meer te stoppen’ ‘Patiënt, ik garandeer u, u geneest als ’t strakjes 12 september is geweest’…

mijn gedachten vliegen vogels vluchten verder weg niet een kijkt om voorbij de horizon verzet de wet de klok en draait de wereld terug op weg en dan verdwalen en vervloeien in de wind die alle richtingen verwaait in een prisma dat het licht verdeelt, de kleuren scheidt uit geuren van het het leven gedachten zwermen tot herinnering…

zag een zwerm witte vlinders stil fladderen in bestaan alsof zij in al die kleuren niet wisten hoe te gaan een lichte wind in rode avondzon waaide wel geuren aan zij dansten als een witte wolk langs de wassende maan…

De vlinders die vliegen Met zwermen tegelijk Van boven naar beneden Het maakt me misselijk Maar wat voelt het goed Dit overweldigend gevoel Ik denk dat jij wel snapt Wat ik hier bedoel Die heerlijke verliefdheid Het altijd denken aan jou Ik hoop dat je begrijpt Hoeveel ik van je hou…