Netgedichten

netgedicht (nr. 59.548):

Vogels

Vluchtig kijk ik omhoog
En zie een zwerm vogels
naar het zuiden vliegen
Ze zweven pal boven mijn hoofd
Maar lijken dan
hun eigen weg te kiezen

De zwerm is opeens opgelost
in de naakte, blauwe lucht
Onzichtbaar voor het blote oog;
verdwenen en weggevlucht

Het beeld blijft eeuwig ingeprent
in de geest van mijn gedachten
Ik neem ze mee waar ik ook ben
en laat het mijn pijn verzachten

Schrijver: Amber Vermeulen, 23 april 2016

amber_vermeulen

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: verdriet

Vogels

Pijn

Vrij

3.0 met 7 stemmen

209

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Amber Vermeulen
Datum:: 24 april 2016
Email:: amber_vermeulenhotmail.com; Jaro Mani: bedankt voor deze vergelijking, ik voel me vereerd. Het werk van William Wordsworth kende ik nog niet. Maar het zou zo één van mijn grote voorbeelden kunnen zijn. Wat ik tot nu toe van hem heb gelezen is werkelijk prachtig.

Naam:: Jaro Mani
Datum:: 23 april 2016; Prachtig, doet me een beetje denken aan de daffodils van Wordsworth

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 23 april 2016; Subtiele essentie, hoogstgevoelig. Ik deel je troostgevoelens inzake vogels. Vergeet niet ook je eigen vleugels uit te slaan, want dat heelt nog veel meer leed.

Geef je reactie op deze inzending: