Alle inzendingen, jaar 2012, week 11

Geur van mensen nat geworden in de regen de bus rijdt van hot naar haar Iemand komt een ander tegen glimlacht tot zij ook opengaat Het gebeurt haast gelijkertijd Er wordt geen woord gezegd alleen nog maar gekeken een moment vasthouden dat nu om geen antwoord vraagt…

Altijd op zoek, overal gekeken Niets gevonden, toch zegt het alles Wie durft te kijken zal het zien Wie angstig is krijgt een nieuwe kans Waarom ik wel en hij niet, het zal wel geluk wezen Maar wie heeft er geluk? Door de dagen te tellen voel ik de minuten Probeer het verleden vast te houden Met twee handen in mijn haar Het moet ergens hierbinnen…

er gingen heel wat jaarringen aan vooraf als cirkelgangen in de tijd wat er groeide was het hout van jonge loot tot middelbaar en oud...…

want iedereen die dat zou kunnen heeft geen tijd, behoeft zelf hulp Jij geboren in de gore goot, die zoveel zelf verwierf en anderen alles gaf, staat opnieuw met lege handen, zo klauwend naar het licht, zo alleen in ’t peilloos donker, zonder echo van een ander - erbarmen wacht je na de dood…

Je hebt zo helgroene ogen zegt ze ze buigt zich over mij heen zo groen als die steen je weet wel die ring die je me schonk maar lichter heller nog ze kust me niet ze verliest zich in mijn ogen ze buigt zich over mij heen…

De meester zei tegen de klas, dat “ik” altijd onderwerp was. 'Maar u bent niet goed snik: op het bord schreef u “ik”, dus is “ik” lijdend voorwerp,' zei Bas.…

verwekt als kind van een genie leef ik mij uit in harmonie, van grondtoon tot de hoogste C bruist elke toonaard in mij mee. contra-punt verrijkt de klank, aangevuld vanuit de flank heeft hij mijn partituur geschreven in zijn kort maar vruchtbaar leven. ik heb veel noten op mijn zang staccato kort en largo lang, ze klinken sfeervol met…

wenende bomen verschieten van kleur in nachtelijke schemer vogels scheren langszij opzoek naar 'n veilig heenkomen paarden grazen op kale vlakten schuil gaat de maan achter een grijze nevel waarin duisternis zich versluiert…

In de hitte van de strijd los van andere haat en nijd dezelfde kant opgaan. uitkomen op hetzelfde plein, een eendere taal spreken. Zonder uiting of woord in de bepalmde tuin van het witte huis onder een getralied balkon staan, blakerend in de voorjaarszon. Verkeren in de waan dat een opwapperend gordijn rond het middaguur de schaduw…

romeinse roeiers op galeien kettingen en loden bal slavenarbeid op plantages mensenhandel was er toen ook al nu worden massa’s ingepakt met luxe geld en goed de vrijheid is al opgegeven in het vereren van hun held in het nieuwe brood en spelenspel lachen de herders zij vullen hun zakken wel…

De last zonder slopende gedachte De dragende muren die het dak laat rusten De last is zwaar De last lacht, ik rust…

liefde doet pijn als ik niet bij je kan zijn liefde is een raar iets maar het is toch beter dan niets jij brak keer op keer mijn hart terwijl ik jaren wacht met smart tot jij zou zeggen ik wil het uitleggen uitleggen waarom ik ging en jouw liefde niet meer ontving jij nam alles mee mee naar het schip op de grote zee ik wou dat onze…

De najaarslucht is vol gerucht en bijna zwart! Een laatste beraad op 'n hoge draad en dan: de start! Gewoon te gek die vogeltrek! Wat niemand ziet is het verdriet van die ene. Die is niet weg maar achter 'n heg verdwenen. Met zijn gebrek: hij heeft geen trek.…

Hoog opgestapeld fruit was lang op reis voordat rottende druiven hun vertrouwde huis verlieten om door haastige of trage laarzen geplet met Amsterdamse modder ongegeneerd naast alle soorten schoeisel de laatste liefde te bedrijven Sandalwood, olijven en geitenkaas omarmen vriendschappelijk verse wafels van Goudse stroop Schreeuwende bakbananen…

Twee kleine meisjes hebben zich verdronken Omdat ze in de tijd terug wilden reizen Als oorzaak viel een serie aan te wijzen Waarin die zaken zeer waarachtig klonken Bij een verzinsel is zo'n ramp begonnen Maar geen weldenkend mens krijgt dàt verzonnen…

Het etensmaal Verdwijnt gastro-intestinaal. U wilt toch ook wel weten, Waar blijft toch al mijn eten, Dat het gewicht legt op de schaal. Voor maag en darm Eet u zich feitelijk arm.…

In België is een automobilist achter het stuur overleden en daarna het kerkhof van Kalmthout opgereden. ---------------------------------------------- TomTom heeft constant weet van uw locatie, Ook bij de man, die rijdend overleed, En dood en wel nog op het kerkhof reed, TomTom speelt in op elke situatie. Wat uit de mededeling van de speaker…

Ik wilde vandaag een roos voor je kopen een rode roos voor je kopen je weet wel, bij onze favoriete bloemenstal Ik zie in de blauwe lucht en de zon schijnt daarom wilde ik vandaag een mooie rode roos voor je kopen -Maar ik ben platzak- Geloof je me als ik je zeg: ik hou van jou en van jou alleen? Ik wilde namelijk écht…

De tijd kruipt aan mij voorbij, de stilte is hier te horen. Een verzachtende lentebries in mei.., dat gevoel lijkt hier te zijn verloren. Hier is het stil, eenzaam en kil. Alleen de regendruppels op mijn gezicht doen mijn ogen tranen zonder dat ik het wil. Maar ik wil terug, weer naar het licht. Naar het nu en de toekomst, verdergaan zonder…

Zó velen, die hun liefde en verdriet, hun fantasieën en gedachten willen delen in gedichten. Zó velen die daardoor hun eigen last of die van anderen verzachten, nuanceren en verlichten. Zo’n uit het hart en uit het hoofd ontsproten taal, die via toetsenbord en digitale snelweg de moraal van een verhaal weet te omschrijven. Zo’n taal ontroert…

ik sta op de bushalte en geen bus te zien ik zie de bruine bladeren ze dansen sierlijk in de wind nog steeds geen bus waar blijft hij nou? ik doe mijn jas uit krijg het warm de bus is er nog steeds niet waar blijft hij nou? ik sta in mijn T-shirt te wachten fietsend gaat men mij voorbij maar die bus komt niet langs waar blijft hij…

vroeger was jij graag gezien het middelpunt bij veel genot echt gemist, gevraagd, brood nodig overal werd jij gespot dunne witte, dikke bruine soms een koppig exemplaar vonden in jouw schoot verpozing jij stond voor een ieder klaar na hun kort maar vurig leven door lustgevoelens opgebrand diende jij als laatste rustplaats, uitgedrukt…

Zowel Tibetaans als Han-Chinees Probeer jij jouw dromen te leven Een vader met twee hoofden: werken voor de Tibetaanse overheid Tegelijkertijd verdeeld tot op het bot De politieke overtuiging van Mao in twijfel getrokken Studerend in de hoofdstad van het aan Tibet grenzende Sichuan Strijdend voor een vrij Tibet is ook jóuw lot Chapeau…

het is daar, deze dagen dat ik zag wijzers vielen uit uurwerken vielen op het ongrijpbare begrip waarin het ademen onbewoonbaar werd verklaard en een kind de gesloten mond van de dood het is daar, die dagen toen dat zij niet meer zagen het slapen of het gaan in nog minder lijf waaronder ze elkaar zochten het is daar, deze dagen…

Lief, lief tantetje vijf dagen heb je daar gezeten samen met de doodse dood die stille tijd gesleten waarom ontluistering jouw deel? binnengekomen overviel jou de kille kou de kachel gloeiend rood, heel heet in alle rust de krant gaan lezen de doodse dood besloop je snel aangrijpender beeld kan ik niet schetsen visioenen achtervolgen mij…

over de liefde is alles geschreven met ganzenveer en tederheid het pseudo-eeuwig samenleven tot dik in de blessuretijd hoe kan ik als dichter nog over de liefde schrijven tewijl ik hunker naar geluk val ik telkens in herhaling en juist dat maakt zoveel stuk over de liefde is alles geschreven zoals zelfs hier geschreven staat toch…

Probeer het een keer met ascese je word er wat luchtiger van…

leen de woorden van de hemel schrijf de wolken met de wind wil weer heerlijk touwtje springen als een onbekommerd kind verf de bloemen op de heuvel tel de mieren in het gras lekker rollen naar beneden brullen kikkers in de plas zoemen bijen om de oren vliegen wilde eenden op worden vlinders weer geboren vrouwe lente loopt voorop…

"Blauw" zei hij meer af dan bij. Schrijf maar rood, ieder zijn brood. Armoede troef? Hoe kom je erbij, een bos gele tulpen op het kozijn zegt mij genoeg.…

jij laat de lucht weer lichter zijn dan duisternis broedt op een handvol wit dat nog geen kleur bekent mijn zwarte vogel van de nacht die zon als enige baas erkent ooit oefenen zij de vleugelslag op wankele poten zullen vliegen als hun schemering is aangebroken…