Alle inzendingen, jaar 2012, week 19

het fluistert aan de hoeken het gonst in de stilte het komt langs alle muren omlaag de wind krijgt vleermuisoren tot het wantrouwen een kop met zes ogen opsteekt en het valse vermoeden vat krijgt. dat puilt er uit, vreet alles op vreet zich van binnen naar buiten met de knagende vraag waar is wat doet de ander op dit uur van de dag de nacht…

Lieve Heertje, maak mooi weertje! morgen zij de schone dag, die ik droomde, nimmer zag... Lieve Heertje, maak mooi weertje. Ik heb honger, ben in nood en voor mij zijn vrienden dood, 'k heb geen kamer en geen vrouw, 'k bleef alleen, doch zonder rouw, 'k heb geen tranen, 'k heb geen lach... morgen zij de schone dag! 'k Ken de liefde…

Ze waren vóór, bij nader inzien tegen, Want deze club is ‘zwaar teleurgesteld’. Eerst hebben ze een rechts verhaal verteld, Om nu weer naar het midden te bewegen. Of er nog toekomst is, blijft zeer onzeker; het CDA wordt steeds een beetje bleker.…

Waarom zeg je kamelen En ook kavelen. Wat kan het mij verschelen, Redeneren velen, Spelletjes voor intellectuelen. Vaak is niet hoe je iets schrijft Maar zegt, wat hangen blijft.…

stil aanwezig staan ze als voor niemand te kleuren niet voor zichzelf maar in opdracht volbrengen zij hun taak niet zoekend niet vragend naar het hoe en waarom verwerkelijken zij het zaad rechtlijnig evenwichtig zonder emotie daadloze daad…

Het is wel leuk, al dat gedoe om die natuur zoals bijvoorbeeld wel of niet een landbouwpolder onder water laten lopen een bos met alles wat er leeft te kappen voor een weg of toch weer juist te laten staan wel leuk, maar weet je het maakt eigenlijk maar weinig uit komaan er zal toch altijd wel een barstje in het asfalt zijn een spleetje…

Het is tijd, tijd om de stap te nemen. De tikkende klok in mijn lichaam geeft Zo vast en zeker weer dat het leeft, Zo goed om dit keer op keer te vernemen. De tijd dringt wel, want door het toenemend gevoel bekort, Niet langer nog te dralen, Het voedsel neder te laten dalen, Het is mijn maag die knort.…

Je denkt weemoedig aan liefde zoals die er was in ’t begin onmiddellijk in de kustplaats van heimwee, eb en vloed je woont daar in het droomhotel van verlangen naast de brief van een vreemde uit een ongelukkig huwelijk geboren alle waangedachten laten je los omdat je het kind bent van een droom in onverteerbare herinneringen begin je…

leef ik jou wandelde een paar maanden dwars door het heelal tussen alle namaak flonkerende sterren "'t is hoog hier, als ik maar niet val niet nog meer miserabele misère" dus liet ik mezélf maar vallen ´t voelde ongewoon tot ik de volle maan zag achter een koninklijke boom "moet je toch eens kijken, is dat nou niet mooi?"…

Camiel Eurlings hetero, homo of bi maar bovenal een mens een mooi mens een emotioneel mens een knappe man een mooie man de man voor het CDA Christen Democratisch Appel de mensentrekker de lijsttrekker de publiekslieveling de favoriet want Christus doet allang niet meer mee ik bedoel innerlijk en dan gaat het uiterlijk automatisch…

ontloken woorden nog broos en schuchter zoeken aarzelend beschutting in zacht bewogen zinnen ik raap ze op geef ze een warmend plekje in wiegende wind en milde avondzon…

Zit ik weer in de schoolbanken Hetzelfde als gister en de dag ervoor en die dag daarvoor Daar moet ik deze maatschappij dan voor bedanken Bedankt voor alle nutteloze uren Die ik beter aan mijn taalkunsten zou kunnen besteden Nu zit ik een beetje voor me uit te turen Al die kale witte saaie muren In het begin der tijden gevuld met posters…

een wereld van verschil een gevoel dat ik met je deel het was stil een leegte een wereld van verschil met hoe het eerst was gedichtjes die ik in stilte las nu mag ik ze uitspreken iedereen mag het horen ik ben verliefd op jou tot over mijn oren…

Verstrikt in de klauwen Van het meervoudige monster Tentakels strak om 't Lichaam gesnoerd De adem vrijwel benomen Leven niet meer uit Zijn hand In een toestand Van levend doodzijn beland Door macht'ge onmacht overmand…

Toen je klein was stond men al voor je in de rij Dringen,duwen,douwen eerst ik, dan jij pas-op de plaats voorbij Al dat wachten op onschuld en onwetendheid Brandend van verlangen tot jou keuze hen bevrijdt.…

vandaag ben ik het schriftje van m’n nichtje waarin geen enkel poppetje lelijk kijkt ze kleurt in roze en rood een blij gezichtje en schrijft in grote letters een berichtje in mij haar naam die tussen sterren prijkt…

vandaag ben ik het schriftje van m’n nichtje waarin geen enkel poppetje lelijk kijkt ze kleurt in roze en rood een blij gezichtje en schrijft in grote letters een berichtje in mij haar naam die tussen sterren prijkt…

Wat vogelvrij is, wordt gevangen. Een vogel is een rijke astronaut die zich aan geen tuig laat behangen.…

ik lees je het antwoord vertraagt onzichtbaar voor het oog dode punten en dagen gaan voorbij; maanden van ijzer hoe schrijf je roest en gaten waar wind doorheen waait niet anders dan een onbetrouwbare afstand of een presse-papier van stilte op het hoofd geschetst ogen, schrijf ik en schuur en schuur en schuur tot ik mezelf…

Voor een hart dat ik brak toen ik niet meer over onze liefde sprak. Voor een hart dat breekt telkens als mijn mond zich verspreekt. Voor een hart dat dwarrelt, zoekt en vindt ... een hart van een volwassen man, een hart van een beschadigd kind. Voor een hart, waarvan ik houd een hart dat ergens op mij voortbouwt ... Voor een hart,…

Die dag werd onze held weer ijlings klaargestoomd Om zich te laten zien op het gewijde gras Voor de finale (één waar menigeen van droomt) Een klein probleempje nog, de darmen gaven gas Echt waar, het rook als verse Labbertongse mest En alle spelers werden helemaal gestoord Dus hield men Koplamp afgezonderd van de rest Zo werd de grootste gifwolk…

waar ging jij naartoe met al die treinen toen je je dochter meesleepte als een koffer van vlees en bloed waarom droeg zij jouw schulden tot ík ze voor een prikkie overnam zonder te weten hoeveel hoe was het voor jou om te liegen tegen iedereen die het niet horen wilde tot je stierf met drie tikken op je kist was je meisjesnaam niet een…

Ze is wel onderweg maar ziet niet ‘t einde van haar baan, want te klein voor het verschiet wil ze alleen maar verder gaan. De grote doelen wachten haar als de weg al beter zichtbaar ligt. Hopelijk valt het haar niet zwaar, de worsteling met wens en plicht. Zo lang de horizon onzichtbaar is, telt nu alleen het stap voor stap, vooruit…

De wanden van de kantine van de chocoladefabriek "Freia" in Oslo zijn beschilderd door Edvard Munch. De fabriek wordt verkocht en men vreest voor sloop. Het schilderij "De Schreeuw" van Munch is voor 100 miljoen euro verkocht. --------------------------------------------- In Oslo is men hem flink aan het knijpen, Daar zit voor kapitalen…

Drukte... drukte in mijn hoofd zee ruist met een donderend lawaai ...geweld oorverkrachtend nietsontziend, oorverdoofd, ik zit thuis op de bank, trachtend gek wordend te vermijden.... boeklezend letters via golvende regels misselijkmakend geen nut, geen aandacht het is koffietijd, rustmoment met koekje even geen Zandvoort aan zee..... geen…

dit gedicht schreef ik tgv de expositie van de beeldhouwersgroep onder leiding van Antoinet Verhagen expositie vanaf vanmiddag 15.00 uur te bezichtigen op landgoed de grote beek in het bestuursgebouw, 1e verdieping. er worden 22 beelden geexposeerd. enkele stenen zijn te koop. jij en ik zegt mijn steen hebben best veel gemeen aan het…

jij en ik zegt mijn steen hebben best veel gemeen aan het uiterlijk kan je immers ons innerlijk niet ontlenen waarom koos jij juist mij weerspiegel ik jouw ziel zag je mij in perspectief word ik nu de dief van jouw diepste emoties opdat jouw pantser breekt en oud verdriet heelt? met de vijl in je vuisten verwijder je mijn…

Langs Vlaanderens wegen staan verspreid aan kant en berm waar men ze ziet, de kruisen der ontroostbaarheid getuigend van immens verdriet, van onherstelbare treurigheid; herinnerend ons, 't kind zonder verweer argeloos in speelse jeugdigheid, geveld in meedogenloos verkeer. Daar staan, waar hun kind gestorven is een vader, van onmacht de…

laat ik maar mijn rode glas met witte wijn verkleuren het roze glanst als ik wat tegenlicht door flinterdunne schaduw laat buiten, op de straat speelt een orgel levensliefde op de maat van mijn muziek alle poppen dansen en hun handen dragen stokken naar de zijkant van mijn hart anderzijds een bleinen bel ze slaan de maatstaf van…

Schrijvers en poëten hebben belasting technisch recht op een jaarlijkse flinke uitkering aangezien zij veelzijdig bijdragen aan onderwijs, taalgebruik en wetenschap hierdoor komen extra bonussen te vervallen die worden geïnd door bankbestuurders en schrapers!…