Alle inzendingen, jaar 2017, week 45

De liefde is over ik kan het niet geloven. Geen vertrouwen meer Oh dit doet echt zeer. Mijn leven wordt een puinhoop en ik wil alleen nog maar dood. Ook niet meer om 6 uur met zijn twee eten dat is alweer lang geleden. Mijn hersens zijn in de puree en lijkt wel op een ruwe zee. Ik zie een paartje lopen ik loop hun voorbij gebogen…

hoog boven de dampkring draait de ruimtereiziger elk anderhalf uur een keer om de aarde woestijnen gebergte oerbossen en oceanen vanuit de ruimte overziet hij het allemaal: de wereld waar we wonen de aarde is een fragiel blauw bolletje waar de dampkring als een dun schilletje omheen hangt een verre echo uit de kosmos…

niets verraadt lichte kwelling daar zijn deze huizen ook niet voor niet voor wonen, voor kerkgang, inpoldering en nergens sanseveria’s voor de ramen wij kennen onze pappenheimers onze extra bloemige eigenheimers nestverlaters, strandplevieren, dwergmakrelen hoe geven we onszelf een plaats lijn 5 stopt bij de juwelier er zijn mensen…

Heer, U ziet alles van mij, U kent mij U weet van mijn zitten en mijn staan En weet precies waar ik heen zal gaan U blijft mij dag en nacht dicht nabij. Elk woord dat ik uitspreek kent U al Niets is voor Uw aangezicht verborgen U kent ten volle mijn verdriet en zorgen U Heer, mijn God, Koning van ’t heelal. U blijft elke dag met mij verbonden…

Mensen willen worden verstaan, in alledaagse taal. Maar die taal is de wortel, van ons aller misverstand. Mensen willen worden aangevoeld, in de taal van het gevoel. Daarom moet onze taal, worden vertaald en vervoeld, in alledaagse gedichten. Daarom dichten mensen graag. Dichter bij het wonder. Dichter bij elkaar.…

Met de loop der jaren had ze een muur van ongeneigdheid gedrongen een cursieve villa met doodlopende gangen gebrouwd en ik liep hopeloos verloren in haar heikel decor rologend van tafel naar kast blievend naar houvast haar hondse blik plensde als zuilen van regen de klankkast zo klinkt het zo botst het falsetto als een kalebas met rotbui viel…

Liefde is er om te ontdekken en is er dan op onbekende plekken Is er ook om situaties te helen en deze met anderen te delen Liefde kan je niet grijpen maar kan je wel laten rijpen Ook is het er om je in te verbergen zelfs als je je aan iets loopt te ergen Liefde is vergeven en om het weer opnieuw te beleven Ook is het liefde waar…

Stijfjes in haar web Zit een goudkleurige spin Geheel onopvallend In een schepping van koper en tin De spichtige vorm van haar poten Vier stuks aan elk haar zij Is in het juiste patroon gegoten Geheel keurig op rij Haar web weeft zij aan bronzen bladeren Elke herfst weer hetzelfde ontwerp Binnen haar vaste kaderen Het is al sedert…

vanmorgen zei mijn vrouw dat ik vannacht in mijn slaap luid 'vier euro potverdomme'heb geroepen helaas kon ik het me niet herinneren en weet dus niet waar het over ging en blijft het bij gissen filosoferend over het hoe en waarom kwam ik er maar niet achter doch slechts tot de conclusie dat ik toch met m'n tijd ben meegegaan en niet…

Het overviel me gisteren in de winkel ik voelde iets van me-willen-vlijen tegen iemand aan Plots zag ik hem staan die me op een avond op de dijk na het zwemmen, de picknick, het liggen, om de beurt een regel citerend uit een gedicht het verre licht uit Urk verleiden wou maar voor wie ik net niet zwichtte. Even dacht ik, hij is…

De band tussen moeder en kind is een onlosmakelijke staat ook los van welke willekeurige wetenschap Maar toont telkenmale aan dat de vader vooral z’n best moet doen iets van dat natuurlijke te veroveren Deze schrijver en zeer invoelbare vader zal daar meer dan z’n best voor doen In het besef, dat het, het kind is onze gehandicapte…

Dat is een scherf zonlicht te midden de dance macabre van verroeste bladeren en vroege avonduren waarin wij zwijgen binnen onze contouren tot onze nachthuid plooit naar het donker zoetgevooisd.…

Waar blijft de tijd die wij aan woorden wijden Verkwistend strooiend in de wind en het zwerk De tijd in ledigheid zonder paal en perk Waar wij naar achterklap en roddel glijden Waar zijn de tijden van het glorieus fatsoen Dat iedereen zich verre hield van laster Zijn woorden toomde in kluister of raster En geen medemens ooit smaad aan zou doen…

Elke dag is er wel wat om aan te denken of wat mee te doen wie helpt mij dat het stoplicht niet op rood staat maar op groen Maar wat dan als alles niet gaat zoals ik wil dat je lichaam je in de weg zit wie helpt mij als pijn je helemaal overheerst, je oververhit Van alles voor het oplossen het overdoen doen gaan van het probleem wie helpt…

Speelse zo guitige kattenbeest oh zo ontroerend Mijn hoofd dwaast dol dik overtoerend. Beide ouders aanbiddend ook mijn kind en de spike, bol, bal been Was mijn hart maar van steen. Tal van dieren ingeleverd gehuld in verdriet immens Nu dat schatteboutje aan mijn voeten, amper elf maand jong, mens? Lieve diertjes heb ik nooit verloren, sterren…

In de oude Peperstraat te Gouda, pal achter de Westhaven, de duurste straat van de stad, woonde ik maar een maand op kamers. Ik had er een klein houten balkon, waar ik niet op durfde zitten, laat staan staan. Schuinonder zat een wijnhandel en verder op zat een pottenbakkerij en een schimmig bordeel, waar ik de burgemeester eens heb betrapt…

Ik heb de centen verdiend om de grond te bewerken ploegen, zaaien, maaien, oogsten met de blik naar het Zuiden en de vruchten aan de boom dikwijls staarde ik naar de zee als naar een lang vergeten heimwee dan schreef ik jou brieven bij het kaarslicht van de nacht er lagen hier lijken begraven schreef een oud potlood op vergeeld papier…

ik heb angstdromen in de ban gedaan zij zullen mij niet meer overkomen sluiers zullen geen ogen doven die niet bestaan fluisterende stemmen vergeten hun misdadig plannen het gefolterd schreeuwen en de eindeloze val ik ken ze allemaal al van opgejaagde creaturen nooit meer zal ik badend in het zweet ontwaken om pas na uren weer…

II Vergeefs smeekte ik het af, - beklaaglijk tijdverlies! Van Vijfde Karels komst tot Tweede Willems hulde! 't Was of mijn rijkdom nooit zo nut ene uitgaaf duldde; 't Was of een boze geest in al de ontwerpen blies! 't Bleef uit, schoon 't Voorgeslacht in d' oude Doelen smulde; 't Bleef uit, schoon 't honderdmaal gediend werd…

O land van tapas, Prado en Madrid Velázquez, Gaudi, Barcelona Die Spaans benauwde stieren in Pamplona Van Salvador Dalí en van El Cid Van inquisitie in de naam van God Nu ook van Puigdemont = Don Quichot…