156 resultaten.
Blauwtje
hartenkreet
4.5 met 8 stemmen
2.111 laatst was ik in een discotheek
daar zag ik hem al staan
hij merkte dat ik naar hem keek
dat voelde aangenaam
het heeft wel eventjes geduurd
toen nam ik het besluit
danste steeds dichter in zijn buurt
maar avances bleven uit
het lag niet aan mijn kleren
want ik heb een goed figuur
imponeer wel vaker mooie heren
houd wel van wat avontuur…
Geen Carmen
netgedicht
3.9 met 11 stemmen
392 Doelloos zittend in het heden
Verlang ik smachtend naar de toekomst
Want de pijn uit het verleden
Is nu wel genoeg betreden
Vooruit gaat het pad dat ik lopen zal
Niet bang voor versteende spoken
Achter rechtgehouden schouders
Glimlachend naar de horizon
Daar plant ik dan mijn nieuwe boom
Verspreid mijn bladeren in de wind
De fluiten klinken…
De dag van het gedicht
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen
1.996 Planken latten laminaat en microfoonkoorts,
slaan weer toe nu de dag weer nadert.
Podium verlichting geluid en grote luidsprekers
doen daar nog een schepje bovenop.
De dag van het gedicht nadert met rasse schreden
de 25e is het weer zover.
De dag staat in het teken van rust en stilte,
we drinken ieders werken in.
De dag wordt door iedereen…
Overgave
netgedicht
3.8 met 6 stemmen
380 Ze zat daar zoals altijd
in haar uitgerafelde zetel.
Intussen was ze heel oud
en krom geworden. In haar hele
leven had ze geen tien woorden
van een innerlijk gevoelsleven geuit.
Het witte breekbare vrouwtje,
had nooit een beetje kracht over gehad -
na haar plichtsvolle taak van zware arbeid
vervuld te hebben - om nog
een lach te kunnen…
Ave
netgedicht
4.6 met 25 stemmen
1.057 lijnen van je ziel
versomberen door
uren, dagen, jaren
van aardse wind
het lied blaast
na zomerweelde
de herfstige pijnen
doorheen het korenveld
woorden ruisen en
balsemen hongerdagen
van stervende violen
wanneer een steen
wegglijdt uit je hand
het wordt tijd om te gaan
temidden van bomen
en bloemenstilte
het was een mooie…
Foto op de boot
netgedicht
4.1 met 28 stemmen
1.340 Of het waait hard
of de boot heeft een ruwe vaart
zelfs de glimlach houdt zich vast
De boot stampt op de golven
het haar verstrooit het gezicht
maakt het onschuldig en jong
In het spiegelglas van de zonnebril
het beeld van de bekende fotograaf
zij heeft geen tijd voor angst…
drie zondagse koningen
netgedicht
1.6 met 5 stemmen
1.763 daar lopen ze weer
de honderden driekoningen
met hun zakjes van Delhaize
en af en toe van de GB
hun scheefgezakte kroontjes
boven verheugde koontjes rood
van het winters temperament
er wordt wat aangebeld
vandaag, een luie zondag
dag te laat, vergeet het maar
met kleine oogjes aan de deur
zal er geluisterd worden
naar zoetgevooisde kinderstemmen…
Ontspiegelt mij
netgedicht
3.8 met 12 stemmen
342 zoek ik je ogen om mezelf te zien
je hand om eigen warmte te voelen
vind ik in jou wat er niet is misschien
regen heeft me weggewassen
ontspiegelt mij in dunne plassen
zonlicht heeft mij anoniem verdampt
wind verslijt gestaag mijn weerstand
erodeert de jaren tot herinnering
verstuift mijn leven door versnippering
ja ademt dagen langs…
Een weekendje thuis
netgedicht
4.1 met 23 stemmen
1.224 Swiebertje en Bromsnor toonden hun streken
vader tikt zijn verrukking met stijve vingers
op de lauwe gashaard de koffie pruttelt nog na
de sjoelbak komt op tafel een glaasje sherry
een borrel en een glaasje bier voor mij erbij
moeder schuift bedachtzaam de stenen waar
ze ze hebben wil. Vader is wat wilder van doen
maar ook hij weet wat sjoelen…
Waterloo
snelsonnet
2.2 met 15 stemmen
1.104 Een dame die gaat drinken zonder plassen
Denkt: “Kijk, ik sleep hier een Nintendo binnen”
“Natuurlijk kan ik van het water winnen”
Maar dan voelt ze het water in zich wassen
Ze denkt: “Er is iets mis” en ze roept “Wat?!”
“Ik dacht dat ik nog veel meer levens had!”…
Zijging
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
677 Wat ik eindelijk heb verlaten
is niet meer waard dan stof.
As van een ziel verstuift
de dwaas die me heeft bezeten.
Wie ik ben is op slag verbrijzeld
zonder dat ik het wist versleten.
Een schaterlach van een demon
galmt na in mijn laatste nacht.
Licht bindt de omstandigheid
waarmee ik nu word benaderd.
Ik ben zonder gevaar verlaten
van…
sfeer
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
406 de wind zingt ijl
in de statige sparren
de toppen deinen mee
op het rustige ritme
van een eeuwig lied
schuchtere vroege vogels
zingen het zilver
van subtiele lentemuziek
in het gewijde ruisen
tussen hemelhoog groen…
Lichtvlekjes die bewegen weet je wel!
netgedicht
2.1 met 8 stemmen
758 Toon Ribbe werkt bij dag en 's avonds leest hij vakjargon
Jammerlijk want bewegen wordt zo wel een hindernis
Grammetjes worden flinke pondjes maar wat erger is
menige pondjes worden op den duur een dikke ton
Hilde de vrouw die zei met klem: "Sport en wordt bemind!"
Die dikke Toon maar Piek'ren: "Sporten wil ik wel
Stoppen met lezen echter…
Letterlijk
netgedicht
3.2 met 16 stemmen
1.563 Hij klieft het hout, hij schikt het op het vuur
en ziet hoe Ies de kost’bre tijd verspilt.
Het varken krijst verwoed in ‘t kot om kriel
en Bertha rammelt nukkig op de deel.
De gaskous suist gestaag haar helle wit
en schallend gaat weer door zijn hoofd:
gij zult uw enige zoals gij hebt
beloofd ten offer brengen aan uw Heer.
Hij strekt zijn…
zweven
hartenkreet
2.4 met 25 stemmen
3.006 Knokige vingers
worden mollige handjes,
Ingevallen wangen blozen
als appeltjes
plukrijp,
ze zweeft
als een veer
gedragen door de wind,
voor altijd kind…
kilometers gelopen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
751 leeg in het hoofd
was ik vandaag
mijn gedachten gaan traag
ik heb kilometers gelopen
en nu heb ik besloten
om dat vaker te doen
dit is een visioen
dat eindigt op blauwe pleinen
waarbij de zon gaat schijnen
in het onvermoeibaar hoofd
ben ik nog steeds verdoofd
maar nu ben ik beter op weg
en heeft mijn leven veel inleg…
Storm aan het strand
netgedicht
2.4 met 5 stemmen
971 Als Hunnen stormen zij aan, golvende
horden, schuimbekkend van woede naar
wat hen teweer staat: dit land Bavaria
dat laf zich schuilhoudt achter de vadzige
buiken der duinen.
‘’Val aan!’’ brult de gong van de Khan
van de Wind.
‘’Wees hen een gesel! Verzuip hen
die fatsoenlijk als mannen behoren
te sterven, hun vrouwen en kinderen…
Zie, ik ben
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
260 Na het aanvankelijke
beuken en breken, sloeg
de deining van de angst
steeds zachter tegen de
mijn omhullende grenzen.
Hoewel ik me steeds weer verkijk
op eigen kracht, kom ik
steeds weer rechtop.
En meer is er niet over van storm of
zee moe gezogen aan rondborstig strand zo
dat alles in zinnen ontstoken was of
ze laat zich zacht wiegen…
Mijn broer begraven
hartenkreet
4.2 met 19 stemmen
2.763 Het was alleen zijn lichaam dat er lag
en meer ook niet
we hebben samen stilletjes gehuild
van intens verdriet
Ik heb zijn handen nog gestreeld
gefluisterd dat ik van hem hou
nog één keer heb ik omgekeken
en kreeg het warm en koud
We hebben samen met elkaar gezongen;
Heer ik wil Uw liefde loven
al begrijpt mijn ziel U niet
zalig hij die…
Stroom
hartenkreet
3.1 met 10 stemmen
1.863 Een elektrische schok
vanaf het moment
dat ik
in jouw ogen
keek
als een spagaat
uit de coulissen gesprongen
pulseert
een wisselstroom
door mijn lijf
ik wist het meteen
deze lading
raak ik nooit
meer kwijt
onder hoogspanning
loop ik met jou
in mijn hoofd
deze maalstroom
laat sterren stralen
aan het firmament…
Winterjasmijn (haiku/senryu)
hartenkreet
1.6 met 7 stemmen
693 stoer winterjasmijn
ik nog in mijn winterjas
zij bloeit al dagen…
Het verhaal over een held
netgedicht
4.6 met 34 stemmen
509 toen ik omkeek
zag ik een man
en in de leesbaarheid
van zijn rivieren kwam ik
poëzie tegen
niet in schalen of langs de zee
maar in alles wat mijn woorden
overbodig maakten
het werd winter
tijdens zijn reizen en ik liep
met hem doorheen de stilte
passeerde schemeringen, rondgezonden
door oude vloedlijnen
dichterbij en soms weer…
Stormen
netgedicht
4.4 met 15 stemmen
693 Uitdagend was het zand
dat korrelde van ongeduld
in de zachte stilte van het strand.
Een hand bewoog tot schreeuwen
de tralies van de schorre lucht
het golfde over meeuwen.
Over leven over de wind
die koppen telde en de nacht die
plotsklaps langs haar vele monden snelde.…
Geboeid
hartenkreet
3.7 met 32 stemmen
2.345 handen geboeid op mijn rug
met in het touw een knoop
ik kan nu niet meer terug
wat mij rest is enkel hoop
ik fietste door de stad
het was al ´s avonds laat
het onverlichte pad
me niet bewust van kwaad
opeens heb jij getrokken
heel hard aan mijn tas
ben vreselijk geschrokken
wist niet wie jij dan was
je bleek een onbekende
ik slaakte…
moeder
hartenkreet
2.9 met 40 stemmen
5.540 ze was niet de aan het bed
sprookjes lezende moeder
ze was meer
de leeuwin
die haar welpen
hartstochtelijk beschermt
daardoor was voor mij
de wereld veroveren
in blijdschap
zeer gerust
wat naïef misschien
zonder angst
voor de mens
een rust
toen mijn puberbloed mij
naar weidse vlakten
deed verlangen
toen werd zij…
Als de blaadjes van de bomen gaan
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
552 Als de blaadjes van de bomen gaan
wordt het zo droef in mij
die fijne warme zomer
is dan weer voorbij.
Je ziet het sterven rond je
van wat zo fleurig was
het nieuwe jonge leven
is er het voorjaar pas.
Als er om mij heen
de dingen sterven gaan
dan voel ik mij verdrietig
en lichtelijk aangedaan.…
Rouwstoet
netgedicht
4.6 met 18 stemmen
385 Als een zalm tracht de zon
tegen de stroom van de avond in te zwemmen;
verzwakt springt zij nog éénmaal op.
Dan hangt de nacht boven de rivier.
Vol ongeboren licht drijft de zalm naar zee;
langs de oevers schrijden bloemen
en de kleuren van dode vlinders.…
Villanelle voor mijn vader
netgedicht
4.2 met 25 stemmen
1.187 Vlucht voor de strompelende waanzin,
verbrijzel de speeldoos in je hoofd,
ijl onder het maanlicht de nacht in.
Aan één breekbare draad, als een spin,
van je huis en je zinnen beroofd,
vlucht voor de strompelende waanzin.
Als een kruipend gif heeft de weerzin
haast de gloed in je ogen gedoofd,
ijl onder het maanlicht de nacht in.
Dwalend…
Het hoge woord
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
183 En de aartsbisschop bleek een aartsschavuit.
Vanwege zijn duistere verleden
mocht hij dat heilig ambt niet bekleden.
Eindelijk kwam het hoge woord er uit!
Komt hij niet meer aan de bak in Warschau,
kan hij altijd nog terecht hier in de bouw.…
nachtdanserij
netgedicht
4.5 met 4 stemmen
260 het is vreemd
op de stilte te liggen wachten
ergens in een verstijfde kamer
waar twee adems elkaar vinden
in het holste uur van de nacht
weten gedempte gangen zich
vervuld van geloof en hoop
als vliedende gedaanten bleek
zich spoeden naar de plek
waar leven en dood in koor
hun ontmoeting uitbliepen
de geest speelt spelletjes
met en doodt…