Alle inzendingen, jaar 2007, week 3

de elfen die je me toereikt werken niet voor mij je krijgt ze dood terug ik zie de ijle treurnis de gebroken dans rondom mij en je reeds verloren keuze tussen de elfen en mij…

Omdat het merendeel van de gebouwen In Libanon is platgebombardeerd Wordt nu door ons vrijgevig gedoneerd Zodat het land zichzelf weer op kan bouwen. Maar al heeft men die puinhoop aangericht In Israël houdt men de knip stijf dicht.…

In trance blijf ik snijden Dikke druppels bloed vallen neer Ik wil verlost worden uit mijn lijden Het doet niet eens meer zeer Door mijn huid zie ik nu het bot Gefascineerd kijk ik uit naar de dood Rustig wacht ik af hoe ik wegrot Langzaam kleurt alles om mij rood…

die nacht was er een van de meest sombere uren zo zwart en onpeilbaar diep, een ven waarin een verdwaalde reiziger verdronk moeizaam verscheen de ochtend en aan de keukentafel zat ik lange tijd met verkrampte handen de hele dag -gisteren- was immers verdwenen vaak blijft er iets achter, een voetstap in de sneeuw een lach in een kamer of de…

Een dag niet geschreven, is een dag zonder zin.…

Getatoeeerde kaalkop, ringen in zijn oor. Een mens, zo zeggen ze zachtjes, maar ik weet het niet zeker, hoor. Echter, als ik stiekem luister naar alles wat hij zegt, ga ik toch weer twijfelen en lijkt hij bijna echt. Wel van een andere wereld, van een planeet in verre baan. Uit een koud, wreed universum, hier lichtjaren vandaan. Totdat…

Een mug (de mug) beklimt, desnoods: bestijgt een olifant (de olifant). Zo gooide iemand eens een bal op. Deze stuiterde nog enige malen, bleef toen zo goed als stil liggen. ---------------------------------- uit: 'Gedichten', 1968.…

Als eilanden zijn jullie geboren. Door golven van geluk en pijn Als er bruggen waren geslagen Die jullie met mekaar zou verbinden Zouden jullie nog zo eenzaam zijn? Als eilanden zijn jullie zo mooi Door de jaren heen gevormd en gekneed Als er meer liefde was gegeven Die jullie met mekaar innerlijk zou verbinden Zouden jullie meer met mekaar…

zo stil, zo doods het wintermuseum ver weg van wijsheid en brede straten ik hoef niet na te denken binnen zijn ramen, verdwenen vaders en kinderogen zonder voedsel de nacht naast me, ellendig als een koud, kil huis en ik schep geraamtes in de bevroren spoelbak naast label nummer één de opgehoopte sneeuw scheur ik tot stilte ineengedoken…

Dit las ik: Clinton, Oval Office, vrouw… Destijds bleek het een slechte combinatie maar straks (fraai staaltje van emancipatie) is Hillary daar mogelijk in touw. Een vrouw in ’t Witte Huis, da’s mooi, bravo ! En meer nog: ditmaal bóven het bureau.…

Zijn levenslicht was snel gedoofd Hij viel te hard, verloor zijn hoofd De beul zei, toen hij 't schavot verliet Je bent half broer of je bent het niet (ter herinnering aan de executie van Barzan, halfbroer van Sadam)…

Op de drempel van mijn deur van ontevredenheid, roep ik mijn ongenoegen over het gebroebel van mijn ingewanden uit! 'Onwelvoeglijke reetjeskikkers!' 'Onfrisse bochtenkruipers!' 'Ongehoorde rectificatiekolommen!' Mijn overbuurvrouw, met de bezem in de hand, maakt misprijzende gebaren. Mijn mond wordt vrolijk en trekt zich in een…

De vele woorden moeten uitgebeend tot er een harde pit van waarheid blijft die steekt en brandt tot waar geweend, geliefd wordt en gebeden. Te lang heb ik geleden en in de overvloed versteend mijn eigen wezen uit zijn kern gericht. Wie weet hoelang dit stralen duren zal en of al iedereen, gezwicht, geloofd heeft en betekend, vergeten of…

De pennen worden weer geslepen, de inkt vloeit als een stroom naar zee; de dichters voelen zich geroepen en iedereen doet even mee; De woorden zijn helaas niet meer van waarde we weten het, maar doen toch voort, want iedereen wordt o zo graag gehoord tot hij of zij de rust vindt in de aarde.…

Een stevige slager uit Drachten, juist bezig een varken te slachten, keek eventjes op en dacht toen hardop: ‘Dat was half om half te verwachten.’…

Een zenuwenlijder te Rekken Trekt heel de dag door gekke bekken Zijn vrouw zegt: ach man Ik snap er niks van Je komt toch bij mij aan je trekken?…

Hij wiegt zonder te rusten terwijl zijn vingers draaien om wat mij niets lijkt ik ga naast hem zitten observerend stil tot ik de drang om mee te gaan in zijn beweging niet meer kan weerstaan maar wanneer hij zegt hou op zo raak ik de draad kwijt gek stop ik verward…

Als ik de zon zie schijnen door mijn tralies heen en ik denk dan aan God daarbij dan ben ik niet alleen. We zijn dan met zij tweeën heel dicht bij elkaar dat is voor mij dan mijn manier waar op ik God ervaar. Al is hij dan niet zichtbaar hem voelen doe ik wel hier in deze eenzaamheid van mijn kille cel.…

de geur van kokosolie lokt jouw werklust dichterbij ik hou van zachte handen en ben vandaag gastvrij de zomerzin is blond en lang met sterk gespierde strofen druppels jongleren in het rond voordat ze ruggespraak beloven jij geeft mij puur natuur geen zonnebankverschoten karikatuur maar louter door ware zon overgoten literatuur…

God dacht: ik zie zijn gezicht en herkende mijzelf Ik ben alles dat is en dus ook wat ik niet ben Dus ben ik vele inéén en de enkeling vanzelf De heiligheid, doch ook de Zen Ik ben alles dat is en dus ook wat ik niet ben En alles blijft tot er iets anders wordt gekozen De heiligheid, doch ook de Zen Zo zal ik zijn in aangenaam verpozen…

In mijn hersens- feest, ik loop op dons Ik ben een vrije dichter, ruim van geest Evenveel engel, als demonisch beest Ondanks de grote liefde tussen ons Ben ik alleen in fijngevoeligheid Zo eenzaam als een huismus op een tak Sinds vader ging en niet meer tot mij sprak Snak ik naar warmte en genegenheid De sabelslagen van mijn moeders tong…

'k Heb een zusje, Die 'k een kusje Ieder ochtend lustig bied. 'k Lach haar tegen; 't Lacht, gelegen In haar wiegje, als zij me ziet. Hoe lieftallig, Hoe bevallig Is mijn zusjes aangezicht! 't Geestig liefje, 't Hartediefje, Lacht als zij te slapen ligt. Als eens 't kindje, 't Zoete vrindje, Niet meer zit op moeders…

jawel, we zien ze nu al jaren vliegen sprak zeer ontstemd het Haagse CDA dat kan toch zo niet doorgaan, denk eens na wat doen zij meer dan stelen en bedriegen hun luid gekwetter is toch al te dol ze luieren, ze eten en ze vechten ze fokken maar, bedreigen onze spechten het luchtruim in Den Haag raakt overvol verwijder a.u.b. dit groen gespuis…

Vuur schittert diep in jouw ogen Brandende passie bedwelmt je ziel Liefde vol ongeëvenaard vermogen Sinds de dag dat ik voor je viel Zinnen spreken zachte woorden Als een vuurbaak leidt je m'n weg De toekomst vol nieuwe dromen Nu ik mijn hart in jouw handen leg Je betovert me met je glimlach Elke schaduw wordt een paradijs…

Ik mocht zo gaarne dwalen Langs bos en heuvelkling, Als 'k de dorpeling Langs 't voetpad af zag dalen, En 't lied der nachtegalen De herdersfluit verving: Dan mocht ik gaarne dwalen Langs bos en heuvelkling. Ik mocht nog liever dwalen Langs bos en heuvelkling, Als 'k meibloem en sering In 't licht der Maan zag pralen, En 't bleke…

Noem het oorlog, of zedendelicten noem het tsunami, noem het opstand de inquisitie met hun kerkse edicten zeg, het is een ongeluk, of een wereldbrand. Ook burenruzies, of demonstratieve acties, genocide of gewoonweg moord. Intifada, jihad, de zelfmoord fracties, ophanging aan het eind van een koord. Doodslag, of veel te snel in het verkeer,…

Een fijn penseel dat alles dekt met sneeuw De herfst is ingeruild voor wintertijd Een wonderbaarlijk toverachtig taferéél En alles is zo sprookjesachtig mooi Het raam is al wat mij van koude scheidt Ik voelde mij bekeken door een ziel Pardoes en plots verscheen voor 't raam iets vreemds Een klein gevleugeld elfje heel fragiel Ik knipper eenmaal…

poëzie, voor sinten Valentijn en poesies, de boodschap staat in de vorm z’n gezag daarom zeg ik normaal de gedichten ge-dag vandaag, echter, overwin in mijn aversie doordat ik zo mijn gedachten op papier zet maakte ik zonet, mijn eerste snelsonnet…

Vele Hollanders zijn heel erg gebelgd door 't vignet om in Belgie te rijden en roepen op om dit land te vermijden. Verbazend hoe men in zijn woede zwelgt. Ook tegen is Vlaamse kabouter Plop. Die vreest door dat vignet een reuzestrop!…

niet langer dan even of wat meer, beet het kwaad in mijn gezicht als begin van zwart, plekken zonder glimlach op braakliggend land diepe nachten werden geblinddoekt en door waanzin ontwikkeld toen ik huilde om mijn huid en de dagen vervloekte van sterven ik had geen verweer of wereld meer slechts aarde als vingertoppen, afgesneden…