Alle inzendingen, jaar 2008

waarom ik zo ineens zo diep bedroefd in het donker van een koude avond in dikke deken ingerold verwarming gloeiend hoog toch maar niet warm kan worden een vraag die-in mijzelf gekeerd en uit het lood geslagen omhoog borrelt in sombere gedachten waar onmiskenbare waarheid te groot om te bevatten zich nestelt in spelonken van mijn ziel…

~~~ sluiers sluiten zich rond mijn huid strelen steels de zachte glooiing van mijn deels verdoofde buik wazige beelden brengen langzaam de werkelijkheid weer tot leven, geven vol genade de wereld weer wat glans alleen de spiegel heeft nog twijfels en blikt nog even niet terug ~~~…

Kijk eerst naar jezelf, voordat je naar een ander kijkt. Mischien is het dan niet zoals het lijkt. Denk eerst goed na voordat je je mond opentrekt. Waarschijnlijk heeft dat al een ander effect. Wat doet het er toe hoe iemand er uit ziet? Het belangrijkste zit binnen en dat zie je niet. Kijk naar hoe de ander is, mischien is er wel een gelijkenis…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen ruimte en twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou een onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit eigen hand bedreven, in eigen leed geleden en met tol en taal betaald, verhaalt zich braaf tot het heden, in eigen dicht en slaaf van literaire daad…

was dit wel een ander jaar bij alle groei in de persoonlijke harmonie geen uitnodiging voor een reunie het lijkt toch over met mijn acuut gevaar toen al was ik in mijn aanwezigheid overal echt hoogst tijdelijk hoe vaak word ik op de mailing list misschien niet pijnlijk gemist het is om nu van te verzuren met mijn drang tot mobiliteit liep…

de landweg is weg het grindpad is weg de zandweg is weg snel weg voor de snelweg wij snellen weg via de verharde weg naar nergensthuis…

boven statige zwarte sparren tegen de donkerblauwe lucht schittert de avondster in fluweel krassen kraaien als vluchtige vlokken deze avond tot grootse weemoed sober afscheid van de kortste dag zij lossen op in deze winterse nacht ‘t metaalblauw hunkerend naar de zon aan het einde van de lange duisternis…

En hier lag ik dan met haar gelegen in ons beider blootje en ik zuchtte van de liefde en een eindeloos bestaan ze rookte zichtbaar nog wat na toen zij daar rond dreef in dat slootje waar een laatste druppel zonlicht ooit ten onder is gegaan De nacht was doodstil aangebroken toen ze stierf - mijn Margootje en ik fluisterde de paarden nog…

Ik neem je handen in de mijne omdat ik wil leiden naar het avontuur niet in slechte zin maar slechts voor een mooi en nieuw begin. Natuurlijk kun je twijfelen over dit maar waarom zou je nu alleen blijven? Omdat je niet zeker bent van alles dat gebeurd maar ik kan ook straks nog worden afgekeurd. Het lijkt zo makkelijk en simpel toch…

Nog een paar minuten slechts Zijn stem klonk hees Zij kon niet meer dan knikken Hun houding schuw en angstig Hoe kon zoiets hun leven vullen Dagen geteld en wisselend van kleur Dankzij doorschijnende schaduwen Gestalten werden kleiner Overlopend van welwillendheid Troebel vuil water In stinkende tonnen Daar werd hij woedend van Het werd…

Moeizaam op zoek naar de liefde voor het leven diepbedroefd verdwaal ik in mijn eigen geest misschien wel op zoek naar mijn kinderlijke ziel een zee vol herinneringen en vele frustraties hobbelige duistere wegen,oneindige velden grimmige gezichten en wazige gestalten kruisen mijn pad geen horizon te bespeuren, geen sprankeltje hoop die mijn…

dans de poetische cyclus de muur gedichten hun gezichten verdwenen hun stem blijft door spelen de kosmische strijd een vuurtoren in deze tijd leiden sleutelstad rode letters van Eugenio Montale de straten en verhalen hoge bomen vangen veel wind het tegengif van de dood begint mythische jagers positief blijven ademhalen vuurspuwers van…

Elk woord dat uit jouw mond rolt krijg een plek in mijn verdronken gedachtes. Zo ook in brand staande zinnen die me steken met de kracht van een mes. Elke verloren letter zoekt een uitgang, dwarrelt naar een plek waar het zich tot een ander woord kan vormen en wonden op iemand anders huid besmet. Maar ik zoek overal wat achter en hoop…

kom met me mee naar het veld van het verleden nu het zachte winterlicht erover glijdt de lage zon kleurt goud het dorre gras en geeft een mooie lange schaduw aan boom en struik, als in hun ware aard geen camouflage en geen franje meer geen plek om te verstoppen de doornen zichtbaarder dan ooit geen watervogel die zich eenzaam waant ze…

‘Mijn schoonmoeder woont dus in Geffen en ik’, zei de schoonzoon heel effen, 'een steenworp van daar.’ Ze bleken elkaar ook heel regelmatig te treffen……

een herder uit het land'lijk St. Pancras had mot met een melkmeid in bontjas zij wilde concessies met meer variaties maar hij wou alleen op z’n hondjas hendrik…

Langs eindeloze wegen wil ik dwalen langs vurige minnaars uit het verleden op krakende knieën naar de einder kruipen de kaarsjes uitblazen in de kroeg. 's Morgensvroeg. Een nacht onder narcose, en snedige messen waken in een woud vol huilende wolven geblinddoekt de Mont Blanc beklimmen trein reizen naar een onbereikbaar oord. Buitenboord…

Ik zat laatst bij een boerensloot gewoon zomaar op een paaltje. Een paar eenden bedelden om brood waaronder een echt brutaaltje. Zij zwommen rustig op mij af alleen hij kwam uit het water, zo van 'ik ben niet laf' en maakte wat theater. Maar ik had geen brood, dus hij had pech mij liet hij dat duidelijk blijken, beledigd waggelde hij kwakend…

Een kleine afstand naar het einde jouw woorden in mijn lege maag rommelen, onweer verwacht een statige ontvangst in de nacht mijn dagen zijn geteld de overige dagen ook met een staart tussen de lang ontlaste tenen beweeg je de stilte in ademnood, mijn lief ik adem jouw hart aan horizon en beter leven gezonder, aarzelend zal ik…

Zweefmeeuw Neem me mee Hoog met vleugels Jouw schreeuw is hoorbaar Voel je altaar witte dons Geef mij rustmomenten Levenslust Spons mijn stilte Kust mijn nieuwe horizon.…

Toen er volgens een oud verhaal, een ster ging stralen, kwamen er van ver drie wijzen, nu na tweeduizend jaar van dwalen, denk ik verdrietig en …met afgrijzen. Het is nog steeds, oog om oog en tand om tand, onschuldige komen om door zinloze wraak, een land staat opnieuw in brand, is er dan geen wijze die hier een einde aan maakt.…

De mensen huilen, de wereld vergaat, er is geen licht, het blijft donker. Een lange nacht, geen bloem die bloeit, en geen vogel die fluit, alleen maar stilte. Het verdriet blijft sterk, alles staat stil, niemand die iets zegt, alleen maar tranen.…

Even stilstaan, dat doe je als je een liedje maakt, leert mij de Drentse zanger, stilstaan in de tijd het is stil op de gedichtensites dichters komen op adem als in eigen tijd teruggekeerd zijn ze op zoek naar wat komt waarachtig stil zo wil ik staan even omkijken naar waar ik ging nog niet verder kijken dan een nevelige horizon…

Vriendschap: zoeken naar de woorden die heel voorzichtig opengaan en die door hun huid van stilte toch nog even doen verstaan wat geen woorden kunnen vatten: hoe nabijheid harten balsemt, hoe de tederheid verzacht wat in oude wonden bloeden blijft en nooit genas. Vriendschap: teken van vertrouwen dat het leven altijd nieuw, altijd anders…

Felle winterzon zilverwit gesmukt het land zo oogverblindend…

Achter mijn beeldscherm, alleen Verlang naar gezelschap, virtueel kom bij me, kom en deel, help me door de avond heen Het beeldscherm knippert, 0 online Je vrienden doen het aangename Tastbaar, hebben lief, tesamen Geen ander kan zo eenzaam zijn Nog steeds niemand Ik schaam me, het wordt pathetisch Help me! o, is daar iemand? Het internet…

Toen waren we je kwijt, Je liet ons plotseling alleen, Geen laatste woorden of een kus, Slechts verdriet en stilte om ons heen. Het afscheid viel me zwaar, Had ik toen maar geweten, Dat het verdriet nog erger werd, Ik kan en wil je niet vergeten! Mijn tranen vallen op je graf, Ik kan het nog steeds niet geloven, Hier vind jij…

Oudejaarsavond – champagnekurken knallen - een ‘MUG’ vliegt voorbij -…

Hier nauw aansluitend, Daar wijd uitlopend. Soms ondersteunend, Altijd verwarmend. Zacht bedekkend, Teder verbergend. Terwijl subtiel verbloemend, Samengesteld uit elastische rekbaarheid, Complementair, Maar absoluut naakt zonder.…

mag ik nog even goochelen op de balans van oud naar nieuw de magie weer proeven van het mirakel tussen ons jouw ademen in vele prille lentes morgenstond de warme zomeravond dubbel schrijven in genieten het brandend rood jeukte morgens wel door de muskieten wij hebben herfst geoogst in vele geuren de kleuren bewaard voor de…