Alle inzendingen, jaar 2008, week 5

Zoals de wind koralen weeft door de gewelven van de nacht Blauwbloesems zacht sluimeren in de boezem van het woud Zoals het leven weer ontwaakt in de zomer van de wereld De gloed van schoonheid straalt in de spiegel van heldere ogen Zo verlangt mijn zijn naar jou als naar een glimlach broos en teder een warme zonnestraal boven een…

Eindelijk.. ik ontspan weer! Dit heb ik maanden niet gevoeld, niet gekund, niet toegelaten. Het gevoel weer vrijheid te hebben gevonden, wat een opluchting! Iets wat ik niet meer voor mogelijk hield. Ik mag, ik kan, ik durf weer, mezelf te zijn! Te vertrouwen op mijn eigen gevoel. Durven dromen van eindeloos veel mogelijkheden. Ik zie de…

Laat, laat mij mijn weg maar gaan mijn ruimte is mij te verheven, mij te schikken naar diegene die de grenzen stelt en die eenzijdig te bewaken, en in eigen flexibiliteit verstrikt dreigt te geraken, zal ik stikken in verlangen, vrij te ademen denk ik niet dat je mij al kent. In onafhankelijkheid gebet en gewend aan ruimtelijke…

Mijn hart staat letterlijk in vuur en vlam, Wat door heel wat water werd verdoofd. Het werd geraakt door iets wat plotseling zomaar kwam, Wat ik nooit had willen weten of wat ik eerder had geloofd. Mijn gevoelens zijn vaak dubbel en tegenstrijdig, Wil vaak teveel maar soms ook te weinig. Plots kwam jij in mijn leven en opende mijn ogen, Het…

een poster gevonden in de trein 'kraaien boven het graanveld' van een zekere Vincent wat zou u doen in dit geval meenemen of inleveren bij de perrondienstleider als ik u mag raden wees ondeugend en neem hem mee naar huis zo'n poster ook al is het de zoveelste kopie van een kopie is bij u beter af dan opgeborgen in het depot…

Een meer met brak water de ochtend baadt er bloot een kokmeeuw op een steiger peilt de stilte zonder lood…

Er is iets achter alles wat we hier ervaren: een vreemde hunkering naar licht en troost, naar diep geborgen zijn, naar echt begrepen, maar door ons jachtig leven zelden klaar. We rennen dan van hier naar daar en voelen ons gewichtig door de daden maar zien niet echt hoe alles ons gegeven is en dat ons zwoegen vaak maar lucht is, ijdelheid.…

Lieve Eline Dit gedicht is voor jou .. omdat je zo’n sterk meisje bent. Ik hou van je. Het altijd vrolijke meisje Altijd een grapje klaar.. Maar waarom .. Moest kanker komen daar. Die vreselijke schok Al die vragen in je hoofd.. Toen ze het ontdekten Iedereen was verdoofd. Niemand die het verwachtte.. Elke keer 3 weken thuis…

Verwarde blikken Vang ik op Wanneer jij In tranen bent Mensen kijken En schudden Met hun grijze hoofden Houden hun pas even in ‘Waarom brengt Hij haar in deze staat Te midden Van de winkelstraat’? Niet zij, maar ik Zou verdrietig moeten zijn Toch troost ik haar Omvat haar hand…

lange smalle tafels gegroepeerde kavels gebloemde jurken naast stijve hurken. wandstaltige borsten gerookte worsten gebraden haantjes gebakken kaantjes. de geur van de smid vlees aan het spit de smaak mag dralen langs de vele schalen. wijn in grote bekers boeren en kwekers dronken muziekanten duistere trawanten. plompe vrouwen…

zoeter nog dan het suikersap van de honingbij groter nog dan de eerste stap uit het eenden-ei rechter nog dan het levenspad van de evenaar reiner nog dan het rozenbad rond het tortelpaar warmer nog dan de zomerzon aan het hemelblauw verder nog dan het eindstation gaat mijn spoor naar jou…

Als ik toch een giraf was met zo'n lange nek dat zou ik heerlijk vinden dat leek mij dan te gek. Wat zou ik het bekijken van hier boven af door dat goede uitzicht wat mijn nek me gaf. Ik hoefde niet te dringen om vooraan te staan ook als ik de laatste was dan zou me niets ontgaan. Seipie…

Mijn dood doet mij geen pijn goed of slecht geleefd is onbelangrijk ik weet niet dat ik ooit leefde Mijn generatie volgt mij spoedig niet belangrijk wie eerst of laatst gaat leven in dezelfde druppel van de tijd Ik ben geboren, geen broer of zus kans van één op miljard,'n wonder dus elk mens is winnaar van de hoofdprijs Kort of lang, 't leven…

Joost Karhof Nova-redacteur vroeg gister Cynthia Schneider - voor Bill Clinton hier ambassadeur nu op campagne voor Hillary - is your country ready for a wife in the white house? zij keek bevreemd vervolgens geschokt leek woedend de lijn te gaan verbreken begon aarzelend toch weer te spreken antwoordde met opgetrokken wenkbrauwen toegeknepen…

Het heeft gestormd en ik was afgedreven nu kabbelen de golven weer verder ik ben weer terug in veilige haven dankzij iedereen die mij liefheeft De herinnering zal blijven het heeft een plaats in mijn hart het is van mij en jou en het blijft mij altijd trouw Nu leef ik weer verder, ik durf het weer dit is een keuze en besef steeds meer…

Het was de dag van verdriet Omdat mijn schaduw mij verliet Ik werd ontzegd nog te bestaan En gedwongen ten hemel te gaan Maar ik gunde hem niet die pret Bleef aanschouwelijk in mijn bed…

Een kom witte rijst Naast een bruine boterham Levert een gedicht. Een kom bruine rijst Naast een witte boterham Daarentegen ook. Ik zou zo gelukkig Nooit vormen durven kiezen Die ik niet aan kan. Zonnen rijzen op Uit rietomkranste sloten Regen tegemoet. -------------------------------- uit: 'Het Handenlied', 1989.…

Doorkijkbloezen: aquaria voor tepels, die heel wat mans zijn…

leer me de tijd opdat ik de wonderen in uw handen kan begrijpen, de dankbaarheid na al het schreien nog zwarter dan een wezennacht heel mij door uw gebeden en omring me met het oude lied ik zal luisteren naar herkenning naar de kleine vogel in uw ziel omarm mij, breed in het licht, ik zal de dood verlaten wanneer ik sterven…

een nieuwe tijd zo jong dat ‘k groot smelt op haar tong wat een genot haar aan te kijken hoe het voelt zacht strelend ook haar hand en waar zij bloeit op rand van ’t bed Rijndelta in beweging en vissen beven golven op de borst.…

schrijf letters in de lucht woorden kleuren jouw gezicht weer hemels roze jij bent mijn morgenstond de zon kust jou en mij haar warme zinnen op de mond samen lichten we de uren uit ieder in verplicht of eigen bezigheid tot het hoofdstuk sluit alleen het avondrood zal in alle rust de verhalen kunnen vertalen die vandaag…

Ik weet dat jij het wist en daarom bent gegaan die tijd had ik even nodig om met mezelf om te leren gaan geen woorden aan mij verspild maar ruimte werd mij gegeven heel soms heb ik dat nodig een dag alleen te leven nadenken over alles en nog wat doen wat ik wil, of juist niet niet praten of moeten luisteren maar even alleen zijn met al…

'De stoet der zotten' is weer uit het zicht verdwenen Prins Carnaval met zijn gevolg en allerlei bontgeklede muzikanten Confetti, serpentine daalden als regen op ons neer Oor en oog mochten we de vierders lenen We kennen uit ons hoofd de kleuren van lawaai Het blijft fraai en is het niet het interessante? Het komt…

In Utrecht - hoef je niet zo ver te rijden We maken er een dagje van: wat jij? Een uitje, voor de laatste keer met mij Gezellig naar een beurs gewijd aan scheiden Dan klinkt, met zo'n belofte in 't verschiet De meubelboulevard zo slecht nog niet…

Huis van steen, huis van hout tranen gekerfd in elke balk vloeken geëtst op elke bout, niets, maar dan ook niets wat mij er nu nog van weerhoud je de rug toe te keren. En misschien komt er een tijd, dat ik denken zal aan al die keren, van vóór de samenzwering van tranen en vloeken. Wellicht krimp ik dan ineen en blijf naar herinneringen…

Het is koud En het wil maar niet vlotten Weer een jaar voorbij, weer een uur voorbij En je hoopt En blijft hopen Zal die tijd ooit komen?…

oneindige grijze grauwheid wolken tot over de horizon de zon voor altijd weg ruisende klettering van water trage tranen op het glas voor een uitgeregende wereld en plots toch verre muziek die tinkelende verre vogel een kleine natte optimist…

Ik wil weer zingen weer leven houden van wie mij liefhebben de waarheid onder ogen zien mezelf weer zijn Ik durf te zingen te leven te houden van wie mij liefhebben de waarheid te erkennen mezelf te zijn Ik kan weer zingen weer leven weer houden van wie mij liefhebben de waarheid accepteren weer gewoon mezelf zijn…

In de trein staart de wereld je aan. Maar de bomen die verder staan staren langer. Ze zwaaien naar me omdat ze moeten van de wind. De wind heeft ook een hart daar niet van. Je hoort het zelfs kloppen in de trein. Als ze het kloppen stoppen dan vlieg ik. Ik vlieg over de mensen die de uitgang verstoppen. Hoewel, meestal vlieg ik…

Zal je vergeten Kan me niet schelen hoe Desnoods een mes tegen je keel Het doet er ook niet toe Of zelfs een draadje om mij heen Hoe ik dat ook doe Maar al ga ik zo door Word ik langzaamaan levensmoe…