Alle inzendingen, jaar 2009, week 46

Zo klein, zo teer, zo mooi, Vol liefde, Ben jij gekomen en gegaan!…

Chronisch ziek zijn is voor gevorderden in acceptatie, - in veerkracht, -in onmacht. Chronisch ziek zijn vergt chronische humor, omdat het lot je anders vierkant uitlacht : Minstens anderhalf miljoen mensen in dit land, met Fibromyalgie, CVS, ME, enzovoort, willen graag werken en een menswaardig bestaan. Door media en politiek worden zij niet…

Hij slaat toe of is het een zij is het een ‘het’ of is het maar net, hoe of je het ziet, verhitte gezichtjes, ondanks de prikjes die moesten voorkomen dat ze ziek werden, en toch, heeft het toegeslagen, neemt het bezit van ’t kwetsbare lijf, ogen lopen vol, neus loopt leeg spieren doen zeer en harten lopen over bij…

Woede heeft zijn nut... God wordt ook boos maar alleen als uiting van liefde...…

Vrede is maar een woord al zo vaak gehoord. Nog steeds is er oorlog en geweld waarbij een mensenleven niet meer telt. Wat zou de wereld mooier zijn als de mensen vreemdzaam zouden leven met elkaar. Geen strijd meer of verschil tussen blank en zwart, arm of rijk, ieder mens is toch gelijk! Vrede, is dus maar een woord al te vaak gehoord…

Haar handen tasten in de nacht nog naar de plek die ik verliet nadat ik haar zo laag verried: ik ben er niet, ik ben er niet! Mijn foto prijkt nu levensgroot aan een punaise in ’t behang. Het maakt haar bang, het maakt haar bang hoe ik daar vrolijk lachend hang! In al haar dromen waar ik rond: zij schreit het uit, zij schreit het uit,…

Zeg het dan maar niet als de waarheid je heeft vermeden zoekend naar het antwoord zeggend wat je niet laten kunt Proberend je terug te pakken kan niet zeggen wat ik zeggen wil Geef een kus op mijn hart zoals het jouwe verlangde.…

Zo vrij als een vogel, zo voel ik mij Hoog vliegen boven land en rechtdoor zee Niemand kan me raken, niemand me treffen, Maar wie vliegt er mee? Ze willen me plukken, m'n vleugels afrukken, Mensen vallen soms tegen in weer en geen wind Mensen voelen zich anders, ze zijn soms behaarder Het Rijk is nu armer de Rijken zijn…

Gisteren viel er een blad omlaag. Er ontstond een gevoel. Dit is wat ze noemen “melancholiek”. Bladeren doen niet bepaald weinig moeite een melancholieke reactie uit te lokken.…

Laat mij de leegte begroeten, de hiaten van de tijd. Laat mij de verloren momenten opzoeken in de stilte van de nacht wanneer het licht de duisternis mijdt. Laat mij tintelende golven gaan beroeren wanneer de prikkeling der zinnen vederlicht de dans der minnespelen laat beginnen. Laat mij wegglijden tussen de koude van fluweelzachte…

En ik zou wel willen schreeuwen: Hou van me! Maar dat doe je al.…

Je staat daar ontroostbaar na zo'n moment en je voelt je of je verlaten bent er was iets moois dat is beëindigd dat constant je gedachten pijnigt. Maar dan opeens glijdt zacht en warm om je schouders heen een arm die je troost biedt en voelen doet dat je toch ook weer verder moet. Heel langzaam kruip je dan uit dat dal en weet dat de tijd…

Als een junk met aanzien zocht jij naar de kick van een vrouw. Gevangen in leugens op de vlucht voor je hart. Ik wilde slechts liefde zien, jouw onschuld. En proostte het glas op ons samenzijn. Later sprak je over ontevredenheid – het groene gras bij de buren. Ik ontdekte dat jouw glas leeg genoeg was om de waarheid te omzeilen…

Wat ongezegd mijn mond in diepe voren open spert, die ene vraag aan jou, die in stille tonen valt en sijpelt, vorm en stemming zoekt, de lippen zwanger van het zwijgen.…

hij kijkt mij aan de grijsaard op zwart~wit met een donker aureool als ruggensteun en in de mond een kennelijk onregelmatig gebit zou ik dat zijn, die vraag daagt op in mijn denken de ogen neigen meer naar onbepaald staren of zijn er wellicht op uit weg van het heden te gebaren ja, ik ben het en zie mij meer naar binnen wenken…

Ik weet niet of ik mij laat vaccineren Je leest berichten, die heet van de naald Beschrijven dat zo’n prik ook wel een faalt Waarna je zonder griep toch kunt creperen Hier het advies voor wie niet meer wil leven: De huisarts kan je zo een spuitje geven…

Liefde felgekleurd, probeer mij nog de rose wolken te herinneren. Jaren geleden heb je mijn gek hart gestolen, je wil was trots, de grote toren geboren. Wij hadden toen zoveel tijd en jeugdidealen enkel dromen, liefhebben, kindjes baren. Het lijkt alweer zo lang geleden, jij en ik, liefde als verwachting felgekleurd. Romantisch symbool om…

Wij kunnen een gedrag van jaren niet met een enkel gebaar een toevallig woord veranderen. Maar ' LIEFDE ' vrijwillig gegeven... zonder bijgedachten zonder zelfs een vraag om dank of ' Dankbaarheid ' zal vroeg of later WEDERLIEFDE vinden.…

Een kindje in een sloppenwijk loopt langs de straat te dwalen. Het vraagt zich elke dag weer af waar kan ik eten halen. Een kindje dat geen liefde kent groeit op met het geweld, De angst in de ogen van hem, spelend op een vuilnisbelt. Zijn ouders heeft ie nooit gekend, door oorlog omgekomen. Soldaten in hun groene pak hebben hem alles…

De dood arriveerde veel te vroeg in jouw leven. Waarom? Waarom jij? Waarom nu? Waarom zo jong? Waarom? WAAROM GODVERDOMME? Waarom?…

Jouw twee armen waarin ik me zo veilig voelde grepen me vast uit het niets Jouw twee handen die ik uit liefde en respect kuste stompten op m'n hoofd in om niets Jouw stem die me zo vaak gerust stelde schreeuwde dat ik op moest flikkeren Die ene avond veranderden drank & drugs jou in iets...…

Langs groene velden en kleurige weiden Over smalle wegen, langs dreven, weilanden en bossen over dijken en langs meren, voorbij het oude stoomgemaal In de verte kun je er de paardestallen zien staan Enkel vreedzame natuur, van hier en van over de grens, een gevarieerde route zonder einde En ik neem je mee.…

De Belgen trokken aan het langste end En dus zijn in ons land de druiven zuur, Want niet Jan Peter, maar een Zuiderbuur Is straks Europa’s eerste president. Een grijze muis was, zei men, een vereiste, En onze muis was blijkbaar niet de grijste.…

In Playboy gaat La Paay weer heerlijk bloot De derde keer toont zij haar rijke gaven Waar mannen van genieten: stouten en braven Geraken bij het zien van haar in ademnood De vaak vergeten groep gerontofielen Raakt zij nu in ’t diepste van hun zielen.…

Door het enorme hoge vliegtarief Heeft mijn zoon zijn werkweek dicht bij de deur Maar om af te komen van zijn gezeur Bood ik mijn zoon nog een alternatief Doe lekker asociaal, maar toon wel berouw Dan mag je naar New York, traditiegetrouw …Het voorstel om twaalf Amsterdamse jongeren op kosten van de belastingbetaler (25.000 euro) naar New…

De letterlijke val van Marianne Was exemplarisch in schlemieligheid: Door andermans gestuntel uit de strijd Het bleek de doodssteek voor haar laatste plannen Nu rest, naast wat geweest is, ons in deze De romantiek van wat had kunnen wezen…

Het nieuwe antwoord ingekleed, had een lijst van joden gemaakt. Leed heeft de lange weg afgelegd, om zich opgesloten te verbergen. Gruwelen die zo rap niemand vergeet, dramadagen dragen ongerijpt begrip. Gebaren gevuld met korte woorden, verwijten met haast dodelijke stilte, versterkt met intensiteit, ditmaal nood, melancholie van duister…

De vrouw was vorig jaar nog running-mate, voordat ze maar één ijsbeer had geschoten. Nu heeft ze weer een boek om te promoten, voor wie nog niet voldoende van haar weet. Zij stelt zich over drie jaar kandidaat, dus hoop ik dat de wereld ècht vergaat.…

met koortsige ogen vluchtte je weg voor de werkelijkheid om in slaap vooruit te komen rondom het labyrint van droomfragmenten in je oor dat lief en inschikkelijk was tijdens de griep met een zekere lome blootsvoets in je warme bed toch onderweg naar gezonde conditie zo af en toe passeerde je gefigureerd door dromenland en voelde me…

ik ben geheel en al de leugen ik heb de waarheid nooit gekend ook de liefde werd niet roder, nauwelijks zichtbaar of tot zee verwend blind voor minder en de dagen door het blote tij zo verdween ik in de angst, de welving van het water het geschreeuw nog maar net voorbij ik zei onder donkere daken…