Alle inzendingen, jaar 2009, week 47

hand in hand zijn we gaan lopen samen weer op weg het heuvelland een pad omhoog waar uitzicht was beloofd een verte vol met glooiingen de diepte van het dal warme herfstkleuren in verval maar wij genoten boven op die heuveltop bloeide onze liefde als lente op…

Daarom moet ik wel van haar houden want wie houdt er niet van een vlinder? Zelfs als ze alleen maar het woord vlinder zou zijn, dan zou dat al genoeg zijn om van haar te houden. Maar aan woorden heeft ze niet zo veel boodschap. En een vlinder is ze eigenlijk niet. Ze komt namelijk nergens vandaan. Dat is raadselachtig vind ik. Misschien…

waar is toch die ene rots tussen al die basaltblokken die schuimend liggen te klotsen in de branding voor mijn kust…

Ooit was jij mijn winterdroom ik kon mijn koude voeten warmen in de holte van jouw knieën heerlijk tegen je aan schurken samen aan de erwtensoep chocomelk met slagroom jouw warmte in ons hemelbed liet me blozen maar ja, nu zo zonder jou trek ik maar mijn bedsokjes aan kruip ik onder een extra winters dekbed van een wolliger schaap…

Hartstikke fijn: we nemen er nog één of twee! Geleerde Engelsen beweren dat flink veel drank ons niet zal hoeven deren; het mannenhart slaat zich daar wel door heen. Want vóór een hartinfarct ons op kan breken zijn wij al aan een leverkwaal bezweken.…

Steeds sneller en pijnlijker dan ooit, onderwerp ik mij aan tijdloze vragen, om zinloze antwoorden te dragen. Wat is de aard op het grote te blijven jagen, waarin het lijden is verjaard, blijft de vorm van schijn onvoltooid. Zoeken is de moeite waard om angsten te verdringen verborgen achter dingen al zijn ze klein, dromen van wat…

wie moe is gaat slapen wie stout is moet naar bed zij die zin hebben gaan ook maar dan niet alleen en zeker niet om te slapen wel om zich moe te maken…

In mij brandt een enorm vuur, niet voor even maar voor lange duur. De vlammen zijn veelvuldig en enorm groot, en leggen mijn gevoelens en ziel in één keer bloot. Vlammen fel oranje en mooi geel vormen een harmonieus en kleurrijk geheel. Vlammen donker en heel diep rood geven mijn liefde weer, zo enorm groot. Het vuur is niet te temmen en de…

als de nacht lichten dooft en enkel de maan nog naar ons oogt is er enkel drift die in geen tijd gelooft en vurige krachten mateloos gedoogt spieren als speren gericht op de daad jagen ons op in een blinde storm en waar denken de rede verlaat worden we naar wellust gedreven dan, ja dan, schreeuwt de liefde, en verscheuren wij elkaars…

schemering verstilt de dag wolken drijven naar verre landen waar zij vallen als druppels in mijn dromen vlieg ik richting maan en alle sterren die naar mij wenken alle treden zal ik bestijgen van de ladder, die mij draagt ik spring zingend de hemel in…

Advent, Jezus, Gods Zoon zal komen Een tijd van bezinning en inkeer Vol verwachting uitzien naar de Heer Die al onze schuld heeft weggenomen. Advent, licht zien in de duisternis De blijde komst van onze Heiland Redder der wereld, Gods afgezant Advent, toe leven naar Kerstmis. Advent, tijd van geloven en hopen Gods beloften zullen worden…

Nu jij bent verkast nog net geen plant voel ik wat ik zolang al uitstel, nog niet wist hoe moe ik ben of speel ik nu de egoïst omdat ik nu zo naar rust verlang vandaag ging ik wat eerder je hing daar in de sara zo bleek, maar ook verrast ze is zo klaar hoor zei het hoofd ach ja ze weet echt niets meer u neemt haar toch wel even mee…

Als het gemis te groot wordt schrijf ik je een brief, lang of kort met de bedoeling die eens te sturen te laten merken dat ook aan mij de tijd niet ongemerkt voorbijging maar voor de zekerheid leg ik hem op de stapel van één, twee, zeven Gelukkig bestaan er van ons twee geen foto's, voorzover ik weet wel de beelden in mijn hoofd de koude…

Van alle types, die ik haat, Staat boven aan die kakmadam. Geen mens, die ooit exact vernam, Hoezeer zij mijn gemoedsrust schaadt. Zie de parkeerplaats, die zij nam, Waarbij "Voor Invaliden" staat. Zij eist, dat ik haar voorgaan laat, Ook als zij na mij binnen kwam. Zij waant zich ieders meesteres. Haar woordenstroom kent paal noch perk…

wat maakt mij zo bang vanavond, het is de aankomende nacht, de stilte die wacht, de terreur van zich opdringende gedachten. hoe licht ik 't ook is in m'n kamer, om t donker te bestrijden buiten, hoe hard ik ook de muziek zet, de stilte blijft. Ik zet de deur naar de gang toe open, kijk in het trap- portaal. Geesten vechten beneden…

och, zie toch de treur wilgen vegen namen van vergeten stenen…

Eerlijkheid duurt het langst dus gebied die me te zeggen, dat jaloezie mijn deur niet voorbijgaat, maar ook bij mij als zodanig blijft hangen. Helaas…

Hai Koe groet ik hem opgewekt hinnikt het paard wat een dichte mist…

Waarom ligt de wereld te wachten in de strijd van twee éénlingen op de vlakte van een gezicht elke zijde een ander venster op hetzelfde licht hoe zou het klinken in de ogen van de dood…

Geheel onverwacht, als een dief in de nacht, Snel en gemeen, stal hij jouw leven en ging jij van mij heen. Geen tijd voor bezinning, geen tijd voor berouw, Ook niet voor woorden als… Ik hou ook van jou.…

Het grijze pak, net iets te ruim de lichte blouse, geen das het dunne witte haar de bril als schild voor het gezicht kleine ogen die niet willen vinden. De gekromde vingers van zijn hand die zwart – wit wijzen, nooit vragen het lichaam dat wegbuigt de keurig gepoetste bruine schoenen alleen zijn pak is grijs. Hij is niet groot, de oude…

de regen striemt dikke opgehitste strepen water zoals de moesson in het regenwoud vandaag wil het niet echt licht worden de laatste bladeren verlaten levensloos de bomen gaan op hun rug liggen in de zompige ondergrond druppels kletteren onophoudend op onze ingepakte lichamen de takken en bladeren ritselen, kraken en knakken onder…

Geen kracht meer om te dragen, teveel verdriet en pijn. Jij wilde zonder vragen mijn ondersteuning zijn. Mijn zon in donk're dagen, mijn droogte na de regen, dankzij jouw zorg en liefde kon ik er weer tegen. Je vroeg nooit naar een reden, maar luisterde gewoon, daarom ben jij voor mij een heel speciaal persoon!…

Woorden, woorden niemand luistert niet indien geschreeuwd niet indien gefluisterd Woorden, woorden die al lijken te verdampen bij het verlaten van mijn mond Woorden, woorden niemand luistert niemand die het verstond…

je jokken plaagt mij nu steeds vaker als was een vulling uit een kies mijn tong schuurt bij jouw praatjes langs de scherpe kant van een verlies je fopperij bezorgt mij kerven snijdt dieper naar de tijd verstrijkt vanaf vandaag vul ik het in als veinzerij gaaf voelt toch anders dan de gaatjes…

Ze was gekleed als courtisane en zij gleed op een stuk karton over het ijzel naar beneden, zulke ontdekkingstochten waarin alles mag. Haar vriendinnen slaakten hoge kreten en ik stond op de brug spiedend van een zwaan naar haar en van haar schuldig naar de zwaan. Ik benijdde zijn gedaante, waarmee hij onbezwaard mijn Leda kon begluren. Ik zag…

De nacht strijdt met het ochtendgloren zonder dat zij ooit nog won, ook dit keer heeft ze al verloren want aan de kim is reeds de zon. Het licht trekt langzaam over velden waar zich nu nog dauw bevindt en tjilpende vogels,zij vermelden dat een een nieuwe dag begint. De zon heeft nu het hoogste punt bereikt en ook haar grootste kracht hitte…

Hoofd vol met leegte. Moe ben ik. Het leven moe. Heb ik geleefd? Te weinig moed. Geobserveerd en gadegeslagen. Aangeraakt en betast geweest. Maar nooit echt geleefd. Nooit echt vrij geweest. Maar ik ben vrij. Ik ben ik. Mijn hele leven lang. Heb ik geleefd? Ja, in de letterlijke zin. Maar niet met mijn hele ik. Met maar een deel.…

Als een rotsblok lig ik op de aarde Sinds Jean-Samuel ’t contact verbrak Ik vind bij Cagliostro onderdak Hij hecht aan Mesmers theorieën waarde Magnetiseert, iets wat mij zorgen baarde Maar tegelijkertijd een halm toestak De wetenschap hangt aan de wilgentak Zelfs Newton is niet meer van deze aarde De graaf, genezer, ziet mij vorsend aan…

Je bent als wind O lief, een zacht briesje geurige magnolia Waait over palmen en zee het gewonde hart verwarmd innig dicht bij Je bent zonsopgang en zonsondergang volledig tijdloos aan mijn zij…