Alle inzendingen, jaar 2009, week 9

Vandaag 1 maart is Complimentendag..! ------- Wat bent u toch een fijn en warm publiek Zo heerlijk dat ik voor u schrijven mag Vooral op deze complimentendag Ik vind u naast belezen ook uniek U zegt dat u geen groter slijmbal kent ? Vandaag beschouw ik dat als compliment.…

Geen toekomst voor hun beiden hij moest gaan keek even nog om droeg haar wanhoop in zijn ogen zij zijn kindje in haar schoot september 1967…

universeel om acht uur het journaal een vader weent stil telkens weer dat verhaal kinderen hinken op één been de oorlog nooit vergeten ze kunnen nergens heen honger, ziekte en geweld moordend vuur en watersnood dakloos schuilen in het veld vertaling overbodig verdriet heeft dezelfde klank in elke taal…

links of rechts woorden bestaan niet zomaar in het volle daglicht is er een vat vol tegenstellingen tot op de rand keer op keer weer dat valt me zwaar tegen als waarheid wordt ondermijnd om de cirkel rond te maken die verbindt……

ik droomde dat ik een trein was die langzaam de nacht inreed in mijn linkerzij woedde een brand kalm maar vastberaden verdreef de dag de duisternis ik werd wakker in een zacht en warm landschap dat voelde als mijn moeders schoot…

in verscholen verte wacht gekreukeld teerblauwe vlinder in veilig cocon onder grijs-grauwe zwaarte sluip- slurpen dorstige dreig-rode vurige vlammen nabij vleugellam geslagen krinkelt vlinder osmotisch blauwe lucht-gedachtjes terwijl ver buiten haar bereik in groen en gele pracht het universum lonkt schildert zij haar vliegangst…

Lieve oma, U bent nu 9 jaar dood. Maar ik weet het nog als de dag van gisteren. Samen naar de treinen met auto´s kijken. En elke mooie auto wou u hebben. Elke keer als ik bij u was, moest ik Bambi kijken. Ik denk dat ik hem wel 100x gezien heb. Ik had ook een speelgoedkeuken van u gekregen. Daar was ik zo blij mee. Zelfs zo blij dat ik voor…

Op 27 mei ben je geboren, dat bracht een schokgolf met zich mee ik was opeens mijn jeugd verloren en wilde knokken voor ons twee Je mama kon het niet goed aan maar samen zouden we 't wel halen ik heb toen echt mijn best gedaan en zou een hoge tol betalen Nu, na bijna 1500 dagen blijven enkel jij en ik en kom jij met al je vragen maar…

Snaren pakken gevoel beet dat niet valt te verwoorden zo gevoelig komt het over en raakt het diep van binnen. Emoties geven tranen zonder reden van verdriet waar ook vreugde achterblijft maar spanning wegneemt. Leven met begrenzingen weloverwogen keuzes in ritme liedjes zonder zang alle deuren mogen open. Voel weer dat…

Opeens stond hij daar Mijn voet lag meteen als een steen op het gaspedaal Daar vloog 'ie over mijn voorruit heen ons politieke kapitaal Ik heb Jan Peter aangereden Ik heb met mijn te hoge snelheid de wet overschreden!…

Een schijnbaar vlammend vuur van passie, Koud van diepbedroefde trots, Tranen biggelend door brandend verlangen, IJskoud vallend op de dorre aarde, Tot as verworden onder een warme deken...…

Toen zij, net na de nacht als een zacht zwak breekbaar straaltje mijn dag simpel en stil licht lachend tot ontwaken bracht voelde ik dat de God die haar lach speciaal voor mij geschapen had Op die ochtend pas, echt zag dat het goed was wat Hij had bedacht…

de prins nam een kikkerslof mee hij vergat het glazen muiltje assepoes zit wenend bij de haard de reus at de gelaarsde kat op de toverspreuk, die was verjaard een markies zit nu met muizen sneeuwwitje dook in bed met de dwergen haar prins had de verkeerde Tom Tom hij hokt nu samen met Dorenroos . marion spronk | 7 maart 2009…

Elke morgen hoor ik hen weer met hun hoge stemmetjes, hun klaterende lach; ze maken mijn ziel weer jong - halen me uit de sporen vanzelfsprekendheid en tille me op tot hun hoogte: dicht bij de aarde kijkend naar omhoog.…

Eerbaarheid ligt in iedere schaamte die zichzelf de koning voelt, de wanhoop van een stijve, voor de spiegel of voor een vrouw, bij het verlaten van de woning, voor dag en dauw, een bekroning in het pochen van een pauw, een kort verblijf, dat ondervindt men aan den lijve. Een vrouw liggend in het warme zand, wandelt over zachte heuvel…

hoe toch blij te zijn met een heerlijk resultaat als lang tevoren vaststaat dat het razend rap verloren gaat als prettige belevenis het is als breed vertakte bomen snoeien die gelijk weer verder groeien, ruimte nemen zonder rem en die je dan met taaie twijgen in een snelle werveling zwierend om je oren slaan ik krijg het niet gedaan,…

Hoe onbedenklijk veel hangt niet van de Echtkeus af! En hoe lichtvaardig wordt, van zwijmelliefde dronken, Al dikwijls 't hart vertuist, en in een band geklonken, Die pijnlijk knellen blijft tot aan 't ontfermend graf! Mistrouw de eerste blik, 't bedrieglijk spel der zinnen, o Gij , die wijsheid mint en duurzaam heil verlangt! En wik, of 't…

Een mooi gedicht groeit niet aan bomen, het komt je zomaar aangewaaid; misschien dat 't nestelt in je dromen en dat het je daar even aait, maar 't vraagt geduld en soms hard werken, het laat je ziel dan ook niet los en doet zoveel tot je gaat merken de stille krokus tussen 't mos. Dan zingt er iets, als danst de wind, alof je plots een…

Toekomst ontstaat uit het heden, heden wordt direct weer verleden, verleden en heden uit toekomst ontstaan, leef daar en niets zal overgaan.…

ik wil je zo graag vertellen hoeveel ik van je hou. Jij die ene ...die ik echt vertrouw die blik in je ogen,de hand door je haar, 't is zoiets klein maar maakt mij.... zacht en breekbaar. Jij bent die ene waarvoor ik alles doe, 'k verdenk mezelf van gekte, maar dat doet er niet toe. Als jij me aankijkt voel ik dat ik leef daarom m'…

Het Kruis is veel te waar om mooi te zijn een leven krijgt geen kans je loopt met vragen. Je voelt een oude bekende pijn het is nog dichterbij dan bij jezelf. Dat kan je niet verdragen. Het Kruis is veel te mooi om waar te zijn. Een leven dicht bij God. Het Kruis is zo dubbel zo absurd en zo gemeen. Maar ook de plek voor het verdriet…

...en dan gaan ze uit huis, koop je minder brood, kook je minder eten, dan is het minder keten en heb je minder was, maai je zelf het gras Blijft het huis zo schoon verloopt de dag zo monotoon, dan is er heel veel stilte, die aanvoelt als kille kilte Dan mis je hen steeds meer, dat doet dan lijflijk zeer Dan gaat ineens de telefoon, en…

soms schreeuwt het kind in mij hou me vast kruip toch in me als mijn kind weer wordt weggetrokken in de wereld van pijn verlies en weg, ver weg zo dichtbij weg kom lieve nestel nog even in haast verloren gedachten maar gekerfd in de eeuwigheid van thans, gister en de onmogelijke vergetelheid ik heb je zo warm overweldigend…

Als je hart een boekje was zou ik dagen willen lezen de zachtheid en de liefde willen voelen in de woorden. Na maanden van lezen zou ik uitkijken naar deel twee en de foto's die erin staan uren lang bekijken. De vlinders willen vangen de muurtjes willen breken de klanken willen horen en de verf laten drogen. Lezen is alleen…

Vaak gaat het om de simpele gebaren het schillen van de aardappels en de dikte van de schillen in het kritisch oog van een moeder die het, omdat ze ouder is altijd beter weet De spetters die je maakte bij het laten vallen in de met water gevulde, grote, zwarte pan waarin het heelal zou kunnen passen omdat er zoveel ruimte in het niets is…

Ik ken je niet, ik droom je maar als ooit de nacht over deze stad zwijgt zal je horen hoe ik me voor jou verlaat. Hoe ik uit mijn twijfels glijd, mijn handen rood tot ridders sla twee onbevlekte paarden vouw en je zo, dwars door alle straten heen naar m’n bed toe streel. Mijn droom is een hoop stil jij - de ochtend vrees ik als een speld…

Mijn dromen zijn als water glijden door mijn leven heen, later, alsmaar later. Tijd trekt draden door mijn gezicht De douche spoelt met het water mijn dromen door het afvoerputje tekenend voor mijn bestaan, voorbije gedachten voorbij de dromen alleen maar de nacht koude nacht, steenkoude botten, water in mijn ogen glijden over…

zou ik je wel bij naam willen noemen of schreeuwen over de kade waar ijzeren schoenen van houten karren kletteren in een oceaan van lawaai ik vaar de haven uit onder een opgeheven brug handen als geklonken aan het draaituig waarvan het hart niet klopt omdat de richting door vuisten wordt gekozen mijn rug schermt…

Hij ging veroverend, niets ontziend, Een ontzette wereld door, Heeft onbegrensde rijken gesticht, Alles gaat weer teloor. Vrouwen en vleiers zat; vrouw noch vriend Die hem vrijwillig verkoor; Vrees maakt eenzaam: hij heeft enkle liedren gedicht Voor zichzelf, buiten elk gehoor. Waarvoor heeft dit woeste leven gediend? Rijk en roem…

Wordt u door een oor geleld en geslagen door een klepel, door het leven dus gekweld: "zoek uw troost dan aan een tepel".…