Alle inzendingen, jaar 2011, week 12

Zoek telkens naar je blijven, bloei de winter zo eventjes door jezelf in de vrieskou als een geiser De drang om open te zijn naar het licht komt van de wortels die groeien uit je spreng.…

Bij het boksen kreeg een zwaargewicht Een enorme dreun op zijn gezicht. Hij tolde drie keer om zijn as En knalde bijna tegen het canvas. Tenslotte bleef hij in de touwen hangen. En in zijn opgezwollen kop Kwam een mooie gedachte op: "Het is zaliger te geven dan te ontvangen".…

Kromgewaaid hout verkracht strandgebeuren vissen snakken naar adem met dichtgeknepen strottenhoofd langzaam deinende borsten van je lief in kuise bewaring geven verzekerd als tijdloos krediet toomloos verlangen een dankjewel per flessenpost.…

Er is nog tijd zat We hebben nog tijd genoeg We wachten af en leven verder We drinken wat, we trouwen eens en scheiden weer, kinderen komen en leiden hun eigen leven We lachen soms en huilen vaak. We drinken wat en het inzicht, dat je denkt te hebben, dat wisselt met het aantal glazen Tijd speelt geen rol Gisteren, vandaag, morgen,…

Evenwicht in het extreme de wereld uitgesneden, langs sjablonen van het gedoceerd geweld (?) gevoegd uit de specie van ongelijke bouw - stenen,ingelegd met zweet van het zwoegen,waar geronnen bloed niet meer uit kan treden. Daar groeit geen tierig mos, zelfs geen onkruid welt in gave grond, het dode licht erboven heeft een eigen plicht…

De klinkkroeg ging open. Het klonk er bezopen. Het dweilorkest ging zich te buiten aan toeters en bellen, (ondoenlijk te tellen) aan drankorgelpijpjes en fluiten. Cognacbellen hoorde men rinkelen door de consumptie die niet was te stuiten. Klaarblijkelijk werd het geen koffieconcert, immer alcohol vulde de maag. Van blaastesten…

Tussen hemel en aarde ligt een horizon van zee. Moeders in gammele armen gevangen, op drift door onbetaalbaar verlangen. Het water van de zee is bitter en zilt, door alle leed en alle tranen verspild. Tussen angst en hoop ligt een wereld van verschil.…

en als we dood zijn groeit er gras op onze buik! hoorde ik als kind zingend brullen, door lallende ,dronken carnavalvierders in mijn geboortedorp in de toen nog, rotsvast gelovende kempen. nu bedekt gras alles. de slagvelden in de westhoek. de tuinen in de wijde omgeving van tjernobyl, de kerkhofgraven in de concentratiekampen van breendonk…

jouw voetstappen zijn allang onder de voet gelopen het beeld redelijk helder tanen afdrukken in het zand welke de zee dagelijks schoon wast toch raak je me niet meer iedere dag maar op gezette tijden verdwijnen zul je pas wanneer 'n ieder die jou liefheeft dit leven verruilt voor eentje in Zomerland of toch…

je spint de stukjes wol die jij hebt vergaard langzaam draait de draad in kleuren van de dag jouw hand bepaalt de dikte in het strelen een enkele breuk is snel te helen zonder druppels bloed je zet de klossen op een rij klaar voor het weefgetouw maar als ik door jouw handen ga zet je mij altijd vooraan…

Nu ik voor even, ja, even alleen ben kan ik in alle rust eens goed overdenken samen met mijn alter ego of deze mij een antwoordt kan laten ontpoppen ik ben wie ik ben, ammahoela ben wie ik ben maar wie wil ik zijn de kracht van de eigen wil oproepen en in een positief licht plaatsen bergen willen verzetten in zonlicht van de lente: een…

Ruïnes? Ik weet ze in mijn leven al. Een weids terrein vol brokken, zelf gemaakt, uit eigen grond gestampt. Maar avondgloed te Rome, zachtvurige zonsravage regenboogbekroond laat door geen glorieus verwoest bestaan zich evenaren. Ik aanzie die wondere ondergang, besef hoe mijne evenmin fataal en keer op keer als voor het eerst zal zijn…

Sms’jes van Henk Kamp worden steeds beter Niet mis, Henk Blekers golf-handicap Heeft Opstelten een geigerteller-app En Marc de oude iPhone van Jan Peter? Het maakte de ministers zo gewoon Maar het lek is nu gedicht door Vodafone…

Glinsterende kraaienogen keken mij aan, de brutale snavels vals opengesperd, ik zag ze kwijlen bij het idee mijn lichaam kapot te pikken. Schorre kelen. 'Mijn hart klopt nog, doodgravers!' Ik droomde dat mijn geliefde bloemen neerlegde op mijn graf, dat ze huilde en wanhopig begon te graven, de kist met een bijl opensloeg, mijn dode gelaat…

hier weet ik me gedragen in deze paradijselijke tuin stilzwijgend vervuld van euforie vergeet ik al mijn vragen hier in dit lommerrijk waakt de zon als een gevierde vorstin hemelvogels schakeren, flatteren als oogappeltjes tussen het groen hier is waar ik bemin me met het leven verzoen *Beeldentuin Dehullu*…

ik kijk naar je je kijkt afwezig je denkt vast weer aan hem een steek flitst door mijn hart je praat niet meer met me zegt niet meer wat je dwars zit “ik wil er niet over praten” of “laat maar” dat is alles wat ik hoor ik zie het verdriet in je ogen je denkt dat hij je zal helpen maar ik weet het zeker hij breekt je weer toekijken…

In mijn dromen kwam je binnen Overdag laat ik je nooit meer gaan Alles wat ik zoek Alles wat ik denk wordt waar Waar jij gaat in mijn gedachten In mijn dromen kwam je binnen Overdag laat ik je nooit meer gaan Ik verstop je naam in een gedicht Verborgen gezicht van mijn hartstochten Woorden golven uit mijn handen Spoelen aan op het witte…

Denk ik, ik ben ziek, dan word ik ziek, misselijk en zwak en zwakker. Denk ik, ik ben sterk, dan genees ik van zwakte en ziekelijkheid. Dit denken helpt mij gezond en sterk te leven en over te gaan. Overgeleverd ben ik aan onze natuur en aan ons denken. De goddelijke natuur is blijkbaar aldoor in onze handen.…

Vroeg in de morgen, de zon staat aan de horizon een roze gloed verwarmt teder onze harten. Ik houd je stevig vast met beide handen mijn vastberaden blik; het doet jouw ogen branden het moet zo zijn, zeg ik jij mag door mij niet stranden. Heb veel van je geleerd mijn vriend, mijn trots, rots in de branding de zin van mijn bestaan maar…

ik lees de rode loper in het gebaar waarmee je schrijft me schraagt in mijn stiel die me nagenoeg laat strompelen over het glad gestreken beton ‘k ben niet zo behoeftig en bedreven of zeg maar gedreven in het feit dat ik met dubbele woorden spreek en telkens vergeet te zwijgen als het woordenboek meer dood dan bladzijdes draagt ik zie…

ASP DEN HAAG 24 maart De PVV-afdeling Nederland ( Gem. IJsselham) bezichtigde de Tweede Kamer en het Mauritshuis en liet daar in het gastenboek een klacht en een advies achter. ‘Wij begrijpen niet dat ‘Het meisje met de parel’ hier zo maar mag hangen. Dat is toch onmiskenbaar een politiek statement. Allochtone meisjes en vrouwen kunnen zich laten…

Waar de oorzaak het gevolg snijdt is de grens van kunnen gebaseerd op intens vertrouwen waar gevoel het verstand overtreft is het niet overdreven afstand te nemen de liefde overwint toch waar geloof, de kracht is, die door bidden is ontstaan zal het negatieve overslaan in positieve uitingen waar de straling, een gegeven goed is zal…

Met haar handen heeft ze me gestreeld, verzorgd, me leren lopen. Wat hebben die handen voor mij niet allemaal gedaan! Gevoed, gekleed waarom ze dit allemaal voor me deed? Uit liefde voor haar kind. Moeder, ik dank U daarvoor! 'k Zal het altijd weten En wil Uw liefde nooit vergeten.…

vierkant is de vlek op tafel van de fles van gisteravond waarin het maanlicht weerkaatste een laatste dronk van eenzaamheid die niet gedronken werd in spijt als ik de wijzers terug kon duwen deed ik dat toch zeker niet de gouden stralen van de maan zo warm toen dit begon vooruit met de tijd vooruit ik wist wel dat dat kon het whiskyglas…

Niets tussen mijn zinnen kan woorden beminnen niemand anders dan jij met lichtschetsende wanen, verdwalen van dwalen deze nacht in bewondering van een woordloos bestaan.…

Vogels vliegen hoog Waarom kan ik dat nou niet Denk ik als ik val…

Iedereen bewonderde zijn weidse blik - zoals díe uitkeek over het landschap bergen, dalen, bossen en meren woestijnen en oceanen onafzienbaar als ze waren toch hélemaal in zich opnemend die blik die zei: pas als ik dat allemaal belopen bereden, bevaren heb en daar dan ben, dáár daar helemaal achteraan, weet je wel dan ben ik er -…

Hier op de Kattenberg gaat het kattengejank door been en merg Een do'tje hier een la'tje daar nu nog een pointe en ik ben klaar Dit is een loos gedicht, maar dat vind ik niet erg…

De burgemeester van Liftegem had veel macht maar ook veel conditie en uithoudingskracht Hij woonde in een heel hoog gebouw waar hij steeds met de trap omhoog en omlaag wou Dom dat hij niet aan de lift heeft gedacht.…

Een vos heeft streken Maar hij heeft ook gebreken iedereen heeft er.…