Alle inzendingen, jaar 2011, week 39

Toch had hij enigszins opgekeken Al gaf de navigatie aan “keer om” ’t Bleek wel de kortste route van Tom Tom Om de Noordzee dwars over te steken Logisch dat hij de verkeerde afslag nam Op weg naar Mini-stad Madurodam …Op het strand van Zandvoort is een Mini Cooper aangespoeld met Engelse kentekenplaten. Tevens bestaat Madurodam binnenkort…

Een bom op het strand? Stel dat wij daar nog lagen die nacht, hand in hand…

Goed bedoeld advies teder en zo lief vrienden weten raad als het even niet meer gaat gewoon om er te zijn dat alleen is al fijn en vooral hun luisterend oor ze gaan er nooit vandoor vrienden door dik en dun dat is iets wat ik iedereen zo gun.…

ook al oogt de lucht zomers blauw en het late groen nog steeds tot verbeelding spreekt vult mijn adem de geest al met belegen dauw; ik word deels van de hemel losgeweekt de voeten dragen schaduw zwaar als het gras in zijn lengte gaat berusten ook de ochtend die steeds meer verlaat verkort mede het licht op gangbare lusten neen, het zijn…

onrechtmatigheid smaakt naar arsenicum tot de leugen doodbloedt…

De griep werd deskundig bestreden door 'n spuitgastentrio uit Ede. Het had naar behoren injectiemotoren, waarop door het land werd gereden. Ze moesten een keer naar Bourtange. Een bui zag het drietal toen hangen. Wat schafte het aan? 't was een Amerikaan: deze slee kon motoren varvangen. Het kletterde tegen de ruiten. Al waren er plensbuien…

met kaarsen verloor de schemering zijn licht vlammen dansten warmte en intimiteit rond fraai gedekte tafels maar de muren kenden schaduwen van mensen die worden gemist waar vroeger het café nog vol liep bij de reünie speelt nu het gebeuren in zaal twee het afscheid is weer zwaar maar altijd zegeviert de hoop op een weerzien…

het is de wereld die jij nog niet ziet met grenzeloos vertrouwen. jouw ogen zien de treurnis niet het verdriet en het rouwen van zovelen. De mens wil niet meer delen, jaagt slechts op eigen geluk, het kan hem niets meer schelen. Jij voelt slechts de wereld om je heen in grenzeloos verlangen en nog niet gevangen door die hebberigheid, niet…

ze heeft het bereikt die verdomde oude dag ze bindt veters vast en de strijd aan loopt achter haar rollator als in haar beste dagen achter haar kroost in de wandelwagen kinderen tsjilpen op het plein ze vraagt zich af waar ze morgen zal zijn misschien nog een rondje?…

De hemel splijt 't Gewelf ontlaadt Haar tepel. De melk Hun kind Stadium van rust Lichtflits. Gerommel Een fase van schuilen tegen De elementaire kracht van De natuur Gezamenlijk Gaan vijf eeuwen voorbij Over de brug met Vier pijlers te water De aarzeling Schroom van de schaduw In het mooi' licht Vanaf de tel. Dit ogenblik Na…

(voor Harry Muskee) Je Drentse nuchterheid weerhield je van naast je modderschoenen lopen, terwijl je stem niet onder deed voor John Lee Hooker hoor, kanjer, maar gewoon doen zat nu eenmaal in je bloed en daarom repeteerde je in een simpele boerenschuur met een microfoon zo dik als een paardendrol en Herman Brood driftig pingelend op de…

De overheid mag niet laten betalen, voor een ID-kaart, want die is verplicht. In plaats dat Donner voor die uitspraak zwicht, wil hij alsnòg de centen binnenhalen. Ik hoop dus maar, want dit geeft ècht geen pas, Dat achteraf, hij geen minister was.…

Hoe helderder licht, hoe duisterder. Hoe duisterder hoe meer sterren. Hoe meer sterren hoe groter heelal. Hoe groter heelal, hoe leger. Hoe leger, hoe stiller. Hoe stiller, hoe nader het midden. Hoe nader het midden, hoe meer leven. Hoe meer leven, hoe sterker hart. Hoe sterker hart, hoe aardser. Hoe aardser, hoe verder van het midden. Hoe…

Er zaten eens drie vliegen Om het hardst te liegen, Buiten op een balkon, Luierend in de zomerzon. De eerste zei: ‘Met deze poot Sloeg ik vijf olifanten dood.’ De tweede zei: ‘Ik vlieg zo vlug, In ’n uurtje naar Afrika en terug.’ De derde zei: ‘Ik vlieg zo hoog, Nog hoger dan de regenboog.’ Toen werd ’t wat kil en ’t waaide…

Laat me maar gaan, huil maar niet om mij. vergeet maar dat ik ooit bestond vergeet alles wat ik zei. Laat me maar gaan, Ga maar verder met je eigen leven, Ik ben je vriendschap niet waard je hoeft mij niks te geven. Laat me maar gaan voor mij is het te laat Hoe zou je van me kunnen houden, als ik mezelf zo erg haat. Laat me maar gaan…

[Haiku] in het halfduister van de verlaten portiek beweegt een dagblad…

Ik weet het niet meer, mijn gedachten zijn leeg. Woorden die niet meer willen komen, zinnen die niet meer bestaan. Herinneringen zijn onzichtbaar geworden, het verleden een onbekende in mijn zijn. Slechts flarden van beelden schieten voorbij niet te plaatsen, onherkenbaar voor mij. Maar ergens, diep daar benee, voel ik ze wroeten, klauwen…

woorden na woorden niet gezegd geschreven om te vergeten klinken door straten van onwaarheid alsof tijd niet is en wij verdwijnen in het niets omdat antwoord uit blijft in het donker klinkt jouw stem die me achtervolgt tot waar ik ben als ik liefde ontvang kus op mijn wang op mijn dij van opzij kijk jij naar mij als ik…….…

onder de oude notenboom vertellen wij elkaar familieverhalen beschenen door milde nazomerzon in opkomende avondnevel zijn even voetstappen hoorbaar van de twee die niet meer leven zacht zweeft een Memento…

Het leven is niet makkelijk , het is je kracht en wil om het te doorstaan. Vrienden, lovers komen en gaan. Voel je niet alleen , want dat ben je niet. Doe wat je wilt en geniet. Het moet je niet schelen wat een ander denkt. Jij zal moeten nemen en schenken. Blijf positief, doe niet wat de rest wilt dat je doet. Jij hebt controle over je leven…

Ergens zomaar ligt een parelsnoer. Een parelsnoer van tranen. Oude tranen, nieuwe pijn. Schaduwen overkoepelen mijn herinnering! M'n op hol geslagen hartslag vergaloppeert zich in de tijd. Mijn geest, mijn ziel, ze hunkeren naar troost. De littekens, de hunker, verdwijnen niet. Maar in de tranen aan het snoer weerkaatsen regenboogkleuren…

De tijd kon niet lang genoeg duren, toen we zwegen en je uit de mantel van de zomer stapte. In de vroege uren van de late oogst omhulde je me met nerfdunne zinnen, weinig afscheid om je naargelang te minnen. Je rilde door mijn vraag te blijven, het laatste wat ik las was mijn illusie in een frons. Waar elke boom z’n wortels…

Wie wil er in hemelsnaam nou sterven van verdriet? Theo Treurnis is mijn naam en nee, ik wil dat niet.…

Zwevend zag ik hem gaan door ’t zwerk af en toe met zijn machtige vleugels slaan een vliegend kolos zo er weinig bestaan als wezen uit een geheel ander tijdperk cirkelend op thermiek tussen de wolken naar duizelingwekkende hoogte in spiraal tot ‘t silhouet wegzuigt in de zonnestraal vraag ik mij af hoe kan ik dit vertolken? Slechts even…

Dit is de dag die God heeft gemaakt Vandaag mag ik weer met Hem leven En mij geheel aan Hem toevertrouwen Ik weet dat Hij mij draagt en bewaakt. Dit is de dag die ik blij mag begroeten Elke morgen en elke dag is nieuw Waarin ik leven mag uit Gods hand En mijn medemensen mag ontmoeten. Dit is de dag die God mij wil geven Die ik als een…

Ik neem de dag zoals hij is soms gaat het goed en soms gaat het mis maar een keer in de zoveel tijd kan ik in een dag heel veel kwijt dan voel ik mij zo fijn dankbaar en geen pijn eigenlijk is het een simpel iets voor u zegt het misschien niets maar voor een ander weer wel daar is ook iets mis met hun gestel die begrijpen wat ik bedoel en…

mijn overbuur heet Mustapha heel sympathiek bonjour ça va? spreekt enkel Frans ik hou van Frans het is mijn vak zijn vrouw is knap dat denk ik toch maar dat ziet enkel Mustapha zonder chador en djellaba het is zijn recht ze is van hem ik weet niet wat ze denkt ik weet niet òf ze denkt enfin, heeft geen belang toch niet voor Mustapha…

de bomen strooien blaadjes in vriendelijke gebaren dwarrelt het omlaag afscheid huilt in regen waar ze zacht de grond vinden ontstaat er het patroon van lang vervlogen zomers aan de buitenkant een bloem maar binnen schuift de dag opzij, verloren langs wat ooit nog levend was over kromgebogen gras waait immer wie we waren, wie we zijn…

Geef me meer dan een momentje, een momentje van je tijd laat me delen in je leven raak me asjeblieft niet kwijt Geef me meer dan jouw gedachten jouw gedachten ,maak ze mijn laat mij elke dag verlangen tot onze gedachten één zullen zijn Geef me meer dan jouw emoties jouw emoties, deel ze Lief laten wij ze samen voelen en ervaren asjeblieft…

ik weet de polder in je blik kaarsrechte sloten samenvloeiend aan een verre horizon zie wolkenluchten vluchten in een oneindig blauw je trouw aan mens en beest op het ouderlijk land geboren en getogen op de boerderij wie heeft er tegenwoordig nog zo’n blik als jij…