Alle inzendingen, jaar 2011, week 50

Als kind Ging het al voor de wind. Had zich nog niet omgedraaid Of het kwam al aangewaaid, Het lot was goed gezind. Maar ook bij tegenwind, Is het mogelijk dat je wint.…

mijn boek, schuldenaar van nacht en slotakkoord jij bent de verwarring waarin ik de gevallen bladeren raap en de geur van verval omhels de tijd misstaat, ik lees het in de krassen op mijn gezicht wat kunnen we nog vieren als gebroken wolken mij stenigen eenvoud mijn intellect te boven gaat en mijn wezen zich als een zonderling gedraagt…

mijn hoofd los van de romp het schedeldak scharniert open; hersenen krijgen de adem die ze verdienen uiterst voorzichtig worden ze gelicht en in een pot met formaldehyde geplaatst op de draaischijf, als bij Tussen Kunst & Kitsch, worden ze bekeken minuscule dunne repen geschaafd onder de microscoop daar, ja daar wordt het godsdeeltje…

De ijdele pauw Een zeer ijdele pauw uit Benschop kent nu voor de spiegel echt geen stop dag en nacht ervoor niets meer tussendoor zo spiegelt hij een bord voor zijn kop De honkvaste ooievaar Een ooievaar uit Heiligerlee wil met de vogeltrek echt niet mee hij krijgt al heimwee voorbij Westerlee en wordt zeeziek van vliegen op zee…

De muur Enkele woorden vluchtigheid op deze, prachtige, gedichten-site komen al snel weer in vergetelheid. Na de werkelijk is het moeilijk dromen. Hoog te zweven met de staart tussen de benen is natuurlijk mijn probleem. Met de hand al op de knop mijzelf dan toch wakker gekust? Herbezinning! Oh lieve Sofia, ik een kabouter fileerder…

lippen begeven ogen spreken uit zichzelf in besloten leed…

zag de mooiste bomen staan maar in mijn hart zong kerst al hun vergaan sparren nordman en de fijn genaalde den gekweekt om in luister te verschijnen zullen uit het bos verdwijnen kaalslag is niet te betwisten enkel voor wat sfeer verlichten hun groene dood zal nog één keer warmte geven als het oudjaar eindigt met nieuw leven…

onzeker alsof je vertraagd op te zware vleugels gaat en elke slag in alle vezels raakt pijnbewust en moeizaam bewogen behoedzaam alsof je gewaagd een verkeerde weg inslaat en elke stap zes prenten achterlaat doelgericht en beraamd gelogen ongeremd alsof je behaagd het hart zijn slagen laat uit elke zin de eigen vlammen praat aangezet…

Driehoog in de Amsterdamse binnenstad denk ik terug aan de rots van Gibraltar, een flonkerend speldenkussen door de zee omhoog getild naar laag hangende sterren terwijl ik terug dacht aan het plaatje van een bult die opstak uit een blauwe vlakte, dikwijls bekeken door een kind vol vage gedachten aan later dat nu vroeger is. -----------…

Bij BNN is men totaal van slag Twee stoere heren gaan elkaar opeten Met de heer Spong als dubieus geweten Hij kijkt of dat juridisch zomaar mag Maar bij een breed publiek zijn deze heren Zelfs vóór de grap al moeilijk te verteren…

het was in de tijd van barre winters dat Jozef de ezel van stal haalde en zijn geliefde Maria vroeg de geest te vergeten van wie zij kuis een kindje droeg Jozef had het niet begrepen en dacht aan het zevende gebod was zij hem ontrouw geweest geslapen met de pottenbakker dan had hij een oogje toegeknepen maar een rendez-vous met een geest…

Malaise Ons land is in recessie afgegleden En masse verliezen leraren hun baan Ook 130 heeft weer afgedaan Nu vallen zelfs de lampen naar beneden Maar hiermee gaat dit kabinet het verst; We krijgen dit jaar óók geen witte Kerst! ~~~~ Tandsparantie De tandarts weigert openheid te geven Pas wanneer u uw mond ver…

zinloos geweld slaat diepe wonden maakt dagen donkerder nachten ondragelijk zijn landen in rouw om wat kogels aanrichten schuldeloos zij die daar waren geraakt tot in hun ziel daar iemand zich God waande keken zij de dood in de ogen niets rest dan blauwe bonen als stille getuigen…

witte wolken stapelen een zetel een vacante…

Ik voelde mij tenslotte heersen over een zwak volk Dat zelfs verlaten was door God en Zijn kudde. Zelfs de duivel vond het niet de moeite waard Ons hierover te veroordelen of te prijzen. Het volk verzwakte erger onder mijn leiding, Het werd zelfs laf en lui ondanks mijn ambities. Terwijl intussen God en Lucifer zich liever focusten Op helden…

Deuren knarsten en vensters vielen uit het slot gebroken ramen hingen scheef in hun schanieren en anders blies wel de wind overal door kieren hier en daar lag het service op de grond kapot de oude tafel stond scheef gezakt op zijn poten omgeven door kapot geslagen stoelen en banken de holten vulden zich met klagelijke klanken iedere hoek bewoond…

het hart rijmt wezenloos op de weke denkbeelden die mijn geest passeren, er is geen tijd die meer spreekt dan het knarsen van mijn slenterige tred laat de dood mij nooit royeren maar spreek met stille gebaren ik kan het raken, de geur van bederf valt als plak van mijn tanden, het geel vertaalt slechts ouderdom en machtigt mijn verzinsels…

de nacht is maan en leeggeschreven stilte en een halve kop koude koffie en een raam en een man zonder naam die voorbijloopt misschien naar een vreemd land of de volgende bladzijde waarop nog geen einde geschreven staat ga je weg, man, of zal ik zachter blijven en dit papier achterlaten zodat ik je raak in je eenzaamheid alsof je onverwacht…

De voorpost Aarde is slechts een vermoeden van de werkelijke beschaving in dit universum……

Zoveel mis met Kerstmis dat wat je mist met kerst is de eenvoud alles moet en niks dat mág gewoon dié dag, en dan nóg een ben er niet blij mee zeg het eerlijk al die troep weer naar benee die enge warmte van koude ballen dat glitter en die warme kálekoen niets voor mij dat kille klatergoud die malle frase al die versiering de mooiste tuin…

Groen licht betovert me Feest voor de ogen om rond te kijken in dit woud Gladde slangen Dubbele tongen Lilaroze heggen Glinsterende stenen Maar genieten doe ik niet Elke pas berekend ieder woord gewogen op de gouden schaal Ze kruipen langs mijn schenen Dit niet doen dat niet zeggen Wee o wee er niet op staan Wie verlost mij…

Veel kredietwaardigheid Europa veel waardigheid Wereld en heel veel aardigheid NEDERLAND!…

Na brood en wijn op tafellinnen strijken we neer bij jou tussen gesteven wit je bleke handen rusten op het laken je warmte overstijgt de winterkou gebroken is je lichaam, neemt nog geen eten op we spreken over tijd en lijden, over de kerk en wie ons dierbaar zijn de tijden liggen in Zijn handen die ons zal helen hoe dan ook…

Als ik de wind moet volgen omdat binnen in me een storm waait, wil jij me dan even laten gaan? Als ik huil om alles en niets mezelf niet meer ken een antwoord zoek op vragen zeg jij dan niets. De wind zachtjes tegen me fluistert omdat hij kent mijn onmacht, weet dat niemand me helpen kan. Als op een dag de storm luwen zal ik het…

ze draagt een oude grijze mantel haar haren ongekamd, de jaren van oude jongens krentenbrood reeds lang voorbij de tijd is niet vriendelijk geweest voor haar oud is ze … voelt zich ook zo al doet ze voor de schijn als was haar leven één groot feest ze kent de geur van nietszeggende liefdes van oude dromen nooit uitgekomen andermans verdriet…

de grond is doordrenkt modderig naakt mijn kippenvel wentelt zich geheel omhuld met drek houdt het ongedierte op afstand modderman een leven vervat in nat zand letterbrij verstikt haast heel de dag breien woorden zich als een sluier voor mijn ogen voor uitdrogen oppassen hardheid beknelt pijnlijk daarom laat ik mij beregenen…

Bij 't geloof van de boesekte hoort onverdoofd ritueel laten slachten van vrouwen die 'n tweeling verwachten, Een groep vindt dit lijken op moord. Het is de Partij voor de Mensen die voorstelt, dat zo 'n vorm van doden van dames moet worden verboden. De Kamer is 't eens met die wensen. De motie wordt door de Senaat toch verworpen. Het gros…

het zacht geklingel van de schapenbellen luidt de avond in warm vindt wol elkaar en blaat een welterusten de herder kerft zijn staf voordat hij ook gaat slapen hij weet zich deel van het kerstavondritueel een mooie nacht vol sterren wacht tot een helder licht verschijnt ruimteschroot dat nu in vuur en vlam verdwijnt…

In het museum der Huiselijke Gezelligheid zag ik de beroemde scherven. Maar toen ik naar de Moeder vroeg keek de suppoost mij ernstig aan. Die is tijdelijk uitgeleend, zei hij. Ik kwam in de zaal van Steeds Dezelfde Dromen. Ik rook daar de geur van een vergeten soep in een vitrine voor het raam, en op een rotan bank zat het bezoek dat even…

Met de noemer iPad zou je dan wel menen Dat-ie geschikt is voor een amfibie Maar wie z’n tablet haalt uit z’n etui Doet dat om varkentjes te entertainen Tot slot komt er een met een korte snuit Die blaast het varkenssprookje vierkant uit…