Alle inzendingen, jaar 2012, week 8

Het schone morgenstrand ligt blank en leeg onder een vlucht zwanen laat hun zingende vleugels schuchter weergalmen steunt die weemoedige stem van teer wellend verlangen naar geheime verte de witte vogels vliegen tussen doffe zee en vroeg wolkengrijs vol onvoorspelbaarheid die rustig wacht waar hemel en water elkaar ontmoeten verdwijnen…

Later als ik groot ben Later als ik oud ben Later als ik de wereld heb veroverd Later ben ik sterker dan jij Later ben ik groter als jij Later ben ik de held van iedereen Later is een droom Later is een wens Later is een hoop voor iedereen Later wat gebeurt er als jij de wereld niet aan kan Later wat gebeurt er als ik de wereld niet…

Na je vijftigste kan het gebeuren, dat je last krijgt van krimpscheuren. Het meest in het zicht, zijn die in je gezicht, geen opwekkend gebeuren. De beste remedie is, om even, gewoon geen krimp te geven.…

Je zelf doden: zelfdoding is een recht en geen misdaad geen moord dus geen zelfmoord geen gunst maar een een eigen gave een eigen talent wat respect verdient maatschappelijk en een pil praktisch voor een mooie levensafronding Dan blijven tenminste de treinen ongestoord rijden! Deze hartenkreet draag ik op aan Huib Drion,…

Of hij nu schildert of schrijft het blijft mijn rechter hand niet zonder verstand dat schildert niets zijn invloed is zonneklaar al zijn luchten donker mijn brein te donker probeer het weer te keren al is het maar een enkele plek die lichter kan…

waar ben je rennend door passen en dalen ver weg van hier dwalend in een doolhof van gangen heb je het licht al gevonden of het licht jou jouw taak hier is nog lang niet vervuld vecht je weg terug…

Zwetend en met trillende benen, hield ik een toespraak voor de eerste keer. Slapeloze nachten gingen er aan vooraf. Tóch, eenmaal achter het katheder, ging het mij gemakkelijk af. Door wat ik zei, in mijn rede, stonden de mensen paf... Dus met iets meer zekerheid ging ik door met mijn onderwerp, ik raakte enthousiast want men ging met mij…

ze klitten in bedompte roversholen en bezigen de liederlijkste taal hun normbesef is nul of marginaal ze dragen messen, erger zelfs … pistolen ze slapen in de goten en riolen ik noem hun trek naar hier catastrofaal noem mij maar dom of rechts en radicaal ik haat die lui als hondenpoep aan zolen je ziet ze vaak in kroegen samenscholen…

In de stilte van mijn slaapvertrek met Wie ons schiep in diep gesprek noem ik jouw naam Hij kent je en weet als geen ander wat je hebt Niets hoef ik uit te leggen alleen je naam en alles is gezegd. Ik denk aan jou en je veelzeggende gedichten en vraag of Hij je ziek-zijn wil verlichten Ook denk ik aan genezing die ons wacht waar…

Omdat ‘t werkelijk aardedonker was ontstak de maan maar zijn fletse licht Echter onder het koude dakraamglas tooiden tranen haar bedroefd gezicht Omdat deze stilte om te snijden was bloedde al ‘t eenzaam van haar hart In het kastje toefde een scherfje glas in een anoniem doosje, ergens apart Omdat ze lang al aan het einde was fluisterde…

grijs licht ontwaart mij mijn wereld ik tuur de tuin in nog niet veel beweging daar ja, twee vissen in de vijver een grote bruine en een kleine gele versuft door de koelte het windmolentje draait maar langzaam vanochtend geen witte rook uit de schoorsteen van de overburen zwoeligheid wil mij de deuren laten openen het buiten…

Een medische vierspan rukt in kwadraat uiteen, hetgeen in een verleden tijd voor één geheel stond. Nu staat in het krijt wat is en chirurgisch verdwijnen gaat. Koelbloedig kijkt men wat niet meer gedijt, snijdt weg wat op het lijf geschreven staat. De klok luidt voor wat zonder regelmaat de harmonie tot op mijn bot kastijdt. Tot in de kleinste…

jij glijdt door mijn vingers ontglipt me steeds weer wat ik ook probeer bent de veer van een vogel hoog in de lucht ongrijpbare dwarrel in vrije vlucht de lach van een kind mijlenver hoorbaar gedragen door zomerse wind schijnt als de zon onontkoombaar in schaduw jouw licht is alom jij bent de ziel in dit leven de hemel op aarde…

Rare gewoonte Om al bij de eerste beurt Ervandoor te gaan.…

de blauwe inkt en het groene boek de zilveren lepel en de gouden kan de inkt, het boek, de lepel en de kan het blauw, het groen, het zilver en het goud de, het, de en de het, het, het en het het geel, het wit, het paars en het rood de doos, het licht, de beker en de ring de paarse beker en de rode ring de gele doos en het witte licht…

Die Willem Aantjes doet weer van zich spreken Kom CDA we zijn niet langer gek Dus Wilders hou toch eens je grote bek Zo’n uitspraak voelt toch als een warme deken Kom strijders...nu is ‘t uit en niet meer dralen Oh...‘k moet de boel niet door elkaar gaan halen…

Mijn gedachten zijn van mij soms laat ik ze los en zijn ze vrij Maar meestal moeten ze een plaatsje krijgen in m'n hoofd, want ze zijn eigen Soms zou ik ze willen schreeuwen of delen maar wat kan dat een ander schelen Daarom zijn mijn gedachten van mij soms verdrietig, maar ook vaak blij Met die gedachten ga ik maar slapen om in bed…

wanneer je aanvoelt wat er komt gedachten verstomd geniet dan van elkaar met volle teugen want de dood heeft geen geheugen…

Knikkeren mamma mag ik buiten knikkeren nee, lief Jantje, jij blijft thuis buiten is het heel gevaarlijk daar loopt allemaal gespuis. voor een zakje glazen knikkers slaan ze je al in elkaar schoppen je aan alle kanten en iedereen die kijkt ernaar. niemand zal een poot uitsteken iedereen op straat is bang dat als zij jou zouden helpen…

Binnenkort ziet u wat u maar wil met een fantastische Google-bril. Zo rijdt u gedwee blauwluchtig naar zee. Al staat u al uren in Dordrecht stil.…

Het grootste deel van mijn bestaan ben ik dat, wat men denkt te zien, al jaren denkt te kennen. Toch ben ik méér en heel misschien dat ik ooit zal bekennen dat ik steeds zelf de keuze maak, wie van mijn tweeën er verschijnt of eventjes, al naar behoefte, naar de achtergrond verdwijnt. Het fijne is, dat ik begrijp waarom en ook wanneer…

De rivier laat zich zien. Het licht weerkaatst van het spiegelend oppervlak een ijsvogel maakt kringen in het water forellen knabbelen aan onze tenen tot jij iets zegt over de vraatzucht van piranha's. Zou dit beeld ons kunnen vervangen zich afvragen wie wij zijn en kloppen op de deur van ons bestaan, van hemel en hel?…

Ik zit gevangen, gevangen in mezelf. Mensen om me heen, ik zie ze niet.... Ik zit gevangen, gevangen in mezelf. Mensen praten, lachen, ik hoor ze niet.... De deur op een kier, ik zie de mensen, ik hoor de mensen, maar ik wil niet.... De deur gaat open, mensen zien mij, mensen horen mij, ik kruip weg.... De deur blíjft open,…

Je ogen spiegelen glansloos een brug over het diepe water Er ligt een wenk voor later verzonken in het golvende getij waar parels zich nestelen in het gevlei van een schaduwloze maan en de zon die vlammende tongen spuwt Jouw hart schuilt in de stilte van een naamloze God die jouw naam schrijft met cilinder en as met meetlat en passer…

Zwartwit geflakker berken schrikken zich zilver een ekster vliegt op…

de straten rondom de puincathedraal ademen een jaar later nog steeds de geur van dood en verschrikking stad met het gebarsten hart onbewoonbaar verklaarde wijken huizen, die verkruimelen staan wezenloos te staren naar onzichtbare bewoners .…

Mocht mildheid me doordringen zoals weldra het licht van weer een nieuwe lente mijn hart heeft opgericht; Mocht mildheid me verzoenen met dwaasheid en met waan, ondanks de lepe streken die ik niet kan verstaan. Mocht mildheid me geleiden tot waar ik met veel moed een ander mens kan dragen, hem liefdevol begroet. http://www.youtube.com…

Seks is lekker plagen pleasen plezieren en penetreren maar vooral respecteren waardoor je voorkomt dat de lust een last wordt.…

(1 let-ter) Men neme 1 korreltje zout en houde het voor het linkeroog: de wereld lijkt rond en ver weg Ontploffingen niet meer dan wat opwaaiend stof kinderwagens overschrijden in colonne de grens iemand heeft alle grassprieten geteld en krijgt daarvoor de ereprijs Men neme 1 korreltje zout en houde het voor het rechteroog: de wereld…

Je bent te laat, Te laat met alles in je leven, Ook met je liefde aan mij te geven, Je komt te laat, Met de warmte die ik moest ontvangen, In plaats daar van wist de koelte de warmte te verbannen, Nu sta ik voor een muur, Dicht-gemetseld, nauwelijks doorbreekbaar, De muur breken brengt mij in emotioneel gevaar, Dus maak ik kleine gaatjes…