Alle inzendingen, jaar 2013, week 1

ik weet nog niet wat ik ga schrijven misschien lantarenpalen schijnend in vallende sneeuw of een eenzame reiger en hoe alleen ze kunnen zijn mogelijk een binnenvaartschip in een sluis en ik zie haar naam wie weet iets over voetbal en de goal van het jaar zo prachtig maar zeker mijn verdriet en dat ik haar mis voor altijd…

Somber hangen wolken zwaar en kil en winden kolken door straten verlaten en stil. Huilen door kale kruinen als lugubere muziek van vals gestemde bazuinen zonder klank, zonder ritmiek. En donker zijn de nachten zie geen sterren, zie geen maan ‘t is alsof spoken wachten tot de klok twaalf zal slaan.…

Ik zoek toegang door de deur van nieuwe dromen, tevergeefs want ik word niet aangenomen waarna ik afdaal in spelonken waar de zon en maan hun vingers op hebben gelegd, stromen zilveren vonken door het duister in geluidloos licht van kindervleugels, illustraties van gewichtloze gedichten, verschijnt de kleur op de lippen van de zee…

de tocht gaat over één nacht ijs en lijkt een onverstandige zet ik ga in eigen gebiedende wijs zonder dat enige rede mij belet wat is het dat ik zozeer mis dat ik denk dat het er ooit was terwijl toch volstrekt zeker is dat ik voor een schijnwereld pas misschien wel omdat ik vind dat gelukkig zijn niet bestaat maar is als een zuchtje wind…

ik ben liesje heb twee collega's: die noemen boesje en moesje. samen zijn wij de zonnebos heksen wij verzinnen loesjeskaarten maar dan inside jokers. vaak komen ze schokkend over: beter je schaamhaar verliezen dan je passie dat is om alles op school te kunnen verwerken. van mijn overgrootmoeke geleerd vooral dat je om alles moet kunnen…

In golven van verlangen spoel ik bij jou aan Gehuld in een wolk van liefde zal ik voor je staan Neem mij in je armen heb mij lief voor even Gaan wij weer ons eigen weg heb ik mijn hart gegeven!…

Na zwarte dagen, uren vol van pijn en vragen, schijnt nu de zon zo vredig sterk. 't is winter en de dagen lengen, en plots is er weer vrede met heel dit klein bestaan. Waar ook die vrede plots vandaan, ik kan alleen maar danken en vanbinnen juichen. Ineens is iedereen gezegend, ook al zien de mensen niet hoe ze zo stralen, hoe ze vredig…

Stille avondlucht, lege woorden Het leven heeft zo zijn eigen Ritme met vaak valse akkoorden... Men breekt de stilte door wat vertier. Een kilte, een leemte omrand soms Door champagne en veel bier. Drank vloeit rijkelijk tussen zinnen Die ongezegd zijn gebleven en een Hunkering, een diep verlangen blijft In het leven.…

Behoedzaam volgen mijn vingers het spoor van leven op zijn gezicht. Laat mijn vinger één moment rusten op zijn gesloten mond. Tracht zijn eenzame handen te warmen met de mijne. De stilte vult zich met flarden verleden. Een vroege fietstocht over paarse hei, wij oogsten zwijgend uit zwarte grond, handen vol paarse bessen. Aanmoedigen langs…

Mens die puur Theater bracht, zoals Het hoort, die als Geen ander het applaus Kon laten klinken - Na jouw bewerking Van Goodbye Saigon Dat compleet met Helicopterlawaai Snoeihard bij ons Binnenkwam - en toch Een kwetsbaar mens Met ongekende podiumvrees, Die ondanks je bulderende lach Van pure angst zat te bibberen Voor je…

In de nacht kwam hij hij vond zijn weg moeiteloos hij bleef en voelt als brandnetels vernietigt alles op zijn weg de rots spat uiteen laat me laat me toch.…

Jagen doen we Zodra de dag Wakker wordt Op alles wat In dit ondermaanse Onbereikbaar is - Althans lijkt te Zijn - rust komt Pas als we beseffen Dat we voor vrede Alleen maar in Onszelf hoeven zijn Waar de eeuwige jachtvelden Voor altijd velden van vrede Zullen zijn…

Je geur, je lichaam, je warmte De blik in je ogen kom dichterbij Je adem tegen mijn wang, je lippen vol en nat Een zucht, je handen trillen, strelen nog niet voorbij Je rug die kromt, mijn mond die gromt En dan de vlucht we komen los Golven breken op ons neer Je zucht, ontspant en lacht en pleased en zegt, ik wil nog een keer Bostok…

De advocaat is in zijn doel geslaagd Die trieste zaak eens grondig uit te pluizen: “Het is de schuld van Richard Nieuwenhuizen”, Bijkans wordt hij postuum nog aangeklaagd. Respect gaat weer als eerste in de kast, Die Roos heeft zich voorbeeldig aangepast.…

Geconcentreerd, bloed serieus sta je erbij, lang, slank, beheerst met ingehouden adem. En ik zet de tonen op je lijf met flinke halen, zwieren, sla ik mijn kwast tegen het tere doek. En jij wacht af als een halm een aar als staand riet sta je daar. Mijn klodders raken je zachte huid je rilt en wuift, een decor van gebroken wit lijnt je lijf nog beter…

tien pilaren in 't midden vrij een roterende uitgang alle rust voor mij een relaxed muziekje 'n stel dat flirt met elkaar een moeder met haar baby het gaat heel gemoedelijk aldaar hyacint geurt op tafel veroorzaakt wrijving in 't oog buiten regent 't pijpenstelen maar binnen zitten we heerlijk droog…

schimmelgeurend zucht de weg een lange gang rond oude buitenwacht de nacht verduurt de maan niet meer als het raam geen uitzicht biedt geniet zijn zwarte gat van alle boze dingen kenteringen in een plas brand een kaars tussen de was schroei diens oude luister weg en zwaarte zal van daar verdwijnen als ik witte bloemen leg…

zonder doek slechts water en een breed penseel zo schilder ik een onvoorstelbaar winters tafereel met strakke streken breng ik water aan op een ijskoud raam zacht vriezen bloemen van kristal al naar het opengaan een transparant boeket als ode aan het jaargetij bloeiend op de ruit gezet…

Jouw angst heeft plaats gemaakt voor leegte het schilderij van de dood is veranderd in een witte bloem de armoede van jouw faalangst heeft je vacuüm gezogen alles wat er over is zweeft in de kleinte van een droom.…

Je wordt geboren en Op de wereld gebracht Door een perskracht Een spiercontractie Met je moeder als taxi En niet als ooievaar Daarmee ben ik klaar…

Daar komt een wee Als een golf op zee Soms als een orkaan Alleen op de oceaan Hevige pijnen verzuchten Je longen even luchten Warme waterstromen Weer een wee gaat komen Respect en ontzag voor jou Mijn lieve sterke vrouw Na een verdoofde poos Een hele weeënhoos Uitgeperst, bevrijd en geboren Is dan eindelijk te horen: “Wèh, wèh,…

Al de momenten waarop ik het hardst vroeg aan mezelf te vechten tot in het vuur van de dood: het waren de mooiste secondes, minuten en uren: de allerheetste vuren voor water om van te leven. De momenten van vlagen in verstandsverbijstering: ik had het meest lief. Het waren de meest bijzondere tijden in het leven... van deze vrouw, -dan…

"Het schoonst geluk, dat gij mij ooit kunt geven Zal wezen als eenmaal een nieuw gelaat, Uit u en mij geboren bloeien gaat, Maar toch het meest heeft van uw stralend leven; En, zoals naar het gouden pracht-sieraad Een kleiner wordt in fijner goud gedreven, Zal 't flonkrend blond zijn voorhoofd-blank omgeven Als 't graan, dat in de zon…

Haar jeugd werd haar brutaal ontstolen vijftien jaar geleden door een gore vent ‘s Avonds fietste zij toen van school en werd, naar zijn woorden, eens verwend Haar eerbaarheid werd haar ontnomen brutaal dwong hij haar op de bosgrond In acht minuten roofde hij haar dromen terwijl zij hevig bloedde uit haar mond Vijftien jaar geleden, dat…

Soms zie ik de Bosweg voor me, vijvers bruine bladeren, als 's avonds in de boom voor huis houtduiven zitten en met veel geraas verspringen door het groen. Verband bestaat er niet. Toch loop ik dan als toen naar donker water toe. het ruikt. Op de bodem aan de kant weerspiegelt tak en blad. Wat dreef ligt onder, hangt erboven. Dekt wat geweest…

De nieuwe pacemaker is zeer gewild Een echte boezemvriend - nu zonder draden - Vindt vlot zijn weg naar ‘t hart langs nieuwe paden En in ‘t gareel slaat dat nooit meer op tilt 'Is dat niet wat voor jou' vroeg ik m’n vrouw Geprikkeld zei ze 'wat hartstikke flauw'…

Als ik me verveel, Is dat nooit substantieel. Het is vaak Meer een vorm van vermaak Dan noodzaak. Maar veel Is enkel virtueel.…

als je pas veertien wordt gaat tijd niet vlug genoeg je wil in zeven haasten naar grote mensenland 't is nog een beetje vroeg geniet maar van je jong zijn van spelen en van sport giechel, stotter, bloos je mag nog even kind zijn voor je volwassen wordt blijf nog even meisje spring maar in je touw 't duurt nog maar een poos de tijd…

Het was nieuw en onbetaalbaar, het lag te wachten, klip en klaar, het was nog van niemand de claim lag er niet toch was het van iedereen, best wel raar. Het had geen streepjescode, geen label of anderszins, het lag op de plank, net onbereikbaar, jawel daarginds! En niemand kon erbij, maar wilde het wel hebben! Het was hagelnieuw…

De zee is ruw en met gesloten ogen stromen woorden op het koude strand. Open de sluizen van de hemel, vul wat leeg is en zo mat. Geef woorden zo zacht dat het hart slechts trilt, zoals een zuchtje wind doet met een blad. Zonder het dodelijk weten waren we tijdloos jong. Is er een reden, waarom ons gebroken hart begint te huilen?…