Alle inzendingen, jaar 2013, week 14

zoals ik je aanraak voel ik de morgen altijd weer anders gisteren niet als vandaag de morgen is broos vol van verwachting vogel in het ochtendgloren telkens een nieuw lied dat alleen al is poëzie…

Woorden verraden onnodig. De woorden hadden, hebben nooit 'zin' gehad... zij schoten ernstig tekort: emotie voor leugen der eerlijkheid. Emotie in het opperen van listig verraad van intern verwarde geesten. Het komt echter door schijn der scheiding van privé en werk, in onze 'samen'leving. Het was de tweestrijd van elk mens: in vertrouwen…

ook al zijn haar keuzes niet de mijne, kleuren ze mijn dag niet minder grijs de hemel regent mijn tranen daar machteloosheid mij ten deel valt uit liefde kwamen jullie in ons leven, met een gebroken hart zal ik jullie moeten laten gaan…

Wat zal ik beginnen nu ik niet meer overweldigd wordt door emoties, zijn rust of leegte dan mijn ding? ik vraag mezelf nu wat ik wil in een leven dat zijn grond verliest, ga ik nu zweven om niet te voelen dat pijn hoort bij het langzaam loslaten van een mooie liefde zonder einde, die vraagt om vrijheid en evolutie Ik ga in voeling met…

Zijn het maar wollen dromen? Toch het verleden leeft, het krijgt een onweerstaanbaar vervolg uit de beker die ik tijdloos leegdrink, de hoorn eerder gevuld met eb en vloed van het geluk , regelmatig verkort en vervlogen, wreed verkleurd in witte regenbogen in de hartstocht van het bloed. De bodem is nog niet bereikt omdat ik…

Verloren woorden die voorbij komen Die me dwingen te kijken naar niets Gevoelens die omhoog borrelen En het denken wat steeds weer roept Wees positief, kom op wees positief Maar in de stille momenten komt er iets Het negatieve laat zich zien en voelen Het denken laat me voelen Ik hou mezelf voor de gek Moet ik dan altijd positief zijn? Mag…

Ontdaan van overbodig leven Kaal zo op het eerste oog Minder dan de helft Van wat je was Leven doorbloedt jouw Ledematen en je mist Het weggehaalde niet Pijn die voor nu Onherstelbaar lijkt Verwelkomt latere Schoonheid toegelachen Door de tijd…

Met een bitse glimlach Ontdoe ik jou van Overbodig leven - Te veel, te groot, Te langgerekt in Ruimte gegroeid Licht ontnemend aan Mijn horizon Gevederde vrienden Vluchten onthutst En wat overblijft is Pijnlijk mooi in de zon…

in de verte ligt een vraag, een analyse, een keuze. T-splitsing, sla ik linksaf of rechtsaf? linksaf en ik ga naar de stadse drukte, rechtsaf en ik ga naar de bosrijke stilte. in de stadse drukte jagen we op tijd, die we niet inhalen. in de bosrijke stilte onthaasten we in tijd die we genieten!…

(the Boxers; 1987*)(te zien in Berlin-Tiergarten) Vanaf dag één hebben deze boksers elkaar al door Heen door zowel hoofd als zeker dwars door maag De olifanten toeteren terwijl echt, werkelijk alle zeeleeuwen zich de blaren klappen Opgekomen publiek scandeert namen van de helden Hun pose spreekt recht wedstrijd aller eeuwen Voor…

Je roept ze binnen voor de nacht. Binnen is: op zolder, in kinderbedjes onder kraakfrisse lakens. Je zet de deur open en wacht. In de verte nadert slechts de zware gestalte van een hond. Een grijze damp slaat van zijn rug. Hij gromt. Zijn poten dreunen op je pad. Maar voor je het weet begraaft hij zijn snuit al in je handpalmen en slaat met…

in mist en regen kwam ik vandaag onverwachts schoonheid tegen in zon van gisteren lichten voorzichtig haar ogen en lach even op pril groen gelokt staat zij daar in haar uppie te stralen in het ongerept witte hart prijkt het warme geel van dromen die in de zomer uit zullen komen…

Nee mensen het is één groot misverstand Ik kwam met hem mijn bed alleen maar uit Bij de reclame voor Duitse beschuit Al liep het daarna wel wat uit de hand Beim Frühstück ist der Raffi so ein Drolletje Mit ihm esse ich immer gerne Bolletje…

Ik kus uw lippen en uw ogen, Ik kus uw haren en uw mond, Ik kus mij moede en gezond; Kussende ben ik rondgetogen. Gij glimlacht en gij wilt gedogen Dat ik uw hand kus en uw voet. Ik eet uw vlees en drink uw bloed Ik kus uw lippen en uw ogen. Ik kus u in de vroege morgen, Ik kus u 's avonds en des nachts. Ik kus u stil en onverwachts…

Het water stroomt langs Geluidloos in beweging Volgen kan ik niet…

In weerwil van wat hoog verheven wacht reflectie stil ontdaan in matte glans slechts rimpelend door schaduwen omgord geroerd door onzichtbare hand. Slechts traag bewegend omgeven door aarde duister schimmen van onzekerheid gehuld in vage nevel genageld op één plek.…

Kan het je ook niet schelen, Welke rol jij nu moet spelen. Of ben je enkel blij Met een actieve partij, of met een passieve in je leven. Je kunt ook eens leren te rolleren.…

Als een dolfijn die denkt een kat te zijn met negen levens sprong zij in het diepe water Poseidon hier kom ik Neptunus daar ben ik hoe meer zee hoe meer min Moeder Aarde vaarwel Vader Zee ontvang mij ik ga weer naar de bron vanwaar we kwamen daar wacht ik ooit keert iedereen terug…

Schaduwen van kleine blaad’ren spelen op straat. Ze sieren, kleuren de stenen, vullen het vlakke met diepte. Vrij fladdert een vlinder erdoor. Het riet, dat groeit en dat groeit, wuift wild en het ruist tussen vogelgetjilp en gefluit. De wind waait door m’n haar. ‘k Hoor mijn adem, zie mijn stappen in dit spel, dat nooit stilstaat, dat…

mag ik jou missen in de stilte het uur dat ik blijf waken terwijl de slaap mijn ogen kust, dwingt tot rust hoe zou ik kunnen vergeten zelfs al zou ik willen… hoe je adem klonk in het ochtendgloren naast de bimbam van de klokkentoren je woont in mij, levenslang in de beweging van mijn hand het schrijven, mijn gedicht al ben je ver…

Hij moest stil zijn en wachten in de duisternis. Hij moest erin berusten, dat zijn verstand tijdelijk in verwarring verkeerde, dat hij geen kracht meer vond die zijn handeling in beweging bracht. Hij lag in de hel en moest dit scotoom van zintuigen en verstand aanvaarden, niet met woede en angst, maar met acceptatie en dankbaarheid. In de…

Een Weesper rijmelaar had weer een versje klaar. Pas toen hij het overlas zag hij wat er niet was: een hele zin ontbrak! Een pijnlijk ongemak! Dus vroeg hij zijn vrouw Tjeesp: "Weet jij een rijm op Weesp?"…

haar Vader smeekte de Japanners laat mijn jongste dochter hier u heeft al twee van me afgenomen maar de bezetter liet zich niet vermurwen Siti, inmiddels bejaard heeft haar Vader nooit verteld wat er met haar gebeurd was ze was een jaar of elf, twaalf een bloedmooi meisje uit de kampong een kind was ze nog en totaal ontredderd, nu na…

Jij bent het bed, waarin ik rust je bent de kabel die mij kust je neemt mij mee op sleeptouw als de ontknoping van een vrouw Je bent het anker dat me bindt het kompas waarmee ik de zeeën vind je bent de wind om me te laven zo spoel ik aan in jouw haven Je hebt de kleuren van de nacht die het ochtendlicht verwacht je hebt de golven van…

wat ligt verborgen in de tijd wanneer ik een vermoeden heb dat niet alles is gezegd en mijn zieledroom niet is volbracht ik zal het weten op zijn tijd voel ik hier en daar de tekens die me intuïtief zijn voorgezegd alles is nog vaag en in de maak toch ben ik nu al begeesterd met het nodig vuur voor avontuur ik vraag het mijn zielevrienden…

Terwijl ze steeds mijn spaarrente verlagen Krijgt Hommen een enorme bonus mee Daarom besloot ik om de ING Nu ook eens de gordijnen in te jagen Ik klik op enter, daarna op F10 En niemand kan zijn rekening meer zien.…

Op een stille avond staar ik naar de tuinen waar nog mensen bezig zijn met het snoeien van een heg of het maaien van gras. Rust omkleedt mij en vurig verlangen dooft, terwijl langzaam achter bomen de zon verdwijnt. Grijs de hemel, maar vredig tegelijk. Harmonie vult de de zwoele lucht, woorden zijn in stilte gehuld en vervlieden langzaam…

Ik was niet geboren voor de haat. Ik ben niet geboren voor angst in woede. In koelen bloede wist ìk te vergeven: vooral de haat in mij.…

de wind ten huwelijk gevraagd opdat hij mij altijd strelen zal de maan als getuige gevraagd opdat hij mij laten schijnen zal de regen om hulp gevraagd om mij te reinigen van mijn zonden de zon om haar warmte gevraagd en mij met haar liefde te omarmen hou me vast…

Soms lijkt de wereld door mij beschreven geaccidenteerde wolken door de wind gedreven, in de halo van de zon en de eisprong naar de maan, gecorrigeerd door de rechte regels van de regen en de wonderlijke navigatie van de vogels om altijd terug te keren naar het punt waar het zwervende leven begon. Het zijn mijn vingers die het blad doen leven…