Alle inzendingen, jaar 2013, week 19

Als ik verlang naar jouw liefde en jouw leven, dan is het een gegeven dat ik lijd en dat de dood me pas bevrijdt.…

Neem mij in je armen, verlangde zij en laat mij van ons tweetjes dromen Voel hoe ik tegen jouw borst aan vlij laat mij het bloed onstuimig stromen Neem mij in je armen, verlangde zij en laat mij ‘t diepst in je ziel komen Knijp mij maar zachtjes bij mijn dij; laat onze sappen maar ineen stromen Neem mij in je armen, verlangde zij laat mij…

'Zeg het eens, Madame,' zei de controleur en noteerde haar naam, het nummer van haar paspoort en de aard van haar smokkelwaar. 'Gij ziet er nog goed uit,' ei de controleur. 'Ach voor mijn jaren,' zei zij. 'Wat hebt gij er voor over,' vroeg de controleur. 'Waarvoor waarover?' 'Om zonder boete naar huis te mogen.' 'Ach naar huis…

op hartenklop schommelt weten tussen herinnering en vergeten danst lichte dromen in luchtige niemendalletjes gaat vluchtig voorbij aan de zwaarte van bestaan pas als de hartenklop stokt de schommel stopt wordt weten eeuwig vergeten…

In de top tien zie je ons heel vaak staan We zijn gelukkig en naast tolerantie Is er de welvaart en de arrogantie We staan in alles praktisch bovenaan Maar bij de pomp vind je die blijdschap niet Want super....liever niet op dit gebied…

Heel zijn leven had hij aandacht gegeven. Als mensenvriend Had hij de ander gediend, Dat had de doorslag gegeven. Het laatste waar hij aan dacht, Was het krijgen van aandacht.…

De trein dendert voort, vergezicht na vergezicht trekken aan ons voorbij. Landschappen, steden, toekomst en verleden. Een pastoor prevelt een gebed, maar krijgt geen gehoor. Gelatenheid maakt zich meester van hem. Iemand trekt aan de noodrem, de trein stopt, de wereld staat even stil, in gedachten ver- zonken, terwijl het gebed van de pastoor…

Zon, ziedende zeepbel aan het firmament. Jij spoog het leven zielloos en godverlaten op de aarde om het genadeloos op te slurpen voordat je stuiptrekkend uiteenspat.…

woorden die naar stilte neigen stuiten op botsend binnenzwijgen het mag van geen naam weten schielijk, op de drempel van een soort vergeten dagen lijken geteld maken van dood gewag ordeloos gevangen in bedekt zelfbeklag raamloze gevels met plaatsvervangend gat als lamento in leemte enkelvoudig vervat gevlucht naar de nacht nu…

Na jouw dood is de danszaal verkocht er dansen nu geen schimmen meer maar in de schaduw ligt de nacht de struiken zijn verwijderd verloren zaden gedroogd bij een houtvuur jouw geest is bijna verdwenen de vogels wachten op het dak totdat de herinnering is gestorven en er niemand ooit meer nadenkt over hoe het bedrog nooit heeft geleefd…

Ik schrik wakker bij de buis uit de keuken komt vaatgeruis een kopje stoot een schotel aan je stem neuriet met het gaan Buiten bewegen bomen heen en weer door het raam klinkt het verkeer We waren jong, de geest oudsher we tellen nog steeds elke ster Het verlangen is een nacht heelal gevat in kristallicht met jouw ogen op mij…

Ik streelde met mijn ruwe handen in haar rijkelijk gevuld landschap haar zachte blossom en reikte naar het vocht om haar lippen te beroeren!…

Het is weer, chagregen weer Het komt met bakken uit de lucht Wanneer komt die zon denk ik met Een diepe zucht En ziet alles er weer wat beter uit hier Zowel het weer, als op mijn eigen vizier Soms is alleen het weer in een depressie En zit je zelf slechts even in een recessie Kom op zon ga schijnen En laat alle depressie en recessie…

vandaag ruik ik water niet dat van een rivier of het zoute van de zee niet het frisse van een bergmeer vandaag ruik ik zwembadwater een opblaasbad vol kinderen chloorvrij en vol spetterende bellen ik koester een moment ik verf de zwarte wolken tot het smetteloze wit zoals die schapen vroeger waren, dromend achter in een steegje kindervoeten…

Voor altijd zal ik aan je denken, met spijt en een traan, Had je kunnen optillen, samen kijken naar de maan. Je moet weten ik was te jong en te dom om te weten, dat de keuze voor altijd aan me zou gaan vreten. Zo nu en dan raak ik totaal overstuur, denk ik maar een ding, draai hem terug, dat klokje aan de muur. Ik hou van je lieverd…

Het is even zo Dat ik me laat gaan Inzien dat het overwicht Zich met mij heeft verstaan Dagen met enkel regen Of bezwaarde wolken De aanwezigheid ervaren Van uitzichtloze wegen Waar ongerijmde gevoelens kolken Die mijn geest niet verklaren Het zou moeten zijn Als dat ik word gedragen In de door mij gevoelde Onderscheidende…

Zondag, het is half negen, buiten druppelt blij de regen, ik roer wat suiker door mijn thee een kerkklok speelt een deuntje mee. Dan gaat de bel… apostelen voor de deur, ze vertellen mij in geur en kleur, dat ik de lieve Heer moet loven, - de zegen druipt nog steeds van boven - Maar ik, ik stel ze zeer teleur, met een vriendelijke groet…

Ik ben weer uit mijn schulp gekropen heel traag als een slak verken ik mijn omgeving als een pas geboren egel tast ik alles voorzichtig af ik ben nog zwijgzaam spreekt iemand mij aan trek ik mij weer terug in mijn lichaam.…

Waar het leven zich Bevindt, vraag je mij, Waarop ik je alleen Maar zeggen kan dat Jouw leven net als het mijne Zich altijd in het Nu Afspeelt, nergens anders, En zeker niet in de tijd - Kijk goed om je heen En zie dan dat het leven In het moment wonderlijk Stil is, waar je ook bent - En dat je afstand hebt gedaan Van de kracht…

Als ik dan na een zoektocht Die mij langs hoge toppen En diepe dalen voerde Mijzelf weer heb Teruggevonden in de eenvoud Van dit moment, kan het Niet anders dan dat ik mijn Ogen richt op de wereld Die mij omgeeft - en zie ik In de volmaakte schepping Van mens en dier een wereld Met zoveel leugenachtigheid Dat ik niet anders…

Wat heeft de vader met haar zoons gedaan? Een desperado houdt zich niet aan wetten, Voor wanhoopsdaden zijn geen etiketten, Hun moeder moet er maar een slag naar slaan. Postuum heeft hij haar ook nog in zijn tang, Maar hij is dood en zij heeft levenslang.…

De klok tikt achterste voren en minuten voelen als uren het vroege ontwaken zet gelijk de toon op gespannen voet sleep ik me door de dag die niet veel goeds voorspelt of zullen vers geknipte seringen de avond omhelzen ons verdriet zichtbaar toch weten we dat het goed is zo…

hoe zou je rustig kunnen slapen waar je moet waken over tere kindervoetjes die nog willen dansen tussen dauwglansen in een rougemorgen zonder twist zonder zorgen - niets lijkt hetzelfde toch keert alles terug zoals in vervlogen jaren - er blijft het verte staren de zoektocht in een onrustige nacht waarin je aan het kindje…

(ik zag kraaien witte vlinders vangen) de zon brak uit de dag omhooggeheven langs haar eigen licht scheen ze groter toen de middag kwam en kleine bloemen in het veld kusten mijn ogen ik liet mijn blik voor wat ze was teruggetrokken tot een stil moment alles wat je bent -zei ik- ligt weerloos aan je voeten toen viel de zon terug ze…

het is middernacht muisstil wijzers vallen samen in het slot van de deur zij staan daar, de jongens zoals zij het zelf willen ogen en handen om haar heen zij verlaat zichzelf in het schreien in de angst dat oren kunnen zien en stelt zich een wereld voor onderweg naar wolken wat als zij weer komen vanaf dat punt zij is maar een meisje met…

Achter in de kerk is het licht immer schijnend: hoop, steun en vertrouwen brengend en schenkend om vreugde en verdriet, nimmer verdwijnend! Het rode, warme en sterk gegeven, heeft op mij een indruk achtergelaten voor een héél leven. Ik zal nooít alleen worden gelaten, nooit!!…

De langste vijf momenten van mijn leven waren die waarin jij geheel niets meer zei Mogelijk duurde het voor jou slechts even ik wist echter ‘t eind van onze liefde nabij Vijf minuten niets dan je ijselijk zwijgen de koude oorlog scheen dit wel in ‘t klein In je zwijgende woorden klonk ’t dreigen en uit je blikken droop een tankauto azijn…

jouw lach krulde deinde als golfje in spiegelglad water van midden uit kabbelde zacht tegen oevers elkaar in herhaling versterkend bloeide open in warm licht dat duizend maal kaatste als lust voor het oog…

Waren ’t haar halfgesloten ogen De melodie, de woorden (zeg maar ‘words’) Eerst tikke-tikke-tak en dan die birds Die ons weer de finale binnenvlogen Maar dan dat duivelsteken aan het end Da’s voor Anouk een Teach In leermoment…

jij ging weg, afspraak en mijn werk zat er op het liefst waren wij gewoon gebleven…