Netgedichten

netgedicht (nr. 48.184):

toevlucht

het is middernacht
muisstil
wijzers vallen samen
in het slot van de deur
zij staan daar, de jongens
zoals zij het zelf willen
ogen en handen om haar heen
zij verlaat zichzelf in het schreien
in de angst dat oren kunnen zien
en stelt zich een wereld voor
onderweg naar wolken
wat als zij weer komen
vanaf dat punt
zij is maar een meisje
met de haren in een wrong

het kussen op haar hoofd
ongewild

Schrijver: kerima ellouise, 16 mei 2013

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

toevlucht

4.8 met 8 stemmen

274

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

julius dreyfsandt zu schlamm, 12 jaar geleden

vertaalde dramatiek

Gerhard Burgers, 12 jaar geleden

bijzonder mooi angst in het jonge leven uitgebeeld in dit gedicht Kerima

wuitschaert, 12 jaar geleden

héél fraai beschrijven van gevoelens en observaties. een overlijden om in te kaderen haast.

Pama, 12 jaar geleden

Uit alles spreekt de weerzin, de kwetsbaarheid ten top. Mooi verwoord.

Irmlinda de Vries, 12 jaar geleden

Zo diep en aangrijpend de gruweldaden in woord en beeld neergezet. Een monumentaal schrijven Kerima...

switi lobi, 12 jaar geleden

Kerima, ik krijg hier kippenvel van en mijn maag draait om... en om

Wat een knappe verwoording gebruik je hier!

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

Emotievol, rakend, om stil te worden.

Marije Hendrikx, 12 jaar geleden

Waar vindt een machteloos , voortdurend bedreigd kind in haar gebroken wereld een toevluchtsoord, anders dan door al haar zinnen uit te schakelen en zich in wolken te denken .
Hoe mooi is dit voelbaar gemaakt in dit gedicht Kerima.

Geef je reactie op deze inzending: