Alle inzendingen, jaar 2013, week 33

toen jij ophield met ademen stokte iedere adem in de kamer pas één maand leefde je hier en niet meer in de buik van mama je kleine gezicht grijs, blauw rond je mondje angst gierde door de kelen zou jij deze wereld reeds inruilen voor een onbereikbaar zijn? toen jij ophield met ademen kwam de paniek tot leven in allerijl naar het ziekenhuis…

Hij is geen jager of begeerde prooi, niet stoer genoeg of bijzonder mooi, geen prijsdier, gespierde godenzoon, geen gilnicht ook, maar heel gewoon. In doe-het-zelven enigszins bedreven zou hij graag in zijn dure nieuwe flat kamers en keuken delen, bank en bed, voor altijd liefst en niet voor even.…

Omheind door groene hagen aan het zicht onttrokken liggen de graven zij aan zij in serene rust door het zonlicht gekust dan overvalt de stilte mij die een traan doet ontlokken met het besef dat het hier eindigt omdat het leven voor hen geen toekomst meer bood en eeuwig zullen rusten in de armen van de dood…

Die bovencupse bandjes van Marlies, (In dit geval dus voluit: Marlies Dekkers) Versieren fraai het opgeborgen lekkers, Een parel aan de kroon, zo ’n fraaie bies. Maar ondanks al die bandjes bovenaan, Is zij daarmee toch onderuit gegaan.…

Iets kan je ontzettend raken Tot op je ziel aan toe Het valt niet te verklaren Heel moe word ik er van doodmoe Waar komt dat toch vandaan Je blijft maar malen Ik kan het niet begrijpen Dat moet toch ergens zijn te achterhalen Het gebeurt wellicht niet met opzet Maar nagedacht is er zeker niet Anders zou men het wel laten Want het geeft…

Verwaaide geest en een strand vol leegte. De zon zakt in zee, zwaar valt iedere golf op de vloedlijn. De einder ver weg van duin en paviljoen. Alles verlaten, in vergetelheid geraakt. Maar langs wegen gaat men onvermoeid verder. De zoektocht tussen aard en hemelrijk gaat ongebreideld door. Ik sta op een pier, hoor het ruisen van de golven…

we hebben elkaar ontmoet aan de buitenkant je bracht de zee en tussen gesprekken door het blazen van de boten omdat er op dat moment geen woorden waren of te groot of te klein we draaiden naar de duinen het pad dat, ook in schaduw, oud had kunnen worden was ik, of jij al gestorven bleven we staan in alles wat er te weinig was…

Je doet maar wat je leeft je leven en loopt over een onbevlekt pad het heeft een reden een ieder volgt zijn eigen weg en maakt zo zijn eigen verleden.…

je geeft me veel en ik ontvang samen tellen we voor vier teder en licht ademt de dag diepe rust en zaligheid slapen kan nu zonder hulp van pillen die me vellen jij maakt dat wonder waar zo blij met jou en mij liefde een mooi spel zij is het die met ons speelt…

Ik leg mijn pen neer doe mijn camera uit laat de leegte vol ontzetting stromen wereldse tranen vloeien bij het aanschouwen van welke moeder houdt 't droog bij 't lezen over mannen die (zogenaamd) onze veiligheid waarborgen houden onderzoeken tegen daar gewin in 't spel is hoe ziek zij wij ?…

Had er nog nooit Van gehoord, hooguit Als een huis een Andere eigenaar Krijgt en aan hem Wordt overgedragen - Maar dat jij de Mens bent op wie Ik mijn diepste Roerselen projecteer, Dat jij mijn Overdracht bent Die mij het leven Redt, dat zie ik Nu pas, nu jij Mijn leven gered hebt En aan het begin Van mijn nieuwe leven…

Ben gewoonweg te rationeel Om zo maar in een hemel Te kunnen geloven - Mijn verstand zit me Daarbij in de weg - Maar in diepte Geloof ik zeker, Diepte die doordringt Tot in de kern van Mijn bestaan, die Mijn leven leefbaar Maakt, ook in deze Donkere depressie Die me brengt tot In de krochten van De menselijke ziel -…

Je bent dus teruggegaan daar voelde jij je thuis al waren er verzwarende omstandigheden, maar je was er aan gewend het alleen zijn met die ander zo mag jij alleen jezelf daar ben je mee bekend…

Ik wilde niet cremeren maar wel graag roken om dat voor altijd af te leren ben ik nu 'hier' naar ondergedoken.…

ben het huis binnen gegaan dat ik een jaar eerder heb moeten verlaten zonder praten want een afscheid was me niet gegund moest de wereld in met een lijf vol strijd samen leven met zijn ongelijk heb de ramen geopend kamers verfrist met vertrouwen dat ik zo heb gemist er was geen drempelvrees voelde het warme welkom alsof ik nooit…

Wie kinders afslaaft voor een hongerloon Of onverantwoord staat te barbecuen Of vechtend over straat rolt in een kluwen Wordt straks gefotofinished door een drone Bedenkt dat als je rondstapt in wat lekkers Uit de final sales-collectie van M. Dekkers…

Het zal nog maar moeten blijken Of veranderingen alsmaar verrijken. Altijd maar meer en beter, Maakt vaak ook incompleter Blijkt uit een graadmeter. Verreikend Is niet altijd verrijkend.…

Ik ben een stuk handtastelijke zorgen in de buitenbaan en een beetje vreemd in eigen tuin. Naakt is voor mij iemand in de metro herhaaldelijk laten voelen als herontdekt worden. Mensen veranderen beetje bij beetje tot een verschraling dat ze het even niet meer weten maar dan hoor je me ook bezaaid en ze antwoordde me: "Intuïtie".…

Daar....... in een veranderd scenario waar liefde en licht overheersen. In zon en geopende armen van kleur en harte gaven. Voorbij die ogen Oordelend Nu troostend, aan zijn voeten.…

Heimelijk kwam ze binnen, en veranderde dagen in tranen. Vermoorde woorden, Liefste liefste Dan..... Transformatie in de gouden zon Beweging in de verte. Hij.…

Lijden loutert Zegt de komiek Die tragisch aan Zijn einde lijkt Te komen - is dit het Leven dan, de mens Die eenzaam of verbonden Is, somber of gelukkig? Het leven niet meer Dan een verzameling Van samenzijn en gemis?…

God heeft niet Voor niets ons Zo geschapen dat We niet steeds Onszelf aan hoeven Kijken - hoe we Er daadwerkelijk Uitzien bepaalt Onze medemens, Die naast onze Lichaamstaal vooral Ook onze gezichts Uitdrukkingen Feilloos registreert Dus weet ik het Zeker: Wat ik in De spiegel waarneem Is niets meer dan illusie…

(Nooit meer slapen; W.F. Hermans - 1966) Zoeken naar de zin, de reden van ons bestaan hier op aarde Gelijk aan speuren naar sporen nooit uitgelegd Vergeefs, dus serieus zonder zin als 'geoloog zonder waarde' Onafgebroken slechts op zoek doelloos gevecht In een speurtocht zonder kansen nauwelijks respect niets vergaarde Slechts…

de spiegel brak scherven stonden rechtop in het gras waar het beeld zonder licht begraven was…

In Moskou stond een duo kampioenen, Ondanks de strenge anti-homowet, Alsof ze niet goed hadden opgelet, Uitdagend op het podium te zoenen. Was het een statement? “Nee joh, ben je gek! Wij kussen elke keer vol op de bek.”…

Mythologische vrouw kleurvolle godin der vruchtbaarheid omringd door uw kinderen voer hen op weg stel uw grenzen sluit de baarmoeder laat u niet langer bevruchten als toegankelijke engel middelpunt van kuddes schapen stop uw baren want de nog korte weg naar verdoemenis lokt en staat gewillig open…

Het slaken van kreten Toont een onderontwikkeld geweten. Menig kretoloog verliest tijdens zijn betoog de waarheid uit het oog. Enkel kreten slaken moet je laken.…

Familie is een prachtig ding, maar soms een vreemde mengeling van overeenkomsten, verschillen tussen mensen die, al zouden ze het wensen, nóóit hetzelfde zullen voelen, denken, zeggen en bedoelen, maar waarop je steeds mag bouwen, een beroep doen en vertrouwen. Juist in tijd van grote shit, wanneer het soms flink tegen zit, kun je ze steunen…

“We staan stijf van de pillen en de coke”, En door een spandoek vol banale kreten Kan iedereen in Holland dat nu weten: “En hasj gebruiken we natuurlijk ook”. “We zijn zó trots, we horen er nu bij”. Juist - bij de losers van de maatschappij.…

zwijgend rijgt ze oude woorden aan elkaar onstilbaar verlangen van toen en daar verankerd in de ziel de zee bracht golven aarzelend naar het strand nam ze dan weer mee het water was laag ze hoort de meeuwen zoekt veren en schelpen zo stil, zo dichtbij vindt ze haar dieptste zelf zacht ademt ze het verleden uit de vloed zit haar…