Alle inzendingen, jaar 2013, week 33

samengaande zonnestralen schijnen als een laatste overblijfsel in mijn toegeknepen ogen en rijgt zich dan in mijn hart de dag sluimert in als de zoveelste dag en nachtvleugels settelen zich in de sluier van het sprankelende gebroken wit van de maan ze neemt de dagelijkse zorgen weg in een brede hemelse lach en in een fluistering een…

Zie de grootsheid Van de bergen voor Me, met daaronder Peilloze diepte, Rotsen met tot Op het hoogste Punt nog onverwachte Plantengroei, Ondenkbaar, maar Wel degelijk zichtbaar Mooi, zo mooi, Adembenemend mooi - Zo is het schitterende Landschap dat zich aan Mijn ogen ontvouwt - Aantrekkelijk, en Tegelijk maakt het Me…

Lig te soezen Slaap nog half, Beetje wakker Met gesloten Ogen als jij Binnen komt En ik het daglicht Langs mijn dichte Ogen voel gaan, En is het jouw Liefde die me Aanstoot in de Morgen om vol Vertrouwen deze Dag weer in te gaan…

het vreet aan me het gemis aan warmte het woelt in me en graaft gangen, donkere gangen met doodlopende uitstulpingen ik treur om jou want ik ben je onderweg kwijt geraakt ergens in die donkere gangen ik treur om ons om wat wij ooit waren want elk van ons is verdwaald achtergebleven, alleen daar ergens...…

Niet terugkerend op mijn schreden, sporen trekkend in het zand, wroet ik even in mijn verleden. Zomaar ergens, op het strand. Niet spannend, niet spectaculair, zwart-wit beelden gaan voorbij. Het leven, niet altijd even fair, het liet zijn sporen na bij mij. En toch, na bijna 57 lange jaren, blijf ik het zien: de zonnige kant. De wind…

Burlend van hitsigheid! Mannetjesedelhert! Volgens deskundigen grappig, grotesk Echter zo’n wedstrijd voor hertimiterende knulletjes lijkt me in één woord burlesk…

heb licht gevangen zag het hangen aan kaarsen en lampen pas in de ochtend ging het verdampen in de rijzende zon keerde weerom in duizenden kleuren van bloemen en planten heb pigmenten gemengd schilder met verf die in licht haar vrijheid weer vindt…

Ambrosia, wat mij toch aan komt vloeien Uw volle schedelveld pleegt mij te kwellen Hatsjie, hatsjoe, zo luidt mijn klankgazelle Daar u bij koeler maan blijkt door te bloeien U maakt, als vlaag in najaarswind verscholen De hooikoortstijd als duizendjarig dolen…

wolk glijdt voor de maan maan schuift achter wolken weg wat beweegt mijn blik…

Wat een verdorvenheid! Zedenloos taalgebruik! Menigmaal buldert hier heidens geschut! Steevast vervloek ik in godsherejezusnaam onkuis gescheld zoals l.. en ook k..! © Inge Boulonois…

Ik heb het mis, Het is niet wat het is. Het was dat ik me verkeek Op wat het leek Maar achteraf toch niet bleek. Maar is het dan misschien, Iets wat je niet kunt zien? Of komt het van “ boven “, En kun het alleen maar geloven?…

de zee houdt mijn gedachten in bedwang een tijd lang, tot ze het beu wordt en alles uitspuugt mijn gedachten belanden op het natte zand, en drogen op in de zon waar ze zich weer vermengen met het droge zand, en zo weer verdwijnen...…

Je hoofd nu tegen mijn schouders gelegd niets hoeft verzwegen en niets meer gezegd. Verborgen akkoorden als uit een instrument zijn ons alle woorden bij voorbaat bekend. Wat wij nog verzinnen is ledig gepraat dat ook niets van binnen naar buiten verraadt. Hoor hoe de aarde ons geluidloos ontglijdt Wij luisteren naar de oneindigheid…

Vier jaar was ik, een dreumes die mentaal beschadigd bij jou liefde zocht en vond; de bindingsangst verdween. Jij was voortaan mijn moeder, steun en zek’re toeverlaat. Jij voedde mij op en loodste mij koersvast door het pub’ren heen. Ik was de oudste. Voor drie halfbroers was ik hun grote broeder. Zij maakten nooit, net als jij, enig…

De schilder of beeldhouwer aanschouwt zijn pas voltooide schepping wacht wellicht op bewonderaars en beoordelaars scherpe uitspraken en vragen afkeurende blikken mogen hem fel kwetsen maar de strijdlustige vingers aanvaarden nieuwe kamp tonen samen met gedachten speurende geldingsdrang streven naar verlangde vrede slechts deze ene…

Onuitgesproken woorden vol boosheid en verdriet waar blijft die grote bevrijding want vergeten kan ik het niet…

Laat mij altijd overdonderen door de natuur en als ik dan dieper op haar inga kom ik tot de conclusie zij de zuivere ware liefde is de mensheid heeft dat ook: dezelfde eigenschappen ondanks veelzijdige gebreken hun wispelturigheid knipoogt in herkenning tussen hemel en aarde waaruit zij zijn ontstaan: maar er tollen altijd duivels…

Waarom zijn jullie gestopt met wenen is de nagedachte aan hem al vergeten is zijn afwezigheid zijn naar de achtergrond verdwenen, waarom gaan jullie gewoon door met leven. Zijn jullie zo onverschillig, zo blasé en kan het jullie niets meer schelen? Schandalig lopen te lachen en te feesten, Denken jullie dan niet meer elke dag, uur, minuut,…

Echte liefde is de ander ontmoeten in de ruimte waar het zelf gemaakte, continue repeterende, verhaaltje over jezelf en de ander niet meer afspeelt.…

Afwas die in Geen maanden Gedaan is, Vuil verspreid Over alles dat Keuken heet En wat op het Aanrecht staat Bedekt met Vet en vuil - Hier is uitbundig Geleefd, en Werden grenzen Overschreden - Maar Jij kijkt Toe, in vrede, In liefde, omarmt De mens die in Zijn eigen huis De weg is Kwijt geraakt…

Vele soorten angst Kende ik al in Mijn leven Maar doodsangst, Wat is dat - Ik voel wat Het zijn kan Als ik in dat Gat kijk, In de diepte Waar niets meer Is en waarin ik Onzichtbaar klein Verdwenen ben…

Spontaan op internet sociaal media ach leuk toch het is toch iets anders Dan is het niet leuk meer personen nemen je leven over Ze noemen het hacken je telefoon en je indentiteit En de dichters leven ervan ze kunnen schrijven Maar een ding vergeten ze het gaat over een persoon van vlees en bloed Ik heb het verlaten Denk daar eens over…

een danspas en een grap zo maakt hij na begroetingsritueel zijn nonchalant entree ogen draaiend en een denkbeeldige vriendin in afscheid aaiend kiest hij een vriend als springplank voor zijn diepe duik in de aandacht fuik onnozel paraderend langs hun nieuwsgierigheid de laatste roddels strooiend wint zijn aanhoudendheid de kaarten…

Dus onze Nationale Ombudsman Gaat naar de Europese rekenkamer Het Kabinet acht niemand vakbekwamer Hijzelf vindt ook die baan wel pakkie-an En zo wordt good old Alex Brenninkmeijer Europa’s budgettaire koddebeier…

Vandaag leg ik het af, dat dode een schoenendoos is groot genoeg begeesterd bijna ontbind ik mijn naam van alles wat op liefde lijkt.…

Laatst kreeg ik het verwijt, Ik maakte geen onderscheid. Het was infaam, Mij trof blaam, Ik kreeg spijt. Gelukkig heeft dat verwijt uiteindelijk mijn blijk verwijd.…

Gáát-ie weer!! Vaste prik! Middelbaar! Veel te dik! Weer wordt de man flink te kakken gezet. Ik stap vandaag uit dit cholesterolpatroon voortaan geef ik dus mijn vrouwtje haar vet!…

hij heeft me laten weten te wachten op mij om middernacht bij de lotusvijver oh, ik verlang naar hem maar heb hem laten gissen naar mijn gevoelens tot nu toe In een doorschijnend gewaad die de contouren van mijn lichaam laten zien kom ik zachtjes in de maneschijn dichterbij. ik zie hem baden, naakt als was hij pasgeboren ik laat mijn…

witte kat starend in de zwarte nacht wit licht donker silhouet afgetekend op de muur twee katten wit en zwart, twee tegengestelden nu staar ik terug naar jou, je brengt mij rust en geluk lieve ronkende schaduw in de nacht...…

Hoe verleidelijk ben je "Gedachte" opkomend en verdwijnend alle kanten opzwervend in-concreet en vluchtig maar zo verlokkelijk om in mee te gaan? Hoe verleidelijk ben je "Gevoel" dat spelend elke seconde mijn adem kan ontnemen afdwalend van huidig moment? Hoe verleidelijk is het te vertoeven in het af-keuren, het weg-drukken…