Generaties later
Vier jaar was ik,
een dreumes die
mentaal beschadigd
bij jou liefde zocht en vond;
de bindingsangst verdween.
Jij was voortaan
mijn moeder, steun
en zek’re toeverlaat.
Jij voedde mij op en loodste mij
koersvast door het pub’ren heen.
Ik was de oudste.
Voor drie halfbroers
was ik hun grote broeder.
Zij maakten nooit, net als jij,
enig verschil; dank je, moeder.
Verleden week echter,
zeven dagen nadat wij ons
hadden gezien, elkaar gesproken,
gaf jouw lichaam, teer en broos
het op – dit heeft ons hart gebroken.
Vier en negentig jaar;
mentaal een sterke vrouw die,
meestal helder was van geest,
nog van geen wijken wilde weten…
Maar lieve moeder: zo is het goed geweest!
Ik ben die ik ben mede dankzij jou,
geen wonder dat ik voor altijd van je hou.
Geplaatst in de categorie: overlijden
veel sterkte met dit verlies.
Fijn dat je haar pas nog gezien 'mocht' hebben.