Alle inzendingen, jaar 2013, week 40

Soms kan men zich afvragen Wat is de zin van het leven Dat door God is gegeven Als je veel lasten moet dragen. Wat kan het leven moeilijk zijn Door ernstige ziekte en tegenslag Zodat je niet veel meer vermag Wegens ongemak, verdriet en pijn. Ondanks alle leed dat er bestaat Kan men zinvol in het leven staan En in alle vertrouwen verdergaan…

Zij is er altijd al in ieder geval een hele poos ze hoort bij mijn leven ze verdient een gouden roos Zij was pas zestien toen ik haar zag nu is zij 28 en volwassen en in de tussenliggende jaren liet ze zich elke keer verrassen Zij had genoeg aan zichzelf daarbij de liefde van haar leven moeilijke jaren vanwege de afstand ze sleurde zich…

ik laat me spindokteren door 'n libelle met een meerkoet aan mijn zij snap jij 't of snap ik 't mijn hoofd kan er al lang niet meer bij…

als het stormt doet de vloed haar werk raken bakens in mij los zo menselijk sterk, teer als mos als eb aan mij zuigt en ik de boeien pak ben ik niet meer overtuigd, is mijn zelfvertrouwen zwak vanaf de drassige oever zie ik in de verte de horizon, eens het beloofde land, verward zie ik een schim steeds minder aan mij verwant als…

als ik in liefde voor dit kind mezelf mag verliezen dan laat ik me weer vinden, in zijn ogen en zijn huid vol zoete geur de haartjes, goudgetint van kleur verdrijven mijn mineur om oude diepe wonden ik verberg me in zijn lach en waar ik weerstand heb gevonden blaas ik zachte wolkjes door een hemelsblauwe dag…

Het gevecht tussen hoofd en hart zorgt voor smart niet gewild wel noodzakelijk om niet als in een draaikolk mee te worden gezogen naar een niet bedoelde diepte waar liefde verandert in verlies van het zelf…

De loop der historie verloopt zéér weloverwogen, ook al dacht en denkt men van niet. Alles ligt vast en is tegelijk vrij gelaten. Wij zijn een speelbal op de golven; afhankelijk van de golfstromen. Mensen zijn mieren in het zand: proberen hun eigen luchtkasteel onafhankelijk te bouwen. Ik doorzag alles. Het was het énige wat het leven van…

Als de geur zich een weg heeft gebaand naar mijn gevoelig, verwend reukorgaan is de kinder- en schooltijd weer terug bedompte geur van een klaslokaal waar een stinkerd ook nog windjes liet Diezelfde geur hangt om een oude vrouw troebele ogen kijken onschuldig om zich heen staan in de rij voor de kassa in de supermarkt omstanders deinzen…

dwarrelt sneeuw als hij aan de voet van de duinen uitademt op het vlakke laken rust maanlicht dwarrelt sneeuw die milde nacht…

(dapper) Versteend tussen tijden lange periodes van voorbij ligt waarheid van ons leven verborgen Een ijs-traan stuitert op ellenlange weg, om vervolgens in de meest schitterende ijskristallen uiteen te vallen Tijd verdient alle aandacht om maar niet verloren te gaan Als een tijdbom smelten die kappen gestaag; zeker als een paal…

ik wilde bladeren van de bomen plukken voor een eigen lauwerkrans zij vielen als vanzelf in mijn hand een godsgeschenk maar kleurden in opstandigheid tegen mijn witte huid ik had niet de serene blik van uitverkoren mensen mijn armen waren ongeschikt voor het geven van genade en geschenken dacht een profeet te zijn maar weet…

Ze hebben het op 1 2 3 gemunt Met spotjes van ook uw belastinggeld Lokten ze u vergeefs naar ’t Malieveld Eerst dacht ik nog: ze hebben wel een punt Maar toen zag ik die kop van Youp van’t Hek En dacht: bezuinigen...toch niet zo gek…

Ik wilde u zien: ik zag u weer, En kwam u om genade smeken. Maar, wat ik poogde, ik kon niet spreken, En gij, ge sloeg uwe ogen neer. Geen blik, geen blos op uwe wangen, Geen woord: uw hart was koud en stom. Ik trilde en beefde van verlangen, Ge ging voorbij en zag niet om.   Ik min u nog, al schondet gij De eed, mij eens vol vuur gezworen…

Dat het niet aanklinkt maar er is, als regen, waaiend over de toetsen die tegen je spreken. Lichte hagel, scherp als nagels, klinkt er nu en dan in mee. Geduld, als je op snelheid komt, een hoger ritme dat het hart kalmeert en alles - bomen groeien door het raam, de glasgordijnen ademen als een dier - wordt daarin opgenomen: je…

Je haar in de wind, je lach naar de zon, je ogen. Ze zeggen dat je van me houdt. De kleur op je wangen, je woorden zo zoet, je handen. Ze zeggen dat je van me houdt. De bloemen op tafel, de foto's in het boek, het bed. Ze zeggen dat je van me houdt. Je stem door de hoorn, je briefjes op het bord, je zoen. Ze zeggen dat je van me…

Je mag je gelukkig prijzen, Met jouw eigen eigenwijze. De manier waarop je het doet, Voelt eigen en goed, Jouw ster zal spoedig rijzen. Een meeloper, wordt nooit spekkoper.…

en plots was er oorlog Moeders schreeuwden om wraak en vergelding - bloed wilden ze zien – wetende dat ze daarmee oorlogen in stand hielden zij dachten aan hun kinderen die het leven hadden gelaten aan man en familieleden toen de pijn binnen drong wilden ze genoegdoening men vocht in feite tegen zichzelf goede mensen voelen opeens…

het kind van een schitterende vallei groeide op te midden van weelderige boomgaarden buiten kookte de moeder liefdevol en zwijgend het eten de onverschrokken vader streed met een groot hart het kind deelde zijn dromen het liet de woorden vloeien wist van hun onmetelijke kracht moedig kind van de vrede je naam reisde over de wereld toen…

Ik ben een mens met een eigen wil. Want aan mij is de keuze. Maar ben ik daarmee kapitein van mijn ziel? Ben ik heerser van mijn eigen gedachten? Niets meer dan een leeg vat. In mijn vrijheid verloren, dobberend op de grote oceaan. Waar stormen op de loer liggen. Gevangene van mijn schip. Vrijheid hebben, en ...vastzitten…

Afgebroken tot In 't diepste Fundament werd ik In in de kelder Van het UCP-gebouw Weer opgebouwd Daar, in de onderste Verdieping van psychiatrie Werd ik weer op mijn Beide benen gezet bij Arbeidstherapie - Mozaïek, icoon Ik maakte het bij Jullie doodgewoon En was er blij mee Dat mijn leven bij Jullie en ook door jullie…

Onzichtbaar gedicht Verschijnt in het licht Poëzie uit hogere hand Komt uit jou handen tot stand…

Zwart! De boventoon van het duister. Grijs! Manifesteert ruis door gefluister. Gesloten! Vangen mijn ogen verlichting. Het licht! De boventoon van verrijking. Ik kende jou als een eiland in open zee. Als een zacht, fris maar krachtige rosé Maar na een vloed over het fijne zand. Plotseling als schipbreukeling gestrand.…

Verbaal zijn diplomaten aardig wendbaar, Ze kletsen zich er altijd wel weer uit. Verschieten ze een keertje al hun kruit, Dan zijn zij zelfs diplomatiek onschendbaar. Alleen een diplomaat is het gegeven Om voor het vaderland maar weg te leven.…

wat had ik graag chansons geschreven over het leed van 't dagelijks leven met het chagrijn van alle dag dat ik eenvoudig overzag kon ik simpel uit de voeten zoals dat in elk chanson zou moeten... wat had ik graag chansons geschreven…

hoe ze struikelt over de schaduw van de maan oude sporen zuchten in de takken van de bomen het bruidskleed van de nacht stilletjes bloedt in de dageraad van nooit gezegd ik raap verkrampte woorden op ruik de geur van kwetsbaar en alleen draag het meisje in de binnenzak van mijn schoot veilig en geborgen mag ze scheurletsels huilen…

Waarom weet ik niet. Ik weet alleen dat ik het deed. De woorden, gedachten en gevoel, richting, verandering. Een behoefte tot omwenteling die al lang leeft in mijn ziel. Waarom? Ik leerde, waardeerde en besef de kracht van het woord. Blijkbaar was het belangrijk wat ik deed. Ik zal leren hoe voornaam het willen transformeren zal zijn…

heb de laatste stukjes gelegd de puzzel van mijn leven zijn uiteindelijke vorm gegeven maar alles voelt emotieloos heb nooit de goede kleur kunnen bekennen in wennen aan de kleine scenes gaan daar smeult en vonkt de liefde nog plaats en tijdloos zonder gêne maar het vlakke overheerst zwart wit in een bestaan met grijs gezicht…

Verbeurd van alles - o verscheurde droom-gemoedren!... Wij zijn de lang-verweeuwde en kind-verlaten moedren; wij blaffen in het spoor van, smoorlijk, Hecabe, of, in de ontreddring van de laagste rust verzonken, ons lammen dag ontlaên en leeg van alle vonken, verliezen aan geduld de vormen zelfs der beê. Liefde-verloren, wij, die lang al…

Het Friese wonder is nu wereldkampioen! In Antwerpen deed hij de meesterproef, een stunt met salto’s en een hele schroef. Die draaitoeren zijn echt niet na te doen. Toch raar: in topsport zijn ze goed voor goud, in politiek is draaien juist goed fout.…

hak een worm in een paar stukken en ze gaan gewoon door als wormen dacht ik opeens daar begon al de taal en dat gaat maar door zo ver weg van dat begin geen weg terug waarom ook…