Alle inzendingen, jaar 2014, week 34

Geruisloos ontsloten in gezelschap dicht gepakt Langzaam verder schuifelend, vriendelijk abstract Wordt het spannend want u ontwaart Dat de een onderzoekend naar de ander staart Dan, alsof er niets is gebeurd, wordt het gesprek hervat Pas thuis vraagt d'een d'ander: wie was die gore rat?…

iedereen loopt onder een paraplu maar ik ben mijn paraplu kwijt zwart rood oranje mensen en paraplu's ik weet niet of men melancholiek is en ik weet niet of ik treur in de regen onder mijn verloren paraplu misschien ben ik wel blij onder de zware regenbuien als ik dood ben zeker zal ik de regen missen maar waar is mijn…

Kies ik voor jou of kies ik voor mij? ik weet, ik moet er zijn, maar dit kan er niet meer bij. Even weg, even lucht, even lachen, geen gezucht, even vrij, iets voor mij, wordt het dan nooit een keer laag tij? Bij mij ligt de keus dus het besluit, maar echt, ik kom hier niet meer uit. Telkens een droom, die weer vergaat, omdat…

In mijn Bushmills verstopt zich steeds een luis In de Bowmore word ik een worm gewaar Mijn Famous Grouse biedt aan een mug een thuis En in de Blair Athol logeert een haar In mijn Glenlivet tref ik vliegen aan De Lagavullin is gevuld met vuil Een vlo komt uit mijn Convalmore vandaan En in de Teeling houdt een neet zich schuil In mijn…

Onze Kracht die onze Hemel is. Heilige Moeder in ons geboren. Heilig als het leven zelf. Leven dat in mensen geschiedt, zoals in alle levende wezens. Laat ons heden ons voedsel delen. Laat ons elkaars egoïsme vergeven. Laat moed onze angsten overwinnen. Laat vrede blinde haat verdringen. Want U bent de Kracht en de Moeder. En liefdesbron tot…

Onder het drinken door van sterke koffie welk mijn brein doet openen naar hen die gevlucht zijn naar bloedhete bergen en snikkend waken of daar het sterven wacht door het hakmes van religieuze goddelozen die bezeten zijn door duivels die in hun vuisten lachen en ik mij bij het laatste nieuws maar steeds weer afvraag, waar zit God nou weer?…

het is een dag uit de vrije hand auto’s met open kap draagbare radio’s jongens hebben pokerspel ingezet op gestifte lippen losse slippers geladen hoorngeschal claxons lokt feest flessen worden afgespoeld aan het strand een kus op de hete achterbank de hemel staat blauw groot onbedaarlijk in de nooit eindigende zee luidruchtige kapers…

'n begrafenis is 'n optelsom van hoe je het gedaan hebt tijdens je leven hoe geliefd je was je werd gewaardeerd als buur, collega, vriendin, want er is geen tijd voor onmin oud zeer is voorgoed onder 't tafelkleed geveegd en je weet 't niets dan goeds over de doden tranen worden geplengd anekdotes worden opgehaald want je was zus…

Het begint in het wonderlijke dorp de vlucht van de vogel leidt de parade Op de grond een processie van geel weg naar het blauw van een vrouw met gedachten aan Pisa en Siena Maanstad wacht als een schip op het tij tovenaarsleerlingen zwaaien uit behouden vaart naar een vreemde stad Ver weg door een onbekend land varen zeilschepen mee met…

Eén keer bij elkaar gelegen toen de drift ons had gevat, je deed niet moeilijk, niet verlegen gaf je alles wat je had. Willig nodigende armen, streling maande: ‘ga je gang’, heimelijk elkander warmend aan het koortsvuur van de drang. Het samenzijn ontbeerde zegen, ik droomde jou doch jij mij niet. Nimmermeer kwam ik jou tegen hoewel…

haar boodschap op het antwoordapparaat heeft hij niet meer gehoord even voor ze belde had hij zich voor het hoofd geschoten.…

Een filosoof kijkt naar de sterren en struikelt dan over een steen.…

Pessimisten glijden soms ongelukkig uit. Gelukkig beuren optimisten hen dan op.…

De Hema doet de Pieten in de ban Ze staan straks op geen enkele verpakking En dat bezorgt de Sint een hartverzakking Hij twijfelt of hij zo wel komen kan Of kinderen voor hun pakjes moeten vrezen Hij zei me dat het hem een worst…

Zij kruidt de nacht met zwarte kant en elegante bewegingen: haar introductie van passie.…

Alle tijd krijgen we om te doen en te laten. Op het juiste moment is 't er exact in die mate. Vertrouwen ontspant, opent ons lijf, onze geest, zodat zichtbaar dat alle noden en wat we verlangen we zomaar ontvangen, een feest! Al loopt het leven tot een einde, dan nog gaan tijd, geboorten en dood, in eeuwigheid maar door. Niet te bevatten…

door de zijden poort van kousengordel en jarretellen jaagt de ruiter opgewonden zijn steigerende hengst als zijn speer het doel treft rinkelen zilveren bellen…

De meeuwen mengen zich met zwervende gedachten laverend op de duizelingwekkende toon van de wind zijn hoon wuift de vooroordelen weg, hij heeft de gestolen zielen van de wereld ingelijfd, dan is het verhaal van de ruïnes snel verteld en jaagt op de overgebleven wolken van beschaving wat dood leek komt tot een wederkerend leven er gloeit…

Anima, Spiritus - Ziel en geest die Ten diepste in dit Lichaam wonen en mij Maken tot de mens Die ik ben - Worden geprikkeld door Wind en lucht, Gedachten ruimen met De wind die waait uit Het verkoelende oosten, Bewegen mee met het ritme Van mijn adem aangeblazen Door de deining van de Oneindige zee in het westen - Windstilte…

De liefde in woorden laten echoën en weergalmen is hetzelfde als woorden zoeken om de vluchtigheid in ijlte van lucht te omschrijven. Haar doorzichtigheid in ontluikende sterfelijkheid is onmetelijk. Zo zacht en scherp tegelijk kan ze als kristal in haar broosheid breken. Broos...fragiel...licht, ja zo licht als de aarzelende stilte…

Ik ben erachter wat het zeggen wil; alleen zijn eenzaamheid...... Brood, beschimmeld in de kast verroeste hark in het natte gras een vogel bij haar geroofde nest verlaten worden door de ander of iemand voor altijd afwezig. Beitel het maar in je geheugen: eenzaamheid een fata morgana in de woestijn alles om je heen vlucht weg. Een…

Wat in sluwe vroomheid laag verraden, zonder monden uiteengescheurd, genadeloos verhangen wordt aangetroffen zal hij met voorlopige handen, naïever dan een verdrietig dier, tot de felste herinnering doen ontbranden! Ondanks gezapige generaties, weldoorvoede rechters en hemeltergende kortzichtigheid door gebrek aan zelfkritiek. Opdat…

Zo lang al heb ik Je gekend, door en door Ben je me eigen geworden, Eensgezinde ziel die ons Voor eeuwig bindt - En toch ben je zo maar Bij me weggegleden, Zonder dat ik er erg in had, Zijn de trauma's van de oorlog Je te veel geworden - Later pas besefte ik dat de Verschrikkingen die we doormaakten Je geest hebben geknakt…

morgen zal alles beter zijn want morgen is nog niet vandaag en zeker geen gisteren nee zeker niet maar morgen zal de zon je wakker kussen en je omarmen in je bed opdat je je glimlachend uitrekt omdat je weet je weet dat de morgen is aangebroken de morgen vol verrassingen waarvan je het bestaan nog niet gewaar bent wetend dat het nabij…

lange tijd staat hij nog - voorhoofd tegen kille ruit- door het raam te staren in de nacht de regen versluiert het desolate schijnsel van de lichten langs de snelweg in de verte. de kamer is gevuld met leegte. de tijd is rijp weet hij en op tafel wacht het touw reeds geknoopt voor de strop.…

van ei bevrucht in schijnbaarmoeder aangeland op waardplantblad breekt rups het ei en vreet een gat dan spint de rups een eigen hoeder en breekt de pop tot speer en vleugelwei nachtpauwoog in grijze sluiers drie jaar slaap als pop in luiers liefdes zonnewang verbeurd piepjong door man uit jurk gescheurd gifarm vlucht niet bij gevaar…

Hoe zal ik onze kamer noemen? waar wind en getij algenstromen streelt en jij met halfgesloten ogen de zee verstilt tot kleine golvenbogen, en wij in stamelende tederheid letters prevelen, handen kijkend glijden en tijd onvergetelheid gaat beitelen. Hoe zal ik onze kamer noemen? waarin spoorloos wordt weerspiegeld elke rimpelende huivering…

in tijden van grote schaarste en armoede laat je schaamte varen kijk je niet op een smetje ben je blij met elke kruimel daar moest ik aan denken toen ik die grote foto in de Volkskrant van j.l. donderdag 28 augustus zag ik voelde mijn lekkere trek uit schaamte op de loop gaan en groef diep in mijn herinnering naar de laatste keer dat…

Laat in augustus. Gekabbel en geflikker door een zacht briesje, door een bleke zon, in een zwaarbewolkte lucht, op het watervlak, waarlangs ik rust na een stevige wandeling, genietend van een trappist, een Westmalle Tripel nog wel, en nog een... Me langzaam beroezend in een vergeefse poging de nazomerspleen te bezweren. De herfst komt…

De recitatie als je die eens hoort van de Koran is een bedwelming de oproep tot gebed in de zinderende hitte van een woestijnstad alles in woorden die niet te verstaan zijn maar het bloed begint te stromen en fris staat men weer op in de allervroegste ochtend en kijk naar iedereen die naar de moskee gaat vergeet evengoed…