144 resultaten.
Tijd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 149 Alle tijd krijgen we
om te doen en te laten.
Op het juiste moment is 't
er exact in die mate.
Vertrouwen ontspant,
opent ons lijf, onze geest,
zodat zichtbaar dat alle noden
en wat we verlangen
we zomaar ontvangen,
een feest!
Al loopt het leven tot een einde,
dan nog gaan tijd,
geboorten en dood, in eeuwigheid maar door.
Niet te bevatten…
Pure shit
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 408 In mijn Bushmills verstopt zich steeds een luis
In de Bowmore word ik een worm gewaar
Mijn Famous Grouse biedt aan een mug een thuis
En in de Blair Athol logeert een haar
In mijn Glenlivet tref ik vliegen aan
De Lagavullin is gevuld met vuil
Een vlo komt uit mijn Convalmore vandaan
En in de Teeling houdt een neet zich schuil
In mijn…
HET KRUIS VAN JEZUS CHRISTUS.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 633 Der eeuwen eeuwigheid zweve, eeuwig grensloon, voort;
Door hare oneindigheid wordt, Kruis! uw lof gehoord,
En worm en seraf juicht, en rijst door u in waarde,
Waar immer leven werd verspreid,
Verhoogt ge, o Kruis! de zaligheid,
En zonnen tanen bij uw heerlijkheid, o Aarde!
Wat zien wij, stof, van u op onze donkre baan? -
Slechts wat…
Meer dan werk
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 863 Ik zorg voor jou en voor jouw wezen
probeer je lichaamstaal te lezen
De voldoening die het geeft
als ik plots even zie
wie er binnen in jou leeft.
-met Liefde-…
Tentoonstelling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 151 Het begint in het wonderlijke dorp
de vlucht van de vogel leidt de parade
Op de grond een processie van geel
weg naar het blauw van een vrouw
met gedachten aan Pisa en Siena
Maanstad wacht als een schip op het tij
tovenaarsleerlingen zwaaien uit
behouden vaart naar een vreemde stad
Ver weg door een onbekend land
varen zeilschepen mee met…
Smeltende traan
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 171 Mijn traan smelt samen met de zee
Ik luister naar de golven heel gedwee
De wind speelt met mijn haren
Mijn tranen zijn niet te bedaren
Het verlies is heel intens
Van een oh, zo liefdevol mens
Hoe ga ik hier mee om
Een vraag blijft altijd en dat is waarom.…
Iedere seconde iedere tel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 177 Het leven hier op aard
Gaat met een sneltrein vaart
Hoe ouder je word
Is een seconde een tel tekort
Ik zet de tijd maar even stil
Omdat ik gewoon meer minuten wil
Misschien draai ik het klokje wel terug
Het leven gaat allemaal te snel te vlug
Maar genieten doe ik wel
Iedere seconde iedere tel.…
4 vingertjes op een rij met 1 erbij
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.269 Hoeveel jaartjes ben jij
Je handje gaat om hoog
Vier vingertjes op een rij
Nee, dat is niet waar
Vandaag ben je 5 jaar
Kijk maar naar je taart
5 kaarsjes zijn er gespaard
Je oogjes glimmen
Als ze voor jou gaan zingen
Cadeau van groot naar klein
Zenuwachtig wat zou het zijn
Moe ga je naar bed
Met in je oogjes nog al het pret…
Eet smakelijk
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.946 ze rookten nooit
dus het asbakje bleef leeg
op het dikke ronde tafelblad
waarop tussen de middag door oma ene pan met vette kippenvleugels
en een schaal prei in maïzenasaus en aardappelen werden gezet
opa zei dat ik de juslepel dieper door het vet moest halen
het donkere is het lekkerste
mijn sokken speelden met
de barokke houten poten…
Goed voorbeeld
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 153 Vandaag alleen heb ik wat nodig
Morgen vraag ik echt niet meer
Ik beloof u echt heel plechtig
Nee, ik lieg niet hoor Meneer
Geef wat centen of wat eten
Ik zal u echt dankbaar zijn
Wat ik vraag is niets bijzonders
Het is geen kaviaar of wijn
Geeft u wat? Ik heb echt honger
Ik heb nog geen hap gehad
Ook geen drinken, niet eens water
Zeg Mevrouw…
Mijn Rotterdam
gedicht
4.0 met 4 stemmen 1.797 Hoe heb ik jou, mijn Rotterdam teruggevonden!
Je huizen aan puin en je havens vernield!
Ik voelde mezelf bij jouw aanblik geschonden
en vloekte; een biecht hoezeer ik van je hield!
Het krommende straatje waar ik werd geboren,
de school en m'n honk... Het is alles vergaan!
Ik zag nog alleen een geblakerde toren
in het gruis van vermorzelde jeugdjaren…
Ik heb haar gisteren gekregen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 286 Ik heb haar gisteren gekregen
kant en klaar, ik kan het niet
geloven maar het is waar.
Al lijkt ze niet op ons, heeft
ze een ander gelaat, ze is een kind
van ons en precies op maat!
Ik zal haar koesteren als mijn eigen
en haar warmen aan mijn hart
en haar blijde ogen betekenen een
goede start
om hier ons kind te zijn, te groeien…
De witte duif
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 286 Een witte duif kan veel vertellen
als hij neerstrijkt in een land
hij is 't symbool van vrede
en van gezond verstand.
Een witte duif geeft al aan
dat je voor Vrede niet moet
vechten maar dat het
vanzelfsprekend is en..ieders
recht.
En als die witte duif straks zal landen
op al die plekken van de strijd
dan spreekt het gezond verstand…
Els Visser
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 115 Wie uren zwemt in Indonesisch water,
Op eigen kracht een schipbreuk overleeft,
Die krijgt veel meer dan waarnaar werd gestreefd:
Een heel aparte reis, maar met een kater.
Het werd – geen woord hiervan is overdreven –
De zwemtocht van Els Visser voor haar leven.…
Rimpels
snelsonnet
4.0 met 9 stemmen 514 Qua leeftijd zijn ze 65-plus
En elk jaar worden ze een beetje strammer.
De arme en bejaarde Amsterdammer
Mag voortaan gratis met de tram en bus.
Een positief effect van zoiets simpels:
De oudjes zitten beter in hun rimpels.…
Uzi
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 95 Ook kleine meisjes wanen zich soms groot.
Het meisje-met-de-uzi van net negen
-De poppenleeftijd nog niet eens ontstegen-
Schoot per abuis haar schietlesleraar dood.
Wie nog zo jong al veel om uzi ’s geeft….
Geheid dat zij een uzi-album heeft.…
ochtendgloren in de stad
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 217 ik stap behoedzaam
in de kille ochtendstad
verblind
door de lage zomerzon
langs hondenpoep
en
nachtbraaksels
van vierenden zonder grenzen :
ze aten
spaghetti
kip met curry
en
friet
wat de honden aten
weet ik niet…
Het geruis van denken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 Ik ben erachter
wat het zeggen wil;
alleen zijn
eenzaamheid......
Brood, beschimmeld in de kast
verroeste hark in het natte gras
een vogel bij haar geroofde nest
verlaten worden door de ander
of iemand
voor altijd afwezig.
Beitel het maar in je geheugen:
eenzaamheid
een fata morgana in de woestijn
alles om je heen vlucht weg.
Een…
paraplu
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 83 iedereen loopt
onder een paraplu
maar ik ben
mijn paraplu kwijt
zwart rood oranje
mensen en paraplu's
ik weet niet
of men melancholiek is
en ik weet niet
of ik treur in de regen
onder mijn verloren paraplu
misschien ben ik wel blij
onder de zware regenbuien
als ik dood ben zeker
zal ik de regen missen
maar waar is mijn…
islam
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 114 De recitatie
als je die eens hoort
van de Koran
is een bedwelming
de oproep tot gebed
in de zinderende hitte
van een woestijnstad
alles in woorden
die niet te verstaan zijn
maar het bloed
begint te stromen
en fris staat men weer op
in de allervroegste ochtend
en kijk naar iedereen
die naar de moskee gaat
vergeet evengoed…
daarom
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 174 men moet
studeren
op woorden zoals
vogel en vergiet
spreek ze uit en
kijk naar de horizon
die versluiert
in mist en regen
de woorden de sluier
de mist de regen de zon
in de verte een station
en treinen die aankomen
en vast ook wel
weer vertrekken
loop er achteraan
en zwaai naar iemand
waarom deed je dat
en waarom was…
de baby
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 229 men trok heel voorzichtig het stuk steen weg
de Moeder die al uren had geschreeuwd
uit pure wanhoop, zweeg plotseling
iedereen om haar heen keek zwijgend toe
de baby lag daar, stil , zo klein, zo klein
helemaal gaaf en het was alsof hij sliep
de krankzinnigheid in de ogen van de Moeder
stil, smeekte ze….stil, hij slaapt, wek hem niet…
niet kundig noch wijs
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 154 ik verbrand uw leugens
verzacht mijn pijn
krankzinnig?
laat me eens graven
diep in mijn geest
mijn gedachten zijn niet
oppervlakkig
ze worden blootgesteld
aan kwaadwilligen.
dus jaag ik die weg
mijn ziel sluit ik af
als u probeert me te breken
u die leugen van waarheid
niet kan onderscheiden
denk dan nog eens na
u bent niet kundig…
De mist staat in brand
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 de zachtmoedige zon zinkt in haar slaapgedicht
rozenbottel rood weerspiegelt in mijmerend water
bloeiende biezen silhouetteren in tranend tegenlicht
witte diezigheid maskeert het avant-gardistisch natuurtheater
natuur geurt de avond vochtig en zwoel
de bloemen hebben hun kelken gesloten
kikkers roepzingen hun partners in de poel
verdwenen…
Broos..., fragiel..., licht...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 110 De liefde in woorden
laten echoën en weergalmen
is hetzelfde als
woorden zoeken
om de vluchtigheid
in ijlte van lucht
te omschrijven.
Haar doorzichtigheid
in ontluikende sterfelijkheid
is onmetelijk.
Zo zacht en scherp tegelijk
kan ze als kristal
in haar broosheid breken.
Broos...fragiel...licht,
ja zo licht
als de aarzelende stilte…
Hoe zal ik onze kamer noemen ?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 97 Hoe zal ik onze kamer noemen?
waar wind en getij
algenstromen streelt
en jij
met halfgesloten ogen
de zee verstilt
tot kleine golvenbogen,
en wij
in stamelende tederheid
letters prevelen,
handen kijkend glijden
en tijd onvergetelheid gaat beitelen.
Hoe zal ik onze kamer noemen?
waarin spoorloos wordt weerspiegeld
elke rimpelende huivering…
liefde voor poëzie
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 281 ik weet nog
hoe dit gedicht ontstond
het lag in je armen, werd ronder
en ronder
je zei dat ik net zo mooi was
het gaf je lippen
bouwde jouw lichaam
in het licht
sterk geschouderd
en met woorden van genot
net zo mooi als je was
het veranderde van vorm
van vlinder tot wind, 't kind
gekleed als de zee
het verloor de zekerheid
onvindbaar…
Passant
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 Eén keer bij elkaar gelegen
toen de drift ons had gevat,
je deed niet moeilijk, niet verlegen
gaf je alles wat je had.
Willig nodigende armen,
streling maande: ‘ga je gang’,
heimelijk elkander warmend
aan het koortsvuur van de drang.
Het samenzijn ontbeerde zegen,
ik droomde jou doch jij mij niet.
Nimmermeer kwam ik jou tegen
hoewel…
sorry
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 238 sorry zei ze
en haar mondhoeken plooiden neerwaarts
in een trieste glimlach
maar in haar ogen las ik geen spijt
enkel opluchting
dat het gezegd was
en dat was het
ik zweeg
want ik wist niet wat te zeggen
en hield me sterk
om toch nog indruk op haar te maken
het is haar recht, dacht ik
alles overboord te gooien
mijn hart te breken…
spons
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 167 ik heb je gedronken als een spons,
je opgeslorpt
tot al mijn poriën
van je
verzadigd waren
en koester je nu teder
in de knusse
geborgenheid
van mijn cellen
je leeft in mij
onlosmakelijk
als een koningin
op een troon van koralen
heers je
over het paradijselijk rif
in mijn droomwereld…