Alle inzendingen, jaar 2016, week 44

binnen is regen gewoon regen een buitenstaander ben ik binnen buiten trekt aan me voorbij buiten val ik erbuiten ben ik verder van huis dan ooit binnen is de waarheid dichter bij me dan buiten buiten is regen gewoon nat…

ik kop je terug en hang alle bladeren één voor één weer aan jouw armen ik wil terug naar het moment dat je mij voor het eerst verleidde ik wil je schilderen iedere dag opnieuw hervinden, en van je houden een leven lang…

ik zie je nog zitten altijd op dezelfde plaats het bankje in de tuin een beetje pitten… of naar vogeltjes staren die ravotten tussen takken rustig je pijpje trekkend denkend aan vervlogen jaren de rook steeg op in witte pluimen verdween in wolken maar op een dag stopte het leven en je ziel volgde de weg van witte rook om al je…

(voor Joop Braakhekke) Mijn vader was net zo oud als jij toen hij aan darmkanker leed, die was uitgezaaid naar de lever. Jij lijdt aan alvleesklierkanker en je hoop op genezing is even gering. Mijn vader was net als jij homofiel, maar hij hield het levenslang verborgen, tenminste, zolang mogelijk. Hij hield ooit van ene Joop in Amsterdam…

Daar sta je dan met je goeie gedrag, bloot en beschaamd, je onnozele lach. Ik weet, en jij zegt dat je eigenlijk moet gaan dat een vrouw op je wacht niet ver hier vandaan. Je zoekt je kleren. Ik slik en ik zwijg, geef slechts een kort knikje alsof ik begrijp. Mijn ogen betraand op de grond gericht, daar waar m'n trots naast jouw…

Dus autochtoon en allochtoon geschrapt We mogen ze niet langer meer gebruiken Het zou naar ongelijkheid kunnen ruiken Nou weet ik niet of u het nog wel snapt Maar in de omgang gaat het toch gewoon Niet om zo'n woord maar om de juiste toon.…

ik kan het niet laten nog droom ik alles dicht in mijn chaotisch leven vol gaten dwaal in de realiteit zoek naar hemelse zaken op een aarde waar onkruid gedijt kan de vleugels van engelen raken maar het klapperen is geen paradijs als zij ontvouwen kijk ik vol vertrouwen naar hun gracieuze vlucht zonder lucht ja ik wil mee maar…

Geen god vertoonde ooit zijn gezicht en geen gedicht spreekt onomwonden, verzegeld verzegeld, egyptisch graf, zo wacht ik af in al deze regels of ik zal worden gevonden, verstaan, een mummie van woorden onder het puin vandaan. ------------------------------------------------------- uit: 'Er loopt een gedicht voor mij…

De kiezers blijven aan de buis gekluisterd, De één greep vrouwen zomaar in hun kruis, En ook die ander is beslist niet pluis, Want zij heeft emails ‘carelessly’ verduisterd. Maar wat gaan beide kandidaten doen Aan dat tekort van negentien biljoen?…

Ik heb je nodig. Ik wil je dicht bij mij. Je lichaamswarmte voelen Je handen in mijn zij. Je liefdevolle zoenen. De manier waarop je kijkt. Ik voel je diep van binnen. Alsof mijn hart bezwijkt. Ik voel de liefde branden. Zo'n warme liefdes gloed. Ik luister naar je woorden. Die zeggen het is goed.…

Hallo, ween maar niet Zielige Zwarte Piet Uitgezwaaid door Sint die je niks meer vindt Discriminatie ten top De wereld op jouw kop Door regenboog vervangen Aan schoorsteen opgehangen Je tranen van zwarte roet Biggelen hard van je snoet Op ons kaashoofd vol drop Boterham met hagelslag erop Kinderen vinden dit onterecht Hebben medelijden…

Kijk, riep het schaap Veronica, daar zie ik ze weer lopen: een vader, moeder, kinderen, met tassen in hun hand. Ze trok toen voor de dames Groen ’t gordijn nog verder open. Die wierpen slechts één blik: Die komen niet uit Nederland! De dominee wist hoe het zat: O, dat zijn emigranten. Met bootjes zijn ze hier gekomen, varend over zee. De oorlog…

je hebt mij vast volledig in je macht ik doe wat je vraagt blindelings volg ik je wil je bent mijn kompas mijn rechterhand op plaatsen die ik niet ken vooral in een vreemd land je leidt mij subtiel doorheen een web van grillige wegen recht naar mijn doel mijn slimme gps ik kan je niet meer missen in een wereld van auto rijden ben…

Als pubertje van amper zestien jaar rookte ik stiekem mijn eerste sigaret; werd wit en misselijk en streek nog net het vaantje niet, mijn hoofd voelde raar. Meedoen met de rest, je was geen watje, mijn ouders wisten lekker nog van niets. Slechts grootmoeder, zij vermoedde iets maar riep mij gelukkig niet op ’t matje. Tot op een dag, dat…

Immer maar weer die doelen. Zij vervullen het leven tot aan de trap. Maar op het moment dat je je eenzaam gaat voelen zet je toch die eerste stap. Immer maar weer die weg omhoog. Bij iedere stap iets meer bezonnen. Maar op het moment dat jouw vordering lonkt, moet er nog zoveel worden gewonnen. De winnaars van de tegenwind zetten door…

Als ik dan toch de bodem moet bereiken van die eindeloze put in armoe en ellende dan is het omdat ik in jouw hart woon met alle vage woordenwisselingen die mijn humeur hebben beïnvloed er zal ook geen brief komen die zal getuigen van mijn verdriet want jij kan niet meer lezen in het zwijgen van jouw graf misschien een gedicht een poging…

Elise Spauwen ging als eerste stemmen ’t Was in de jaren twintig, vijftien mei Haar tijd als circuspaardje leek voorbij Wat restte waren voetangels en klemmen Dat geldt voor alle vrouwen tot op heden Naast suikerklontjes geeft een heer gemaal Zijn echtgenote met de zweep, in taal Die nog van doen heeft met een grijs verleden De vrouw, ze…

Ik brand een kaarsje met Allerzielen niet voor de gestorvenen maar voor diegenen die gaan sterven door onnodig oorlogsgeweld voor mannen, vrouwen en kinderen jong, ouder en oud alsof het de gewoonste zaak van de wereld is alsof het doodgewoon is brand ik een kaarsje voor die zielen!…

Wie zijn wij dat we kunnen kijken met ogen groot van verbazing omdat de bladeren verkleuren en vallen met duizenden en de boom toch blijft leven en later opnieuw zal bloeien? Wie zijn wij dat we kunnen horen hoe mensen juichen maar ook soms rouwen omdat geliefden er niet meer zijn maar elders leven en bestaan in onvergankelijk licht en vreugde…

Donkere wolken pakken zich samen, een regenbui klettert tegen de ramen. De zomer is weer verdwenen, een nieuw seizoen verschenen. De gure herfst is aan gekomen, men ziet het aan de vele bomen. Bladeren dwarrelen over de grond, de wind speelt er mee in het rond. De bladeren aan de takken verkleuren dat is iedere herfst hetzelfde gebeuren…

Ik kom wat later naar je toe Ik moet hier nog wat doen Maar alles wat ik hier nog doe is hunkeren naar toen. Ik kom wat later naar je toe Mijn hart klopt nog wat door Ik vraag maar niet meer naar het hoe, waarom ik jou verloor. Ik kom wat later naar je toe Ik ben hier nog niet klaar Maar af en toe ben ik zo moe Dan denk ik " Haal me maar…

Ze zeggen dat het gebeurt als je het niet verwacht, Dat het er plots is, totaal onverwacht. Dat het dat is waarop je wacht, Dat het dat is wat alles verzacht. Even lijkt het erop dat het klopt, Dat het je vastpakt en niet meer lost. Maar dan is er de harde realiteit, Krijg je te horen dat het ze spijt. Dan is er geen geloof meer in dat…

als ik aandachtig naar zijn ogen kijk zie ik een glans hij leeft, hij geeft zijn klanken uit een hemelsblauwe borst zo vind ik in hem de verwondering een wezen van de scheppende vorst…

Dag, zei de man Hallo, zei de vrouw Hier, zei de vrouw Bedankt, zei de man Lief, zei de vrouw O, mijn, zei de man Voor jou, zei de vrouw Voor mij, zei de man Nu klaar, zei de man O nee, zei de vrouw Zeg he, zei de man O nee, zei de vrouw Dag, zei de man , zei de vrouw Tabee, zei de man Ik, zei de vrouw Waar ik, zei de vrouw Niet…

Hoe vredig kan het dwalen tussen graven zijn zoekend naar geliefden de dood in namen uitgehouwen verweerde muren omsluiten liefdevol hun dierbaren stille najaarswolken hangen zwaar van regen over aangeharkte paden zelfs de stille wijsheid van de oude bomen traag bewegend in najaarswind laat troostende woorden los het zijn woorden…

Twee bomen, aan het stille water spiegelen zich alle dagen zacht, pronken met gekregen bladeren tot in schijnbaar dieper water. Beiden ook nog snel verstoord, als watervogels, zelfs een vis 't water doet bewegen spiegelbeelden, eventjes gewist. Het eerste blad dat valt één enkel blaadje ja, dat kan gemist. Tot de herfst hen roept,…

Een vrouw in de morgen... Heel dicht tegen me aan... Ze slaapt....Heeft niets aan... Een vrouw in de morgen... Maar straks zal ze weer gaan... Ja..Straks zal ze weer gaan....…

Ik ga aan de Kerk voorbij de spits geen opgeheven vinger meer Die ene keer zal ik niet gauw vergeten Een brief aan 'n herder die onbeantwoord bleef Een smeekbede van 'n vluchteling waarvoor geen oor gevonden Ik ga aan z'n Kerk voorbij weet God.... op andere plaatsen.…

(bij een kunstfoto van Cindy Sherman) Niet dat ik ze aan wil raken, kneden, verlebberen, opzuigen, tegen mijn wangen drukken, nee, niets daarvan, ze mogen zijn wat ze zijn, adellijke eruditie in chique, duurzame, betoverende, stoere wijvenkledij. Cindy kiekt Cindy in allerlei posen en in allerlei gewaden. Ze is steeds een ander, maar toch…

Hij: Daar vliegt een hele mooie vogel. Zij: Hoe heet hij? Hij: Dat weet ik niet! Zij: Laten we hem dan opzoeken! Hij: De vogel is zojuist gevlogen.…