Alle inzendingen, jaar 2016, week 7

zeg nooit, mijn lief, 'zal ik maar van je houden?' maar hou van me laat je hemelse zinnen zinnelijk zijn als vrije regelvallen. in je hand de spelregels die niet bij je passen, te veel ogen, zeg je, en je gooit de dobbelsteen naar de nieuwe dag. in de kamer groeien geen woorden meer zal ik nu spelen om jouw goddelijk wezen…

Bijen zoemen rond de appelbloesem met haar gemengde gevoelens in het licht in een relatie met de voorjaarszon en bij de rivier, aan de oevers van de Waal begin ik met jou, vandaag, een fruitig verhaal want echte vruchten liegen niet niet in geluk en niet in verdriet.…

Ach was IS maar was de wereld zou dan toch weer iets beter af zijn…

Wat ik het mooiste vind bij Adriaan is, naast de mooie vondsten in zijn versjes en mopjes overal - als taart met kersjes - zo ogenschijnlijk nonchalant ontstaan, hoe steeds een ander mens wordt aangesproken: met ‘Alleraardigste’ en dan diens naam. Ontwapenend! Ook leuk hoe hij bekwaam zijn commentaar in dichtvorm heeft gestoken. Het meest…

Wij bidden “Uw wil geschiede”Heer Zoals Jezus het ons heeft geleerd Maar we leggen het vaak bij ons neer Wij willen het soms liever omgekeerd. Wij doen veel liever wat wij zelf willen En wij richten daarop ons verlangen Onze verlangens zijn vaak niet te stillen We willen graag het beste ontvangen. Toch is het goed, te vragen naar Gods wil…

In een wagon-lits onder het turen over het weidse land, klinkt verleidelijk 'koffie, frisdrank, sprits'. In mijn wagon-lits, onderbreekt mij uit datgene mij ontbreekt tussen de rails en de buitenkant; wat ik sluimerend verlang, 'koffie,frisdrank,sprits'. In een wagon-lits, zijn het mijn ogen die vluchtend zoeken aan de overkant. In mijn…

Mijn geheugen is een vergiet, Het is zo lek als een mandje Of je het nou Wil geloven of niet Altijd als ik het nodig heb Laat het me in de steek, Dan is het er gewoon niet - Als volgt heb ik mijn probleem Voorgoed opgelost: Een hoge hoed draag ik sinds kort, Onderverdeeld in ontelbare laatjes Met daarin mijn verleden In beelden…

ja, hij wordt dagelijks gemist door al z'n trouwe fans zij die genieten van een vers, gevat en geestrijk mens zijn licht schijnt in het palingmeerse tijdelijk van binnen we hopen dat hij daar herstelt om nieuwe kracht te winnen en er is blijkbaar geen vervanger voor zijn kunst te vinden die dagelijks een vrolijk vers en licht gelijk een hinde…

in mijn bovenkamer liggen tijdschriften in dozen van karton bolle koffers vol vergeelde prenten groeten van de costa, lekker eten, veel zon een buizenradio, lange golf, hilversum, stavanger mijn geheugen is nog zielsbekwaam het gefilterde licht is de buitenwereld door het bescheten kantelraam hoezeer ik ook mijn kasten heb doorzocht…

vergeten ik weet niet meer aan wie ik wat geschreven heb ik weet niet meer of het mijn fiets is of m’n step ik weet niet meer of het mijn huis is of een heel hoog hek ik weet niet meer of ik gewoon ben of gewoonweg gek ik weet het verschil niet meer tussen mijn doen en laten zeg, man, zeg vrouw, zeg kind houden jullie me in…

de zinnen komen lichtvoetig voorbij de stilte hangt aan weerhaakjes de stilte waarin we ooit ontstonden ontsnapte als de geest uit de fles als waterverf vervloeiden de opgeraapte verhalen van toen nu en ooit vlekkeloos met elkaar de broze hechting aan doorzichtige vleugels verstrikt in zijden draden van toeval en noodlot…

In mijn huis wonen dooie dieren verstopt onder de bank of kasten. Twee verdacht van massamoord hullen zich geniepig in stilzwijgen. Zij die ik niet vond gaan ruiken, of herrijzen in een ooghoek van de kamer. Medeplichtig moffel ik lijkjes weg, en ruim ik ongenode gasten.…

lief klein menneke rust nu maar zacht in de armen van engelen waar de zon altijd lacht lief klein menneke jouw halte kwam veel te vroeg want van die lieve pretogen kregen wij immers nooit genoeg lief klein menneke de dag des afscheid is gekomen alleen nu zullen wij ons nog ontmoeten in onzeren dromen…

gaan wil ik de wereld rond langs wegen waar kirrende en kozende bloeiende kroontjes me geurige sprookjes toefluisteren waar passie troont zoete liefde zich verwoordt leven voluit beweegt schoonheid gedijt als gelukzalige volmaaktheid in een steeds weer herbeleven ongeremd geliefd door jou…

druppels waaien weg een nieuw begin stroomt binnen het pad rolt vooruit…

Het is ons feest feest in Mei Het plechtig plaatsen van de boom de meiboom De hoogste boom uit de buurt En dan de optocht met slaande trom Zomer zomer komt weerom En wij dragen takjes helgele bloemen Die worden aan de kale boom vastgemaakt Door moeders en zussen vaardige handen De kale boom wordt nu een droom…

Stap gerust de avond maar in waar de schaduw zo groot lijkt verberg je licht nog even als je de dag weg wil geven en mijn liefde bezwijkt voel op de tast mijn handen doe je ogen maar dicht de waarheid die we vonden vormt een bundel van licht bal een vuist voor de nacht lef om mijn wereld te volgen gericht op liefde die zal…

Als toevalstreffer geslaagd en prikkeldraad beschouwd als mislukt Volle maan als flitser goed verlicht én vaders- én 't-kinds gezicht* Auteur Umberto Eco heeft het tijdelijke voor het eeuwige moeten ruilen. DE NAAM VAN DE ROOS; slechts voor hen...** Umberto Eco; 5 januari 1932 - 19 februari 2016 * World Press Photo 2015 **Zijn…

Elk ziekenhuis is een kinderziekenhuis, want wanneer een groot mens ziek wordt, lijdt ook het kleine kind dat in hem woont. Dat voelt zich eenzaam en angstig, en verlangt naar moeder, maar houdt zich groot. Morgen wacht de operatiekamer. Het huivert, want in ziekenhuizen, wachten ook pijn en soms de dood. Wanneer een klein mens zwak wordt…

Aandacht is liefde. Liefde is vergeven. Aandacht geven. Is erg moeilijk. Eenvoudig. Luister. Kijk. Zie. Ja.…

wij zijn in de wolken geweest hebben daar een grandioos feest beleefd in feeërieke regenboogkleuren schikten godinnen hun verleidelijkste geuren goden bedienden in puur naturel het wel en wee van hun waardige gasten het orkest deed zijn hemelse best iedereen te fêteren met zijn geliefde muziek als onverwachte apotheose begon…

De radio staat aan, Domingo zingt - andante, ideale file-maat - terwijl de regen op de voorruit slaat. De ruitenwissers zwiepen dat het swingt. Het water is wel goed voor de gewassen, maar niet voor mij, want ik moet nodig plassen…!…

Nu voelt men warme geuren om zich walmen, En warmte door de koele bomen wuiven, - De snelle vliet schijnt moede voort te schuiven, En in het matte schuiven nog te talmen; Op de' akker buigen zich de blonde halmen Ontzenuwd, en beschutten met haar kuiven 't Viooltje, dat geen vlinder komt bestuiven, En dat de hette tussen 't graan voelt dwalmen…

Kindsoldaten, Ze leven als ratten in een met schubben bedekte beerput. Ze hebben de liefde verloren zijn silhouetten van onvoorwaardelijkheid. Ze dragen dode ogen en geweren vanaf hun dertiende. Ze zijn een perpetuele plaag. Sparta en Azteken. Lodewijk en Napoleon. Pruisische blindheid. Nationaal Socialisme en Rode Khmers. Birma, Eritrea…

Ik had mij verstopt in de wasmachine Want m'n schoonmoeder was op visite Ik riep om genade Zij zette hem aan Had ik die wurgslang Maar niet in haar tas gedaan!…

een gure frisse wind witte bloesem aan een boom de herdershond in het veld in de voortuin staat een kind wit met grijs gekleurde luchten hemel wordt allengs bedekt door klapperende vleugels van ganzen die naar 't zuiden vluchten…

Een koude dag, zo midden in de winter het was al laat, ik schat rond middernacht of hoertje Nel - het scheelde maar een splinter- werd overvaren door een motorjacht. Geschrokken stormde ze toen plompverloren het grachtenpand van een minister binnen. zijn dorre vrouw kon alles zien en horen de eikel vroeg; wat kost een nachtje minnen?…

de glinsterende sterretjes gaan jou verlichten jij warmt je onder de gloeiende zon de volle maan maakt jou licht in gewicht wat jij hier niet meer kon zwevend rondom de aarde bijna nabij handkusjes zend jij roept ik ben eindelijk vrij eeuwig geen pijn meer noch zorgen angsten verdriet 't verlangen naar elders was…

Ze hoort hakken klakken door de gang de melodie lijkt doelloos te verzwerven om hol langs kale muren uit te sterven voor ze verstommen tot een stil behang ze voelt de leegte pijnlijk in zich kerven onzekerheid en onmacht maken bang haar uren schuilen diep in dagenlang voor ze de adem van voorbij verwerven dan klinkt een kinderlach door peinzen…

Heer, vergeef mij mijn zonden Die ik steeds opnieuw bega En er ook vaak niet bij stilsta Blijf dan toch met mij verbonden. Heer, U kent mij door en door U kent van verre mijn gedachten Wil geduld met mij betrachten En houd mij op het rechte spoor. Heer, ik weet dat U van mij houdt Vergeef mij dat ik dat soms vergeet En weinig aandacht…