Alle inzendingen, jaar 2017, week 40

In stilte hield ik van hem. In stilte verlangde ik naar zijn hand, ferm en stevig en soms teder in de mijne. In stilte hield ik van hem en als zijn hart gebroken was probeerde ik het te lijmen. Ik heb in stilte altijd van hem gehouden. Ik hield van hem voor jaren, maanden en vele weken. En nu hij voor het altaar staat hoor ik in de stilte…

Hij buigt heet ons welkom.... de deur scharniert De rode loper voor ons uitgerold worden we gevierd? De straat nog morgenstil het terras kiert... Wij zijn de vroegste gasten de tafels zonder kaart of bloemen.…

naast de papieren lijnen liggen links en rechts verstopte woorden de volwassen hand schrijft soms als een kruidje-roer-me-niet bij aanraking en duisternis rollen zelfs beide handen dicht zo'n hand vergeet zo vaak te schrijven met het hart van het kind zelden maar het gebeurt één dag lang gaan alle verborgen woorden open de…

Ja het is waar, de tijd heelt alle wonden Dat weet je nu is een voldongen feit Na jaren ploeteren ben je ze kwijt De wrok en het verlies, de zilte zonden Je hebt jezelf weer enigszins hervonden Je voelt je ongebonden en bevrijd Bent zoveel meer dan je persoonlijkheid Je bloedrivier wist weer hoe uit te monden In een onwerelds gladde oceaan…

Zei de ijspegel tegen de vuursteen: "Ik smelt voor jou'. Zei de leugen tegen de waarheid: 'Jij ligt altijd in het midden'. Zei de schaduw tegen de schim: 'Jij ziet het somber in'. 'Het is al zo lang later', zei het kind tegen zijn vader. Zei de eendagsvlieg tegen de spin: 'Daar trap ik niet in'. Zei de ene teek tegen de andere:…

Wat is de mens, dat U om hem geeft Het is en blijft een wonderlijk iets Alles wat U geschapen hebt uit niets En nog steeds onderhoudt wat leeft. U hebt de mens veel macht gegeven U gaf hem een kroon van glorie en eer Wat wenst een mens dan nog meer? Dat U hem zo hoog hebt verheven. U doet hem heersen over zee en land Over alle dieren…

in de treincoupé viel een enkel woord dat de stilte brak een geagiteerde reiziger stoorde zich zeer aan dat woord en maakte gewag van 't gedrag aan het gezag dit weinig tolerante en bijna genante daaraan stoor ik me dan weer…

Ik heb in U geloofd Ik heb op U gewacht Heb me voor U uitgesloofd En niet aan mezelf gedacht Heb altijd op U vertrouwd Mijn leven op u gebouwd U was mijn hoop mijn moed U bepaalde mijn gemoed Heb U om hulp gebeden Mijn eigen weg gemeden Ik kon het niet in eigen kracht En U bepaalde wat ik dacht Ik moest minder worden en U meer De enorme…

Veel woorden in liefde geschreven veel mysteries verweven in het leven ik ben dankbaar en sterk in de stilte van mijn hart huist mijn ware gezicht en vind ik opnieuw mijn eigen kracht...…

Apathisch zitten wij aan schermen, toetsen zachtjes op en af. Adepten die genieten als bijen op een berm margrieten met gezoem vanuit de monitor. Zoete intimiteit die lokt... Om ons afdoende te beschermen coderen wij ons werkelijk suf, verdwijnen doodleuk in een getal met letters die er niet om liegen. Toch wordt ú er uitgevist. Staalhard…

eigenlijk wil ik helemaal niks niet spelen, niet rennen, niks helemaal niks mijn ogen doe ik vandaag niet open en op mijn benen ga ik niet lopen gisteren was ik nog heel actief wat was ik toen uitzonderlijk lief eigenlijk doe ik niets vandaag niet kleuren, niet zwemmen, niks helemaal niks mijn ogen maak ik nog steeds niet open en ook mijn…

jij maakt zachte muziek alleen anderen horen dat vaak niet in je ritmisch bewegen zit de basis van je melodie je stem zingt het lied ik zie hoe jij de ruimte aangenaam vult met speelse stromen in de kleuren uit je dromen jij wervelt soms vibreert dan traag alsof ook je adem zich over jouw geluid verbaast jij danst de glimlach…

In het midden van mei, als de nachtegaals zingen En de avondglans huwt aan de morgense schijn Als de schuchtere geur van de late seringen Zich mengt met de geur van de vroege jasmijn, Toen hoorde ik uw lippen de woorden ontglippen: (Ik was maar een knaap en gij waart nog een kind) Hoe wrang is de smaak van verwinnende lippen Zo innig het verlangen…

Kronkelpaden. Onverharde wegen. Boerderijen in de plooien van het landschap weggezakt. Silo's. Het notarishuis. De pastorie. De oude en de nieuwe school. En daar: geboortehuis. Zo levensecht. Zo helemaal gebouwd voor een geborene. Er hangt geen bord. Er staat geen borstbeeld voor. Toch: er werd met ongekende kracht geworpen. Bovendien werd…

De bomen willen af van al dat blad Dat als verjaarde brieven blijft vergelen en kwijnt door najaarsstorm en pijpenstelen De zomer hebben we, helaas, gehad De maand oktober kweelt zijn ach en wee Net als bij het Wilhelmus denk ik: nee…

-pompoenen te koop- het kraampje geeft zijn voortuin extra herfstwaarde.…

Nog is hij er - steekt hij van wal zijn licht verspreidend wijd en zijd een baken was hij bovenal en een baken wil hij blijven elke zak met geld ten spijt zal hij zijn schaduw schrijven tot aan de vloedlijn over t strand zijn licht tot aan de einder hij zal voor elk een teken zijn we zien hem weer ; we zijn d'r…

het pad slingert langs jou en mij ook wel rondom of los, geheel vrij ik tast dan voor of achter, opzij ben jij of ik dan de wachter ?…

De stamkroeg is overigens een zeer geschikt oord om zich voor te bereiden op de herfst. Men is in de zomermaanden van het rechte pad geraakt en is vreemdgegaan op verleidelijke terrasjes. Maar nu de duisternis zich ’s avonds slinks doch gretig steeds sneller over de dag buigt zoekt men het huis van vertrouwen weer op. Men buigt er schuldbewust…

Op een portretfoto van Willem Kloos uit 1894, hij was toen 35 jaar, zie ik zijn lodderige, eenzame, lege ogen en de blik naar bovenaardse verten of Atlantis-taferelen. De Amsterdamse bacchanalen ijlen nog na in zijn zwaar getormenteerde ziel, die gebroken is door de onderdrukking van zijn homoseksualiteit. Zijn jeugdvriend pleegde zelfdoding…

bocht in de rivier, slangenlijf, met ruwijzeren handen weerlegd geledigd lichaam, avondmaal, perkament uit water gedregd heuvelland, golfstroom, reikend naar kalkhoudend smaragd ode aan de stad, honing, avondgloed, aan een hemel gebracht luchtbelijdenis, verzaking, rede, kalme tred met vaste voet aanlandige droom, kortdurig, met…

bijna fluisterend hoorde ik zacht stilte spreken een vreemde stem die ik toch ergens uit verleden kende hij intoneerde met bekende klank dat schiep een band ik voelde hoe hij mijn herinneringen vluchtig passeerde probeerde de echte waarheden zonder franjes te etaleren ik wist het zwarte gat dat ik altijd verborgen had…

ze kwamen niet uit, pas met de stank van hun stengels kwam een oude bekende zonder sleutel het huis binnen hij zei niets maar mijn vingers gingen stinken alsof hij mij een hand had gegeven, nu ik niet meer alleen rook naar mezelf was er hoop: als er stank bestaat bestaat er ook niet-stank - roos en lelie, boterbloem - zelfs een vertrouwde…

Geen gipsvlucht naar de wintersport dit jaar Dus ook geen leuke beelden van het landen Brancards en krukken, opgestoken handen Daaronder Gerri Eickhof's commentaar: (Een berenmuts, das losjes om de nek) 'Als u nog gaat vertrekken, 'Break a leg!'…

In Den Haag kunnen Politiek en granaten Niet hand in hand gaan…

Met ogen dicht het blauwe licht met vele zwemen groen het licht wordt geel langzaam meer oranje dan bijna doorzichtig roze kijk in de zon die warme bron alle schaduwen voorbij je wilt ze openen zonder te verbranden maar durft het nog niet aan…

In de nacht dan ziet mijn geest gemakkelijk haar verschijning, haar wezen een licht, een baken, uit donkerte verrezen, bij daglicht mis ik haar het meest Niettemin blijf ik dan onbevreesd, want zij heeft vele malen bewezen, -en wordt daarom door mij geprezen- op haar best in de duisternis te zijn geweest Elke nacht brengt weer een nieuwe…

Het nieuwe kabinet, dat gaat nu blijkbaar komen. Na vele maanden saamgeraapt uit heidenen en vromen. Het licht aan`t eind der tunnel, dat meent men reeds te zien. Je weet nooit of de tunnel nog langer is misschien. Zal iemand in`t regeeraccoord, zich nog kunnen herkennen? Het is als met de volkswagen, ook sjoemel-ware gaat wennen.…

Gewoon door ons de dingen anders voor te stellen dan ze zijn, beginnen ze als vanzelf te veranderen.…

mijn rusteloze opgejaagde kinderhart sloot haar kamers het kan niet in me aarden niet bij mij landen mijn thuisloos zwervend hart op de donkerste onvindbare plek…