Alle inzendingen, jaar 2017, week 49

Mijn inspiratie heeft me net verlaten, ze heeft besloten om op reis te gaan. Heel eigenzinnig liet ze me verstaan dat ik haar af en toe met rust moet laten. Ik smeekte haar, maar nee, het mocht niet baten, ze vond dat ik 't gemis maar moest doorstaan. Wie weet is het met 't dichten wel gedaan nu zij me geen ideeën aan kan praten. Maar…

Is de tijd aangebroken? Is het vuur van liefde aangestoken? Stilaan gaan we het einde van het jaar tegemoet, met argwaan voor de toekomst, komt het nog allemaal goed? Niet te geloven wat een enorme wirwar van emoties op ons af kwam, je houdt het niet voor mogelijk, maar het kan! Wij varen op ons eigen tempo, maar vergeten steeds onze medemens…

in de gekortwiekte tijd veegden de punten de vloer aan met komma's en andere rustzoekers in de vleugellamme tijd ademden we het broze leven in en uit tussen puin en pijn in de gevlogen tijd ketsten we platte steentjes over het stuiterende water in geen tijd wilden we de afstand overbruggen tussen wat we zeiden en niet…

als we kijken naar de bijbel heel goed, staat daar heel mooi beschreven, dat je van jezelf houden moet, wil jij liefde kunnen geven in dit leven, dit jaar met de kerstdagen, is het niet anders dan voorheen, nog steeds vele vele vragen, laat god ons niet alleen, we vieren en vieren met eten en wijn, staan we nog stil bij het waarom, jezus…

Mijn gedichten zijn mijn kindjes geboren uit welhaast niets ontsproten uit gevoel gedachten uit dat heerlijke tochtje op de fiets toen we beiden zo verschrikkelijk onbedaarlijk lachten weet je nog ‘t kwam werkelijk helemaal uit ‘t niets Uit die donkere dagen toen we van ellende maar wat in bed te liggen lagen somberheid was toen troef…

het nieuwe rijden auto's kunnen zelf sturen weg piraten…

Fluister haar je dromen en ze luistert ook al is het nog zo duister ze zal ze vangen de lichtpuntjes ook al zijn ze nog zo schaars als ze je dan wekt vertelt ze over de lichtjes de dieptepunten ben je snel vergeten tot de volgende nacht…

Sinterklaas ventje toch wordt het geen tijd om dat vies baardje eens af te scheren als je de bovenlip likt kan je je een tweede keer in de soep verlustigen ik weet niet wat het is gierigheid uit pinnigheid van al dat geven of is het zuinigheid uit zedenverwildering het onbewuste verzet er zijn geen duivels meer het geloof staat op losse…

De dagen gaan nauwelijks open, ver schijnt het licht echter en houdt zich nog verborgen. Mensen zoeken warmte, aandacht, lezen bitterheid en kou maar wachten op vrede. Wat wanneer het licht nu komen zou?…

Je hebt de liedtekst aangegeven zelf uitgezocht en draait al deuntjes de tijd en jezelf om als oudere plaat. Je graf is in zicht fluister je met broze lippen vuur en as heeft geen voorkeur. Wat zul je gaan doen al bijna weg van hier wat worden definieerbare momenten. De onvoorspelbare aarde lonkt dit gevoel van mysterie knaagt jouw…

zompig waren de hectaren zomers groen en winters kaal waar stads de mensen lonkend rij aan rij nu huizen staan ooit daar lag zijn kolonie waar in bronsgroen vederpak kruiend op de wind gericht hij zijn gedachten droogde kronend zilverig zijn manen kon hij genieten van zijn vangst die uit rijk toen het water nog zijn gehaakte snavel viste…

Snelle veranderingen Zodat we niet echt beseffen Niet echt kunnen nadenken Geen echte stem kunnen vormen Om de wereld in zijn snelheid Te kunnen volgen De juiste snaar weten te vinden En in de verdeeldheid Mensen te binden Veranderingen Enkel te begrijpen Door de hoog ontwikkelde intellectueel Voor veel mensen Is de complexiteit te veel…

Telkens onze voeten contact hadden was het weer laaiend vuur Zoenen uren durend smekend oplaaiend en oh zo puur natuur. Picknicken en wandelen, schuilend in dat hutje, drassig nat Hutje werd het onze- mijn weggemoffeld stringetje - bevestigt dat. Toevend in rijpe gras en bovenop genietend van de volle maan Kussend kon ik alles bij je kwijt,…

Op een Hoenderkoet Een hoenderkoet, geen lachebek, Met een merkwaardig spraakgebrek, Was sinds zijn jeugd in Sas Van Gent Met broederliefde onbekend: “ Si'ds het achteloos gevoeder Va' mij' liefdeloze moeder, Wordt mij' broer, die harteloze ploert, Door mij' vader stiekem bijgevoerd. Moet ìk da' ook 'og, hypocriet, Gaa'…

In de loop van de evolutie is er iets enorm misgegaan. Mensen zijn in termen van bezit gaan denken. De aarde bezitten. Wat is dat eigenlijk voor een waanzin? De lucht bezitten. De lucht? Ja, het luchtruim. Water bezitten. Water? De regen? De rivieren? De zee? Ja. De door dezelfde mens vervuilde regen…

Hoe zoet is 't tussen broederen twee te wandelen, te wandelen, bemint men van de twee de een, de een gelijk de andere; bemint men ze alle twee, en zij, beminnen ze ook malkanderen gebroederlijk; 't is zoet erbij te wandelen, te wandelen.…

het leek alsof het pad naar boven liep een zinsbegoocheling want ik hield het bekende perspectief toch voelde ik mijn kuiten dat bedierf het prettige van buiten ademen werd zwaarder mijn stappen trager en de horizon steeds vager ben gestopt met transpiratie overdekt mijn hoofd chaotisch gek wilde terug heb mij omgedraaid…

We ontvangen een herderlijk schrijven van schaduw. Herinneren ons een hand in de nek, die nog altijd zegt iets zegt iets, oud nieuws waarop we blijven wachten. Ach, een slapend jong meisje te zijn, de lippen half open, met een geur van niets om haar heen. We blijven haken, overtreden wetten, laten ons betrappen op een blik in de verte…

Je leest in het AD, voordat je kiest, De nieuwe haringtest, want je wilt weten: Bij wie is deze vis het best te eten? Bij wie is deze vis ronduit het viest? Die test heeft zèlf een testje ondergaan, En daaruit bleek: er zit een luchtje aan.…

Vertrouwd Het voelde zo vertrouwd. ik moest je laten gaan, was bang om je te verliezen. Een bestaan zonder jou, nooit aan gedacht. Hoe nu verder…..…

Nu weet ik wat het was, waardoor het kwam nu weet ik waarom ik zoveel van kinderen hou omdat het kind in mij, mij is afgenomen door die aanranding door kinderen; 7 jaar door die verzoeking van een pedoseksueel; 10 jaar door die opmerking van een maatschappelijk werker, 14 jaar Ik was een zeer spontaan kind gek op alles en iedereen, onderzoekend…

Hij schoot vanop het trottoir rechtdoor de weg op. Blik op niks. Niet eens op het zebrapad, want dat was er niet. Alles dichtgooien was de enige optie. Hij kletterde onderuit. Verdwaasd keek hij ons aan. De pijn moest nog komen, pijn heeft geen haast. Hoeveel geluk hij heeft gehad, beseft hij wellicht niet. Ventjes van pakweg veertien doen…

Het verliezen van je eigen kind het allerergste lot wat je kan treffen dat kind – je eigen je bent het zelf Jij bent dood en ook weer niet Nooit wordt je weer compleet wat was – geen ommekeer Je blijft de gelijmde vaas waarvan je altijd de breuklijn ziet Nee geen vergelijk – geen vergelijk nu Maar toch geloof me je hond moeten laten…

Stilte het is de stilte die ik schrijf de stilte die zich stil houdt de stilte die in alle rust verdwijnt nou moe, ik ben niet uitgerust de kalmte te bewaren maar sla het op en stop met schrijven het is mijn hand die slaapt…

Zwakste stuk in het spel der schaak Van oudsher van oneindige waarde Glanzend met zijn donkere kroon Waar de schaakspeler overheen staarde Tegen de witte koning elke strijd begonnen In overvloed verloren Doch menigmaal de slag overwonnen Nu uitkijkend over wuivend koren Hoog daar op de vensterbank Op opa’s stoffige oude zolder Met zijn…

een gedicht in een gedicht in een gedicht geboortegewicht een boom in een boom in een boom dennenappel hitte in de hitte in de hitte eeuwige zon een mens in een mens in een mens kleinkind verleden in het heden in de toekomst herinnering leven na een leven na een leven eeuwigdurend afscheid…

met regen aan de luchten vliegt hij vluchtend waar muggen hangen blijven naar het huis en raat waar met slanke taille hij de vorstin wachtend weet die ondier kauwend klagend het werkvolk ordonneren zal hem wacht geen min geen bijenkorf met zoet want eens in de kolonie zijn kop gestoken is trekt hij haar klappen zoals hem de jampot doet…

Bessen zijn supergezonde vruchten. Ze zijn het hele jaar te koop. Ze groeien bij ons. Maar niet nu. Gelukkig zijn Nederlanders wereldburgers. Bessen kun je gewoon kopen bij de super. Het zijn immigranten. Bessen van vrede. Vruchten uit Peru.…

Op een Hazewind Vertrouwelijk sprak een hazewind: “Wat ik heel erg leuk aan hazen vind Is, dat ze knus onder het praten, Lekkere hazenwinden laten!” Op een Hazewindhond Een hazewindhond uit Woubrugge Staat daar bekend als hele vlugge. Zijn vader heeft met brute kracht Hem in zijn jeugd dit bijgebracht…

Op de leeftijd van 93 jaar is onlangs Mevrouw Van Loon overleden, die in een groot huis aan de Karnemelksloot woonde, terwijl ze in haar laatste jaren met haar elektrische rolstoel nog vele kilometers wist af te leggen. In de dierenzaak zat ooit een prachtige papegaai, waarnaar ik vaak door de ruiten heb gekeken, als een ware vorm van troost. Ik…