Alle inzendingen, jaar 2017, week 49

Ook kerst zal danig onder druk geraken De rebellie komt vast weer op tv want onze NPO doet dapper mee. Een “Zalig Kerstfeest”, dat kun je niet maken. Neutraal dus, fijne dagen iedereen. Geen Kerstmaal op de scholen alstublieft omdat u Nour of Reza daarmee grieft. Mijn god, alweer gaat een traditie heen. De radicale Moslim kent zijn werk…

Oude oma zit in haar stoel voor het raam Maar daar is eigenlijk niet zo veel te zien Ook is het erg donker en triest bovendien Oma voelt zich verdrietig en heel eenzaam. Wat te doen met de komende kerstdagen Zo helemaal alleen in haar grote huis? Het huis voelt nier meer als haar thuis De stilte en de leegte is haast niet te dragen. Al vele…

Mochten we kunnen herbeleven wat we eerder al meemaakten, op dezelfde momenten, dezelfde plaatsen, in dezelfde omstandigheden, maar dan veel beter dan de eerste keer, zonder onze fouten, haperingen, dode momenten. Dat zou zijn zoals het netjes overschrijven van een tekst die vol met doorhalingen stond.…

toen stak de wind op donkere wolken pakten zich samen boven de stad ze baande zich een weg door de drukke straten iets knarste in haar hoofd plotseling voelde ze zich bedroefd ze wist niet waarom…

Bladstil ligt ze breeduit te zijn in het blauwe uur dat schemert over haar ijzige lijf en alle geluiden lossen op in vallende duisternis hoe weinig er nu nog is van wat gisteren was zoals late zonnestralen over een nazomerterras hoe heb verwordt tot had en ik me wentel in de intimiteit van winter in de stad.…

Kijk wat een rust het in zijn hoofd geeft de wereld onder het bladerdak is magisch de zon filtert het zonlicht prachtig door de bladeren Soms als we daar lopen doet hij zijn armen omhoog en vangt de stralen en dan die bomen ....... als een echte boomknuffelaar vindt hij zijn rust Rust in zijn hoofd rust in zijn lijf het leven is al…

Stil gelaten ga ik mijn wegen Door storm en wind Winterse buien met hagel en regen Geen hond die het buiten een pretje vindt Maar stug wil ik mijn rug rechten Al beneemt mij eigenlijk de lust om door te gaan Blijf ik toch tegen weer en tegenwind vechten Weiger ik een nederlaag te ondergaan Wolken blijven langs de hemel jagen Laten slechts…

Vragend kletst hij z’n knuffelbeer of hondje de oren van z’n kop vult zelf alle antwoorden in na een door hem belegde top maar altijd bereid in overleg te gaan Ze smeden plannen samen En met z’n beiden kunnen ze weten ze zeker dan ook de hele wereld aan Wat een mooi vredig en schattig tafereeltje Wellicht zijn Hitler en/of Gandhi zo…

de beste gedichten zijn ontstoken door mensen die dood hadden kunnen zijn uit heldendom zij zijn icoon in ons aanschijn hun bedoeling is een infectie op te lopen wij zijn dan rillende en ontheemd en zeer van eigenheid verstoken wij verwijten hen het dedain zo wereldvreemd maar eerder is de mondaine wereld vervreemd van de mens…

waar als kinderen blij in het dorp de mensen aapjes papegaaiend kijken stapt de habitat ontnomen loerend stappend driftig een getergde leeuwin dromend van de vrijheid die prachtig en drachtig de jagers van haar namen omdat toch het circus hier haar wel bevallen wilde met groot geëerd publiek ontslagen uit die poppenkast moet zij nu…

ik kijk nog een keer om en zie uw assen vallen alsof ze nog even het gewijde gras willen borstelen zoals de wind doet met de fiere boom voorbij uw nu gesloten vensterruit U praatte graag en met de handen even opgeheven kwam niet alleen Goethe weer tot leven maar ook uw pijn, nooit aflatend, met vragende vingers naar oorlog en kinderjaren meer…

Wanneer hij van afgunst smelt En zich door spijt gekweld bekijkt Om de rijken met hun bakken geld Wiens existentie zo geweldig lijkt Traceert hij het levenspad achter de rug En hervindt in hem het kind zich retrospectief In zijn verdrongen verjongingsbron terug Lief steppend door de lang geleden straat Of met een boek onder de dekens Als…

Stel je vragen erbij, wik mijn woorden. Ze zijn niet adequaat, kruimels, zandkorrels slechts van wat wil worden gezegd. En neem het tussenrijk mee, het wit waarin ze zijn gevangen, want geen verhaal kan bestaan als niet met zicht en gehoor een hart de dingen verbindt. Laat mij ook toe tot jouw stilten, lief, laat mij daar scheppend…

(voor Hannes van der Laan, zwerver (1949 - 1992)) Het land is verlaten en het monster roept hen die geen gevaar verwachten, alleen warmte, maar kou is wat rest. De ontembare wilde in de woeste nacht, een trage winterpijn, hoop, die nooit zal smelten, alhoewel de wereld staat niet stil, maar niemand zag hem toen de duisternis zijn wezen…

de tijd gaat vandaag heel traag, langzaam gaan de minuten voorbij, mijn hoofd zit vol met die ene vraag, wanneer kom je nu bij mij, auto's komen fietsers gaan, mensen lopen gehaast op straat, de tijd lijkt hier echt stil te staan, maar mij is het allemaal waard, daar ben jij dan, de liefde van mijn leven, eindelijk sluit ik mijn armen…

ik had mijn handen gevuld dacht met een lach en geduld de wereld te veroveren het ging niet mis er liep helemaal niets verkeerd wij hadden alleen de juiste tools niet geleerd na een korte hype zitten wij nu knijp als zzp ers van het eerste uur zijn wij nog lang niet rijk…

Ik ben niet eenzaam sinds gij zijt gegaan. Zoals het licht gans om de wereld is zijt gij met mij. Alle herinnering is vager en verder van mij heengegaan, overgegaan, als bloemen in hun zaad onder de aarde. En dit is zo vreemd dat nu àl inniger de stilte neemt aard van uw wezen, sinds van u begon vergetelheid van woord en daad. Van dit…

Vandaag twee kasten in elkaar gezet Van een gerenommeerd bedrijf in Zweden Montageplan erbij en schietgebeden Ook zonder vrouw heb ik het toch gered Want met z’n twee gaf praktische bezwaren En woordenstrijd die niemand kan verklaren…

gabba gabba hey omdat we het beu waren klein te blijven drukten we ons in er was eens een huis onder een avondval dicht tegen de muur om in behang te veranderen hoho zei de muur zo zijn we niet getrouwd ga het tapijt maar wakker kussen handen thuis zei het tapijt ik ben in training later als ik groot ben wil ik gras worden twaalf…

We worden door winter -langzamerhand- ingesponnen De tuin... een rijk in tover bomen,struik daar... is het de aloude Vorst -blijkbaar- om begonnen.…

lief ondeugend groter zeven jaar is hij gegroeid het muisje bij het eten verstopt onder opa’s tafel viert vandaag een feest op eens verfoeid de school pleziert hem nu het leren van toveren met letters die hij zelf nu schrijven kan tot rekenen met cijfers voor muisje nooit genoeg zijn de dagen gauw te kort de xbox en het lego immers…

Armoedig is het winterlicht dat de kamer binnenvalt terwijl ik schrijf. Op het gras liggen de laatste bladeren van de plantaan. Takken zijn donker in december, ze lijken dood. Buiten is ogenschijnlijk niets te zien, daar kun je lang naar kijken. Het brengt rust in je ziel en voedt het verlangen naar een sober leven.…

De grote charlatan heeft weer gesproken, de vredeshoop in haat en nijd verteerd. Zolang hij maar zijn entourage eert. De potten worden elders wel gebroken. Hoe heerlijk toch om vuurtjes te gaan stoken, want ja, hij heeft het lesje goed geleerd, de aandacht moet gewiekst worden geweerd van wat hij in 'geniep heeft uitgestoken. Wat maakt…

uiteindelijk bereiken bloedsporen de kust ze kleuren het avondwarme zand verscheepte onschuld van schoonheid naar verschrikking tussen lege schelpen de wrange smaak van gedode innocentie op deze gestolen laatste zomerdag…

de daken huilerig regen loopt over de ogen van de huizen huizen zijn onverzettelijke mensen doen alsof ze stokstijf zijn ongeboren wezens schuilen onder de bedropen wimpers de oogkassen gevoegd in verband de pupillen geëtst met kinderen zij ontwaren elkaar moederloos aan de overkant van de straat de blikken schuins en steels het erkennen…

Herinneren wat je gisteren achterliet en bewaarde tot bij het ontwaken Jij zult eraan wennen zoals aan een lichaam uitgeklapt landkaart wordt Zo kan je terugkijken voorstellen, bedenken hoe het verder gaat Woorden zijn kwijtgeraakt in alle talen waaruit een zwaar hoofd bestaat Er worden versjes gemaakt in de blauwe nacht, lichaam…

Ik heb uw kussen en hun overmoed met mijn onnozel herte niet verstaan, het was mij deugd reeds aan uw zij te gaan, dweepziek, in velden onder avondgloed. O, vrouw, o, tederheid, o, droeve waan, wat was het leven mild, de wereld goed! Zwijg, drieste stem van het onstuimig bloed, ik bad een droom, een aardeloosheid aan. Tine, gij waart…

ik heb geprobeerd de muziek uit woorden te vangen hun intrinsieke betekenis aan een melodie op te hangen waarbij de klankverwantschap opklinkt in lichte refreinen stevige kwatrijnen flair geven aan het groots muzikaal geheel nog klinkt er een dissonant klopt ritme en metrum van geen kant maar er speelt al een verfrissende…

Bij zwemmen komt het aan op overleven, Als kind had ik dat al verrekt snel door. Als jongeling was ik mijn tijd ver voor: In ‘reddend zwemmen’ ben ik zeer bedreven. Waar alle Zeeuwen heilig in geloven Geldt ook voor mij: ik worstel en kom boven.…

muziek van gas onhoorbaar in de keuken. je bent er, geruislozer nog dan de kleine stolp. zelf zit ik in een moeilijke thuiskomst. liever stond ik bij de vijver, de blik gericht op een spiegel zo donker, zo vrolijk stinkend dat ik nu onbedaarlijk hard ga lachen. alles is zo onmiddellijk anders. ook het niets, dat mij zo makkelijk naar je reling…