96 resultaten.
Mooier dan de Maan
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.152 Jij bent mooier dan jij mooi bent, zoveel mooier dan de maan
Als een engel kom jij tot mij, uit een sprookje opgestaan
En ik zie jouw ogen stralen, in hun witte sterrenpracht
Zij vertellen mij verhalen, geven licht terwijl jij lacht
En ik streel wat niet van mij is, kruip heel dicht tegen je aan
Voel de geest die in de fles zit, wil niet meer bij…
De boekenkast
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 265 Hecht grenen handwerk, waarbij een zaagmachine
Niet meer dan enkel goed van pas gekomen moet zijn,
Zo zullen de boekbrede planken als een neergaand
bruggendek over de gehele lengte,
Zacht knerpend om de staanders knijpend,
Stelselmatig op de liggers gevallen zijn.
Een meesterstuk op groei, geometrisch vervaardigd
Om het meubilerende weten,…
Gezocht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 80 De wolf wil zich graag vestigen in Drenthe
Hij zoekt een leuke woonplek voor zijn roedel
En struint alvast op Marktplaats voor de boedel
Vrijstaand of tussenwoning, lage rente
Graag dicht bij kinderopvang, basisscholen
Houdt zich voor uw reactie aanbevolen.
( Weet u ook in uw buurt een lekker hapje
Het liefst iets kleins en met een felrood…
Materialisme
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 89 Auto's cirkelden over de rotonde.
Ik keek neer op het tafareel.
De zon gaf tegenlicht,
waardoor ik mijn ogen samenkneep.
Waren het de mensen in die voortuigen
waarvan ik probeerde te filteren,
wat zij dachten nu zij bijna thuis,
of in de supermarkt waren?
Zou er iemand op hen wachten thuis?
Als een kwispelende hond, blij
in hun armen springen…
treinrit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 Ik rijd door de brede vleugelslag
van de akkers die versnellen
als licht geveerde velden
in de lijn met de trein
de voren op het land zijn lange
slagpennen rulle veren het zand
bomen verglijden als hoog geplante
twijgen om licht aan te rijgen
mijn hoofd rust op een kussen van glas
ik ben me van geen kwaad bewust
zowel achter als voor…
Cynisme
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 Als er iets verloopt
is het wel het leven.
Het sijpelt aldoor
in de goot en valt
dan ergens droog.…
Psalm 2 van David
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 70 De Messiaanse Koning!
Waarom woelen de volken tegen God,
verzinnen naties ijdelheid en spot?
Machtige leiders, zij spannen samen,
om de val van Zijn Zoon te beramen!
Laten wij daarom hun banden scheuren,
touwen van ons werpen zonder treuren!
De Heer die in de Hemel zit, Hij lacht,
Hij spot en heeft hen tegenslag gebracht!
In Zijn Gramschap…
gedichte gedachten
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 52 Ik denk gedachten
met alle krachten
die ik, zodra ik
uitgedacht ben,
sluit, zodat het
gesloten gedachten zijn.
Ik denk met alle kracht,
geef vorm aan wat ik dacht
in woorden en zinnen
waarmee ik kan beginnen
de taal om harde zaken
werkelijk te maken.
Uit woorden wordt een wereld.
Wensen worden waarheid.
Ik sluit op tijd…
Adolf Hitler
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 In theorie, hoewel de kans niet groot is
Leeft Adolf Hitler ergens hoogbejaard.
Na schedelonderzoek wordt nu verklaard
Dat hij door cyanide echt wel dood is.
Wat ik van hem het liefste had gehoord:
Hij leeft niet meer in de gedachten voort.…
Het strand
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 75 Op een vroege morgen wandelde
ik langs de Noordzee, dichtbij
de vloedlijn.
Een peddelsurfer kwam
rustig voorbij.
De zon gaf haar licht en
opwaartse warmte.
Het leek erop dat het een stralende
dag zou worden.
Toch had de zon moeite,
om zich,
door het wolkendek
heen
te prikken.
Het was stil, er waren
enkele mensen.
Slechts de golven…
In de verte
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 89 'Dichtbij zien
is geen enkel probleem'
zei me de opticien
die m'n ogen test, keurt
'Maar in verten
......... zien?'
zei ik op mijn beurt
'misschien komt een bril
van pas'
weerhoudt u
van het -in schijn zien-
van 'n Fata Morgan?…
Psalm 1 van David
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 124 Het lot van de gelovigen en anarchisten.
Alles wat ontstaat vanuit de handen van Gods kind,
is mooi, het gaat hen qua schoonheid geheel voor de wind.
Hoe hebben zij dat toch meegekregen,
die geweldige rijke zegen?
Door het Woord van God, waar zij geheel naar leven,
Zijn Zegen is dan het Loon, dat Hij zal geven.
God zegt in Zijn Woord…
Laat me, vijver, waar ge ontwaakt
poëzie
4.0 met 2 stemmen 397 Laat me, vijver, waar ge ontwaakt,
- daar, ten dagerade aan 't rozen,
naar uw nacht de morgen naakt, -
laat mijn aanzicht, week en naakt,
eigen bleekheid tegen blozen.
o, 't En is een scheemlen maar;
maar, in 't stijgend morgen-scheemlen,
zie 'k ten vijver, minder klaar
maar te dieper naar ik staar,
schoonre hemel dan ten heemle…
De hardhouten tijd
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 106 strak dreunen
slagen van
de hardhouten tijd
het donkert
boven de toren waar
weerlicht zich spreidt
het bronzen getingel
van carillon en klok
komt vrijwel niet aan bod
waar uren splitsen
met veel kabaal als zij na
laden onverwacht aarden
dit grote magisch
realistische doek doet
het goed in de kunst
waar de kippenvelfactor…
Sprookje
gedicht
4.0 met 6 stemmen 3.414 Toen ik klein was
met jong mooi haar
bouwde ik ergens
een kaartenhuis
in een dal
onder de wind
de muren waren ruiten
het dak was van klaver
en voor de deur
stond hartenvrouw
maar nooit
in mijn sprookje
vond Sneeuwwitje
een prins
die bleef.
--------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1982…
Niet Te Verteren
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 174 Een beetje humor, dat is toch genieten?
Dus plaatste Tofik Dibi voor een keer,
Een foto van een man met schietgeweer,
Die deze maand terrasjes zou beschieten.
Want ja, het is ten slotte ramadan,
En wie niet vast, moet sterven. Lachen man!…
Dag van het kasteel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 145 Cultuurerfgoed der lage landen:
geen imitatie lustwarande
in 't Gooi, aan Vecht of Heuvelrug,
maar een kasteel met ophaalbrug,
manege en een volière
'n hortus en een orangère,
een authentieke bibliotheek,
daar waar men 't liefst in stilte leest
en koopman-dominee ontweek:
cultuur als adel van de geest.…
Anderen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 83 In de ogen van anderen
zoek ik steeds weer die van jou
soms zie ik het blauw
maar ze behoren je niet
alles wat je in een ander ziet
dat is precies wat het is
en maakt me tot mijn maag toe ziek
duidelijk hoezeer ik je mis.…
Schoonheid in ervaring
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 105 Haar woorden echoën nog na
Zij klonken lang als een vonnis
Niet door haar uitgesproken
maar als bevestiging van mijn kwaad
Niet kunnen beminnen
Niet kunnen begrijpen
Nu klinkt zij opnieuw
als een strelende melodie
Ik hoor haar
voel haar
omdat jouw muziek
mij ontvankelijk heeft gemaakt
Jouw beeld geeft gedachte
die zorgt voor blijvende beweging…
Toestand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 195 Een soort van verzadiging
zoals na de feestdagen,
een heerlijke maaltijd,
het weer zoals vandaag
in dit land met van alles volop:
fluitekruid langs de wegen
zovele honden op strandterrassen
die niet bijten of grommen,
hooguit een beetje blaffen,
bijna mens
maar meestal liggen ze onder de tafel
ik zag er één bovenop een tafel lopen
niemand…
Mijn dode moeder opgebaard
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 243 Mijn dode moeder opgebaard
Mijn ogen flitsen lijk een camera
Dat beeld moet in mijn geheugen
Klik, in plaats daarvan
Plots, een beeld van vroeger
Herinneringen haperen in baren
Als brakke tranen spontaan. Snik
Slik, vrees om wat komen gaat
Angst voor wat nabestaat
Hoe het ons zal vergaan. Schrik
Schrik … slik … snik … klik
Mijn dode…
De dag schudt zijn veren...
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 227 De dag schudt zijn veren
en weegt zijn loden last
de middag scheurt haar kleren
en de nacht is breekbaar als glas
de hemel heeft buikpijn
de kots gaat over de nek
de geit rent achter de kool
en de schapen liggen uitgeteld
de apen gedragen zich vreemd
en dragen vissen naar de zee
de kippen krijgen tanden
en eten met de pot mee
de schaduwen…
Examen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 215 Zwijgend zwoegend zitten examinandi
op vragen en opdrachten
hun hersens te pijnigen zonder confidentie
om met intellectuele krachten
de eindstreep definitief te passeren
na jaren van woordjes en wiskunde leren.
Een stoel kraakt luid, als die ‘t maar houdt.
Een pen krast rigoureus door een grote fout.
Een kandidaat vraagt om meer papier…
Kallemooi
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 73 Hoog boven in zo ’n kooi is het erg saai
En hij mist er zijn teerbeminde kippen,
Zodat hij na drie volle dagen sippen
Maar overgaat tot langverwacht gekraai:
“Fantastisch feestje hoor, dat Kallemooi,
Maar wat moet ik nou in zo ‘n malle kooi?”…
de stilte voorbij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 153 als de stilte valt
in 't voorbijgaan
is het moeilijk op te tillen,
bevroren is je gestalt'
je wilt het zo graag pakken
omhelzen en... en zoveel willen,
in een ontvankelijke houding staan
doch je ontwaart enkel lamme takken
en het luchtledige is niet te verslaan
op dat moment heb ik weet
van het bestaan
je voelt geen binding met
het…
De zeehond
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 140 De zeehond
in gevecht
met een
octopus.
Een machtig gezicht,
hoe ze samen de strijd aangaan.
De octopus wordt verscheurd
in vele stukken,
de verovering,
is nabij.
Imposant hoe
de zeehond met haar prooi
worstelt.
De vangst kost wel even
tijd,
maar dan heeft ze ook
wel wat.
De natuur, soms wreed maar
verbazingwekkend.
Foto…
XXVIII - Het proces - 1945
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 84 XXVIII - HET PROCES - 1945
herinneringen
schimmen uit een verleden
in zeeën van tijd
zuigende golven
voor zover we kunnen zien
staan we pal -
robert brasillach
waartoe gerechtigheid verwacht
van ongerechten
bereid gevonden
in de gangbare spelling
de toekomst te zijn
in de verte ligt
de vertrouwde horizon
blauw over blauw…
Vroege vogel
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 122 Droomverdrijvend dier
wekt mij op jubeltonen
om kwart over vier…
coda
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 59 in een korte droom
is het leven eindeloos
als in het begin…
Het verlaten huis
poëzie
4.0 met 1 stemmen 421 Als in een huis in de onderwereld, waar
De stille vader en het stomme kind
Elkander aanzien - zó zit ik gebukt
Over mijn boeken in dit donk're huis.
En tegenover me aan de tafel zit
Dat stomme kind der sombere gedachte,
Mijn stille weemoed met het bleek gelaat,
Mijn stomme weemoed met het donker oog,
Die niemand ziet dan ik, - maar áls…