Alle inzendingen

Als ik een wensgod was het woord dat niet bestond zou het wachten groter dan de rij voor de hemel zijn Als ik die wensgod was het woord dat nu bestaat zou daar onrust groeien en gevechten uitbreken Als ik god van wensen was zou ik willen dat de rijen met die mensen bestaan er zouden dan geen wensen zijn…

Een verliefde knaap uit Westerwolde, een boerenzoontje, doet zijn rugzak open en zegt op 'n sympathiek toontje "Héél leuk om kennis te maken, meneer ! Ik heb iets mee voor u ... een schorseneer, en voor uw vrouw een savooi en voor uw dochter een boontje !" ...…

Bij de opkoper schrijf ik levensverhalen -- van de inboedels.…

jouw jaardag ziet terug op wat was kijkt vooruit ook naar wat komen mag gehoopt of verwacht jouw jaardag reflecteert hoogtepunten naast lessen ook van verlies en tegenslag die daarbij horen jouw jaardag is het feest vieren van groeien en leren wie jij bent en doet voor de mensen om jou heen jouw jaardag is een dag van samenzijn…

ik zag super lange slanke vingers gretig graaiend in de letterbak naar het ultieme sluitstuk word zij wilden hun beeld een magische uitstraling toedichten met een unieke vondst als nieuw waarmee een wereld wordt ontsloten die lang alleen droomde van een bestaan met een glorieus begin in een universum vol zelfbedachte…

Al bijna tachtig jaar geen oorlog meer Een goede reden om te vendelzwaaien De wimpels waaien zachtjes heen en weer De zon schijnt en de vreugdevuren laaien Al bijna tachtig jaar geen bommen meer Sirenes, kelders om te bivakkeren Dank Tommy, Redtail, Yank en Poolse Beer Iwan en Aussi voor het vijand weren Al bijna tachtig jaar voorbijgegaan…

In de donkere straat Waar-et belletje gaat, Kletst-et deurtje al rinkelend open: Komen in ’t kamertje klein Bij-et lampegeschijn De kleutertjes binnengeslopen. En ’n dappere vent In z’n knuistje ’n cent, Stapt naar vóór en blijft grinnikend zwijgen Tot de koopvrouw geleerd Zijn fortuin inspecteert, En vertelt wat-ie daarvoor kan…

De zonnebader blijft te nonchalant, het KWF doet veel om te voorkomen dat u wordt aangetast door melanomen, zo staat er straks een smeerpaal op het strand. Is dat u nog te veel als luieraar? Wellicht staat er een smeerkees voor u klaar.…

Ze wil de lente beginnen, de wolken opmeten, de blinddoek vergeten. Ze zal de rozen nog snoeien, de druiven zien rijpen, een list voor de jagers verzinnen. Laat haar ontdekken dat alle bloed rood is, dat vrijheid niet dood is, en grootspraak niet groot is, maar dat ze rijk wordt hoe meer ze zich geeft. Ze wil het zwijgen aanleren, nog even…

Vrijwel volledig verdreven uit de verste vezels van haar lichaam haar gelaat een ernstig gekerfd vensterraam bijna afgestorven van geluk koestert onder het wollen gebint de moeder haar kleinood als een meer dan kostbaar kind. Kwetsbaarheid baart tederheid. Laten we stil zijn.…

Twee minuten stilte om te helen wat gewond is. Twee minuten stilte is alles wat ik vraag, om te herdenken allen die ons ontvielen door oorlogsgeweld gisteren en vandaag.…

Joplin zong het al vrijheid betekent slechts niets meer te verliezen hoezo ben ik vrij zolang ze jou martelen jij gevangen bent waarom vier ik feest terwijl jij stil verkracht wordt in je eigen bed hoe kan ik vrij zijn zolang mensen onvrij zijn zusters en broeders verbonden in bloed druppels in een oceaan we zijn…

Al genietend groeien de dromen als bloemen en leven de menselijke fantasieën koesteren de dagen zich in licht en zonneschijn tot 's avonds de maan samen met sterren de hemelkoepel bezaait met beeldend romantiek. En vanaf de vroege ochtend zingt een kleine vogel en maakt de dagen tot een feest vol muziek samen met jou wordt het leven een dans…

door en door doortrapt moordmachine sobibor onvatbaar verdriet…

soms sluimert een omhelzing in de couveuse van iemands ziel soms schemert zij door het glas een vluchtig ontwaken uit de roes van bitterzoet verdriet ze strekt haar armen uit omhult je met serene troost op een kalme regengrijze dag…

er groeit een dorp bij een kerk dicht bij jouw hart staan koeien in de weide je staart verlegen naar een veranderd landschap op het natte schilderij iets goed observeren naar onbevangen waarheid is belangrijk, zeg je en niemand spreekt jouw verfkwast tegen in de groene boezem van de vergeten stad…

Is het een oorlog? Zo zou ik het niet noemen Bij een stand van 35-1 mag je waarheid niet verbloemen Hoe noem je het dan? Strafexpeditie is het woord dat bij 35-1 hoort Sommigen gaan verder en spreken van massamoord…

Als de woorden zijn gesproken En de kransen gelegd Spreekt de stilte...…

trouwe vriend weer samen nu aan de overkant van tijd met jouw liefste lief het glas heffend gevuld met witte wijn de jaardagen vierend met de vrienden hier die zo ver weg toch heel dichtbij met een lach en traan de verhalen herhalen die ons verbinden blijven…

Ik doe mijn gedicht aan, om me te laten zien -- mijn open wonden.…

Wiens kind ben ik geweest wat heb ik ooit geweten dan enkel maar het heden van wie mij borgen in hun schoot? onzichtbaar voor elk oog altijd onuitgepakt gebleven hun koffers in die donkere hoek met niet te openen sloten soms snerpten heel opeens wat kreten als ijzel door de kamers ontweken stille tranen de beklemming van mijn vragen…

Bevrijdingsdag, geen moment te verliezen onzekerheid over wat je wilt, moet en mag. Angst vanuit het verleden en voor de komende dag zoekend naar ruimte om te kiezen.…

ieder heeft een eigen blik op het verschijnen van een plotselinge bliksemschicht ik grillig lijn en kleur in een gigantische speed elkaar explosief ontladend waarbij het netvliesbeeld de blauwdruk van een persoonlijke werkelijkheid geeft we kijken om ons heen maar dit panorama is een deel van het geheel een volgende blik laat…

Ingegeven bij Krugers intocht in Den Haag. Opgedragen aan Volksweerbaarheid. Op, burgers, op! Laat luid ons lied nu klinken Ter ere van de vaderlandse grond: Hier zag men, de eeuwen door, de vrijheid blinken Te midden van een volk dat dwang weerstond. Hier streden wij voor 't recht om vrij te denken, Wij staan er pal voor noch tot…

De meimaand opent jonge, prille bloemen En vogels kwelen wéér het liefdeslied Natuur vernieuwt de tuinen, maar míj niet Waaróm niet? Eerlijk kan ik dat niet noemen Helaas ben ik allang niet meer vers groen – De mens mag lente nimmer overdoen…

Dit wordt ons niet ontnomen: lezen en ademloos het blad omslaan, ver bij de dagelijksheid vandaan. Die lezen mogen eenzaam wezen. Zij waren het van jongs af aan. Hen wenkt een wereld waar de groten, de tijdelozen, voortbestaan. Tot wie wij kleinen mogen gaan; de enigen die ons nooit verstoten.…

De toegangspoort is symmetrisch Een verdwijnpunt in het niets Veel sporen zijn verdwenen bakstenen zijn gedenkstenen Hier sta ik nu In het centrum van het kwaad Een vrij individu Omgeven door prikkeldraad Alles is vierkant Alles is recht Ik zoek naar een uitweg Ergens daar In de heg…

Gaea ik ben moeder, Almoeder Aarde; ik geef leven, dood en wedergeboorte; ik geef gul uit overvloed van mezelf; ik geef, maar soms dan neem ik. Pan luister: spring en dans mijn kind, groeiend, volg mij lach en zing en speel mijn kind, stoeiend, volg mij leef en drink en lief mijn kind, bloeiend, wees vrij vrij mijn kind, met mij. Aphrodite…

Eigenlijk doet het me niks en zal het me een grote zorg zijn maar soms wanneer ik denk Dat Bosma waarachtig is dan voel ik wrijving met zijn intrinsieke verbinding van hem en zijn PVV…

een breedlachend gezicht jouw gezicht het jouwe en jouw afwachtende blik schuif wat op kijk hier sta ik hier ben ik hier zijn wij allemaal vergeet ons niet zie ons zolang je leeft wij zijn niet voorbij…