Alle inzendingen

Een klok slaat aan de overkant. 't Is laat. Je telt de slagen niet, je kunt ze dromen. De jaren lopen, denk je, ook wel zonder dat. Tot hier was er een weg. Die eindigde in wat. De Dordtse Kil, de Rijn, de Nijl de Lethe, Deze omgeving is in wachttijd opgelost. Je hebt de laatste pont gehaald, voorlopig. Vroeger ging die precies om middernacht…

De rupsen in een cocon De vlinders op de bloemen Met grote voorraden aan 'goud' Zijn zij de juweliers van de- ze wereld Die zonder deze gevleugelden Ineen zou krimpen tot een zo Goed als stuifmeelloze bol Geen odeur, dus geur Geen kleur…

Gij kent de diepte niet der donkre dalen, Waardoor ik huiverend ben heengegaan, Had ik één taal, meer dan der mensen talen, Nog zou mijn Lied het u niet doen verstaan. Maar ook gij kent de bonte bergen niet, Waar Gods wil mij machtig heeft heen geleid, Waar het hunkerend oog de verten ziet, Van 't Heilig Land tot de open zee gespreid. Wie met…

mijn bomen bloesemend in blauw mijn doden in de grijze grond vergaand vergeten…

Ik wil het nog niet, niet al naar huis, alsjeblieft -- mag ik opruimen?…

Zijn kamer was vier deuren verder dan die van haar. Ze liep met een rollator, het lopen viel haar zwaar. Soms zag hij haar beneden, in de huiskamer of bij de bingo. In de zomer zat ze, net als hij, heerlijk buiten op de patio. Hij was al oud, maar erg verliefd, ook al was zij ver over de tachtig. De leeftijd deed er niet toe, hij vond…

midden in een licht verhaal wordt het mij zwaar te moede verander ik in een met droefheid belast persoon voelde het gaan tot in de extensies van mijn lijf en aards bestaan waar alles om mij heen tot grijze steen verworden is de transsubstantiatie was algemeen dat kon ik met eigen ogen uitstekend waarnemen mijn verhaal stokt…

Ze zaten met z’n vijven bij elkaar, Om eerst eens samen ‘grondig’ te bespreken, Waarover zij het vooraf oneens leken, En eindelijk was het rapport toen klaar. Bedankt voor ruim twee maanden tijd verkwisten, En zeggen wat we heel die tijd al wisten.…

Er is nog nooit een mens geweest die een korrel aarde heeft bezeten. ------------------------------------------- uit: Lunchpauzegedichten (1974)…

Toen zong er, zonder zorgen, Daar in de vroege morgen - En dat klonk zo jong, zo blij - Een boer die was aan 't ploegen; Hij zong voor zijn genoegen Een klein, oud lied daarbij. En altijd weer van voren Af aan trok hij de voren Tot in de verte van licht, Met de beide willige paarden Door de rulle wolkige aarde Naar het zilverig…

De bezigheden in het daagse leven, die als vanzelf voortgaan, zijn elke dag weer een gunst van onze Hemelvader.…

Valentijn, och mijn lieve mooie Valentijn ik kan daar wel duizend uren over praten Bloemen krijgen vindt ze beslist niet fijn die pluk je niet die mag je dan staan laten Wellicht kun je mij dit nauwelijks geloven maar ja daar kan ik weinig aan veranderen Al die jaren zijn voor ons wel omgevlogen wij zijn niet de enigen, zeker ook anderen…

Een vriendin hebben die jarig is op Valentijnsdag Een vriendin gehad te hebben wiens ex Valentino heette Dan vrienden hebben die het zo’n beetje met mij vierden Nu jou en mij en met elkaar wel blij Hoe lang dit spel van jij en ik, van heel intens toch vrij van 't mens-zijn herontdekken van alle functies, alle plekken De merel hoorde…

wit is de jurk in het stille ochtendlicht wit de wapperende vlag uit de kapot geschoten muur wit de woedende knokkels van de gebalde vuist wit de gevangen geesten in een web van rokerige mist wit is het gelaat dat in de ijle verte staart wit het roerloze doek dat leeg op beelden in pigmenten wacht wit is de razende storm die…

Denken aan winter zowaar een vredige rust in stilte gehuld Wind waait door het park eenden bij winterse plas delen laatste nieuws Storm in de vijver twee woerden zijn zo verliefd weet niet wie zij kiest…

Met heel mijn hart roep ik U aan waarheen zou ik anders moeten waar zou ik anders met mijn dank moeten gaan elke dag als wij weer Uw zon begroeten. Iedere nacht ontvangen wij weer kracht de nieuwe dag Uw schepping te bewonderen de wonderen door geen mens bedacht wij kunnen ons slechts in stilte verwonderen. Stuur ons de liefde door Uw…

is de bewering van; ' aan alles komt een eind ' ik zal er nooit aan wennen afscheid nemen van mensen en de dingen die voorbijgaan natuurlijk zijn er de herinneringen maar ook die zullen spoedig vervagen in mist van tijd rest ons slechts het berusten en het gedogen van vergankelijkheid…

Een vechter in gezamenlijke strijd Raakt vleugellam als hij als zwakste schakel Een joint mist, een scharnier van een tentakel En toe moet zien hoe gaza wordt 'bevrijd' als bibi onverminderd door gaat vechten in weerwil van humanitaire rechten…

Opa, verhaaltje...... Over een heks Lieve of gemene heks? Heel gemene, supergemene, mega mega gemene heks Dan wordt het wel heel eng Doe dan maar gewoon gemene heks…

zachte regen beroert de delicate schoonheid van huiverende kersenbloesems op ranke twijgen wiegen witte vogels wij lopen uit de langgerekte dag jij fluistert dat we voor geluk zijn geboren de bergen hullen zich in wolken…

Ik lik aan alles en nog kan ik niet kiezen -- waar ik zin in heb.…

ik leef in mijn gedachten rennend door een tunnel van angst muren kijken mij dreigend aan de angst is overal, in mij, naast mij, voor mij, achter mij, boven mij ik ben vervuld van angst hijgend ren ik door naar het streepje licht in de verte eindelijk kruip ik uit de tunnel naar het licht ik voel dat mijn gedachten de angst…

gekleed in lange banen wit en blauw zweven zij de zalen in en uit met een warme blik voor ieder de hand een opbeurend woord en een verfrissende drank vleugje liefde en betrokkenheid het is geen verplegen meer maar samen weer op weg gaan door genezen in actief herstel en liefst vandaag we zijn te lang stil blijven staan…

Het werd wat ingewikkelder vandaag Om met F35-onderdelen Van ons nog genocidetje te spelen Met dank aan het gerechtshof in Den Haag Maar Netanyahu ziet allicht terstond Meer grond nog voor een aanval op de grond…

Ik zie op mijn oude handen - hun taak is bijna gedaan - Brachten ze eer of schande? Brachten ze zegen aan? O mijn handen! Mijn handen! Nu moeten ze spoedig vergaan. Ze hebben al rimpels en vouwen, vlekken bruin, die geen water wist. Ach! Al te groot vertrouwen! Wat hebben ze vaak zich vergist - Mijn handen! Mijn handen! Hoe dikwijls hun…

Ik verbind hem met touw, met mij, met handen aan het bed. Verbonden beginnen wonden pas echt. Met zorg snoer ik de mond, verblind de ogen. Toegekomen, klaar, begin ik met ontbloten. De rand, de binnenkant. Geheel ontdaan verzoekt hij, deze om genezing. Maar ik lig hem zwaar, ik ben op hem gebrand. Ik ben de bovenhand, tot de tanden…

De dagen schreeuwen in het oor van mijn hart En ik wist niet dat mijn zo goed gebouwde huis op zoveel plaatsen tocht binnen kon laten Dan maar de jas aan en de Rijn opzoeken Ik loop de kribben af De oeverkiezels over Diep In water Zak Tot later Met mij zakt de zon mee af We worden klein en helder Kalm mijn hart nog even suikerzoete…

Tien weken lang gedonder in de tent Twee-en-een-halve-maand niets dan geruzie Voor Timmermans rest er maar één conclusie: 'Terug bij af!' Wat werd er nou verkend? Yesilgöz wil vooruit, met Plas en Geert Zelfs als het 'Hoe nu verder' hen ontbeert…

De sloop van het huis veegt alleen maar stenen weg. Het thuisgevoel blijft.…

het zal bijna tien jaar geleden zijn de laatste keer dat ik je zag je bent nog even kranig maar zachter van karakter je voeten lieten mossen toe te groeien de jaren gaven je diepere groeven sommige werden holen waarin spechten zich verschuilen je verloor een tak maar niet je kruin je was blij dat ik je zag richtte je op, groette…