5878 resultaten.
Blindelings ?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 193 bitsheid hebben afgelegd
en het duister zichzelf met zwart
fluweel heeft gedrapeerd, waarin
een minstreel zijn fluisterwoorden
onbelemmerd uit zijn hart en luit
laat stromen en in alle toonaarden,
na jaren van eenkennigheid kan ik
mijn gekozen vrede blindelings
componeren om met iedereen te
kunnen musiceren, is het of de
ring van het bestaan…
Zijn
gedicht
3.0 met 24 stemmen 9.350 Als ik mezelf had mogen scheppen, zou ik minder
fouten hebben gemaakt. Ik liet mij niet zo verdwalen
tussen het gebrekkig zijn en het gebrekkige zijn.
Ik gaf mij broodkruimels om de weg terug
te vinden, al weet ik niet welke weg dat was en waar
die eigenlijk naartoe ging en hoe die heette.
Ik at het brood in plaats van het te strooien…
Als de tijd rijp is,
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 578 werk ik een
aan een symfonie, in een
wervelende universele ouverture
wat onmerkbaar de vervelling
van natuur en de verveling van de
mensen tegenhoudt, compositie uit
de achterkant van mijn repertoire,
noten van melancholie, ontsproten uit
de couleur locale, een roes waaruit
het onmogelijke mogelijk lijkt om
vrede te sluiten met het bestaan…
Éénzijdig dualisme
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 153 Als je kijkt uit je raam,
zie je niets staan
Als je iets hebt,
laat je het gaan
Als je vraagt,
komt er een antwoord
Als je spreekt,
wordt het niet gehoord
Als je dit doet,
dan doe je dat
Als je iets moet,
valt daar het gat
Hoe zeer je alles lief hebt en alles haat,
Alles kan alleen maar zijn
Als alles niet bestaat…
Morgendeken,
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 Blouse in de warme wind
gevuld als bollend zeil,
bezeilt de zon , haar maan
tussen huid en hemel,de
eclips van het bestaan
ontstaat de blozing van een
omhelzing, kom in de armen
van het windekind wat tussen
witte donzen en naar naakte
wolken voert zich tot een speelse
lichtval om de monden spreidt,
de bron van oorsprong tot een
brede…
De echo van mijn bestaan
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 278 Ik word niet vergeten
een echo van mijn bestaan
zit in jouw hoofd
ik zit stilletjes in je hart
daar ben ik geborgen.
In jouw ogen
besta ik
en in je lach
lach ik mee.…
Mijn lente huivert
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 356 dat ik zo-even jouw liefde
niet verstond, mijn leven
verafschuwde in de melaatse
ogen van de nacht, de zucht
naar wat ik meer had willen zijn
drijft deze dag naar de zin
van dit bestaan
het sterven kent geen namen, het kiest
naar de redeloosheid van begrip, vergankelijkheid
treft ons allen maar geef mij de ruimte
om klein te zijn
ik…
afscheid zonder te kennen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 298 wat ik ook vermag te wezen, de tijdlijn
scheidt mijn discrepantie en hallucineert
zonder het vermogen tot herstel, een treurnis
is als een gebroken hart met in het midden
een lamgeslagen vleugel
het beeld herrijst en herroept de enkelvoudige
zich aan te sluiten bij de meute, trendvolgers vertragen
hun tred en wankelen bij een linkse tegenwind…
Doel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 118 Wat is een mens nu meer
Dan een wezen dat slechts
Voor één enkel doel wil gaan:
Het leven af te sluiten met een
Zichtbaar bewijs van zijn bestaan…
De Waarheid Van Het Bestaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 289 Zoek niet want eens, onverwacht, dient het zich aan,
en ervaar je de waarheid van het bestaan…
Voorstelbaarheid ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 36 De tijd verliep en reisde met ons mee, de handen klam
In een greep die verslapte in de dwaze plannen voor een
eindgevoel wat zich van ons verwijderde op de versleten
treden, waar de voorstelbaarheid aan was voorbijgegaan,
ik probeerde even niet te bestaan.…
Eenkennig?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 63 bitsheid hebben afgelegd
het duister zichzelf met zwart
fluweel heeft gedrapeerd, waarin
een minstreel zijn fluisterwoorden
onbelemmerd uit het hart en luit
laat stromen en in alle toonaarden
na jaren van eenkennigheid kan ik
mijn gekozen vrede blindelings
componeren om met iedereen te
kunnen musiceren is het of de
ring van het bestaan…
onder dak
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 70 midden op de dag waren
we onverwacht onder dak
ergens in ons leven
in het kruis dat schemerend
over het patroon vloertegels sluit
teken van geloof
warm licht
zonneveren in het schip
stoelen op paden
aan een straat
recht ontvangen genade
je hand wandelt even
over een rij kaarsen
waaraan donzen vlammen
ontspringen
voor bescherming…
Hamlet
gedicht
3.0 met 9 stemmen 4.904 Ik besta
dit betekent
ik leef, ik adem
ik heb pijn.
Ik besta
dit betekent
ik lees, ik schrijf,
ik eet
wanneer ik iets te eten heb.
Ik besta
dit betekent
ik denk na,
ik vraag mij af
of ik besta.
--------------------------
uit: Gedichten 1957-1970…
Als een schim heb ik een bestaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 Als een schim heb ik een bestaan.
Beschouw ik op een afstand het
leven met een lach en een traan.
Mijn hart klopt voor het
gelijke recht. Ik zoek de waarheid
waar hij niet wordt gezegd.
Is mijn leven niet ongelofelijk
saai? Ben ik een lafaard die om
de waarheid heen draai? Ik draai
mijn rondje, maar ik vind nergens
mijn plek.…
Het werkelijke bestaan?
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 28 uit het verleden
baarde in een
sacrale metafoor en in
het daglicht vergaarde
in de fluistering
van stemmenrijk en
vanuit het bladerdak,
van eigenwaarde
met energie geladen
door uitzicht van de dromen
in inzicht openbaren daardoor
onsterfelijk te worden,
zijn we van ver gekomen
om te blijven hopen op de
werkelijkheid van het bestaan…
Geboorterecht
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 338 Ieder mens is het waard om zielsveel van te houden
Ieder mens is het waard om hier te mogen zijn
Elk mens heeft het recht geboren te worden
Te mogen bestaan
Te leven
Te zijn
Wie een ander dat recht durft te ontzeggen
Wie vindt dat een ander hier niet mag zijn
Die heeft blijkbaar veel ruimte voor zijn ego nodig
Bang een straaltje…
zoeken naar
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 162 de aarde is niet langer plat
doch redelijkerwijs
het fornuis braakt gekookte melk
het gas vergeten
er smoort een vroege ochtend in
lichaamstaal en hoofdelijke stemming
we hebben onszelf onthouden toen
iedereen vergat ons te weten
hoe vind ik mijn huis terug voorbij
de kruising van wegen
een streep licht tussen nachten
of mens onder…
To be or not
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 31 sterven gaat vanzelf
leven is moeilijker
je doet het maar een keer
sterven ook
en daarvan ga je dood
het fortuin
is het hebben
noch het zijn
ongeborenen zijn uitverkorenen
de beste waarborg tegen levenspijn
is er nooit geweest te zijn…
Er komt iemand bij mij
poëzie
4.0 met 3 stemmen 352 Er komt iemand bij mij, die 'k nimmer zag,
en uit-der-mate vriendlijk, die mij zegt:
‘Gij weet, ik berg iemand in mijne woon.
Neen: er verbergt zich iemand in mijn woon.
Ik zie hem niet, maar ben in hem begaan.
Ik ken hem, en hij is mijn liefst bezit...’
- Ik durf niet zeggen dat die vreemdling liegt.
Ik durf niet zeggen dat zijn gast…
We bestaan
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 129 Een vrouwtje of een mannetje onderweg
tijdens zijn bestaan. Somtijds regen na
de zonneschijn, maar zo nu en dan een
duikelaar na een verwoestende orkaan.
Een vrouwtje of een mannetje in hun levensdrang
kennen hun eigen baan. Het verlangen overheerst
bij hen om iets te betekenen in hun bestaan.…
ijzervoorraad
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 42 ijzer in mijn bloed
ooit in een supernova
toevallig ontstaan…
De herfst van ons leven?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 171 Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter
van ons tijdelijke bestaan hier op aard
denk ik; alles, maar ook alles
Was het me meer dan waard!
Dus herfst kom maar op, winter
pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan
In dit mooie aardse wereldse bestaan!…
Alsjeblieft
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 Luister naar mij, zo half als ik ben
Praat tegen mij, praat over mij
tegen je liefsten, tegen je vrienden
Praat!
over mijn grote ogen, mijn dwaze dromen
En ik, wat ik wil, is van alles
vertellen dat jou raakt
Ja, dat is het
.....Alsjeblieft, dit is wie ik ben
.....Hier sta ik, bloot voor jou, ja
.....ik ben bang
.....Hier sta ik, stil in…
Lofzang
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 moeder Aarde
vader God
broeder Zon
en zuster Maan
en ik
die het liefst van al
niet had bestaan…
Een eigen tijdpad
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 38 er zal een
knop worden
omgezet waarvan
de werking een
eigen tijdpad in
de toekomst
heeft gelegd voor
de geschiedenis
van het nieuwe
menselijk ervaren
wij leven samen
met anderen en alle
zaken om ons heen
in een grotere
interactie dan wij
ooit hebben geweten
zo ook zijn onze
patronen in de
maatschappij al
generaties ingeslepen…
Een dakloos bestaan
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 767 Hij had bewust gekozen
Voor een dakloos bestaan
Woonde liever in dozen
Vrij door het leven gaan.
Heeft veel moeten leren
Om te overleven op straat.…
Verloren bestaan
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 48 daarvoor
heb ik teveel
geleden in
de tijden dat
het goud in de
morgenstond
voor een nieuwe
dag uitbundig blonk
door afzien
en wegkijken
het nooit meer
willen horen bij
al die gedrogeerde
lijken zonder sprankjes
eigen wil in de kill
je zelf mentaliteit
nog bloedden
herinneringen
aan stukjes leven
in nevels van
verloren bestaan…
De zin van het bestaan
hartenkreet
2.0 met 23 stemmen 1.546 De zin, de kern, de ziel
van het bestaan,
is soms zoek, zo lijkt.
Dat die juist waardevol
hoort te zijn, dat blijkt.
Wordt er nog gesproken,
ook nog wel gekletst?
Maar wordt er ook gepraat
en wordt er nog gehoord?
Hoeveel geluid moet je
maken, om te zorgen, dat
de woorden ook de ziel
nog raken?
Wordt er nog geluisterd?…
Over de grens van bestaan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 581 Een laatste herinnering
blikt zijn oog voorbij
tranen vloeien rijkelijk
in het donker van de nacht
waar hij nog altijd wacht
op het fragiele wezen
van de groene wouden
in het nevelrijk bestaan
dan heft hij zijn zwaard
doorklieft zijn hart
zijn bloedend hart
zonder haar wil hij niet leven
en even
in een laatste moment
ziet hij haar…