Over de grens van bestaan
Een laatste herinnering
blikt zijn oog voorbij
tranen vloeien rijkelijk
in het donker van de nacht
waar hij nog altijd wacht
op het fragiele wezen
van de groene wouden
in het nevelrijk bestaan
dan heft hij zijn zwaard
doorklieft zijn hart
zijn bloedend hart
zonder haar wil hij niet leven
en even
in een laatste moment
ziet hij haar zweven
hun beider zielen zullen samen zijn
Geplaatst in de categorie: verdriet