Alle inzendingen over luchten

De woorden moeten als wolken langs de blauwe lucht varen en met een zucht tot bedaren en stilstand weten te komen.…

voortdrijven op de wind los weg van het bestaan dat onderlangs verglijdt slechts een spiegeling als spoor van presentie…

Naakte waarheid in een zachte adem longen proeven zilte lucht langs oude lanen en wegen in de mystiek van mijn eenvoud witte meeuwen in hun vlucht zoekend naar de juiste winden ontdaan van alle oude kwalen vragend aan mijn lieve vrienden waar alle sterren zijn gebleven in de verre weidse luchten wat is er waar van de geruchten het…

kijk nog éénmaal om, richting een waterval van tranen het gaat duidelijk om de vorm als de verbeelding dromen ,zachtjes aan verlaten streepjes veraden het seizoen en alles loopt op sloffen de uren en poen dit leven valt te poffen schuld en onrecht staan samen aan een tafel vol waarheid wij zeggen samen zachtjes amen wierook stijgt boven…

de tamtam slaat zoveel hij dragen kan totdat een man uit zijn mond kruipt hij laat het regenen om naar gisteren te kunnen kijken het raam hangt zich op aan zijn schaduw, de vlag halfstok ik kijk naar binnen en naar verloren liefdes terwijl hij zijn hoed van stro opeet hij geeft haar een naam die hij vergeten zal en vaart verder op…

Vandaag, werd lucht adem voor me. Morgen zal alles anders zijn. Vlinderlichte zoenen op mijn wang. Gebaren teder en zacht! Gisteren is weg. De schaduwen ze verstikten zichzelf! Geen angst of bitterheid meer. Ongekende rust, ze beheerst me. Morgen zal het anders zijn. Mijn dromen ... Ze worden gedeeld!…

plots kwam hij op met een kracht die ik niet voor mogelijk had gehouden de broekspijpen fladderden rond mijn kuiten heel even maar alleen de lucht bleef wat langer hangen…

schijn een beetje volle maan dan dwalen wij zonder te verdwalen zweeft de loden last ver weg luchtig als een veertje vangt het hoofd weer dromen tussen wolken waarbij zware tranen drogen in een zachte wind…

Ik heb het keurslijf afgelegd en zuig mij vol met lucht, zwelgend in mijn eigen ik. Opstijgende gewichtsloosheid, waarvan ik als 't uiteenspat merk, dat het een zeepbel is ..…

Op dat moment verloor ik mijzelf Ging vol en compleet, hele- maal op in jou Gecontroleerde volwassen eenheid In jouw weergaloze warm- tebron sta ik voldaan en onge- kleed, zonder jas Jij peilt, zucht, kust en haalt adem voor mij Spant spieren vol van geluk Doet wensen voor ons liggend op de maan Jij verlicht, staat op, verdwijnt…

Na het oorlogsnieuws snakt de huilende ziel naar Hollandse hemels…

Hoe kwam ik er eigenlijk toe Eens mijn hart te luchten. Een einde aan het gepieker Weg met al dat zuchten. U kunt ook eens proberen Zaken luchtig te bezien. Het voorkomt veel ergernis En lucht op bovendien.…

Och, en ach, met een lach nemen we afscheid van een broeierige dag terwijl we naar boven kijken met een diepe zucht valt het water verkoelend uit de lucht…

Over van alles Heeft hij zich druk gemaakt, Zorgen die nooit Konden wachten tot morgen, Het hier en nu geteisterd Door donker dat hem de adem Dikwijls beneemt - Nu is alles anders En beseft hij dat Alles wat hem bedrukt Niet meer is dan hooguit Lucht in de eeuwigheid…

we voelden dat koele briesje over ons heen zeiden dat dit alles was wat we nodig hadden deuren en ramen werden opengezet onze zomerziel zong wrevel weg we beantwoordden elkaars vragen stil soms verleidelijk tussen de nergens eindigende lakens van de nacht maar ach, wat wisten wij van elke schakeling, spanning samen en nooit meer…

de lucht rekt zich uit, voor de alsmaar stijgende zielenzee…

Elektriciteit in de lucht. De spanning geleefd. In ziel en hart. Dit moment beleefd. Door vlammen en vuur. Huid tegen huid. Tussen tong en lippen. Een zuchtend geluid. Ik bibber en beef. Ik neem en ik geef. Tussen passie en strijd. Ik voel dat ik leef.…

Eindeloos kijken naar een onvolmaakt mooiheid Lucht in volle bloei.…

De lucht kleurt en vormt als een nieuwe schemering zo dromerig mooi…

en met een zucht, gezocht naar 't blauwe rood ik stikte haast in al dat grijs geweld was door mijn angst voor liefde reeds gedood als jij niet zocht, niet tijdig had verteld van niet veel minder dan geluk voor mij je weet niet half hoe reuzetrots ik was dat jij mij hoger achtte (zelfs de zon voorbij) die trouwens mooi stond bij jouw blauwe…

lente in de lucht die ik onbezonnen zucht fladderend in mijn hoofd zonder teugels Lente in de lucht lente in de lucht lente in de lucht die de vlucht beloofd van ontelbare vlindervleugels…

Tranen stromen over mijn wangen, ik zie die mij zijn geboren Dan dragen de vlinders mij hoog in de lucht, de dood sluit het vensterraam.…

Is het misschien nieuwsgierigheid het ademloze snakken naar de kick die me bijna verstikt op weg naar de overkant als een koorddanser tussen hemel en aarde die zich opwindt over de hoeveelheid lucht die hem langs alle zijden omringt de proporties van de realiteit verdringt zijn veren met honing ingesmeerd een sprong in het duister waagt…

je ademt sombere lucht en je verdriet trekt als flarden koude mist over het vlakke land…

in jouw verhalen hoorde ik je hart kloppen zag ik hoe jij verschrikt je ogen opsloeg ging je stem door spanning omhoog en donkerde droefheid je spanningsboog vingers en handen hadden lucht als decorum zij namen ons mee alsof we daar gewoon hoorden jij raakte ons altijd in het diepst van de ziel omdat jouw warme…

Een zogenaamde "professor" in Vught, Verkocht al jaren "gebakken lucht" Je kon het niet ruiken En absoluut niet gebruiken Hij is nu voor justitie op de vlucht!…

De hete, zwoele nacht verfrist zich aan de lichtwordende horizon Zon wisselt met stralen striemende regen en donkere luchten met stralende zonsondergangen Afgespoelde, diepademende bladeren flapperen Wapperen Ruis en muziek in de wind De zon wordt begeerd De zon lokt Sappen vloeien anders Zonnige warmte stroomt alleen verder in de wortels…

zij omvatte ademloos mijn huid ik had geen lucht meer voor vocalen maar in de bellen die stegen en daalden kon men mijn boodschap uitstekend vertalen er was geen huis we stroomden in en uit al naargelang de stroming en stemming van de zee nooit waren wij alleen vissen zwommen net zo gebonden als vogels vlogen in hun rijk alleen…

wij hebben nog nooit samen gedroomd tot ik jou gisteren ontmoette een echte no where plek vol met niet te duiden eigen aardigheden in een sfeertje zonder eigen plek inwisselbaar voor overal en nergens verloren zonder stek met jou kwam licht naar binnen in een warme kleur als wonder uit het eerst beginnen glazen lucht…

als ik meega met de wind zo maar naar verre streken krijg ik dan heimwee naar mijn lief als ik daar los kom van de wind daar in die verre streken weet ik dan wel hoe het leven gaat als ik daar adem van die wind in die vreemde streken mis ik dan mijn hartedief want vaak is die wind ginds in die verre streken toch ook maar lucht gebleken…