214 resultaten.
Drempelloos is de entree
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 260 op onze liefde
mag ik je rondleiden mijn bruid
drempelloos is de entree
overweldigend het licht in
ruimte om te groeien voor ons twee
ik heb je hand gepakt
samen op de trap naar boven
woordloos straalden zacht je ogen
het uitzicht bracht
de wereld dichterbij opende
meer vrijheid tussen jou en mij
later hebben we het huis gewijd
bekleed…
Nummer 8
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 147 de lucht van de lege straat
kent een stadse geur
de stilte is vreemd
ik ga voorbij
de verlatenheid,
aan de linkerzij,
deur voor deur
doeken dienen als luiken
immers de hitte speelt op
het beklede raam
sluit de wereld buiten
de oude man op nummer 8
ontmoet alleen zijn naam
hij denkt in dromen
over de wens naar morgen
als zijn naasten…
licht dat uren schemert
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 329 bomen staren in de mist
huilen druppels op de straten
het geluid vermindert zicht
de stilte voelt verlaten
gevangen in het grijs
dat kilte is gaan dragen
bekleed met witte rijp
als de vorst is aangeslagen
takken wijzen troosteloos
verloren naar de hemel
aarde lijkt wel bodemloos
in licht dat uren schemert
stappen dempen in het…
Zoekend naar idealen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 De zon, de witte landerijen,
De eindeloze horizon
Dat is het land waar ik ben geboren
Mijn prille leven eens begon
De ruime velden bekleed in wit tenue
Waar, als straks de seizoenen wisselen,
Het nieuwe leven weer tevoorschijn komt
Mijn hart ligt daar in kleine dorpen
Ergens verspreid over het vlakke land
Niet opgesloten tussen vele muren…
spinnetje
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.138 Mooi lief spinnetje in je web
Je zilveren draden bekleed met douw
Altijd ijverig aan het werk
Maakt de mooiste mozaïeken met je spinnentouw
Je web zo fijntjes en met zorg verkregen
Met kleine insecten en vliegjes behangen
Met je prachtige kunstwerk tussen de struiken
Weet jij zorgvuldig je prooi te vangen
Klein grappig spinnetje werk maar…
een hedendaagse sprong
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 470 ik mijd de dag
als bomen de lucht bekleden
enkel met kale takken
die snijden dan
door luchtige dromen
en doen vooruitzichten
wezenloos knakken
ik mijd de nacht
als bij volle maan
alles helder schijnt
maar de zon
achter de einder
is geslacht
en in de oceaan
verdwijnt
ik mijd de dag en de nacht
een etmaal lang
spring over het…
Ode aan een dichter
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 287 op een hoogte
planken met tafel en stoel bekleed
zit hij
met woorden
in zijn wereld
haast roerloos
slechts zijn lippen bewegen
de ogen schuiven in stille gang
achter glas in korset
hij zucht zijn gedicht
naar oplopende treden
in de schaduw
voetstappen verwijderd
van beschijnend licht
een karaf siert
zijn verstilde mimiek…
Schimmenspel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 199 woorden stuk
als in een draai van ongeluk
de glans zijn oog verlaat
en koud zijn hand gesteente breekt
er laveloos de draak mee steekt
als in verharde kramp
de droom slaapt zich aan diggelen
waarin het wonder zoekt
naar ‘t antwoord die de vraag niet weet
omdat het boze vloekt
Met handen uit de was gekneed
wordt hij nu met de dood bekleed…
WITTE TULPEN
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 386 Zij die mijn ziel bekleden
met witte wanden
balsemen mijn winterhanden.
Witte tulpen
Die lichten door mijn ogen
wiens innerlijke glans
door ’t wintergrauw is gedoofd.
Laat hun licht mij doorschijnen
opdat ik weer in leven en liefde geloof.…
Zwarte aarde
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 65 het zijn niet
je ogen die mij
hebben veroverd
het is de
blik vol liefde
waarmee je handen
het nieuwe plantje
met zwarte aarde
zachtjes toedekken
jij hebt het
met warme
vingers bekleed
een zonnig
plaatsje gezocht in
een wereld vol gelijken
en toch ben jij
steeds anders naar
haar gaan kijken
zij vangt iedere
ochtend…
Onder de waterspiegel
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 764 beweging gezet
Dit beeld zal mijn leven voor altijd verijken
Regenboog aan vissen sierlijke vinnen
Groepen die samenscholen eensgezind
Een parel ligt te schitteren op de zachte bodem
In haar lege oester slaapt een lipviskind
Kleine anemoonvisjes en watervlinders vol pracht
Wonen tesamen in een dieprode koralen toren
Schelpen en zeewier bekleden…
gedicht met stilte geschreven
gedicht
3.0 met 36 stemmen 13.810 Met een weefsel van regen en moeheid heeft
de stilte ons bekleed en onze lippen gericht
naar het van koude biddend noorden.
Zo stil is het nu dat men huivert en vreest
dat iemand plots op een gong zou slaan
en van de leegte zou scheuren het oorzichtig vlies.…
Is bloeiend vergaan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 77 ik wist het beeld
elegant en strak met
blinkend staal bekleed
waar zijn licht
weerkaatste wilden
mensen weer samen praten
maar omdat natuurlijk
gezag alle harten bond
verloren anderen hun macht
er werden al snel
schaduwen gesmeed
tegen zijn rijzende zon
het beeld werd beklad
de sokkel ondergraven
door leugens en valse vragen…
Massage in november
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 939 Jij koos ervoor de rug te ontbloten
te laten zien hoe de werklijkheid
onder beklede huid kon zijn
De vingers tastten naar stijfheid
opgekropte emoties in vlees verpakt
hoe zij je los zouden maken
Weer ruimte in de lichaamscellen
te lang volgepropt met narigheid
met weinig gelukkig kunnen zijn
Zo leerde ik van jou en jij ontdekte
dat…
Gedicht met stilte geschreven
gedicht
2.0 met 125 stemmen 27.426 Met een weefsel van regen en moeheid heeft
de stilte ons bekleed en onze lippen gericht
naar het van koude biddend noorden.
Zo stil is het nu dat men huivert en vreest
dat iemand plots op een gong zou slaan
en van de leegte zou scheuren het oorzichtig vlies.…
Windbuidel,
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 296 Soms opent zich de doos,
ontvangen van Pandora,
de wind ontsnapt uit haar
schoot, raast langs de
karkassen van de levenshoop,
een mager geluid omhult de
witte geraamtes, te dun bekleed
met een verse huid, laat het
aardse stof zich met andere
kleuren verven in de geuren
van de regenboog en het oude
bederven, blaast op de pijpen
van…
De anatomische les van dr. Nicolaes Tulp
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.130 licht van de geopende dode formeert gezichten
die aan hem voorbijzien naar het weefsel
van schemer waarmee wij bekleed zijn
die naar hem kijken door een voor
hen nauw waarneembare scheur daarin
voor ons om ons verdwijnpunt geschikte
verdwenenen wier blikken voor een vergelijk
nog blijven haken in de schemer
als wij in een flits naakt door…
geen kwartier meer kende
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 684 ik voelde hoe de bloemen
in mijn hand verwelkten
hun kleuren ongezien
de geuren niet geroken
ik keek nooit om
liet mijn schaduw zelf lopen
bleef hopen en zag enkel
zon, een maan die scheen
tot zij verdween en
geen kwartier meer kende
licht de ochtend niet verwende
de dag in nacht vergleed
een duisternis bekleed
met kilte maakte…
Kintsugi (1)
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 72 Ze werden kunst, massa ontstegen
Japanse vondst van lang geleden
Wanneer serviezen barsten kregen
Een metafoor in huidig heden
Hoe platina mijn kronkelwegen
Op die manier aaneengeregen
Met goudaders wist te bekleden
Japanse vondst van lang geleden
Wanneer serviezen barsten kregen…
Gewelfhoge pilaren
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 63 polariseerde
haast en stress
tot ongecontroleerd
agressief gedrag
het duurde tijden
voordat naweeën
en stemmingen hun
delicate remmingen
onder controle hadden
wij zijn toen gaan
kerken met gezang
kaarsen walmend stil
genietend zingen op
eeuwenoude zerken
mantra’s van gebed
in al zijn opstijgingen
langs gewelfhoge pilaren
bekleed…
Niet bij machte
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 1.027 ik verhaal over een plek van binnen,
waar men zegt, zij dan, die het weten
het paradijs is te vinden van weelderig
beminnen met een schoonheid,
onvoorstelbaar breed uitgemeten
ik open schroom mijn deuren,
bekleed met een dikke huid
begeef me op het pad in de
voorgeschreven richting
doch bij iedere stap vermeerdert zich
een wenend geluid…
Vol midden-oosten klanken
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 69 luid schettert de muziek
vol midden-oosten klanken
treinen rijden niet omdat
er angst is blijven hangen
verdwaald in eigen stad
niemand die mij richting geeft
vroeger ben ik toch
ook heel vaak hier geweest
de straat is rijkelijk
bekleed met donkere gewaden
maar er is geen mens die
het nederlands nog spreekt
geen vluchteling te zien…
Blikken hoeven
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 120 Aanschouw de paarden die over
planken en vloedlicht galopperen, in
een voorgeschreven tracé, met goede
luim beklede manen, bereden en bezeten
door met lak gelaarsde heren, gezeten
op hun van hout gelooide zadels, om
zich in overdaad te laten eren, een
cliché van plichtmatigheid, een verhuld
bedrog, met verwijzing naar passiviteit,
geen…
Mijmeringen over de Dood (1)
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 780 als morgen gladiolen
geschaafde nerven bekleden
zijn mijn dagen eerder geteld
en de laatste
mij een groet doet toekomen
zijn de waarachtige leugens al verteld
over mijn innerlijke vrede
en aardse capriolen
als touwen mij doen vieren
om dieper in de aarde te dolen
zal dan zout in ogen worden gestrooid
of willen de nazaten de opluchting…
Strijkbout
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.422 Dit is haar strijkbout, zonder lampje,
het snoer bekleed met grijze stof
die over twintig centimeter
rafelt: daar liggen draadjes bloot,
gebarsten plastic, bruin en geel.
De strijkbout in haar rechterhand,
de onderzijde naar zich toe
alsof ze in de spiegel kijkt
en dan haar bolletjes van spuug
die dansen op het hete ijzer.…
Kind van de zee
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.587 Zes plankjes vormen een kist
bekleed met paarse zijde
gouden knoppen om te dragen
naar het eindig aardse lijden
Ik lig daar en overzie
de omgewoelde aarde
laat ongelijke wortels zien
van intens geleefde jaren
De zon lacht een warme straal
de laatste wolk regent dag
een windvlaag waait een woeste groet
ik voel het duister trekken
wanneer…
Bezeten
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 882 De stoel wordt opnieuw bekleed.
Het tweed vervangen door een hippe rib
in groen.
Mijn heit.
Met zijn laatste foto
plus 1000 herinneringen
moeten wij het doen.
Draai, draai, draaimolentje spelen.
Daar komt verdriet.
Het ziet je wel/het ziet je niet.
Stoppen en verschuilen.…
het oog van de gedachte
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 397 alsof lucht ledig is
door mij heen blaast
daadwerkelijk in onzichtbaarheid
zoals, titelloos
het gelaat
in een gedicht
dat onder metaforen van de zee kruipt
en het zwijgen wordt opgelegd
zonder onderhandelen
over woordwaarde of het aandeel
tot berusting, het gegeven dat aanbreekt
wanneer een zoutpilaar wordt bekleed met verte…
Wijze Domheid
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 273 Zo Dom te zijn als Utrecht, Trier of Keulen
zo stevig vastgenageld, zo alleen
te staan, bereid je af te laten beulen
door wind en kou en regen, stil als steen
Je hoofd een koepel met twee hemisferen
de binnenwand van engelen bekleed
waar het gezang weergalmt, het exulteren
van heel de schepping die zich heilig weet
Zo dom: geen redenering…
De hardste klinkers?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 35 drammerig streven had
in uitersten tot de draad
versleten blad als onzin
waarmee de wereld wordt
volgeklad, feilbaarheid
in een oceaan van inkt
waaruit de menselijke aard
doorklinkt, vanuit de jongste
geschiedenis, te vaak verzwegen
het zijn de hardste klinkers
zelfs zonder discriminerend
hoorngeschal om het plaveisel
van ethiek te bekleden…