Alle inzendingen over blauwen

De verslavende blauwe diepte rukt in rap tempo op Om dit mooie, liefdevolle, zuiver gelukkige leven Wederom even nog beter te voelen Het één bestaat niet zonder het andere Ik besta niet echt zonder m’n andere Ik Door m’n gepassioneerd hysterisch verlangen En volledige ontspanning, mezelf, hier en nu Uiteindelijk weer in balans…

zet het blauw van de zee tegen het blauw van de hemel veeg er het wit van een zeil in en de wind steekt op ---------------------------- uit: 'In druk', 1965.…

Wees niet bang en vertrouw op gemeentelijk blauw. Deze dag spande Délfts blauw de kroon.…

Het raam gebroken en mijn naam gestolen Naamloos en onbekend trek ik doelloos de heuvels in waar de uren dagen duren en de schemering even hardnekkig is als poolijs de zomerwarmte slechts mijn droge huid maar niet mijn verlaten hart verwarmt De lege nachten vul ik met poëzie over gebroken Delfts blauw en over de zeven zwanen die…

Ik ben net zo nuchter dus als een lid van de blauwe knoop dus aan mijn lijf geen polonaise want dat scheelt een hele hoop.…

Schrijf vandaag zeg jij over de naaktzadige de blauwe lipbloemige de afdruk van geuren het gezicht dat ontroerd over hoe mijn handen jou ontdekken het blote spelen in de schemering hoe gulzig je uit mij eet en jij zingt in mijn slaap Schrijf vandaag zeg jij hoe we vochtig liggen te zoenen strelen hijgen bijten in eenzelfde blindheid…

De nacht staat ver onder de zon toch treurt ook zij niet om zichzelf het fundament van de berg bedekt de stroom die haar langzaam slijt de vogel leerde de honger overwinnen oneindig blauw versterkt een sterrenleger in de borst sterft de denkers droom verdiept het inzicht via omwegen is de zachtzinnige glimlach geluk…

genoemd als drager van het water ontoegankelijk blauw…

gouden klanken zoemen spetteren en raken mijn oude hart vol tranen zilveren druppels vallen op gouden spinrag trillend en wenend stemmen bronzen door blauwe nachten…

Het onschuldig licht in zomerblauw de kleur die zij zich voorstelt aarzelend maar toch volkomen Waarom vreesde zij zich bloot het lichaam de ingewijde intieme volmaakt opnieuw eenzelfde sfeer De zee staart naar haar verdampen ijskristallen richting evenaar zucht dubbelzinnige woorden…

Soms een strak blauwe dan weer donkere wolken Hollandse luchten…

Ik sluit de luiken van het huis en prompt zijn alle bedachte mogelijkheden de toegang geweigerd tot de geest en genen. Laten zoals altijd stukjes verlatenis achter en innerlijk gekunstel. Moeilijk. Vervreemd als de ziel is aan dwalen over de kaalslag van kerkhoven, geef ik het verzet op, lever de perfectie uit aan een dankbare…

Diep-blauwe oceanen die al het bestaande ontluisteren van zijn donkerste weemoed die al het bestaande mooier maken Het wolkeloze zenit van het noorden en het zuiden elk leven voedend met een azuren gloed paarlemoeren rivieren die het lied aanschouwen der ontwaakten, nimmer bewust van de duistere nacht…

ik weet niet of er een lied bestaat dat de melancholie wil bezingen die mijn ogen sluit en meevoert naar jouw zuchten aan mijn zijde dat me tot leven beweegt als vrouw wachtend op een tastbaar teken nauwelijks een glimp laat zien me voelen laat hoe in herinnering ons beeld van liefde smaakt zonder het gemis…

trap eens een zwartje om een blauwtje te lopen de sympathieke gast vergast en verguist hij is zowaar racist elke pacifist heeft zich vergist er is hier niets dat niemand wist de wereld ieders achtertuin met groenwachters achter elke boom om vast te stellen wie ze daar heeft onder gepiest lachen mag, lachen moet, lachen is gezond, de…

Dit is het Holland waar ik van hou: het groen tegen het blauw.…

Roze wolkjes vermengd met azijn gekleurde teentjes blanke vingers weeën voelen nooit echt fijn deze bleken onverdraaglijk niet omdat het zware waren `t zat hem in de nasleeppijn twee buikjes en een hoge hoed eureka, je kunt nogmaals ruilen niet `t pipetje maar het levende goed…

In stralend blauw heb ik gemis gevoeld veel meer nog dan ik ooit vermoedde waar nevelslierten frêle en zacht zich aarzelend kleefden aan wat zon Grasgroen oogde voluit de brede laan nog zoveel malser dan ik ooit kon vatten waar ochtenddauw na vurige nacht me welkom heette aarzelend en fris Aan romig wit heb ik me gulzig gelaafd nog meer…

Als heemlen blauw en heuvlen groen en de aarde spruit uit pracht van bomen, dan voel ik met zijn wilde zoen de sterke zomer komen. Dan staat mijn liefste voor de heg, hoort blijde slag en tierelieren, en al dat winters gooit ze weg in lucht van eglantieren. Om scherpe torens waait de wind, vol hoog verlangen, wonder hopen.…

de zomer tweeduizend acht een koningin had me in haar macht de koningin van een koude decembernacht vroeg men genade aan een hogere macht donker blauw was een poort rijk te hoog naar de hemel de smeekbede werd beantwoord en vleugels gevormd nu is het wachten op september de twaalfde om exact te zijn zal het weer als voorheen zijn liefde…

Een blauwe vogel, die in de lente zong, is stil zou hij gekooid zijn? Rijk zonnegloren flirt met een vis vol goud, de vijver is verlicht. Avond en een bleke maan vuur blijft onaangestoken deur op slot, voorgoed! Als aardkluit ontwricht in doorgewortelde zoden, dijk wordt gedicht.…

De Blauwe Stad is meer moeras dan stad En ook de Meerstad heeft zijn tijd gehad Ze liggen op hun financiële gat En vegen het met belastinggeld af Zo beunt een haas met Pasen weer een ei Tot Heertje zegt: U bent er gloeiend bij!…

Een bloempje blauw satijn en zacht Vol ermee een tak Groei een stamper en een steel Bloei een draadje met wat meel Wees met jou de kracht…

Vanuit de tuin van Eden is er een panoramisch uitzicht, mensen van de blauwe wereld zijn tevreden met wat ze hebben. Luchtige foto's van straten, huizen blauwgetint gelijk inkt. Iedereen bij de blauwe wereld per land gerangschikt.. per soort.…

In de azuurblauwe waterdeken ligt een dorp op vulkanisch steen Het lijkt in de verte op een sneeuwlaag met allerlei kleuren er doorheen Eenmaal dichterbij het eiland gekomen volgt de betovering, het varen door de archipel Mijn ogen glijden over de witblauwe huisjes Ervaren de serene rust in dit wondere schouwspel Deze magie heet Santorini…

juist, dat zijn vleierijen met bloempjes en lieve woordjes bestemd voor je mooie oortjes verpakt als zoete lekkernijen zo, ik schenk je een bos viooltjes in gele en blauwe kleuren inhaleer... alle heerlijke geuren en koester, levenslang deze kleine symbooltjes!…

Er is volgens mij geen land waarin het blauw zo blauw en dan de wolken met een paar druppels roze erin en de onderste laag grijs, ja, zo majestueus en ongeorganiseerd, maar toch lijkt het haast met een plan.…

Als de maan en de sterren evenredig staan. Kijk ik je in je diepblauwe ogen aan. De twinkeling die ik zie. Is complexer dan astronomie. Kleine sterren, goed verspreid. In jouw diepblauwe ogen, die ik niet vermijd. Ik ga op zoek naar de maan. Die ik goed zie als je dicht bij me komt staan. Het oneindige licht, voor eenieder een streven.…

halsstarrig loopt het blauw aan wil niet vergeten worden met pure overlevingsdrift en behulp van inschikkelijkheid verovert het zich een plaatsje…

Haar japon lang, blauw met draperieën zeer vergevingsgezind voor het figuur was een blikvanger in de nauwe steeg.…