Alle inzendingen over gat

heb de muziek in 't hart heb muziek in m'n ziel wil aleen maar rollen als een of andere debiel rol rol rol de een gaat links de ander rechts vind in je hart dat is slechts het enige wat rolt rolt rollen de muziek in 't hart in je ziel en enige wat wij moeten is het keren van onze kiel…

om ’s ochtends mijn vader tegen te komen en te kunnen zeggen ‘ik ben in Parijs geweest’ Waar gehandeld, gejat, gevreeën, gedronken werd gevochten, bedrogen, gelogen de stad die je kon ruiken, voelen, zien daar staar je nu in een gat waar je van alles bij kunt verzinnen omdat al die dingen er niet meer zijn.…

De kaartjes alle uitverkocht publiek zit stil te wachten op dat wat niet meer komen gaat het is te laat....…

ik heb vandaag de spade ter hand genomen en het gat gedicht…

Het gapende gat gedicht vlak voor het slapengaan met een instant inzicht Je leegte zou onmetelijk groot geschreven staan je warmte onvergetelijk Hoezeer zou ik je missen op je terugkeer wachten kon ik me nog vergissen Geen zin meer in Zen denkend aan je gedachten die afvragen wie ik ben…

Dit kan niet worden gedicht zal altijd open blijven de tijd gespleten in voor en na met daartussen het gat met de brokstukken van levens razendsnel verspreid over zoveel zielen, gedachten, woorden, beelden vliegensvlug en overal verbijstering verslagenheid woede de tijd zal het niet leren.…

Het gat waardoor ik het verloren moet hebben.' --------------------------------- uit: 'Op de deurknop na', 1972.…

Zonder tegengas blijft de berg robuust Daarentegen zal haar dekmantel als sneeuw voor zon heengaan Smeltwater gaat stromen zich vormen tot rivier water vindt steeds zijn weg Tijd zal leren of wij lering hebben getrokken uit gemaakte fouten die ons im- mer zullen blijven achtervolgen…

Haar tijd gaat zo ongemerkt voorbij, en in haar dagen vind ik geen onderscheid. Breekt zij slechts met carnaval vrij, uit haar wankele zwaarmoedigheid. Het is februari en er ligt sneeuw aan de einder. Teruggekeerd wordt zij toch weinig behaagd. Mijn hart draagt de ruis van een zender, als een boodschap die om bezinning vraagt.…

In het oog (3) In het oog lopend nu, dit duister achter mijn ogen – zwarte maan boven wind; water, golvend langs niet zichtbare lijnen, voelbaar buiten dit lichaam – het kleine duister wacht altijd totdat ik weg kijk van het meer, en doet me geloven dat in de diepte een kelpie waart, levend geworden vrees. Als ik val, roep ik…

Het gat is eindelijk in beeld gebracht Maar op de foto valt niets te bespeuren Het gat is zwart en heeft geen fraaie kleuren Dat zwarte niets komt door de zwaartekracht Dus op de foto ziet men slechts de rand Totdat men zelf eens in dat gat belandt…

Zij zag mij van achter staan En zei: Dat die kant er nog wel mee door kon gaan. Het is daarom dat ik achteruitloop in mijn dromen Om zo, Nog enigszins behoorlijk tevoorschijn te kunnen komen.…

(voor Marja) We dachten altijd nog dat het weer beter zou gaan we dachten altijd nog weer samen dingen te gaan doen Soms leek je op de goede weg maar de dood heeft je wreed ingehaald Je laat een gat na dat alleen nog maar vanuit het verleden opgevuld kan worden…

er zijn momenten dat de tijd zakt als zompige aarde en zachte handen krijgt de terugkeer in jezelf stokkend in het leven van het beeld kijken als naakt staal barrevoets brekend de klamme kille rompen het rillend paard huiverend trappelend in de bedauwde weide paardenbloem tooiend de lippen eindig vlees je vertraagt tot een…

De wereld gaat en gaat, als lang na deze mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen. Wij werden vóór ons komen niet gemist, na ons vertrek zal het niet anders wezen.…

Zo'n partnerapp is echt iets eigentijds. Ik hoef hem niet, mijn vrouw is uiterst zedig, vertrouwen doe ik haar dan ook volledig. Maar is die overtuiging wederzijds? Ik heb dat ding dus toch geïnstalleerd, dan weet ik of ze mij bespioneert.…

Momenten van waanzin wanneer ik mijn kin recht op wil houden om te herkennen voor ieder als je stil wil zijn en welwillend rechtop staat en je over het punt gaat van spanning en duisternis naar het Licht, sta je open voor een geheel nieuw zicht.…

Paul de Leeuw heeft dus zijn gat verbrand aan Grönlohs lang vergeten brandend zand.…

voorzichtig tastend langs de randen vingertoppen feilloos oneffenheden registrerend wankel jonglerend op de uitsteeksels van de wanden tracht ik mij een helder beeld te vormen van het zwarte gat waarin ik onverhoeds viel optimale bewustwording van normen en waarden als schimmels voor de koets van uittrede galopperend op hol slaand in mijn…

jij wilt geen spiegels in je huis de dood hoort daar niet thuis een zwart gat waar verleden zweeft geen enkel perspectief geeft deze dief hij hakt het licht in weerkaatsen wat zich daarachter afspeelt laat zich vragen wil melker 30/01/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

liefdesdichters dichten doorgaans met voorbedachten raden uit hun blote hoofd met overtol aan cellulaire zaden de echte grote lyrische eroten denk aan de zo geliefde Bredero eindigen doorgaans onverdroten op hun straat nummer zus en zo…

Natuur, jij doet niet aan behoud; goochelt graag met nieuwigheden; grijpt soms goed maar vaker fout. Hoeveel zijn daardoor overleden! Natuur, vergeef me dat ’k hier stel: jij speelt echt een rampenspel! Je kunt toch wel iets vreedzaams maken; dat gerommel van ons staken? Natuur, ik vraag je heel oprecht: geldt voor jou dan slechts het spelen…

Kwam ik thuis - vermoeide ledematen - Bleek moeder aarde helemaal intact Ze was niet door een proefneming verzwakt De nachtelijke hemel droeg geen gaten Ik was not amused: de oerknal hield zich koest Zodat er snel een vers geschreven moest…

wat zijn dat toch voor vreemde ronde gaten als holle ogen in een bleek gelaat gevuld met zand, maar leeg en desolaat welk wezen zou die sporen achterlaten ze intrigeren mij in hoge mate zijn het de stempels van een duivels kwaad het werk van een ontsnapte psychopaat die iets begroef in maanverlichte straten de gaten wachten, vullen tijd…

het echoën was in de pijn van mijn handen verdwenen slechts een beurs gevoel aan het einde van krachteloze armen straal voor straal had ik het laatste licht ver achter mij zonder reflectie of weerkaatsing bleek ik totaal gedesoriënteerd ik heb mij totaal afgesloten wist dat lopen zinloos was in een wereld die het zwarte gat…

Noem me Anna en ik ben gewoon de buurvrouw die gelukkig zwaait als ze een taart bakt of de hond uitlaat. Je mag haar wel maar kent mij niet Ik ben het spook dat in je huiskamer de spulletjes verplaatst - het oog dat door de bolle lens je buurt bewaakt Je kent me niet Je noemt me Igor Ik woon drie straten verderop en rij altijd om zeven…

Mijn rug is glad versleten mijn armen zijn ontveld mijn tijd is uitgezeten en nu compleet ontsteld word ik eruit gesmeten verlaagd van top-object tot doelloos accessoir wiens gat is afgedekt met opoe’s grand foulard.…

Bij Robbert Dijkgraaf – in de gasfabriek - Wordt alles opgeslorpt door zwarte gaten Zo’n gat daar kan hij uren over praten Dat vind ik op zichzelf al zeer uniek Van Nieuwkerk hoopt dat hij het bij kan benen Want voor je ’t weet is hij straks ook verdwenen…

Wij hebben leeftijd, maar geen ouderdom. het deken uit de picknickmand spreiden wij gedachteloos in het gras. wij ontkurken wijn, snijden het brood met vaste hand, voelen ons vrij en blazen bloemblaadjes weg die rondom ons dwarrelen, dreigen in een glas te vallen. ons leven lijkt nog op een tekenfilmtafereel: sprinkhanenconcert, bordkartonnen…

wereld keren zal toch lijkt het telkens weer dat ze nergens schuilen kan dat geen plek te vinden is waar zij en haar kroost veilig zijn steeds blijft zij vertrouwen dat als alle dingen onder de zon zij de weg naar het licht vinden zal zoals de satellieten in het heelal wetend dat hij blijft komen steeds opnieuw voor meer met het gat…