Alle inzendingen over pijpen

uit mijn laatste raam kijkende zag ik al luisterend naar het wegsterven van hun klaagzang traag zwarte vogels vliegen over grijs betegelde akkers waarachter ze verdwenen in een hels avondrood al wachtend op de volgende vlucht tank ik mijn laatste glaasje diesel klop mijn pijp en sluit alvast m’ n luiken…

Wie ben je, wanneer niemand danst, naar jouw pijpen? Wat blijft er van je over, wanneer je verloren hebt, en er niemand overblijft, die naar je luisteren wil? Weinig meer, geloven de verliezers. Gelukkig alles nog, beseffen ware kiezers. Winnaars en verliezers. kiezen samen spelen.…

Nou zei hij en stak de brand in zijn pijp, jullie hebben het zand en daar zit heel wat in en jullie hebben de wind. Dat is genoeg, praat er verder maar niet meer over. ------------------------------------ Uit: 'De bladen terug', 1987.…

Uit het wit gewaad rijst een ingevallen gelaat Waaruit, boven een spichtige baard, Een dunne pijp die tabak voor drie trekken bevat Op de borst hangt. De blik is verwonderd en berustend, van een Waardig onderdrukt ras.…

ook in het nieuwe jaar zijn ze er weer de kerk en het vuurwerk de A-vier en de A-negen het geloof in zegen de zure regen de files op de radio het recht op zelfbeschikking schuift weer een stukje op van je wieg tot je graf steeds meer bepaal je vooraf zelfzorg is nu dat vaststaat via welke clausules uit welke ampules je zelf de pijp…

als leven hijgt en warme liefde schreeuwt om bloed ogen passie eisen breekt mijn moed ben ik wel goed genoeg dan ga ik weer voor schut met dat erotiserend ondergoed de ruches en het kant de hand langs naadjes geen opening door haakjes ik zucht maar geef de pijp nog niet aan maarten samen klaren we in kus…

(Met knipoog naar ‘Marc groet ’s morgens de dingen’ Paul van Ostaijen) Dag ventje met de fiets ploem ploem, met pet noch pijp dus doodgewoon weer koffie morsend, weer met phone. Een goeie daa-ag vaas en bloem. Dag tafel, stoel en Haagse vijver. Een visselijn teemt: zittenblijver!…

het landschap verandert door zijn blik het gras wordt grijzer de bomen wiegen slomer het kabbelen van de beek wordt een zucht het kreupelhout kraakt nog net iets harder dan stramme gewrichten in een oude schommelstoel zijn pijp ligt doelloos in zijn jaszak de tabak uitgedroogd en lucifers zijn op geen vlammetje meer te vinden in dit monotone…

Zwierezwaaien op een been nog één pijp wees me genadig zwaartekracht laat me maar klagen over steen en beenzaam ouder worden blaas de moedeloosheid uit je oren en lach de spiegel in scherven wordt de oude mens geboren wanneer het geheugen gaat zwerven stram van leden maar nog vol geest ik ben nog nooit zo jong geweest grijs haar…

Het schaap is de mal van het lam De schelp is de mal van de mossel De zee is de mal van het zout Marcel is de mal van het beeld De pijp is de mal van de rook De kunst is de mal van de vondst Het idee is de mal van Christopher Columbus is de mal van het ei Het ei is de mal van de kip De mal is de mal van de mal is De mal van de mal is de mal…

volg MIJN pad alleen veeg de straten schoon een kind doet de was dans naar mijn pijpen het is een simpele wals hoor het 1-2-3- klappen van de zweep doorbijten is het devies mijn wil is de wet een blok aan je been al die toxische mensen iedereen heeft wat wie niet horen wil zal snel spoorloos verdwijnen in nor kist of kuil 1…

De herfst was aangebroken, de schoorsteen van de baan, doordat-ie van het roken de pijp uit was gegaan.…

Wat ooit een scheibeek was is nu slechts spiegeling lang niet breed een kleine plas met de smaak van olie en de geur van rottend staal een relikwie van hemelwater ik was mij wakker in een nieuwe eeuw ik les mijn dorst aan versgevallen sneeuw tegen de stroom in loop ik tegen muren waarlangs een brede pijp die van de beek bevalt…

zijn net gekapte haren verwaaien op de boulevard kuierend met verlangens in oogstrelende wellust in een flannel kostuum in verschillende kleurnuances de pantalon had smalle pijpen met omslag verfijnde schoonheid liefdesdorst oneindig koesterend eigen lijf en leven volledig mens in optima forma hij omhelst het leven in ijdeltuiterij…

oorsprong in techniek of fabriek kreeg in deze agrarische gemeenschap geen handen op elkaar lichtschuwe activiteiten in vervallen en afgelegen stallen lagen meer voor de hand een kleine bijverdienste op het toch al schrale platte land was een buitenkans toen het ging vriezen en schaatsers langs de biezen scheerden zongen pijpen…

Waar geen woorden voor zijn is hier in de schemering aanwezig, het geheim nog niet te weten hoe het verder gaat maar wel het net in mij te voelen samenkomen – onzichtbare verbindingen met de hartslagen van het leven In woordloze taal verovert het ademen van de pijpen zacht golvend de ruimte op de stilte en dan is niets vanzelf muziek…

Oud leer, de geur van was massief en zwaar eiken met ebben ingelegd verduisterende, damasten gordijnen Victoriaanse boekenkast spiegel met facetglas, gouden lijst zweem van rook een stenen pijp een koperen gegraveerde snuifdoos oude inkt, een zilver hartje als boekenlegger koperen bureaulamp op zware voet…

Vroeger sprak men van een pijp kaneel, een ieder zoog eraan en kreeg zijn deel, heb ik een laatste verzoek, of is het soms teveel... Wanneer ben ik dan aan de beurt en komt dan eindelijk... MIJN DEEL?…

het lood van wolken ligt peilloos opgetast in noeste kolen kou de winden wakkeren de waterwoede aan van blauwe hemelzeeën woekerregen daalt in zaaischermen neer op het lijdzame land als bronchiën van longen twijgen tere takken in ijle hoogtes lucht boomstammen beademen als pijpen de slijmklei van de vetgelaagde grond schaamteloos…

de Maasche Sluizenaren nog na Schiedamsch stokerijen Vlaardingsch schellevispeekel verlopen haringvisserij zo polderig landerig zo vol van uitzicht blik op verre verten zichtbaar grassend land kassen groene plant tuurt ter overzijde pernisse pijpen oliepluimen bij u de Waterweg door 't land men ziet de Watersnood vanaf de wallekant…

onder de platanen tegen het goud geblakerd van een ondergaande zon rookt een man zijn pijp gehurkte eenvoud in het dorp dat vandaag zijn water vond het gekrijs van wilde apen verstoort het blikken radiogeluid Coca Cola uit de koelkast smaakt toch overal hetzelfde ergens in de wereld brandt een lamp verdwaald er is geen mens in huis…

het is fantastisch dromen in de pijp van een brug intrigerende takken bevroede bomen op grasgroene bermen ze leunen als een beschutting op de schaduwwand een schuilplaats, hol maar warm waar ik stille dromen koester in de schutting van beton omsloten en onbeduidend knieën onder mijn kin gesteund in de rug ik zou hier kunnen zingen de…

een roeibootje met een oude man met gekromde rug aan de riemen rook kringelt uit zijn brandende pijp vermengt zich met de witte nevel tot een denkbaar geurend aroma van tabak, transpiratie en damp zomaar een oud plaatje uit het dagboek van mijn moeder een man in een bootje op het water zo gewoon, zo van vroeger, zo’n gezellig beeld uit…

Haar navelstreng wordt doorgesneden het heeft nu al lang genoeg geduurd Leven is een pijp kaneel, een ieder krijgt een vrolijk en een droevig deel Na Lourdes wacht nog het Vagevuur Slechts door loutering kan een mens de hemelen betreden De pomp die levensfuncties overnam wordt stilgezet met vaste hand haar laatste zucht klinkt door de kamer…

Ik weiger te dansen naar hun pijpen, keer me om met het gezicht naar de zon, en af van hun grillen, ik zal een oogje dicht moeten knijpen, om daarachter het vuurtje te laten rijpen.…

stofwolken benemen het zicht op zandgeschuurde bergen toch ziet hij de verte zingen van wilde bloemen in het land tussen bijbel en banjo klopt Doc zijn pijp en Sara wakkert het vuur aan, speelt de rimpels uit zijn lijf onvervalst klinkt daar als echo van een waterval een stem, white blues Jimmie klatert in het schrale dal hij verjaagt…

Terwijl de fuiken drogen, druipend van het zilte nat braakt de zee onverstoord haar golven en spoelt ze de netten schoon, die visloos wachten op Siel , de oude zeebonk, met zijn kromme pijp en aftandse zuidwester Een oud vissersvrouwtje kaakt wat verse haring De stank van vis lokt meeuwen die -op de hun zo eigen wijze- danken voor…

Het schaap is de mal van het lam De schelp is de mal van de mossel De zee is de mal van het zout Marcel is de mal van het beeld De pijp is de mal van de rook De kunst is de mal van de vondst Het idee is de mal van Christopher Columbus is de mal van het ei Het ei is de mal van de kip De kip is de mal van het ei De mal is de mal van de mal is…

Vijf haiku’s n.a.v. een reis door het lijf: (voorhoofd) oude indiaan rookt op de hoogste springplank stoïcijns een pijp (aangezicht) regenbooggezicht witte wolken in mijn keel een vlieg in barnsteen (huid) een Bambi beeldje dat roze of blauw verkleurt als het weer omslaat (hart) in een kleine tent doek van tabaksbladeren…

De appels al enkele dagen rijp, tijd om geplukt te worden vandaag, dacht de oude lurkend aan zijn pijp, Maar ware het niet dat hij in de toekomst leefde, en zijn hand niet meer hoefde te plukken zijn rug niet meer hoefde te bukken en hij niet meer vloekte omdat hij beefde De machinerie stond nu voor hem klaar.…