inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 11.748):

Weelderig wit

Zwierezwaaien op een been
nog één pijp
wees me genadig zwaartekracht

laat me maar klagen over
steen en beenzaam ouder worden

blaas de moedeloosheid uit je oren
en lach de spiegel in scherven

wordt de oude mens geboren
wanneer het geheugen gaat zwerven

stram van leden maar nog vol geest
ik ben nog nooit zo jong geweest

grijs haar krult beter… hoezo oud?

Schrijver: Edwin van Rossen, 12 juli 2006


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 966

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)