Alle inzendingen over rem

Verwonderd bewonderend nieuwsgierig rem ik rij achteruit me dunkt we kijken elkaar aan de buizerd en ik. Maar er is reeds het woest getoeter van de chauffeur achter mij en het bekende wijsvingergebaar.…

Onthaasting omdat er haast geen rem meer is op het tijdsverloop van een mensenleven in zijn voortgaan door de tijd. Geen mogelijkheid blijft nog over een verzachtend beeld te vormen waarop de nare indrukken met een gepaste rust kunnen worden bevrijd. Onthaasting omdat er nog zoveel niet gezien is waarop een hypotheek van de vrede rust.…

Jij mist m'n lach m'n verdriet m'n humeur en gezeur Jij mist m'n woorden m'n stem m'n liefhebben zonder rem Jij mist m'n schater m'n glimlach m'n knipoog en "goede" gedrag Jij mist m'n verhalen m'n gedichten m'n gefluister en ogen die oplichten Besef je nu wat je mist ??…

aan die leuke tijd; Pas de deux; Wat waren we rijk; Voor allen zo sneu Zeevissen; De vrolijke lach; Alles gaan we missen Voor jou; geen nieuwe dag Laatst nog met een biertje; Buiten op het terras; Herinneringen op een kiertje; Wilde dat het nog; was Jij bent bevrijd In het leven een stem Overal je aanwezigheid Zonder maar een rem…

zich zorgen maakt, zal jou een rotzorg zijn je lijf vernietigd met al die drank, je dan ook nog achter ’t stuur kruipt omdat je naar een borrel snakt, is nou net iets waarvan ik zeg: Dat je zuipt als een ketter, vreet als een dijkwerker, geeft je niet het recht andere levens te vernietigen, dus raap je bij elkaar zet jezelf op de rem…

ik ken je dialoog de tussen hupjes voordat jij weer onze passen loopt in een ambitieus gesticuleren een stuk vitaliteit waarin eigenwijsheid moeilijk is af te leren zonder op tenen te stappen of op de rem te trappen competentie spreekt met overslaande stem onderschrijf jij met gebaren de finesses van het wereld overstijgend plan…

Lang niet altijd ging het soepel Zat ik in een tunnel klem Crashte ik, want had geen rem Sprong ik braaf door ieders hoepel Jouw hang naar de blauwe koepel Donker zwijgen, mijn woestijnstem Leidden niet tot carpe diem Onze levensstroom werd troebel Nu we aren leerden lezen Alle soorten vruchten proefden Zijn we weer in 't paradijs…

het heelal In ieder, ver en mij nabij Maar overduidelijk diep in mij Jouw einde dat geen einde is maar slechts een nieuw begin jouw passie die vermogend is die geeft me levenszin maar papa, mocht je stiekem toch mij vinden in mijn droom dat wij dan kunnen praten nog wij beiden zonder schroom de taal die onze harten kent die zonder rem…

Achter haar reed een motorfiets Ook een examenkandidaat De examinator, heel accuraat Trapte plots op de rem in een winkelstraat Achter hem ging er iets mis De motorman was gevallen Wat doe ik fout? Riep moeder toen Ben ik het aan't verknallen?…

Soms ben ik de gelukkigste man op aarde maar soms ook twijfel ik weer aan jou Dan voel ik één of andere blokkade je herstelt je meestal wel weer gauw Maar toch blijf ik denken dat af en toe je in gedachten terug bent bij hem Als je enigzins twijfelt lieverd trek dan nu nog hard aan de rem Overdonder me met jouw liefde of ga terug en laat…

Hij die als een gedreven boei Wars door de schimmige ondergroei Van ons bliksemschichtig bestaan Zijn pantergang is gegaan Wiens dwarse vlerken zich ontvouwden Tot een zinslijpend gevaarte Van vliesvleugelig aangrijpende Verlichtheid en klaarte Hij de introspectieve extravert Eigenhandig, gevoelig en ad rem Die krachtens zijn bronstig…

hij is op haar zij is op hem nog staan ze samen in de keuken te minnekozen zonder rem maar toch zijn sterke handen jeuken hij tilt haar van het aanrecht af en zegt ga nog wat buiten spelen ik wil wat bakken en voor straf moet jij straks alles met me delen en met zijn hoofd nog bij haar zoet oneindig deze maat van mondjes…

Je kwam binnen, stoer, rustig en relaxed Een warme zwoele fluwelen strelende stem Die ons dwong te luisteren, te kijken en te dromen Je zette ons helemaal klem Lachend en luisterend naar de Haagsche jeugd De hete passie van een vurig debat Interesse tonend, maar fel ad rem O, ik wilde dat ik daar debatterend zat Verdrinkend in je lieve lach…

traag sleept de week zich door de nachten voort als koude stroop door een gesloten poort ineens is daar het uur c'est un Moment Suprême opeens ontwaar ik vuur en snelheid zonder rem minuten uren dagen weken maanden jaren eeuwen de tijd heeft alle tijd en uren duren uren om toch weer eindig te gaan blijken er was alleen een eindeloos…

de pin kunstschaatsters blijven in hun spagaat pestvogels worden van dwaalgast vaste gast Van Gaal houdt R.Koeman gejaagd op de kast naaisters klitten aan naald en draad horen en zien zullen compleet vergaan stonden radio tv aan ze gaan niet uit met continue hetzelfde beeld en geluid op straat is alles stil gaan staan fietsers zonder rem…

Hoewel hij ruim voldeed aan de prestatienorm Was het de trainer die, al na een week of tien, Ten slotte koos voor een behoudender stramien Zie daar, de opmaat voor een turbulente storm Want “Rem” beschouwde zich nu juist als een artiest En niet een simpel te bespelen marionet ‘Zo’n rol als goaltjesdief beperkt me tot en met, ’t Is tijd om…

Gekscheerde “Rem”, ‘hoe gaat het nu met jullie lening?’ Er kwam geen antwoord, wel een brief waarin hij las: ‘Als één van de talenten van uw generatie Hierbij een invitatiebrief, op instigatie Van de Oranje-scout, voor een selectietraining’ (wordt vervolgd)…

Hij kan ook heel erg geestig zijn ad rem en zo doordacht. Wat je van zo'n zorgenkind destijds niet had verwacht. Menig ouderpaar mocht willen dat het zo een kind bezat in plaats van een dat drugs gebruikt of afwijkt van het pad. De liefde is toch altijd nog het belangrijkste op aard. Zoals je die van hem ontvangt is hij miljoenen waard.…

Rem jezelf af en geniet van de kleine dingen in het leven. Want die zijn ons gegeven. Hoop, geloof en liefde zijn de pilaren van ons bestaan. Het zal ons steunen, waar we zijn of gaan. Dat zijn de dingen die gratis zijn in het leven, waardoor we rust in ons hoofd en lichaam kunnen creëren.…

zoek je in de kathedralen beelden die de tijd verschalen uitgehakt in steen, waar moeten al die mensen heen die bidden met hun hoofd tegen de muur de offers zijn hier veel te duur stromen die gekomen zijn met camera's die schieten op het IJ, gezichten blij de Amstel vaart nog trager dan de tram want bruggen over grachten zijn hun rem…

Het druppelt licht in Rijnsburg en in Leiden De dag is nog in nevelen gehuld Van nachtgedachten zijn wij nog vervuld De droom in non-rem slaap verfrist ons beiden Een droom blijft vaak in nevelen gehuld En ook al druppelt het nog licht in Leiden De lucht klaart in Oegstgeest op voor ons beiden Al zijn we van de nacht nog diep vervuld…

Je schoenen op de vloer Je zomerjurk op de stoel Op het kussen ligt je blouse Wij er zomaar tussenin, zalige roes We snakten naar de adem Die we vol overgave pakten Ad rem , alsof als laatste gewenst Geen hinder van begrensde vlakten We zakten weg Bij ‘t zoenen van ons diepste doel Een verstrengeling van engelen Aanzwengelen van het…

Of trek ik aan de rem om te wachten tot we sterker staan. Het is per slot nog maar zo kort geleden, dat wij verdronken in ons verdriet. Misschien zijn we wel moegestreden en zien we de werkelijkheid niet. Tot slot nog iets dat je moet weten: jij bent een wonderbaarlijk mooi mens.…

daarom dikwijls allemaal gestrekt (Dat had hun op het grasveld bijna nog genekt Toen zij in Lummelgeest op 0-0 bleven steken) De trainer van het stel probeerde wel te sturen ‘Zeg Remko, kerel, dit keer wil ik geen gestunt Doe alsjeblieft alleen wat jij het beste kunt Bespaar me dus die malle fratsen en die kuren’ Maar goed, waar lag bij “Rem…

papegaai moet dringend tegen de bek de kinderen jengelen de dartele kermis in mijn binnenoor als wespen die mijn kop in boren wespen zijn mierenneukers en mieren zijn kloothommels ik ben een tochthond gereed aan de deur bij het minste excuus aangeschoten door het schurften er moet dringend atmosfeer tussen de ribben gelukkig heb ik een rem…

Begrijp me niet verkeerd Ik heb mijn leven lang geleerd hoe ik moest voelen: Ogen dicht, de rem eraf en Keihard op mijn doelen af Voelen deed je later maar Al was je daar waar je moest zijn - En deden dingen pijn en wilden Tranen mij omhelzen, knelden woorden met mijn hart En persten lauwe, grijze woorden zich een weg Door mijn geweten…

De onvrede op de straathoek roept rood rijdt door rem af. De onvrede van de buren is veel groter en met meer.…

Het smacht zo vreselijk naar jouw stem, maar mijn gevoelens moeten op de rem. Want het verlangen doet mij verlammen, en het blijft maar steeds opnieuw opvlammen. Mijn hartje moet nou echt gaan rusten, dus wens ik je mijn lief, weltrusten.…

hoe toch blij te zijn met een heerlijk resultaat als lang tevoren vaststaat dat het razend rap verloren gaat als prettige belevenis het is als breed vertakte bomen snoeien die gelijk weer verder groeien, ruimte nemen zonder rem en die je dan met taaie twijgen in een snelle werveling zwierend om je oren slaan ik krijg het niet gedaan,…

Stuit op grove taal van onwil rem hard aan de kant, slip sterk met mijn bruine open ogen over mijn eigen gevoelsgrens open gaapt voor mij een grote afgrond achter harde wilde golven voel ik wand doorvoed mijn hartje met het begin van wat ik seconden lang stil herken, ik begeer niet langer wat ik krijgen kon en mijn luiheid toch weerhouden…